του παπα-Ηλία Υφαντή

Παρακολούθησα τη συζήτηση στην Ευρωβουλή, κατά τη διάρκεια της εκεί επίσκεψης του Πρωθυπουργού κ. Τσίπρα. Η εντύπωση ,που απεκόμισα είναι ότι οι παχυλά αμειβόμενοι ευρωπατέρες και ευρωμαμάδες δεν ανταποκρίνονται σε μεγάλο ποσοστό ούτε στο ύψος των περιστάσεων ούτε στο μέτρο των ευθυνών, τις οποίες-όπως υποτίθεται-έχουν επωμιστεί.

Ήταν χαρακτηριστικός ο τρόπος, με τον οποίο αντιμετώπισαν τον Έλληνα Πρωθυπουργό. Και ιδιαίτερα μια ευρωβουλευτίνα, η οποία, θέλοντας να κάμει επίδειξη ελληνικής αρχαιομάθειας, χαρακτήρισε τον Έλληνα πρωθυπουργό ούτε πολύ ούτε λίγο ως «ύβρη».
Προφανώς, για να προσφέρει εκδούλευση στη ναζιστική νοοτροπία κάποιων γερμανών νταβαντζήδων. Γεγονός που σημαίνει ότι αγνοεί την έννοια της αρχαιοελληνικής «ύβρης». Δεδομένου ότι «ύβρις»,περισσότερο απ’ οτιδήποτε άλλο, είναι, πέραν της τωρινής κανιβαλικής σε βάρος μας συμπεριφοράς, οι δύο καταστροφικοί παγκόσμιοι πόλεμοι εκ μέρους των υπανθρώπων της άριας φυλής.

Κι ακόμη η άρνησή των σημερινών απογόνων τους να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους απέναντι στην πατρίδα μας για τις τεράστιες καταστροφές και τις χιλιάδες θανάτους, που προκάλεσαν. Επιβεβαιώνοντας για μια ακόμη φορά ότι παραμένουν αντάξιοι απόγονοι των ναζί προγόνων τους.
Και είναι ιδιαίτερα χαρακτηριστικό ότι μας μέμφονται επιπλέον και ως αναξιόπιστους. ‘Όπως συμβαίνει και σε κάθε άλλη περίπτωση που θέλουν να μας πτοήσουν, «βαφτίζοντάς» μας, όπως τους «καπνίσει» (τεμπέληδες, διεφθαρμένους, κλπ). Ποιοι; Αυτοί, που συστηματικά και προγραμματισμένα με περισσή δολιότητα ποικιλοτρόπως μας δολοφονούν. Και που έφτασαν στο κατάντημα να προσφέρουν-όπως επανειλημμένα έχει τονίσει «το χωνί»-στις διεθνείς εταιρίες τους (Ζήμενς, κλπ) φορολογικές ελαφρύνσεις, το προϊόν των οποίων χρησιμοποιείται για την εξαγορά των μιζαδόρων κάθε χώρας, προκειμένου να προωθήσουν τα προϊόντα τους.

Δυστυχώς την υβριστική αυτή βαρβαρότητα είχαν υιοθετήσει σε βάρος μας τα τελευταία χρόνια και οι ντόπιοι λακέδες τους. Η οποία χρησιμοποιήθηκε απ’ τους εκφραστές του νεοναζισμού και κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων με ιδιαίτερη μάλιστα βαναυσότητα σε βάρος των υπουργών αλλά και του Πρωθυπουργού. Με αποτέλεσμα να εκβιαστούν και να εξαναγκαστούν να δεχτούν μία ακόμη επαχθή και επονείδιστη συμφωνία.

Γεγονός που σημαίνει ότι, εφόσον παραμείνουμε εγκάθειρκτοι στα πλαίσια της «ύβρης» της ευρωζώνης θα είμαστε υποχρεωμένοι να προσφέρουμε στους ναζί γερμαναράδες και την υπόλοιπη ευρωσυμμορία ότι δεν μπόρεσαν να μας πάρουν κατά το 2ο παγκόσμιο πόλεμο. Ακόμη και την ίδια μας την ψυχή. Την οποία θέλουν να εξουθενώσουν, προκειμένου να μας σύρουν μέχρι τον έσχατο εξευτελισμό και εξανδραποδισμό. Δεδομένου ότι η ψυχή ζει με την πίστη και την ελπίδα, τις οποίες οι κανίβαλοι ναζί ασύστολα κακοποιούν. Και ύστερα απ’ όλα αυτά υπάρχουν κάποιοι που υποστηρίζουν πως ο, τι γίνεται, γίνεται για τη σωτηρία της πατρίδας. Αλλά ποιας πατρίδας; Αυτής που κατάντησε κλοτσοσκούφι της Μέρκελ και του Σόϊμπλε και των λακέδων της λοιπής ευρωσυμμορίας!

Είναι απορίας άξιο το γιατί μας αρέσει να επαιτούμε κάποια ψίχουλα απ’ το δικό μας ψωμί, που μας αρπάζουν! Έτσι ώστε να ’μαστε παραδομένοι στο έλεος της γενοκτονίας, που ολοφάνερα έχουν μεθοδεύσει σε βάρος μας. Και να τους προσφέρουμε τη δυνατότητα να μας σπρώχνουν σαν άψυχη μάζα σε έναν αργό και επώδυνο θάνατο. Και δεν θέλουμε να καταλάβουμε ότι, όχι μόνο τώρα δα αλλά και διαχρονικά μας δολοφονούν. Κι όχι μόνο στον τομέα της οικονομίας, αλλά και σε όλα τα επίπεδα (υγεία, παιδεία, περιβάλλον, κλπ, κλπ.).Τη στιγμή, που μπορούμε να στηριχτούμε στη γη μας και τα πλουσιοπάροχα αγαθά της. Έτσι ώστε να έχουμε άφθονα τα απαραίτητα για την βιολογική μας επιβίωσή αλλά και την εθνική μας διαιώνιση.

Και ασφαλώς η ψυχή και η καρδιά του λαού βρίσκεται σε διαμετρική αντίθεση με την άκρως υβριστική αυτή πραγματικότητα. Γεγονός που αποδείχτηκε απ’ τ’ αποτελέσματα των τελευταίων εκλογών, αλλά και το βροντερό του ΟΧΙ κατά το πρόσφατο δημοψήφισμα. Το ΟΧΙ, που, στο όνομα των ναζιστικών αντίποινων, τιμωρείται παραδειγματικά! Και διατρέχουμε ακόμη και τον κίνδυνο να ιδούμε αυτούς, που με αποστροφή εκπαραθυρώσαμε κατά τις εκλογές να επιστρέφουν απ την κύρια είσοδο για να ξανακαθίσουν στον τράχηλό μας.

Και είναι τραγικό το γεγονός ότι οι βουλευτές που τόσες φορές είπαν το ΟΧΙ στο διαχρονικό αυτό ρεσιτάλ του εκβιασμού και του εξευτελισμού, να υποχρεώνονται να γλείψουν τα άθλια μνημονιακά καμώματα τα οποία δικαίως πρωτύτερα έφτυναν. Και όσοι δεν μπορούν να υποστούν το μαρτύριο αυτό να εγκαλούνται ως ριψάσπιδες, επειδή δεν μπορούν να συμμορφωθούν με το όργιο του παραλογισμού και του αμοραλισμού της «συμφωνίας».

Και βέβαια μπορεί να πει κάποιος: Και τι θα μπορούσε να γίνει στην προκειμένη περίπτωση; Ν’ ακολουθήσουμε το δρόμο του grexit και να φύγουμε απ’ την ευρωζώνη; Όταν μάλιστα τόσοι σοφολογιότατοι μας λένε ότι επιλέγοντάς το, θα οδεύσουμε προς την καταστροφή! Κι όμως η πραγματικότητα, για να θυμηθούμε και τον ποιητή, «με χίλιες γλώσσες κρένει»πως, όταν εφαρμόζεται σε βάρος μας σχέδιο γενοκτονίας, δεν έχουμε άλλη λύση.

Όπως έκαμαν και οι Εβραίοι στην αρχαία Αίγυπτο. Απ’ όπου ο Μωυσής τους οδήγησε στη Γη της Επαγγελίας. Ύστερα από μια περιπέτεια σαράντα χρόνων. Παρότι λιποψυχούσαν και αντιδρούσαν. Και συχνά αλλαξοπιστούσαν κι αντί για τον αληθινό Θεό προσκυνούσαν μοσχάρια…

Κάπως έτσι κι εμείς πρέπει να αναζητήσουμε τη σωτηρία μας. Όχι με τα προγράμματα «διάσωσης», που στην πραγματικότητα είναι προγράμματα εθνικής διάλυσης, αλλά επιχειρώντας την ηρωική μας έξοδο. Έτσι ώστε να μην είμαστε υποχρεωμένοι να προσκυνούμε τους Μινώταυρους των Βρυξελλών και τους Κένταυρους του Βερολίνου, που θέλουν την Ευρωζώνη να είναι «ύβρης» ζώνη και όχι ζώνη αλληλεγγύης…

παπα-Ηλίας

πηγή