Ο Οικουμενικός Πατριάρχης για την Παναγία Σουμελά και την Πανορθόδοξη Σύνοδο

Posted: 05 Sep 2010 09:01 PM PDT

Κωνσταντινούπολη,
του Νικολάου Μαγγίνα

Ως συγκλονιστική εμπειρία και ιστορικό γεγονός χαρακτήρισε ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος την θεία λειτουργία που τέλεσε ανήμερα του Δεκαπενταύγουστου στην Παναγία Σουμελά του Πόντου. «Ήμασταν , όσοι το ζήσαμε από κοντά, βαθύτατα συγκινημένοι πρώτον δια αυτό καθ’εαυτό το γεγονός ότι θα τελούσαμε την Θείαν Ευχαριστίαν σε αυτό το ιστορικό Μοναστήρι, ύστερα από σιωπή και διακοπή τόσων δεκαετιών. Δεύτερον, δια το υποβλητικόν περιβάλλον, υποβλητικόν και συγχρόνως ειδυλλιακόν μέσα στα πανύψηλα δένδρα του Πόντου, τα οποία τα εστεφάνωνε ένα νέφος, μια ομίχλη και άγριο συγχρόνως φυσικό περιβάλλον, καθώς οι βράχοι εκείνοι, οι μαύροι βράχοι, εκρέμοντο πάνω από το μοναστήρι της Παναγίας Σουμελά. Ακριβέστερον ειπείν το μοναστήρι είναι φτιαγμένο, είναι κατασκευασμένο μέσα στο βράχο. Σκαλίσανε τον βράχο και κάνανε το καθολικό της μονής και τα άλλα εξαρτήματα, τα κελιά των μοναχών και ούτω καθεξής, κυρίως μέσα στο βράχο και αργότερα προσετέθησαν διάφορα άλλα κτίσματα και εμπλουτίσθηκε το μοναστήρι και έγινε το παλλάδιον της θεομητορικής ευλαβείας των Ποντίων και εκείνων που ήσαν εκεί και των εκριζωθέντων δια ποικίλους λόγους που ζούσαν στη Ρωσία, στη Γεωργία, στην Ελλάδα και στην Αυστραλία και στην Αμερική, στα πιο μακρινά μέρη του κόσμου, όπου να πάτε θα βρείτε Ποντίους» είπε ο Οικουμενικός Πατριάρχης, μιλώντας πριν λίγες ημέρες σε προσκυνητές στην Ίμβρο.

«Εκείνη την ημέρα που λειτουργήσαμε, την περασμένη Κυριακή, ήταν ένα ζευγάρι, ο κύριος και η κυρία Τσαπραηλίδη, Πόντιοι την καταγωγή, τους οποίους εγώ γνώριζα από προηγούμενες επισκέψεις μου στην Αυστραλία και ήρθαν επί τούτου, για δυο –τρεις μέρες, για να ζήσουν αυτό το γεγονός, και επειδή τώρα στην Αυστραλία είναι χειμώνας και δεν υπάρχουν διακοπές, όλοι εργάζονται, επρόκειτο δυο-τρεις μέρες μετά τη συνάντησή μας στον Πόντο να επιστρέψουν στην Αυστραλία. Τόσο μεγάλο ταξίδι ανέλαβαν για να ζήσουν αυτό το μεγάλο γεγονός. Είμεθα πράγματι ευγνώμονες στην κυβέρνηση της Τουρκίας και προσωπικώς στον Εξοχώτατο Υπουργό Πολιτισμού και Τουρισμού που μας έδωσε την άδεια όχι μόνον εφέτος αλλά κάθε χρόνο στις 15 Αυγούστου να λειτουργούμε και να ζούμε αυτά τα βιώματα και τις αναμνήσεις των πατέρων μας που έζησαν επί αιώνες σ’ εκείνα τα μέρη και συγκεκριμένα σ’ αυτό το Μοναστήρι. Προσευχήθηκαν για τον εαυτό τους, για τους συγγενείς των, για όλο τον κόσμο» είπε ο Πατριάρχης και συνέχισε: «Τον 4ο αιώνα ιδρύθηκε το μοναστήρι αυτό, είναι δηλαδή ένα μοναστήρι 1,600 περίπου, ετών και όπως είχα πει στην ομιλία μου και Βυζαντινοί αυτοκράτορες και Οθωμανοί σουλτάνοι το επροστάτευσαν, το υπεστήριξαν, το πρόσεξαν αυτό το μοναστήρι και ότι όλοι είδαν κάποιο θαύμα και κάποια δωρεά της Παναγίας έζησαν. Ήταν ένα μείζον γεγονός πίστεως. Εγώ προσωπικά το έζησα με ιδιαίτερη κατάνυξη και συγκίνηση καθώς ήμουν ο πρώτος Πατριάρχης που ετέλεσε τη Λειτουργία στην Παναγία Σουμελά όχι μόνο μετά τη σιωπή των 90 ετών, αλλά όλους αυτούς τους αιώνες -16- που πέρασαν από τότε που χτίστηκε το μοναστήρι, δε μετέβη και δεν λειτούργησε ποτέ εκεί Οικουμενικός Πατριάρχης. Δοξάζω το Θεό και γι’αυτή τη μεγάλη δωρεά προς το ταπεινόν μου πρόσωπο.»

Και ο Οικουμενικός Πατριάρχης πρόσθεσε συγκινημένος:

«Η πίστη ζει, και η Ορθοδοξία ζει. Η Ορθοδοξία ζει και βασιλεύει, όπως λέει και ο λαός μας, κάτω από την συντονιστική σκέπη και προσπάθεια της Πρωτοθρόνου Εκκλησίας εν τη Ορθοδοξία που είναι το Οικουμενικό μας Πατριαρχείο, που έχω την τιμή να εκπροσωπώ και να είμαι επικεφαλής αυτού του αιωνοβίου, του ιστορικού θεσμού της Ορθοδοξίας και του Γένους μας. Η Ορθοδοξία θα ζήσει, θα κάνει την Αγία και Μεγάλη Σύνοδο της, την οποία ετοιμάζει η Πανορθόδοξη Σύνοδος και είμαστε εις το τέλος της προετοιμασίας. Στις αρχές του 2011 θα έχουμε την προτελευταία, πιθανότατα, προπαρασκευαστική επιτροπή στο Πατριαρχικό μας Κέντρο της Γενεύης και θα γίνει αυτό το μεγάλο γεγονός, έχει να γίνει παρόμοιο γεγονός από το έτος 787, από τον 8ο αιώνα έχουμε να κάνουμε Οικουμενική Σύνοδο αυτού του μεγέθους, αυτής της εμβέλειας. Και όλα θα πάνε καλά με τη Χάριν του Θεού και ειδικά για την Ορθοδοξία και τις σχέσεις μας με τις άλλες χριστιανικές εκκλησίες και ομολογίες».

^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^

Η σημειολογία, Ο... «Ιβάν ο Τρομερός» &
η Ομοσπονδία Ποντιακών Σωματείων Αυστραλίας

Αναμφισβήτητα ιστορικό, μοναδικό το γεγονός. Ογδόντα οκτώ χρόνια μετά τη μικρασιατική καταστροφή, τελέστηκε με μεγαλοπρέπεια και κατάνυξη στην Παναγία Σουμελά του Πόντου η Θεία Λειτουργία, προεξάρχοντος μάλιστα του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου. Οι εικόνες από τη ζωντανή μετάδοση της ΕΤ-3 ράγιζαν καρδιές στην Ελλάδα, πόσο μάλλον των απογόνων δεύτερης και τρίτης γενιάς των Ποντίων προσφύγων, που είχαν το προνόμιο να βρίσκονται σε αυτήν την ιστορική συγκυρία στην Τραπεζούντα.

Βεβαίως, οι πεντακόσιοι που επιλέχθηκαν για να μπουν στο ιστορικό μοναστήρι ήταν, εκτός από τους δημοσιογράφους και τους Έλληνες πολιτικούς, λίγο - πολύ, άνθρωποι του Πατριαρχείου, απεσταλμένοι ποντιακών σωματείων και οργανώσεων της ομογένειας και οι ηγέτες του οργανωμένου ποντιακού χώρου.

Το πλήθος των απανταχού ποντίων αρκέστηκε να πλαισιώσει το προσκύνημα, παραμένοντας στους πρόποδες του Όρους Μελά και παρακολουθώντας τη λειτουργία από δύο τεράστιες γιγαντοοθόνες.

Η σημειολογία της λειτουργίας

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος ανέβηκε στην εξέδρα που είχε στηθεί στον περίβολο του ναού ενδεδυμένος με τη βαρύτιμη μίτρα, την ολόλευκη στολή και τα άμφια του Οικουμενικού και κρατώντας στο χέρι του την πατριαρχική ποιμαντορική ράβδο. Λευκή και χρυσοστόλιστη η ενδυμασία και των υπολοίπων συλλειτουργούντων. Ωστόσο, έπρεπε να τηρηθεί σε όλα η κανονική τάξη, για να μην υπάρξουν παρεξηγήσεις.

Κατά το ανέβασμά τους στην εξέδρα, στις σκάλες, μετά τον Πατριάρχη, ο Ρώσος επίσκοπος παραχώρησε, παρότι αρχαιότερος, προβάδισμα στον μητροπολίτη Παύλο της Δράμας, αφού ο πρώην ηγούμενος της μονής Σουμελά του Βερμίου είναι μητροπολίτης των (σσ. λεγομένων) Νέων Χωρών.

Δηλαδή, αν και ανήκει στην ελληνική εκκλησία, κατά τον καταστατικό χάρτη του ’28, για την εκλογή του βάζει «πλάτη» ο Οικουμενικός Πατριάρχης. Και ως εκλεκτός της «μητρός» εκκλησίας θα έπρεπε (όπως και έγινε) να αποδοθεί περισσότερος σεβασμός από τον Ρώσο στο πρόσωπο του Παύλου, διότι προέρχεται γεωγραφικά από τις Νέες Χώρες. Ενώ ήταν, συν τοις άλλοις, και προηγούμενος της Παναγίας Σουμελά (του Βερμίου). Άρα η επιλογή του από ελληνικής πλευράς, με την υπόδειξη του Πατριάρχη, κάθε άλλο παρά τυχαία ήταν.

Αξίζει να σημειωθεί ότι σε όλα τα βήματα της διαδικασίας ο Ρώσος βικάριος του Πατριαρχείου της Μόσχας απέδιδε τον δέοντα σεβασμό στον Βαρθολομαίο. Μάλιστα, κατά την ανάβασή του στο μοναστήρι, μιλώντας με πιστούς, τον αποκαλούσε «Οικουμενικό», όταν είναι γνωστό ότι στη ρωσική επικράτεια δεν συνηθίζεται αυτός ο χαρακτηρισμός.

Για τους Ρώσους, στην καθομιλουμένη, ο Βαρθολομαίος είναι απλώς ο «Κωνσταντινοπόλσκ», δηλαδή ένας ακόμη μεταξύ των πατριαρχών. Φυσικά, σε επίσημο επίπεδο, δεν τολμούν να αμφισβητήσουν την πρωτοκαθεδρία του, αλλά κάνουν ό,τι μπορούν για να... ξεχαστεί! Στη συγκεκριμένη περίπτωση, ωστόσο, ο Τύχων υπήρξε άψογος και, εάν εξαιρέσουμε μια... άτυχη στιγμή που εθεάθη να... χτενίζει τα γένια του κατά τη διάρκεια της λειτουργίας, ήταν καλός και στα αρχιερατικά του καθήκοντα.

Από εκεί και πέρα, ο Οικουμενικός Πατριάρχης δεν θέλησε να αφήσει το παραμικρό περιθώριο παρανόησης για το ποιος είναι ο απόλυτος κύριος της κατάστασης. Δεξιά του είχε τον Παύλο, αριστερά τον Τύχωνα. Πήρε επάνω του τη λειτουργία, αντί απλώς να χοροστατήσει, και μάλιστα, σε μια κίνηση που ερμηνεύτηκε ως «μεγαλόθυμη», άφησε κάποια στιγμή και τους συλλειτουργούντες του να ευλογήσουν τον κόσμο.

Παρουσία Πατριάρχη, για τους κώδικες της εκκλησίας, θεωρείται σχεδόν αδιανόητο να δοθεί αυτό το προνόμιο σε μητροπολίτες. Άρα, για να το κάνει ο Βαρθολομαίος, είχε τον σκοπό του. Όπως και όταν έστειλε ευχές στον Πατριάρχη Μόσχας και τον κάλεσε να συλλειτουργήσουν στα εδάφη του. Ωστόσο, παρακάτω, την «έδεσε» περισσότερο τη λειτουργία, μάζεψε τα λουριά...

Άφησε στον μητροπολίτη Παύλο τα τροπάρια (και την «επιτήρηση» του Ρώσου) και αποσύρθηκε τάχατες να ξεκουραστεί. Αποτελεί μοναδικό προνόμιο και διακριτό γνώρισμα του Πατριάρχη να αποσύρεται από τη Θεία Λειτουργία και οι συλλειτουργούντες του μητροπολίτες είναι υποχρεωμένοι να συνεχίσουν μέχρι να επιστρέψει. Είναι δικαίωμα που ο Βαρθολομαίος δεν θα το απεμπολούσε, γνωρίζοντας σε βάθος το εκκλησιαστικό σκηνικό, και ευκαιρία για να κάνει τη «δήλωσή» του.

Τελικά επέστρεψε, αφού βεβαιώθηκε ότι ο χρόνος απουσίας του ήταν «επαρκής» για να σταλεί το μήνυμα, και συνέχισε κεφάτος τη λειτουργία. Στο κλείσιμο απέφυγε να αναφέρει έναν προς έναν τους συλλειτουργούντες ονομαστικά, περιοριζόμενος στην έκφραση «υπέρ των συλλειτουργούντων ημών επισκόπων...».

Περίπου στη μέση της λειτουργίας ο ουρανός συνοφρυώθηκε και ακούστηκαν δυνατές βροντές, αναγκάζοντας τον Οικουμενικό να πάει γρήγορα στο κήρυγμά του. Τι θα γινόταν εάν έβρεχε; Ποιος θα έβγαζε από τον νου των παρευρισκόμενων ποντίων ότι η Παναγία Σουμελά... δεν μας θέλει; Όμως, μέχρι το τέλος της λειτουργίας, δεν έριξε ούτε σταγόνα. Εν πάση περιπτώσει, ο Βαρθολομαίος εκφώνησε μια αμιγώς διπλωματική ομιλία:

● Ευχαρίστησε την «έντιμον» τουρκική κυβέρνηση, χωρίς την άδεια της οποίας ήταν αδύνατο να πραγματοποιηθεί η ιστορική Θεία Λειτουργία. Χαιρέτισε τις παριστάμενες τουρκικές αρχές και τον πρεσβευτή μας στην Άγκυρα.

● Υπερτόνισε ότι οι χριστιανοί έρχονται στην Παναγία Σουμελά «ως άγγελοι ειρήνης και φιλίας».

● Μνημόνευσε τους κτήτορες και τους δωρητές Κομνηνούς της Αυτοκρατορίας της Τραπεζούντας, αλλά κυρίως (έναν προς έναν με το όνομά τους) τους πολυάριθμους Οθωμανούς σουλτάνους, χορηγούς του μοναστηριού.

● Επεσήμανε ότι η συγκεκριμένη τελετή θα αποτελέσει μια ακόμη ελπίδα ότι η Παναγία Σουμελά γίνεται «εγγυήτρια» καλύτερων ημερών «για τους δύο λαούς». Δηλαδή, μεταξύ Ελλήνων και Τούρκων. Για τους... Ρώσους, για τους οποίους «γέφυρα» αποτελούν οι Έλληνες Πόντιοι της Ρωσίας, ούτε κουβέντα...

● Τελειώνοντας είπε ότι ελπίζει «να ανθεί και φέρει κι άλλον» και, σηκώνοντας τη ράβδο του, κάλεσε το ποίμνιο να θυμάται αυτή τη μέρα.

● Μεταφράζοντας στα τουρκικά περιορίστηκε ακριβώς στο επίσημο κείμενο, παραλείποντας τη μετάφραση ορισμένων συναισθηματικής υφής κομματιών της ομιλίας του. Και παρέδωσε στη συνέχεια το γραπτό με το κήρυγμα του στον Ρώσο, για να το μεταφράσει και στη δική του γλώσσα...

Το παρασκήνιο της "ιστορικής" πατριαρχικής λειτουργίας

Για την επιτυχία αυτής της ανέλπιστης τελετής είναι αλήθεια ότι πολλοί ερίζουν – και ο καθένας με τα επιχειρήματά του. Πρώτος από όλους ο Ιβάν Σαββίδης, ο οποίος τα τελευταία τρία χρόνια μισθώνει κάθε χρόνο τρία αεροπλάνα (από Θεσσαλονίκη, Μόσχα, Ροστώβ) και αρκετά λεωφορεία από Θεσσαλονίκη και Γεωργία, για το προσκύνημα στην Παναγία Σουμελά του Πόντου. Ο Ιβάν ο «Τρομερός» είχε κάθε λόγο να νιώθει ικανοποιημένος βλέποντας το όραμά του να ευοδώνεται και επισήμως, με τη βούλα του τουρκικού κράτους. Ανθρώπινη, μπροστά στον ενθουσιασμό, και η θριαμβολογία του.

Οι άνθρωποι του Σαββίδη μοίρασαν μέσα στα λεωφορεία για την Παναγία Σουμελά οδηγίες και δελτία τύπου, σε Έλληνες και Ρώσους επιβάτες, όπου μεταξύ των οδηγιών που δίδονταν για το προσκύνημα λίγο - πολύ ευλογούσαν και τα γένια τους. Μια αποστροφή μάλιστα του κειμένου έφτανε στα όρια του... παρεξηγήσιμου, καθώς σχεδόν μονοπωλούσε την πρωτοκαθεδρία για τον συντονισμό και την επιτυχία του εγχειρήματος, αναφέροντας:

«Στις 13 Μαΐου 2010, η Ομοσπονδία Ελληνικών Κοινοτήτων Ρωσίας με επικεφαλής τον Ιβάν Σαββίδη και την ενεργό συμμετοχή των μελών των κυβερνήσεων Τουρκίας, Ελλάδας, Ρωσίας, της διοίκησης της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης, των εκπροσώπων του Πατριαρχείου Κωνσταντινούπολης, της Ρωσικής και της Ελληνικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, έλαβε την επίσημη άδεια για την τέλεση της Λειτουργίας στο ναό».

Με μια προσεκτικότερη ωστόσο ματιά φαίνεται ότι το κείμενο μεταφράστηκε στα ελληνικά από άλλο αντίστοιχο αρχικό ρωσικό κείμενο, που προφανώς γράφτηκε για να απευθύνεται, για λόγους και εσωτερικής κατανάλωσης και συσπείρωσης, κυρίως στους ρωσόφωνους Έλληνες και άρα υπαγόμενους στο Πατριαρχείο της Μόσχας, παρά στους λοιπούς ελληνορθόδοξους.

Ο... «Ιβάν ο Τρομερός»

Ο Ιβάν έχει κάθε λόγο να θεωρεί ότι λειτούργησε ως «πολιορκητικός κλοιός» για να γίνουν διαλλακτικότερες, μετά την τελευταία ρωσοτουρκική προσέγγιση, οι τουρκικές αρχές και να επιτρέψουν την τέλεση της θείας λειτουργίας. Ανεξάρτητα από το εάν έχει δίκιο ή όχι, το σίγουρο είναι ότι δεν μπορεί να παραγνωριστεί η πλούσια δράση του υπέρ αυτού του σκοπού. Όπως και η δουλειά που γίνεται αυτή την εποχή, σε συνεργασία με τον Κρις Σπύρου, για να ανοίξει η Αγία Σοφία για μία ιστορική λειτουργία το φθινόπωρο, πρωτοβουλία που πάντως έχει προκαλέσει αρκετό σκεπτικισμό στο Οικουμενικό Πατριαρχείο.

Η αλήθεια είναι ότι ο Ιβάν Σαββίδης, ένας από τους πλουσιότερους ανθρώπους στη Ρωσία, επιδιώκει τα τελευταία χρόνια να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο στο ποντιακό κίνημα. Τελευταίως, έπειτα από μια δραματική ψηφοφορία, υπερίσχυσε για δύο ψήφους του προέδρου της Παμποντιακής Γιώργου Παρχαρίδη (39-37) στην ηγεσία της Διεθνούς Συνομοσπονδίας Ποντίων Ελλήνων (ΔΙΣΥΠΕ).

Επίσης, επιδιώκει να ενώσει το ποντιακό κίνημα στην Ελλάδα (παραβλέποντας όμως να κάνει το ίδιο και στη Ρωσία, όπου είναι στα δικαστήρια με την άλλη ομοσπονδία Ποντίων, του Καΐσεφ). Τέλος, είναι βουλευτής της κρατικής Δούμας της ρωσικής ομοσπονδίας. Αυτό το τελευταίο από μόνο του σημαίνει ότι με τον Πούτιν έχουν κάτι παραπάνω από μια «καλημέρα», αφού οι βουλευτές στη Δούμα δεν εκλέγονται με σταυρό, αλλά από λίστα.

Άρα και το γεγονός ότι πάντα «τυχαίνει» να είναι σε εκλόγιμη θέση στη λίστα λέει πολλά... Πραγματικά ο ρόλος του είναι δυναμικός, καθώς μπορεί να κινητοποιεί τις μάζες για την ικανοποίηση του οράματός του και να παρεμβαίνει υπέρ αυτού του σκοπού στους διάφορους μηχανισμούς. Κυβερνήσεις, εκκλησίες, προσωπικότητες κ.λπ., που φυσικά δεν αφήνουν στην τύχη τίποτα. Διότι ασφαλώς δεν ήταν τυχαία η επιλογή του Πατριαρχείου Μόσχας για το ποιος από τη ρωσική πλευρά θα συλλειτουργήσει με τον Οικουμενικό.

Το Φανάρι αρχικά περίμενε ότι θα ήταν ο Ιλαρίωνας ή ο Σέργιος. Και ποιος ήρθε τελικά; Ο επίσκοπος του Ποντόλσκ και βικάριος της επισκοπής της Μόσχας Τύχωνας, δηλαδή, ο προσωπικός «εξομολόγος» του Πούτιν. Και γιατί ο Τύχων; Μα διότι ο... ΥΠΕΞ του Πατριαρχείου Μόσχας Ιλαρίων μάλλον θα ήταν βαρύς για να σταθεί απέναντι στον Παύλο, ως το νούμερο δύο στην ιεραρχία του Πατριαρχείου Μόσχας, ενώ ο Τύχων και στα «κιλά» του θα ήταν, αλλά και το μήνυμα ότι είναι «κολλητός» με τον Πούτιν θα περνούσε όπου έπρεπε...

Η αλήθεια είναι λοιπόν πως ο Ιβάν Σαββίδης «έτρεξε» πολύ γι’ αυτόν τον σκοπό και μάλιστα υποτάχθηκε πλήρως σε όσες υποδείξεις του έγιναν από το Οικουμενικό Πατριαρχείο, εναρμονιζόμενος πάντοτε με τις πατριαρχικές εντολές, εντός των ορίων της πνευματικής του επικράτειας, παρότι πνευματικό τέκνο (ως γεννημένος στη Ρωσία) του Πατριαρχείου Μόσχας. Μάλιστα, άνθρωποί του έχουν την εικόνα ότι στην πορεία είχε να αντιμετωπίσει και τη σχετική «απροθυμία» του Οικουμενικού, που επίσης από την πλευρά του έκανε προσεκτικά βήματα.

Ο Ιβάν θεωρεί ότι βοήθησε το Οικουμενικό Πατριαρχείο αυξάνοντας τη δυναμική του ποντιακού κινήματος και του προσκυνήματος στην Παναγία Σουμελά, ώστε να καταστεί πραγματικότητα η φετινή τέλεση της ιστορικής Θείας Λειτουργίας. Στο ίδιο κλίμα, μεγάλη μερίδα των προσκυνητών που μετέφερε είχε την εντύπωση ότι λίγο - πολύ η άδεια στο Οικουμενικό Πατριαρχείο, για να γίνει η τελετή, ήταν περίπου «χατιράκι» του Ερντογάν προς τον Πούτιν, μετά από πιέσεις του εκλεκτού του Ιβάν και σε συνδυασμό με την πρόσφατη δυσφορία που εκφράστηκε για την Τουρκία από τις ΗΠΑ.

Άλλοι, βέβαια, το πήγαν στο εντελώς αντίθετο άκρο. Έλεγαν ότι, βλέποντας οι Αμερικάνοι τη ρωσική «διείσδυση» στα εδάφη του Πατριαρχείου, πίεσαν τον Ερντογάν να δώσει την άδεια, ώστε το πράγμα να μείνει στον έλεγχο του Οικουμενικού Πατριάρχη. Μπορεί, βεβαίως, να συνέβησαν και τα δύο, μπορεί κατά ένα μέρος ή μπορεί, το πιο πιθανό, τίποτα απ’ όλα αυτά...

Πηγή

>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΠΟΝΤΙΑΚΩΝ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑΣ

Posted: 04 Sep 2010 09:00 PM PDT
Καμπέρρα, 30η Ιουλίου, 2010


Προς κ. Ιβάν Σαββίδη
Πρόεδρο της Διεθνούς Συνομοσπονδίας Ελλήνων Ποντίων


ΘΕΜΑ: «Δημιουργία μιας ενιαίας οργάνωσης, με βάση τη Δι.Συ.Π.Ε. κ.λ.π.»


Κύριε Πρόεδρε,

Η Ομοσπονδία Ποντιακών Σωματείων Αυστραλίας, ήταν ιδρυτικό μέλος στην δημιουργία του πρώτου μας κορυφαίου οργάνου, του Παγκόσμιου Συμβουλίου Ποντιακού Ελληνισμού, του γνωστού μας Πα.Σ.Π.Ε. και ένα από τα πλέον δραστήρια μέλη της και το στήριζε πάντοτε, σε όλες τις πρωτοβουλίες του, μέχρι την αδρανοποίησή του.

Είμαστε από τις πρωτοπόρες στην προσπάθεια της δημιουργίας, του σημερινού μας ανώτατου οργάνου, της Διεθνούς Συνομοσπονδίας Ποντίων Ελλήνων, που ιδρύθηκε στο 6ο Παγκόσμιο Συνέδριο του Ποντιακού Ελληνισμού, με την σχεδόν ομόφωνη απόφαση των συνέδρων (614 υπέρ και 3 κατά). Για πρώτη φορά, στην ιστορία του οργανωμένου Ποντιακού Ελληνισμού, όλοι οι Πόντιοι του κόσμου βρέθηκαν ενωμένοι Εδώ θα πρέπει να σημειώσουμε ότι, σε αυτό το συνέδριο, όπου ιδρύθηκε η Δι.Συ.Π.Ε., ήταν παρόντες και πήραν μέρος οι εκπρόσωποι τόσο του αδρανοποιημένου Πα.Σ.Π.Ε. και ό,τι είχε απομείνει από την παλιά και κάποτε κραταιά Π.Ο.Π.Σ.

Στο διάστημα των 4 χρόνων, από την ίδρυση της Δι.Συ.Π.Ε. και μέχρι σήμερα, έγιναν πολλά, πρωτοφανή και πρωτόγνωρα, για τους Ποντίους, πράγματα. Για πρώτη φορά η Δι.Συ.Π.Ε. και όλες οι Ομοσπονδίες-μέλη της, συνεργάστηκαν ειλικρινά και το αποτέλεσμα αυτής της αγαστής συνεργασίας τους ήταν:

1. Η προσέγγιση μεταξύ των Ομοσπονδιών, των οργανισμών μελών τους και των μελών των οργανισμών και η στενή συνεργασία μεταξύ τους.

2. Η πρώτη στον κόσμο, ΟΜΟΦΩΝΗ κοινοβουλευτική αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου, στις 30 Απριλίου 2009, από την Πολιτειακή Βουλή της Νότιας Αυστραλίας, με εισηγητή τον μεγάλο φιλέλληνα τότε Υπουργό Δικαιοσύνης και Πολυπολιτισμικών Υποθέσεων κ. Μάικλ Άτκινσον.

3. Σε αγαστή συνεργασία πάντοτε, μεταξύ των Ομοσπονδιών, ακολούθησε και η δεύτερη αναγνώριση, πρώτη στην Ευρώπη, από το κοινοβούλιο της Σουηδίας, το 2010.

4. Στην Αυστραλία, πολύ σύντομα, περιμένουμε νέες αναγνωρίσεις από Πολιτειακά κοινοβούλια.

5. Σε συνεργασία, πάντοτε μεταξύ της Ομοσπονδίας μας και της Παμποντιακής Ομοσπονδίας Ελλάδος, έγινε η πρωτοφανής στα χρονικά, σε όγκο και παλμό, μεγάλη συγκέντρωση και ομιλία, με ομιλητή τον μεγάλο φιλέλληνα, τότε Υπουργό Δικαιοσύνης της Νότιας Αυστραλίας, κ. Μάικλ Άτκινσον, στην Πλατεία Αγίας Σοφίας, στη Θεσσαλονίκη, όπου δημιουργήθηκε το αδιαχώρητο τόσο στην πλατεία, όσο και τους γύρω δρόμους.

Η συνεργασία, η παραγωγή έργου, ο προγραμματισμός βραχυπρόθεσμων, μεσοπρόθεσμων και μακροπρόθεσμων δραστηριοτήτων, ήταν πράγματα άγνωστα και πολλές φορές «αδιανόητα», στον οργανωμένο χώρο των Ποντίων.

Για πρώτη φορά, οι οργανωμένοι φορείς των Ποντίων του κόσμου, ύστερα από ταλαιπωρίες και ταπεινώσεις δεκαετιών, έδωσαν τα χέρια και μαζί, συνεργάστηκαν και πέτυχαν πράγματα που μέχρι σήμερα, για πολλούς ήταν «αδύνατα» και «ακατόρθωτα».

Για πρώτη φορά, οι οργανωμένοι Πόντιοι μιλούσαν μεταξύ τους, βλέποντας ο ένας τον άλλο στα μάτια.

Για πρώτη φορά, ο παγκόσμια οργανωμένος Ποντιακός Ελληνισμός, έδωσε το στίγμα του, τόσο στη διασπορά, όσο και στην Ελλάδα.

Για πρώτη φορά, οι Πόντιοι όλου του κόσμου, έκαναν όνειρα και πίστευαν σε αυτά.

Για πρώτη φορά πήγαν προς τα εμπρός, γιατί είχαν κατορθώσει να απαγκιστρωθούν από τη γάγγραινα του παρελθόντος, την κατάρα των «αφεντικών» και των «ιδιοκτητών» των Ποντίων, που θεωρούσαν «μαγαζιά» τους, τόσο την Π.Ο.Π.Σ. όσο και το ΠΑ.Σ.Π.Ε.

Για πρώτη φορά, οι Πόντιοι, τόλμησαν και είναι πολύ κοντά στο να ξεκαθαρίσουν το μέγα πρόβλημα του καθεστώτος του Ιερού Ιδρύματος «Παναγία Σουμελά», στην Καστανιά της Ημαθίας και να είστε βέβαιος ότι, θα τα καταφέρουν και εδώ. Και θα τα καταφέρουν γιατί, για πρώτη φορά δούλεψαν συλλογικά, προγραμματισμένα, μεθοδευμένα, σοβαρά και οργανωμένα, με στόχο να καθαρίσουν τον χώρο μας από κάθε αγκύλωση και κάθε είδους «αφεντικά», «ιδιοκτήτες» και την τρισκατάρατη «δυναστεία» που καταταλαιπωρεί τους Ποντίους «Ελέω Θεού», συνεχώς για 47 συναπτά χρόνια, χωρίς να δίνει λογαριασμό σε κανένα και για τίποτα.


Κύριε Πρόεδρε,

Από τη στιγμή της ίδρυσης της Δι.Συ.Π.Ε.. όλες οι αποφάσεις πάρθηκαν και παίρνονται από το διοικητικό συμβούλιο και τα Παγκόσμια Συνέδρια, με διάλογο και συζήτηση, με τις Ομοσπονδίες-μέλη της. Γνωρίζετε, όπως και εμείς ότι, το Πα.Σ.Π.Ε., είναι αδρανοποιημένο και νεκρό, από μόνο του και το κατάργησαν όλες οι ιδρυτικές Ομοσπονδίες-μέλη του, μεταξύ των οποίων και η Ομοσπονδία μας της Αυστραλίας, εκτός της Π.Ο.Π.Σ., που συρρικνώθηκε και εκφράζει πλέον λίγα μόνο Ποντιακά Σωματεία.

Ειλικρινά, δεν μπορούμε να κατανοήσουμε αυτό το ακατανόητο «...συζητήσατε το θέμα δημιουργίας μιας ενιαίας οργάνωσης, με βάση τη ΔΙ.ΣΥ.Π.Ε., συμπεριλαμβανομένων και των αρχηγών των μεγαλύτερων οργανώσεων: του Παγκόσμιου Συμβούλιου Ποντιακού Ελληνισμού (ΠΑ.Σ.Π.Ε.) και της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ποντιακών Σωματείων (Π.Ο.Π.Σ.)».

Σας εξουσιοδότησε η ολομέλεια του διοικητικού συμβουλίου, κύριε Πρόεδρε, να «οργανώσετε» αυτή την, όπως λέτε, «ενιαία οργάνωση;».

Σας είπε κανένας ότι, η Δι.Συ.Π.Ε., δεν είναι μια ενιαία οργάνωση και θέλετε να την εξομοιώσετε με το «πτώμα» του Πα.Σ.Π.Ε. και το «λείψανο» της Π.Ο.Π.Σ.;

Το Πα.Σ.Π.Ε., ήταν κάποτε το κορυφαίο όργανο του παγκόσμια οργανωμένου Ποντιακού Ελληνισμού, αλλά, δυστυχώς «πέθανε» και η «μια φορά και ένα καιρό... κραταιά Π.Ο.Π.Σ., εκπροσωπεί πλέον μόνο μερικά σωματεία και μόνον οι «τίτλοι ιδιοκτησίας», ανήκουν στην οικογενειακή «Δυναστεία», που ακόμα θέλει να ταλαιπωρεί τους Ποντίους και τους θεωρεί «ιδιοκτησία» της. Ειδικά εσείς, κύριε Πρόεδρε, δεν έπρεπε να κάνετε αυτό το ατόπημα και να θέλετε να «νεκραναστήσετε» το Πα.Σ.Π.Ε. και να φέρετε μέσα στην μεγάλη παγκόσμια οικογένεια των Ποντίων και μάλιστα από το «παράθυρο», της Δι.Συ.Π.Ε. την Π.Ο.Π.Σ., γιατί και άλλοτε, στο παρελθόν, προσπαθήσατε να το πετύχετε, αλλά, «ξεχάσατε» την γενναία στάση του Προέδρου της Π.Ο.Ε. καθηγητή της καρδιολογίας του Αριστοτέλειου» Πανεπιστήμιου, κ. Γιώργου Παρχαρίδη, κάνοντας ενώπιόν σας, στη Θεσσαλονίκη, μια πρόταση, που χρειάζονταν μεγάλη παλικαριά και τεράστιο ηθικό ανάστημα, για την οριστική λύση του «προβλήματος» της «εισόδου» της Π.Ο.Π.Σ., στη Δι.Συ.Π.Ε.

Σύμφωνα με το καταστατικό της ΔΙ.ΣΥ.Π.Ε., που σίγουρα θα γνωρίζετε, μόνο μία Ομοσπονδία από μία χώρα, μπορεί να γίνει μέλος της. Δυστυχώς, κ. Πρόεδρε, λίγες ημέρες μετά την μεγάλη τιμή που σας έκαναν οι Πόντιοι, να σας εμπιστευτούν τις τύχες του ύπατου παγκοσμίου οργάνου τους, της Δι.Συ.Π.Ε., όχι μόνο τους προδώσατε και τους απογοητεύσατε, αλλά, κάνατε να φαίνονται πραγματικοί «άγγελοι», τα «αφεντικά» και οι «ιδιοκτήτες» τους, μέχρι σήμερα. Αυτοί χρειάστηκαν 47 ολόκληρα χρόνια για να ολοκληρώσουν το «θεάρεστο έργο» τους, εσείς τους υποσκελίσατε σε λίγες ημέρες!


Κύριε Πρόεδρε,

Θα θέλαμε πολύ, να είμαστε πιο ήπιοι, για το «πρώτο λάθος» σας, αλλά, αυτό δεν ήταν λάθος ήταν μια πραγματική «πυρηνική καταστροφή». Επειδή, εμείς που ασχολούμαστε με τα Ποντιακά, για δεκαετίες και με αρκετό, πιστεύομε, έργο, τόσο στα πολιτιστικά, όσο και στο τεράστιο θέμα της αναγνώρισης της Γενοκτονίας μας, στο οποίο είμαστε και πρωτοπόροι, με ένα διοικητικό συμβούλιο από νέους επιστήμονες της δεύτερες και τρίτης γενιάς, που την συμμετοχή μας στα κοινά δεν την θεωρούμε σαν εφαλτήριο για ανάδειξη ή αναγνώριση, αλλά, χρέος μας, αν δεν μπορείτε να προσφέρετε, από τη νέα σας θέση, σας παρακαλούμε, προσπαθήστε να μη ζημιώσετε τις προσπάθειές μας, να πετύχουμε τους στόχους μας.

Τα πρώτα «δείγματα γραφής» σας, είναι, δυστυχώς, αρνητικά και δεν μας επιτρέπουν, ούτε και να ελπίζουμε ακόμη, μαζί σας, σε μια παραγωγική συνεργασία. Εμείς, συνηθίσαμε να εργαζόμαστε με συνεννόηση, αλληλοσεβασμό, κατανόηση, ειλικρινή συνεργασία και αγάπη, για αυτό που κάνουμε. Εσείς, αντίθετα, «αποφασίζετε» μόνος σας και αυτό είναι κάτι που δεν έχει θέση, με το κλίμα και το πνεύμα που επικρατεί, στους κόλπους των ανθρώπων της Δι.Συ.Π.Ε.

Είμαστε βέβαιοι ότι, εκφράζουμε και τα συναισθήματα και άλλων ιδρυτικών Ομοσπονδιών-μελών της Δι.Συ.Π.Ε. και σας διαβεβαιώνομε ότι, θα μας βρείτε απέναντί σας, σε κάθε προσπάθεια διαταραχής της αρμονικής συνεργασίας μεταξύ μας, την παρεμπόδιση παραγωγής έργου, με τη δημιουργία προβλημάτων. Τη Δι.Συ.Π.Ε., τη δημιουργήσαμε, για να μείνει για πολλά χρόνια και να υπηρετεί το σκοπό της δημιουργίας της, που είναι ο συντονισμός των δραστηριοτήτων του παγκόσμια οργανωμένου Ποντιακού Ελληνισμού και όχι για να μας τη διαλύσει κάποιος, «πουλώντας» εξυπηρέτηση» σε «ημετέρους». Εμείς λειτουργούμε σαν φίλοι και συνεργάτες, με μοναδικό στόχο, να πετύχουμε όλους μας τους στόχους.

Τέλος, κύριε Πρόεδρε, θα χρειαστεί να εργαστείτε πολύ σκληρά, για να μας πείσετε ότι, το «λάθος» σας, ήταν «αθώο» και «άδολο». Κουραστήκαμε, αηδιάσαμε, «μπουχτίσαμε» από τα «καμώματα» των «αφεντικών» μας και της «δυναστείας», για δεκαετίες και δεν έχουμε χρόνο και αντοχές για ένα νέο «Τσάρο». Οι πληγές των έργων των «σωτήρων» και των «προστατών»μας, χρειάζονται πολύ χρόνο να επουλωθούν και εσείς, τις ξύσατε και τις αιματώσατε. Είμαστε, πάντοτε, θιασώτες της συνεργασίας και για να έχετε τη συνεργασία μας, θα πρέπει να μας πείσετε ότι και εσείς την θέλετε.


Με εγκάρδιους Ποντιακούς χαιρετισμούς,

Υείαν και ευλοΐαν


Για το Διοικητικό Συμβούλιο

Ο Πρόεδρος
Γιάννης Θεόφ. Ευκαρπίδης


Ομοσπονδία Ποντιακών Σωματείων Αυστραλίας
Federation Of Pontian Associations Of Australia
199 Sunshine Road
West Footscray, Victoria, 3012, Australia
Τηλ. 0061-3 93142277
Fax 0061-3 93142277
www.pontos.org.au
Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από κακόβουλη χρήση. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε την Javascript για να τη δείτε.