Γελοίνδυνη ευελφάλεια

Ο όρος -που είναι μια δικής της επινόησης μετάφραση της λέξης flexicurity-, πρωτοακούστηκε από το στόμα της νυν υπουργού Παιδείας το 2005.

Όπως πολύ εύστοχα παρατηρεί ο Άγγελος Τσέκερης το 2007 στο άρθρο του "Ευελφάλεια είσαι και φαίνεσαι", πρόκειται για την γλωσσική κουτοπονηριά που περιέγραφε ο Όργουελ στο 1984: το ζήτημα για την εξουσία είναι να περιγράφει τα πάντα με θετικούς όρους, όπως ευελιξίες και ασφάλειες, ώστε να μην δίνει κανείς σημασία στο περιεχόμενό τους. Αν το σχέδιο ονομαζόταν "τελερύγγι", από το "τελειώσανε αυτά που ξέρατε" και "θα σας φάμε το λαρύγγι", θα απέδιδε ακριβέστερα αυτό περί του οποίου πρόκειται, αλλά θα είχε βγάλει τον κόσμο στους δρόμους».

Άλλωστε, η ερμηνεία των δύο μερών της σύνθετης αυτής λέξης είναι πασιφανής σε οποιονδήποτε έχει εργαστεί στον ιδιωτικό τομέα τα τελευταία χρόνια. Αντιγράφω και πάλι από το κείμενο του Τσέκερη:

Με τον όρο "ευελιξία", οι γραφειοκράτες της Eυρωπαϊκής Ένωσης εννοούν το δικαίωμα του εργοδότη να σε απασχολεί με τους χειρότερους δυνατούς όρους και να σε πετάει στο δρόμο όποτε θέλει. Αυτό υποτίθεται ότι ενισχύει την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας και την ανάπτυξη, επομένως προωθείται για το καλό της κοινωνίας. Προφανώς απευθύνονται σε αφελείς: το καλό της κοινωνίας δεν εξαρτάται από τον παραγόμενο πλούτο, αλλά από τους μηχανισμούς που τον αναδιανέμουν. Επειδή λοιπόν κανείς στα ευρωπαϊκά επιτελεία δεν ενδιαφέρεται για αναδιανομή του πλούτου, είναι ανάγκη να συνειδητοποιήσουμε ότι αυτό που εννοούν στην Κομισιόν ως "ανάπτυξη" και "ανταγωνιστικότητα" είναι σε βαθύτατη σύγκρουση με αυτό που καταλαβαίνουμε εμείς ως "καλό της κοινωνίας".

Από την άλλη πλευρά, ως "ασφάλεια" εννοείται εδώ το αντίθετό της, "δεν υπάρχει καμία ασφάλεια". Είναι όπως οι υποκλοπές, που καλύπτονται νομοθετικά ως "νομοσχέδιο για τη διασφάλιση του απορρήτου των επικοινωνιών", τα μεταλλαγμένα, που προωθούνται με το νόμο "για τον έλεγχο των τροφίμων και την προστασία της δημόσιας υγείας", τα δάση, που αποχαρακτηρίζονται με "ρυθμίσεις για την προστασία του εθνικού δασικού πλούτου".

Για την ακρίβεια, ως "ασφάλεια" εννοούν το να δώσουν τη δυνατότητα στον εργαζόμενο να τα βγάζει πέρα χωρίς βοήθεια από το κράτος, ως ελάχιστο και φτηνό αντίτιμο για την κατάργηση της κοινωνικής πολιτικής. Αυτό το αντίτιμο μάλιστα προσφέρεται υπό την μορφή επιδοτούμενων προγραμμάτων, είτε ανασφάλιστης εργασίας ή κατάρτισης, μεταφέρει δηλαδή πρόσθετους κοινωνικούς πόρους από τους δικαιούχους στον ιδιωτικό τομέα.

Γϊνεται όλο και πιο προφανές, πως η 'Αννα Διαμαντοπούλου είναι γελοίνδυνη: γελοία κ επικίνδυνη!

Δείτε επίσης: Σαραντάκος "Σας αρέσει η ευελφάλεια;"