του Στάθη

Ομως αυτό το φαινόμενο δεν είναι παράπλευρο, είναι στο κέντρο των πολιτικών προθέσεων της άρχουσας καπιταλιστικής τάξης.

Φοροελαφρύνσεις στις επιχειρήσεις και τα φυσικά πρόσωπα υποσχέθηκε ο κ. Σαμαράς. Τρεις ημέρες μετά, αυτές οι φοροελαφρύνεις έλαμπαν διά της απουσίας τους από το προσχέδιο του Προϋπολογισμού. Ψέμα λοιπόν.

Ελεγαν ότι το 2011 θα βγούμε απ’ το Μνημόνιο. Ψέμα. Ελεγαν από τα πρώτα μέτρα (που έλαβαν ήδη απ’ το 2010) ότι δεν θα λάβουν νέα μέτρα. Ψέμα. Εκτοτε έλαβαν πέντε φορές νέα μέτρα, με τη μόνιμη κάθε φορά επωδό, ότι δεν θα λάβουν άλλα νέα μέτρα. Ψέμα. Από ψέμα σε ψέμα.

Λένε τώρα ότι δεν θα μειώσουν άλλο τους μισθούς. Ψέμα. Την ίδια ώρα που το λένε, στον Προϋπολογισμό προβλέπεται μείωση της μισθοδοσίας στο Δημόσιο κατά 250 επιπλέον εκατομμύρια ευρώ.

Καταγγέλλουν 15-30 επίορκους δημοσίους υπαλλήλους και απολύουν 60.000! Δολιότης. Ομνύουν στην αξιολόγηση, αλλά κόβουν εκ προοιμίου το 15% των υπαλλήλων ανεξαρτήτως της επίδοσής τους. Δολιότης. Την ίδια ώρα στον ιδιωτικό τομέα ξεθεμελιώνουν κάθε σύστημα προστασίας των εργαζομένων. Δολοφονία. Τίναξαν και συνεχίζουν να τινάζουν στον αέρα τα Ασφαλιστικά Ταμεία. Ληστεία. Ξεπουλούν τη δημόσια περιουσία. Υπεξαίρεση. Ενώ ταυτοχρόνως έχουν στερήσει απ’ τη χώρα την ίδια της την Ασυλία. Δολιότης. Και ραγιαδισμός.

Φορολογούν τα σπίτια παρ’ ότι δεν παράγουν εισόδημα. Κλοπή. Παρωθούν πρώτες κατοικίες σε πλειστηριασμό. Αναλγησία. Με ίδιον όφελος. Διότι δεν το κάνουν για την ψυχή της μάνας τους. Ελεγαν ότι το χαράτσι είναι προσωρινό -ψέμα- έγινε μόνιμο! Εισπράττουν προκαταβολικώς φόρους που γονατίζουν (και κλείνουν) μικρομάγαζα και μικροεπιχειρήσεις, ενώ οι ίδιοι αρνούνται να τους πληρώσουν αντιστοίχως τα οφειλόμενα. Δολιότης. Και τσαμπουκάς. Ασκούν την πιο άγρια φορολογική επιδρομή (που τη συνοδεύουν με την πιο χυδαία φορολογική τρομοκρατία) από την εποχή του Βεσπασιανού. Ληστεία. Και αμοραλισμός. Και τυραννία.

Φορολογούν συνταξιούχους, ανέργους, μακροχρόνια ανέργους, φτωχούς, πολίτες που οι ίδιοι τους οδήγησαν στη φτώχεια, ασθενείς και αναξιοπαθούντες, ενώ απ’ την άλλη δεν εισπράττουν φόρους από τις γερμανικές αυτοκινητοβιομηχανίες (Μερσεντές, Μπεμβέ και Οπελ). Αμοραλισμός και ραγιαδισμός.

Για 250 εκατομμύρια ευρώ, περικόπτουν επικουρικές συντάξεις, την ίδια στιγμή που ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. χρωστούν 350 εκατομμύρια ευρώ δάνεια. Σιχασιά. Στερούν από ασθενείς φάρμακα, αλλά δεν πειράζουν τους αληταράδες που κατοικούν μέσα στη Λίστα Λαγκάρντ.

Ομως, κυρίες και κύριοι, όλα αυτά (μικρό, ελάχιστο δείγμα) συνιστούν την αποηθικοποίηση της πολιτικής. Ψέμα, κλοπή, υποτέλεια, δολιότης, ιδιοτέλεια, αμοραλισμός - αυτά είναι που χαρακτηρίζουν πλέον την κυρίαρχη πολιτική κι αυτά είναι ακριβώς εκείνα που απαξιώνουν την πολιτική και αποξενώνουν τους πολίτες απ’ το πολίτευμα. Κόμματα, θεσμοί υποτίθεται της Δημοκρατίας, που λειτουργούν σαν οφσόρ και μαφίες. Ομως αυτό το φαινόμενο δεν είναι παράπλευρο, είναι στο κέντρο των πολιτικών προθέσεων της άρχουσας καπιταλιστικής τάξης. Η αποδυνάμωση

και η αποψίλωση της Δημοκρατίας είναι προϋπόθεση για να φθάσει στο τέλος της αυτή η πολιτική, να ολοκληρωθεί. Και να έχει τότε κατασκευάσει μια «μικρή Κίνα», μιαν ακόμα «ειδική οικονομική ζώνη» στην Ευρώπη.

Υπόθεση Μπαλτάκου! Κιχ. Υπόθεση Υποβρυχίων: σκάνδαλο κραύγαζε η Ν.Δ.! Οχι, όλα καλώς καμωμένα, λέει τώρα ο κ. Σαμαράς, αδειάζοντας το κόμμα του και βγάζοντας λάδι τον κ. Βενιζέλο. Ψεύτες, Και υποκριτές. Και δόλιοι. Και ιδιοτελείς.

Ακαταδίωκτοι; ναι! Υπάρχει και τους προστατεύει ο νόμος περί ευθύνης Υπουργών. Στον αφρό της προπαγάνδας που ασκούν τα διαπλεκόμενα ΜΜΕ; Βεβαίως! Δυο-τρεις εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ χρωστάει ο ΔΟΛ κι άλλα τόσα ο Πήγασος. Αυτοί θα τα πληρώσουν; Οχι! Θα τα πληρώσουμε εμείς, εξοφλώντας (με τους φόρους μας) τα χρέη των τραπεζών, για να μας πάρουν οι τράπεζες (με τα λεφτά μας) τα σπίτια μας. Τρέλα;

Βεβαίως, διότι η υποτέλεια, η δολιότης, η κλοπή, το ψέμα και ο αμοραλισμός οδηγούν στην τρέλα. Και στις αυτοκτονίες. Και στους θανάτους (από μαράζι, από άγχος, από απελπισία) που αυτή η πολιτική σκορπάει.

Στο Ζάππειο ο κ. Σαμαράς είπε ψέματα. Και υφάρπαξε την ψήφο πολλών. Εκτοτε, αυτός και ο κ. Βενιζέλος κυβερνούν με τα ψέματα. Το χρέος είναι βιώσιμο. Ψέμα. Διαπραγματευόμαστε με την Τρόικα -ψέματα- δεν διαπραγματεύονται, εκτελούν εντολές. Διεκδικούμε τις Γερμανικές Πολεμικές Επανορθώσεις. Ψέμα. Η ΕΡΤ ήταν ζημιογόνος. Ψέμα. Η ΝΕΡΙΤ θα είναι ανεξάρτητη. Ψέμα. Ψέματα χωρίς τέλος. Και κλοπές χωρίς τέλος. Απ’ τους μισθωτούς, τον μισθό τους, κατά μέρος και μέρος. Κλοπή. Απ’ τους ανέργους, τη ζωή τους, κατά μέρος κι ολόκληρη. Κλοπή. Απ’ τους νέους, το μέλλον τους. Κλοπή. Απ’ το σώμα της πατρίδας, φιλέτα. Ο Αστέρας, το Ελληνικό, λιμάνια, υποδομές, πόροι, κλοπές και κλοπές. Λεηλασία.

Κι όλα αυτά με την αλαζονεία των άπληκτων. Κινδυνολογούν ασύστολα. Φθείρουν το πολίτευμα ετσιγουσταρικώς, με Προεδρικά Διατάγματα, με ντροπολογίες, με νομοσχέδια-σκούπες και νύκτωρ. Ο κ. Πρωθυπουργός πηγαίνει στη Βουλή μόνον στον αγιασμό ή για να πάει στο καφενείο, ποτέ στην Ολομέλεια - αν και για αυτόν και η Ολομέλεια μάλλον καφενείο είναι,

όπως έχει αποδείξει με τους ελάχιστους λόγους που έχει από του βήματος εκφωνήσει. Σε ύφος κοτσαβακέ - ανάξιο για το πολίτευμα. Αλλά ποιο πολίτευμα; Εχουν κάνει το Σύνταγμα σαν το καταστατικό του ΠΑΣΟΚ. Κι έχουν διαμορφώσει το ανάλογο ήθος, κλέφτες έλεγε τους Νεοδημοκράτες (όπως τους ΠΑΣΟΚιους) ο κ. Γεωργιάδης και τώρα είναι κοινοβουλευτικός τους εκπρόσωπος. Κυνισμός. Αμοραλισμός. Γλίτσα.

Αυτά ενδεικτικώς. Διότι αν παρέθετα κι άλλα, δεν θα τα χωρούσε ο «enikos.gr». Αυτή είναι η αποηθικοποίηση της πολιτικής, η έκπτωση του πολιτεύματος, η δήωση της κοινωνίας. Αυτή είναι η λιτανεία της παρακμής, ψέμα, κλοπή, δολιότης, ιδιοτέλεια, αμοραλισμός, αυτά τα λάβαρα πάνε μπροστά και πίσω τους ακολουθούν οι σκύλοι.

Σκύλοι που γαβγίζουν ότι θα χάσουν τα ΑΤΜ τα λεφτά τους, αν χάσουν την εξουσία οι λύκοι.

Κυρίες και κύριοι, η αποηθικοποίηση της πολιτικής οδήγησε στην ενθουσιώδη παρακμή κατά την εποχή της ψευδούς ευμάρειας, Η ψευδής ευμάρεια άνοιξε τον δρόμο (και εσκεμμένως και νομοτελειακώς) στην εποχή της επώδυνης παρακμής που ζούμε σήμερα. Κοινός παρονομαστής και στις δύο εποχές παρακμής είναι ακριβώς αυτή η αποηθικοποίηση της πολιτικής, διότι αλλιώς ο νεοφιλελευθερισμός δεν θα μπορούσε να εφαρμοσθεί. Διότι μπορεί ο νεοφιλελευθερισμός να παράγει με τη σειρά του αποηθικοποίηση, αλλά η αποηθικοποίηση υπήρξε προϋπόθεση της εφαρμογής του νεοφιλελευθερισμού.

Το φαινόμενο αυτό δεν καθηλώνει μόνον τον λαό, τον ενοχοποιεί. Είσαι «τεμπέλης». «Διεφθαρμένος». «Μαζί τα φάγαμε». Είσαι υπεράριθμος, «δεν σε αντέχει η οικονομία». «Ας πρόσεχες» όταν σου τα τρώγαμε στο Χρηματιστήριο. Είσαι «λαϊκιστής». Είσαι «επίορκος», «παίρνεις συντάξεις-μαϊμού» - λες και δεν υπάρχει παθολογία σε κάθε κοινωνία. Το κόλπο όμως είναι η γενίκευση αυτής της παθολογίας - τρομερό όπλο! Φασιστικό. Οσον τρομερό είναι επίσης το «διαίρει και βασίλευε» - να στρέφεις τον έναν εναντίον του άλλου, ώσπου να τους φας και τους δυο. Η διαρκής εξίσωση προς τα κάτω. Με αποκορύφωμα

το αισχρότατο εκείνο: «σε σφάζω για να μην πάνε οι θυσίες σου χαμένες»! Πέντε χρόνια τώρα, σφάξε με, αγά μου, για να μην πάνε οι θυσίες μου για να με σφάζεις και τα επόμενα πενήντα πέντε χρόνια χαμένες. Παράλογο; ναι! και ανήθικο.

Διότι αυτός είναι ο Εχθρός του Λαού, ο ψεύτης, ο κλέφτης, ο αμοραλιστής, ο δόλιος, ο ιδιοτελής και ο υποτελής, όλα σε ένα. Αρχαία πράγματα, πασίγνωστα

κι όμως τόσο σπαρακτικά πανίσχυρα. Και θα παραμένουν πανίσχυρα, όσον θα παραμένουν τα αντίθετά τους ανίσχυρα. Και θα παραμένουν ανίσχυρα, όσον το καλό και το ωραίο είναι τα πρώτα θύματα μιας ταξικής πάλης στην οποίαν νικάνε οι Δυνατοί...

email:  Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από κακόβουλη χρήση. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε την Javascript για να τη δείτε.

πηγή