Ακούστε
Nova FM 106
Ζωντανά
Ακούστε Nova FM 106 Ζωντανά
Έχουμε 314 επισκέπτες συνδεδεμένους
Epiphone - Σταθόπουλος
Οι κιθαριστές γνωρίζουμε την εταιρεία ”Epiphone”, που είναι μια πολύ μεγάλη αμερικανική εταιρεία κατασκευής μουσικών οργάνων.
Δεν έχουν όμως πολλοί συνειδητοποιήσει ότι ο ιδρυτής της ήταν ένας Έλληνας. Ο Επαμεινώνδας Σταθόπουλoς του Αναστασίου.

Πολλοί & πολύ μεγάλοι μουσικοί έχουν παίξει στο παρελθόν με όργανα Epiphone. Για παράδειγμα οι Beatles τις ανακάλυψαν σε μια περιοδεία τους στην Αμερική και τις χρησιμοποίησαν σε όλα τα άλμπουμ που ηχογράφησαν από τότε. Ο Paul McCarntey χρησιμοποίησησε μια Epiphone Texan για την ηχογράφηση του Yesterday. Ο John Lennon κρατούσε μια κιθάρα μοντέλο Epiphone Casino στην τελευταία δημόσια εμφάνιση των Beatles στην ταράτσα της εταιρείας τους, της Apple.

Δεν έχουν όμως συνειδητοποιήσει πολλοί ότι ο ιδρυτής της ήταν ένας Έλληνας. Ο Επαμεινώνδας Σταθόπουλος γυιός του Αναστάσιου Σταθόπουλου.

 

Λίγα λόγια για τον Αναστάσιο Σταθόπουλο
Ο  Αναστάσιος Σταθόπουλος γεννήθηκε το 1863 στην Καστανιά Δήμου Πελλάνας Λακωνίας όπου ο πατέρας του ήταν δάσκαλος. Το 1864 γράφτηκε στo μητρώο αρρένων της κοινότητας Μαγούλας Λακωνίας όπου ήταν δημότης. Η τετραμελής οικογένεια, ο Αναστάσης, η αδερφή του, Παναγιώτα και οι γονείς του, αναζητώντας ένα καλύτερο μέλλον και εκμεταλλευόμενοι ίσως τις συνθήκες που το Χατί Χουμαγιούν δημιούργησε, μετανάστευσαν στη Σμύρνη στα 1873. Εκεί ο πατέρας ασχολήθηκε με το εμπόριο ξυλείας, ενώ την ίδια χρονιά ο Αναστάσιος έφτιαξε το πρώτο του όργανο. Σίγουρα εκεί ο Αναστάσιος θα ήρθε σε επαφή με σημαντικούς κατασκευαστές αν και πιστεύεται ότι και ο πατέρας του έφτιαχνε  όργανα.
Στην κοσμοπολίτικη Σμύρνη βρήκε πρόσφορο έδαφος για την ανάπτυξη της τέχνης του. Αρχικά δούλεψε στο κατάστημα του Ιταλού Κορλέττι σε διαφήμιση του οποίου αναφέρεται ως γνωστός εν Αθήναις οργανοποιός. Στη συνέχεια  και πιθανότατα μετά το γάμο του με την Μαριάνθη Βάμβα, Χιώτισσα γεννημένη στη Σμύρνη, άνοιξε δικό του εργαστήριο.
Εκεί λοιπόν ο Αναστάσιος έφτιαχνε μαντολίνα, λαούτα, βιολιά, κιθάρες και πιθανότατα, μπουζούκια και μπάντζο. Αξίζει να σημειωθεί πως ο ίδιος ήταν εξαίρετος μουσικός και συνήθιζε να παίζει στις οικογενειακές συγκεντρώσεις.
Στη Σμύρνη το ζευγάρι απέκτησε 4 παιδιά, τους: Επαμεινώνδα, Ορφέα, Αλέξανδρο και την Αλκμήνη. Τα ονόματα των παιδιών του ήταν όλα από την αρχαία ελληνική ιστορία και μυθολογία γεγονός που δηλώνει τόσο την παιδεία του Αναστασίου όσο και την εθνική του συνείδηση. Ωστόσο, αυτή η εθνική συνείδηση πιθανότατα προκάλεσε προβλήματα στις σχέσεις του με τους Τούρκους και έτσι σε ώριμη ηλικία (43) αναγκάστηκε να φύγει για την Νέα Υόρκη στα 1903.

 


Αλλαγές.
Οι λόγοι ωστόσο της φυγής του ίσως να είναι διαφορετικοί. Ίσως διέβλεπε τις κοινωνικές και πολιτικές αλλαγές, ίσως τον επηρέασε η επιδημία  ευλογιάς που την ίδια χρονιά χτύπησε τη Σμύρνη ή ίσως ακολούθησε το ρεύμα της εποχής. Άλλωστε η Νέα Υόρκη ήταν ο νέος κόσμος των ευκαιριών με έντονο το Ελληνικό και ειδικά το Λακωνικό στοιχείο. Στη Νέα Υόρκη στις αρχές του προηγούμενου αιώνα ζούσαν γύρω στους 10.000 Ελληνες.
Στις 11-9-1903 έφτασε στη Ν.Υόρκη με ενδιάμεσο σταθμό τη Νάπολι. Μαζί του είχε και μια ορφανή κοπέλα απ΄ τη Σμύρνη,  προφανώς ως υπηρέτρια. Απ΄ την αρχή της παρουσίας του εκεί ξεκινά να εργάζεται  ως οργανοποιός. Η οικογένεια ζει στην ελληνική συνοικία. Στο ισόγειο μιας οικοδομής, ο Αναστάσιος εργάζεται και στον πρώτο όροφο είναι η κατοικία της οικογένειας. Οι δουλειές πάνε καλά για τον Αναστάσιο και έτσι προσλαμβάνει τον Ιταλό προικισμένο μάστορα Henry Cappielo. Την πρώτη περίοδο του στη Νέα Υόρκη κατασκευάζει κυρίως μαντολίνα, αφού αυτά είχαν ζήτηση.


Το ζευγάρι εκεί αποκτά τα μικρότερα παιδιά τους Φρίξο και Έλλη (πέθανε το 1994), ενώ φροντίζει τα παιδιά αφενός να μάθουν την τέχνη της οργανοποιίας και αφετέρου να σπουδάσουν. Έτσι λοιπόν καθηγητές γαλλικών και πιάνου βρίσκονται στο σπίτι, ενώ ο μεγάλος γιος ο Επαμεινώνδας ήταν αριστούχος του τμήματος διοίκησης επιχειρήσεων του πανεπιστημίου Koλούμπια. Ο Αναστάσιος επεκτείνει την δραστηριότητα του, εκδίδει καταλόγους και ασχολείται και με την εμπορία οργάνων. Πιθανότατα γύρω στα 1910 αρχίζει να ασχολείται επισταμένα με την κατασκευή του μπουζουκιού. Φτιάχνει διαφορετικά μοντέλα, άλλα πιο απλά, άλλα με περισσότερη διακόσμηση, χρησιμοποιώντας πολύτιμα υλικά, συγκεράζοντας, όπως εύστοχα έχει υποστηρίξει σε συνέδριο στην Καστορία το 2001 ο οργανοποιός και μελετητής του Σταθόπουλου, Γιάννης Κουκουρίγκος, το ήδη διαμορφωμένο μπουζούκι με το ναπολιτάνικο μαντολίνο . Η φήμη του εξαπλώνεται και ο ίδιος στα 1912 κάνει ένα ταξίδι στην Ελλάδα (πιθανότατα) για να φέρει όργανα προς πώληση, ενώ παράλληλα  και οι  ομογενείς  φέρνουν τα περίφημα μπουζούκια του στην Ελλάδα.


Ο Αναστάσιος παρόλα αυτά αντιμετώπιζε προβλήματα με την καρδιά του και έτσι τον βρήκε ο θάνατος τον Ιούλιο του 1915. Η Mαριάνθη μαζί με τον μεγάλο γιο, τον Επαμεινώνδα, ανέλαβαν τη διοίκηση της επιχείρησης μετονομάζοντας την σε House of Stathopoulo. Συνεχίζουν την παραγωγή του πατέρα, ενώ ο Εpi (Επαμεινώνδας) αρχίζει να σχεδιάζει την εξέλιξη της επιχείρησης. Έτσι ανοίγεται στην αγορά του μπάντζο, που τότε είχε έξαρση, αγοράζοντας μια άλλη εταιρεία κατασκευής.


Ο Epi, κοσμοπολίτης, έχει το προσωνύμιο στη  Νέα Υόρκη, Duke (ο Δούκας). Επιμελημένη εμφάνιση, αρχοντική συμπεριφορά, εντυπωσιακή σύζυγος, νυχτερινή ζωή, στοιχειοθετούν το πρότυπο του businessman του μεσοπολέμου που ενσαρκώνει. Μετονομάζει την εταιρεία Εpiphone (Επι + Φωνή) και έτσι δημιουργείται μια από τις σημαντικότερες, με την Gibson, εταιρείες κατασκευής μουσικών οργάνων. Προσλαμβάνει έμπειρο προσωπικό, καταχωρεί πατέντες στο όνομα του, ενώ ανοίγεται στην αγορά της κιθάρας. Κατασκευάζει  μοντέλα με σκάφος (archtop) και ακουστικές. Παράλληλα εξετάζει τη χρήση του μαγνήτη στην κιθάρα.


Χαρακτηριστικό είναι ότι κάθε Σάββατο απόγευμα οι σπουδαιότεροι κιθαρίστες των Big Band και των Jazz Club της Νέας Υόρκης μαζεύονται στο εκθετήριο της Epiphone για να δοκιμάσουν τα νέα όργανα. Η εταιρεία γνωρίζει τεράστια πρόοδο και ευημερία.
Μια αυτοκρατορία έχει γεννηθεί.


Άδοξο Τέλος
Ο θάνατος του Epi από λευχαιμία το 1943, επέφερε κρίση στην εταιρεία. Ο Ορφέας και ο Φρίξος δεν μπόρεσαν ποτέ να συνεργαστούν αρμονικά και έτσι η εταιρεία πουλήθηκε στην Gibson, το μεγαλύτερο ανταγωνιστή της, για μόλις  20.000 δολάρια, το 1957, έχοντας χάσει την αρχική της αίγλη.
Η Gibson, όπως γράφεται, κράτησε μόνο ότι χρειαζόταν και όλα τα υπόλοιπα καλούπια, εργαλεία κλπ, τα έκαψε σε μια τεράστια φωτιά πίσω απ’ το εργοστάσιο της Epiphone. Μαζί με αυτά ίσως και τα καλούπια του Αναστάσιου.

 

Γιάννης Τσουλόγιαννης (Φιλόλογος – Ερασιτέχνης Οργανοποιός)
http://www.tar.gr/content/content/print.php?id=212


>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>


Η ιστορία της Epiphone καταγράφεται εν συντομία στο site της εταιρείας www.epiphone.com. Αντιγράφουμε σε δική μας μετάφραση ένα μέρος της:

1863: Ο Αναστάσιος Σταθόπουλος γεννιέται στην Σπάρτη. Ο πατέρας του Νικόλαος Σταθόπουλος ήταν έμπορος ξυλείας.

1873: Ο Αναστάσιος (σύμφωνα με τα φυλλάδια της Epiphone του 1930) σε ηλικία 10 ετών κατασκευάζει το πρώτο του όργανο.

1877: Η οικογένεια Σταθόπουλου μετακομίζει στη Σμύρνη της Μ. Ασίας.

1890: Ο Αναστάσιος Σταθόπουλος εγκαθιστά ένα μεγάλο εργοστάσιο μουσικών οργάνων στην Σμύρνη και κατασκευάζει βιολιά, μαντολίνα, λαούτα (και πιθανώς μπουζούκια).

1893: Γεννιέται ο γυιός του Αναστάσιου και της Μαριάνθης, Επαμεινώνδας Σταθόπουλος. Παίρνει το όνομα του αρχαίου Στρατηγού Επαμεινώνδα.


1903: Με τους διωγμούς των Ελλήνων από τους Τούρκους, ο Αναστάσιος μετακομίζει στη Νέα Υόρκη με την οικογένειά του, που εκτός από τον Επαμεινώνδα, περιλαμβάνει ακόμα δύο γυιούς, τον Αλέξανδρο και τον Ορφέα, καθώς και μια κόρη την Αλκμήνη. Κατά τη διάρκεια της διαδικασίας μετανάστευσης το τελικό σίγμα (–ς) του ονόματός τους αφαιρείται και έτσι στο μέλλον οι ετικέτες στα όργανα του Αναστάσιου θα λένε πλέον A. Stathopoulo. Στην Νέα Υόρκη θα γεννηθούν ακόμα δύο παιδιά του Αναστάσιου, ο γυιός του Φρίξος και η κόρη του Έλλη.


1915: Ο Αναστάσιος Σταθόπουλος πεθαίνει και αφήνει επικεφαλής της επιχείρησης τον Επαμεινώνδα (που χαϊδευτικά τον φώναζαν “Epi”), με δεύτερο στην τάξη τον Ορφέα. Από εκείνο το σημείο και μετά αρχίζει μια νέα και μοντέρνα επιχείριση που θα έπερνε αργότερα το όνομα Epiphone, που θα γινόταν διάσημο και θα αντιπροσώπευε μια από τις μεγαλύτερες βιομηχανίες μουσικών οργάνων.


1917 Ο Epi αρχίζει να βάζει στις ετικέτες των οργάνων την φίρμα House of Stathopoulo και παίρνει την πρώτη του πατέντα για την κατασκευή μπάντζο.


1924 O Epi συνδυάζει το όνομά του με την κατάληξη phone, που προέρχεται από την Ελληνική λέξη για τον ήχο (φωνή) και κατοχυρώνει και αρχίζει να χρησιμοποιεί το όνομα Epiphone σαν brand name των μπάντζο που κατασκεύαζε.


1925-1937: Ακολουθεί η μια επιτυχία μετά την άλλη και εκτός των μπάντζο κατασκευάζει και κιθάρες, ακουστικές και ηλεκτρικές.


1937: Η Epiphone παρουσιάζει μαγνήτες με ρυθμιζόμενους πόλους και κερδίζει την αποδοχή και την αναγνώριση μεταξύ των πρώτων ονομάτων μουσικών τις εποχής.

1941: Ο κιθαρίστας Les Paul πραγματοποιεί πειράματα στο εργοστάσιο της Epiphone (τις Κυριακές που ήταν κλειστό), που οδήγησαν στην κατασκευή της πρώτης ηλεκτρικής κιθάρας με σώμα μασίφ ξύλο (solid body). Μέχρι τότε προσπαθούσαν να βάλουν μαγνήτες σε κιθάρες ακουστικές ή ημιακουστικές. Το γεγονός αυτό θεωρείται η μεγαλύτερη συνεισφορά της Epiphone στην ιστορία της ηλεκτρικής κιθάρας.


1943: Ο Epi πεθαίνει από λευχαιμία και η παρακμή της εταιρείας αρχίζει, αφού τα αδέλφια του που ανέλαβαν την εταιρεία δεν είχαν τις ικανότητες του Epi, σε μια συγκυρία πάρα πολύ αρνητική λόγω του 2ου Παγκόσμου Πολέμου. Η παραγωγή της εταιρείας μειώθηκε πάρα πολύ και σχεδόν περιορίστηκε στην κατασκευή μπάσων.



1957: Η Epiphone εξαγοράζεται από την εταιρεία Gibson αντί 20.000$, η οποία διατήρησε το brand name Epiphone και ξαναζωντάνεψε τη γραμμή παραγωγής των κιθαρών.



Aπό τότε λοιπόν αρχίζει μια άλλη πορεία της Epiphone η οποία συνεχίζει μέχρι τις ημέρες μας, με λαμπερά ονόματα να χρησιμοποιούν τα όργανα που κατασκεύαζε και με διάφορες καμπές και διακυμάνσεις (που όμως είναι εκτός του σκοπού αυτού του άρθρου).

http://greekluthiers.wordpress.com/page/9/

 

>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>

Στις 13 Ιούνιου 2009, το Πνευματικό Κέντρο Δήμου Σπάρτης, ο Σύλλογος Φίλων Λαϊκής Παραδοσιακής και Ρεμπέτικης Μουσικής Λακωνίας και η εφημερίδα «Παρατηρητής» διοργάνωσαν το 1ο συνέδριο Οργανοποιίας  στη Σπάρτη, αφιερωμένο στον μεγάλο Λάκωνα Οργανοποιό Αναστάσιο Σταθόπουλο και στην οικογένεια του, στο οποίο συμμετείχαν μερικοί από τους σημαντικότερους Έλληνες οργανοποιούς, ενώ στο πλαίσιο της διοργανώθηκε έκθεση μουσικών οργάνων, παλιότερων και σύγχρονων οργανοποιών, αλλά  και συναυλία.
 
annie_lennox__1227533292_2644.jpg

Player για Android

Android Player

Απο το κινητό σας πάτε στο: ρυθμίσεις -> ασφάλεια -> και ενεργοποιήστε την εγκατάσταση εφαρμογών απο άγνωστες πηγές. Με μία εφαρμογή QR Code Reader σκανάρετε την παραπάνω εικόνα ή πατήστε εδώ.

Διαφήμιση
Διαφήμιση
Διαφήμιση
Διαφήμιση
Διαφήμιση
Διαφήμιση
Διαφήμιση



Created by LiquidMinds | Powered by FRIKTORIA | Valid XHTML | Valid CSS.