του Θανάση Ηλιοδρομίτη

Προσάραξε σκάφος στη Ρόδο με 100 πρόσφυγες. Ανασύρθηκαν τέσσερις νεκροί, ανάμεσά τους ένα παιδάκι 4 ετών…

Μόλις λίγα δευτερόλεπτα πήρε στο δημοσιογράφο να εκφωνήσεις την είδηση. Τέσσερις νεκροί εδώ, Στα ανοικτά της Λαμπεντούζα πάνω από 700 πνιγμένοι, ίσως και 900, λένε τώρα. Καθημερινές ειδήσεις πλέον. Μετράμε νεκρούς μπροστά στις τηλεοράσεις μας, τόσα παιδιά, τόσες γυναίκες, πάντα τελευταίοι οι άνδρες. Σε διαβαθμίσεις οι ευαισθησίες μας…

"Οι δουλέμποροι του 21ου αιώνα, πληγή για τη Μεσόγειο", αναφωνεί ο Ιταλός πρωθυπουργός. Μονάχα που αποφεύγει να μας πει ποιοι εξέθρεψαν τους δουλεμπόρους, ποιες είναι οι αιτίες που γιγάντωσαν το δουλεμπόριο, τι μεταφέρουν στα πλωτά τους φέρετρα οι δουλέμποροι.

Θα συνεδριάσουν, λένε, και οι υπουργοί Εξωτερικών της Ευρωπαϊκής Ένωσης για να εξετάσουν το πρόβλημα. Σώπα, καλέ! Θα εκφράσουν τη θλίψη και τον αποτροπιασμό τους, θα καταδικάσουν τους δουλεμπόρους. Θα αναφερθούν ίσως στην ανάγκη ‘’δημιουργίας κυβέρνησης εθνικής ενότητας στη Λιβύη’’(!), θα μιλήσουν μετά βδελυγμίας για τους τζιχαντιστές. Και μετά; Ένα καλό γεύμα για να πάνε κάτω τα φαρμάκια, άντε και να ξορκίσουν το κακό. Για την Ουκρανία βρήκαν εν ριπή οφθαλμού κάμποσα δισεκατομμύρια ευρώ και δολάρια για να στηρίξουν το νεοναζιστικό καθεστώς. Για τους πρόσφυγες μόνο λόγια συμπάθειας.

Παγωμένα τα νερά στα ανοικτά της Λαμπεντούζα, 17 βαθμούς Κελσίου, λένε οι διασώστες. Τάφος εγγυημένος η Μεσόγειος. Και στη Ρόδο, ‘’πλούσιο’’ το οπτικό υλικό στα μεσημβρινά δελτία ειδήσεων, κρατά την είδηση για κάμποσα λεπτά στα κανάλια, αντί των πρωινών δευτερολέπτων. ‘’Αναζητούν μια καλύτερη ζωή’’ οι πρόσφυγες, λέει η εκφωνήτρια. Όχι, κυρία μου! Δεν θαλασσοπνίγονται αναζητώντας μια καλύτερη ζωή. Τη σωτηρία τους αναζητούν μακριά από τις φλόγες του πολέμου και το μαχαίρι των φανατικών, που έχουν μετατρέψει σε σφαγείο τις πατρίδες τους.

Ένα εκατομμύριο, λένε, περιμένουν στις ακτές της Λιβύης περιμένοντας να περάσουν στην Ευρώπη. Πολλές χιλιάδες στην Τουρκία, εκατοντάδες χιλιάδες στην Αίγυπτο. Βαθύς χειμώνας μετά μια κίβδηλη ‘’αραβική άνοιξη’’ που σάρωσε το Μαγκρέμπ και τη Μέση Ανατολή. Μόλις άκουσα ότι μεταδόθηκε ένα σήμα για ναυάγιο και άλλου δουλεμπορικού με 300 πρόσφυγες ‘’κάπου στη Μεσόγειο’’. Δυστυχώς, αυτό που παρακολουθούμε αυτές τις μέρες, είναι μόνο οι πρώτες σκηνές της τραγωδίας που παίζεται στη Μεσόγειο…

Εγώ προσωπικά κουβέντα δεν άκουσα για τους μετανάστες από την Μέρκελ, ο Σόιμπλε ίσως να θεωρεί ότι δεν είναι στις δικές του αρμοδιότητες το πρόβλημα. Σιωπηλός και ο ανεκδιήγητος Ραχόι, που βλέπει το ένα μετά τον άλλο τα στελέχη του να περνάνε την πόρτα της φυλακής. Κάτι για ‘’μέτρα’’ και συνεδρίαση των υπουργών Εξωτερικών, ψέλλισε ο… σοσιαλιστής Ολάντ, κουβέντα από τους λαλίστατους, όταν πρόκειται την τροϊκανή Ελλάδα, ηγέτες των χωρών της Βόρειας και Κεντρικής Ευρώπης.

Κι εμείς;

Καθισμένοι στους αναπαυτικούς καναπέδες και στις βολικές πολυθρόνες μας, θα καταδικάσουμε για άλλη μια φορά το διαρκές έγκλημα που συντελείται στη Μεσόγειο, θα οργιστούμε, θα εκφράσουμε τη λύπη και τον αποτροπιασμό μας. Κάποιοι θα πίνουμε και μικρές γουλιές καφέ καπνίζοντας το τσιγάρο μας, άλλοι θα τσιμπολογούν πιθανόν κανένα ξηροκάρπι πίνοντας το ποτό τους…

Γίνομαι άδικος; Δεν ξέρω, αλλά νοιώθω πολύ άβολα, αισθάνομαι κυριολεκτικά ‘’να γυρίζουν τα συκώτια μου’’, για την απύθμενη υποκρισία στην οποία έχει βυθιστεί η κοινωνία μας. ‘’Πάντων χρημάτων μέτρον εστί άνθρωπος’’, βροντοφώναζε εδώ και κάπου 2.500 χρόνια πριν ο Πρωταγόρας. Σήμερα, όμως, έχουμε τον μεγαλοδημοσιογράφο- εκδότη, που στρογγυλοβολεμένος στην πλουσιοπάροχα αμειβόμενη πολυθρόνα του ευρωβουλευτή, μας καλεί ‘’να επιλέξουμε μεταξύ τουριστών και λαθρομεταναστών’’. ‘’Και οι δύο δεν χωράνε στην Αθήνα’’, μας προειδοποιεί ο βολεμένος υπέρμαχος του ‘’πάντων ανθρώπων μέτρον εστί χρήμα’’.

Εξοργίζομαι με τις φυλλάδες εκείνες που μας καλούν ‘’να πετάξουμε’’ τους πρόσφυγες ‘’στη θάλασσα γιατί θα μας φάνε’’. Δυστυχώς, πολλές φορές δεν χρειάζεται να κουνήσουμε εμείς ούτε το δαχτυλάκι μας. Φροντίζει η ίδια η θάλασσα να λύσει με το δικό της μακάβριο τρόπο το πρόβλημα.

Θυμώνω με εκείνον τον δήμαρχο της Κω, που αρνείται έστω και ένα ποτήρι νερό στους εξαθλιωμένους συνανθρώπους μας, στο όνομα του ‘’να μην θιγεί ο τουρισμός’’.

Αχτίδα φωτός οι λιγοστοί κάτοικοι της Γαύδου, η δημοτική αρχή και οι κάτοικοι της Τήλου, οι απλοί άνθρωποι στα ακριτικά νησιά που συντρέχουν όσο μπορούν τους πρόσφυγες. Και από την άλλη, ο ρατσισμός και η ξενοφοβία, υπό την κάλυψη ιδεολογημάτων του τύπου ‘’να μη θιγεί η βαριά βιομηχανία της χώρας, ο τουρισμός’’, ή ακόμη χειρότερα, ‘’να προστατεύσουμε την καθαρότητα της φυλής και τη θρησκεία μας από την εισβολή των αλλόθρησκων’’.

Για τους σαμαροβενιζέλους δεν χρειάζεται να εκφράσω κανένα συναίσθημα. Τα διαπιστευτήριά τους τα έδωσαν πολύ νωρίς, στοιχιζόμενοι στο πλάι των νεοναζιστών της Ουκρανίας, που προετοιμάζουν τη νέα ανθρωπιστική κρίση, στα σύνορα της Κεντρικής Ευρώπης αυτή τη φορά. Και στο εσωτερικό της χώρας, βεβαίως- βεβαίως, είναι αυτοί που έβαλαν τις υπογραφές τους στην ανθρωπιστική κρίση που βιώνει ο λαός μας, ζητώντας μας- τώρα που ‘’καθαιρέθηκαν’’ από το ρόλο του ‘’πρωταγωνιστή’’- και τα ρέστα.

Όμως, ντρέπομαι για τον ‘’λιτό’’ μεν αλλά σχετικά ασφαλή ‘’βίο’’ που διάγω, παρά τα άγχη για το σήμερα, την ανασφάλεια για το αύριο, όταν φέρνω στο μυαλό μου τις εικόνες από την ‘’εν πλώ’’ γέννηση των διδύμων της Αφρικάνας μάνας, όταν αντικρίζω στην τηλεόραση τα αραδιασμένα πτώματα των πνιγμένων, τα φτωχικά τους υπάρχοντα σκορπισμένα στις ακρογιαλιές, τα σκάφη- φέρετρα που μεταφέρουν τα ‘’παιδιά ενός κατώτερου θεού’’ όχι στη ‘’γη της επαγγελίας’’, αλλά σε μια γωνιά όπου πόλεμος δεν θα απειλεί να τους απανθρακώσει.

Οι άνθρωποι που δίνουν ότι έχουν και δεν έχουν για να βγουν σε μια ακτή της Ελλάδας ή της Ιταλίας, δεν ξεκινούν το μεγάλο ταξίδι τους κυνηγώντας την ελπίδα μιας καλύτερης ζωής. Φεύγουν κυνηγημένοι από τον πόλεμο που κατατρώει τις πατρίδες τους, αναζητώντας απλώς τη σωτηρία τους.

Άκουσα πριν λίγες ώρες κάποιον πολιτικό να υποστηρίζει ότι οι χώρες από όπου προέρχονται οι πρόσφυγες έχουν μεγάλη δημογραφική ανάπτυξη, υπαινισσόμενος προφανώς ότι ένας λόγος της μαζικής μετανάστευσης είναι και ο υπερπληθυσμός των χωρών της Μέσης Ανατολής και της Αφρικής. Όμως, δεν μας εξήγησε γιατί το φαινόμενο αυτό έλαβε τόσο μεγάλες διαστάσεις τα τελευταία χρόνια. Ο λόγος είναι προφανής. Κάποιες αλήθειες καίνε.

-Πριν λίγες δεκαετίες η χώρα μας δεχόταν κύματα προσφύγων από το τουρκικό Κουρδιστάν. Ήταν η εποχή που το τουρκικό καθεστώς είχε εξαπολύσει πραγματικό πόλεμο κατά του κουρδικού λαού.

-Μετά έκαναν την εμφάνισή τους οι Αφγανοί πρόσφυγες. Αναζητείστε τις αιτίες στους Ταλιμπάν, τους οποίους είναι γνωστό ποιος εξόπλισε και χρηματοδότησε πλουσιοπάροχα για να ‘’σώσουν’’ τη δύσμοιρη αυτή χώρα.

-Οι Ιρακινοί μας ήρθαν κυνηγημένοι από το θρησκευτικό φανατισμό που πυροδότησε η ‘’σωτήρια επέμβαση’’ της Δύσης κατά του ‘’τρομοκράτη’’ Σαντάμ…

-Η ‘’σωτηρία’’ της Λιβύης από τον Καντάφι άνοιξε τις πύλες της κολάσεως από τη μεριά της Αφρικής. Από τη διαλυμένη χώρα σπεύδουν πλέον να δραπετεύσουν οι Λίβυοι που αναζητούν τη σωτηρία από τους δολοφόνους τζιχαντιστές. Όμως, εκεί συγκλίνουν και όλοι οι δρόμοι διαφυγής από τη φλεγόμενη σαχάρια και υποσαχάρια Αφρική, από το Τσαντ, το Μαλί, το Σουδάν, την πετρελαιοπαραγωγό Νιγηρία, όπου οι δυτικές επεμβάσεις, η ληστρική εκμετάλλευση του εγχώριου πλούτου από τις πολυεθνικές και οι πυροδοτούμενοι θρησκευτικοί και εθνοτικοί φανατισμοί όχι μόνο οδηγούν στη λιμοκτονία τους λαούς, αλλά και αλέθουν χιλιάδες ανθρώπινες υπάρξεις, που φαίνεται δεν έχουν καμιά αξία μπροστά στο κέρδος .

–Στη Συρία εξελίσσεται τα τελευταία χρόνια μια πραγματική γενοκτονία. Ο εμφύλιος πόλεμος που πυροδότησε η Δύση, από τη μία, για τη ‘’σωτηρία’’ των Σύριων από το εγχώριο καθεστώς. Οι τζιχαντιστές από την άλλη, που επιδιώκουν να μας σώσουν οριστικώς και τελειωτικώς όχι μόνο από τις επίγειες απολαύσεις αλλά και τις αμαρτίες μας- γνωστό από πού χρηματοδοτήθηκαν και αυτοί στο ξεκίνημά τους.

Δεν επιδιώκω να κάνω μια ακόμη πολιτική ανάλυση. Όμως, θέλω και εγώ να ενώσω τη φωνή μου με αυτούς που φωνάζουν ότι είναι η ιμπεριαλιστική Δύση που έχει ανάψει τη φωτιά του πολέμου στη νότια και ανατολική πλευρά της Λεκάνης της Μεσογείου, σπρώχνοντας εκατομμύρια ανθρώπους σε άτακτη φυγή, σε αναζήτηση όχι της ελπίδας μα της σωτηρίας, όχι μιας καλύτερης ζωής αλλά απλά του δικαιώματος να συνεχίσουν να αναπνέουν.

Είναι η Δύση που μετέτρεψε τη Μεσόγειο σε απέραντο νεκροταφείο. Οι ‘’σωτήριες’’ επεμβάσεις στο Αφγανιστάν, το Ιράκ, τη Λιβύη, στη Συρία, την Παλαιστίνη, στις χώρες της σαχάριας Αφρικής, γέννησαν τους ταλιμπάν και τους τζιχαντιστές. Είναι αυτή που έσπειρε ανέμους, αλλά τις θύελλες καλούνται άλλοι να τις θερίσουν.

Η υποστήριξή της στο κράτος- τρομοκράτη του Ισραήλ και η αναγωγή της κυβερνώμενης με τον ισλαμικό νόμο Σαουδικής Αραβίας σε χωροφύλακα στην ευρύτερη περιοχή, αποτελούν ‘’εγγύηση’’ ότι οι φλόγες του πολέμου θα συνεχίσουν για πολύ να καίνε στη γειτονιά μας, οι απελπισμένοι πρόσφυγες θα εξακολουθήσουν να πνίγονται ή να ξεβράζονται στης ακτές της Ελλάδας και της Ιταλίας και οι ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα εκφράζουν τη θλίψη τους για την ανθρώπινη τραγωδία.

Οι εικόνες που αντικρίσαμε τις τελευταίες ώρες στις τηλεοράσεις και στο διαδίκτυο από την τραγωδία της Ρόδου ήταν συγκλονιστικές. Όμως, φοβάμαι, αδέλφια. Φοβάμαι ότι με τη συχνότητα που επαναλαμβάνεται η ανθρώπινη τραγωδία , θα τις συνηθίσουμε κι αυτές. Θα μάθουμε να ζούμε με τις σκηνές της φρίκης, νοιώθοντας ολοένα λιγότερο φρίκη. Όπως κοντεύουμε πια να συνηθίσουμε του on camera αποκεφαλισμούς των τζιχαντιστών, όπως κατάντησαν μονόστηλο οι ειδήσεις για τις βομβιστικές επιθέσεις με δεκάδες νεκρούς στο Ιράκ.

Σε τούτες τις δύσκολες ώρες δεν δίνει εξετάσεις μόνο η ανθρωπιά μας, αλλά και η πολιτική μας σκέψη. Τη νερομάννα που θρέφει το δουλεμπόριο την ξέρουμε. Είναι οι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, που φέρνουν τον πόλεμο και το αίμα, που γεννούν τους ταλιμπάν και τους τζιχαντιστές, που ρίχνουν λάδι στις φωτιές του φανατισμού και του σκοταδισμού. Το κέρδος, η ληστρική εκμετάλλευση των ενεργειακών πηγών της περιοχής, η καθυπόταξη των λαών στα κελεύσματα των απρόσωπων αγορών.

Είναι ουτοπία να πιστεύει κανείς ότι το πρόβλημα θα το λύσουν αυτοί που το προκάλεσαν. Η Δύση θέλει τη Μέση Ανατολή φλεγόμενη, άντε το πολύ- πολύ να δώσει κάποιες ‘’δεκάρες’’ βοήθεια στις χώρες υποδοχής των προσφύγων, άντε να ενισχύσει τη φύλαξη των διόδων διέλευσης των προσφύγων, για να τους εμποδίσει να μπαίνουν σε εδάφη της ΕΕ.

Από κει και πέρα, ουδέν. Οι πρόσφυγες θα συνεχίσουν να πεθαίνουν στις ερήμους της Αφρικής και της Συρίας, θα λιμοκτονούν σε μη ευρωπαϊκά εδάφη, θα σκοτώνονται από τις βόμβες των ένθεν και ένθεν ‘’σωτήρων’’ τους. Και εμείς, αναπαυτικά καθισμένοι στους καναπέδες μας θα συνεχίσουμε να ‘’απολαμβάνουμε’’ τις πολεμικές σκηνές τσιμπολογώντας και να εκφράζουμε τον αποτροπιασμό μας.

Ή μήπως όχι;

Γιατί, όταν κοιτάμε το σπίτι του γείτονα να καίγεται, χωρίς να κάνουμε τίποτε, ένα είναι σίγουρο: Θα έρθει και η σειρά του δικού μας σπιτιού…

πηγή