Και αυτό γιατί οι υπουργικές αποφάσεις Μανιάτη, προβλέπουν τη χρηματοδότηση μέχρι το 2020 με 160 εκατομμύρια ευρώ των ενεργοβόρων βιομηχανιών από το λογαριασμό ΑΠΕ.

Γιατί, δεν ξέρω εάν το έχετε καταλάβει αλλά οι προηγούμενες κυβερνήσεις μας έπιασαν κορόιδο. Πληρώνουμε, δηλαδή, για πράσινη ανάπτυξη, μεγάλο μέρος των χρημάτων πηγαίνει στις βιομηχανίες που ρυπαίνουν και μετά μας κάνουν αυξήσεις στα τιμολόγια για να καλύψουμε τη «μαύρη τρύπα» που με πολιτική επιλογή δημιούργησαν στο λογαριασμό των ΑΠΕ.

Γιατί, δεν ξέρω εάν το έχετε καταλάβει αλλά μέχρι το 2020 όλοι εμείς οι οικιακοί καταναλωτές της ΔΕΗ , θα χρηματοδοτήσουμε με υπουργική απόφαση, με 15- 20 εκατομμύρια ευρώ το χρόνο τις ενεργοβόρες βιομηχανίες. Όπως θα τις χρηματοδοτούν και εκατοντάδες χιλιάδες μικρές και μικρομεσαίες επιχειρήσεις.

Έτσι εάν δεν ακυρωθούν οι υπουργικές αποφάσεις Μανιάτη που προβλέπουν τη χρηματοδότηση με κάπου 20 εκατομμύρια το χρόνο των ενεργοβόρων βιομηχανιών από το τέλος ΑΠΕ, το ΥΠΑΠΕΝ δεν θα έχει λύσει το πρόβλημα στη ρίζα του αλλά θα έχει απλώς αποφύγει τη συγκεκριμένη αύξηση τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή.

Ζήτημα πολιτικής επιλογής

Το εάν, βέβαια, το ΥΠΑΠΕΝ αποφασίσει να συγκρουστεί επί της ουσίας, είναι θέμα πολιτικής επιλογής αλλά και επιλογής ανάπτυξης.

Και αυτό γιατί δεν μπορεί να τους έχει όλους ικανοποιημένους. Και να χρηματοδοτεί τις ενεργοβόρες βιομηχανίες και να χρηματοδοτεί τις ΑΠΕ και να μην επιβαρύνει τα εκατομμύρια των οικιακών καταναλωτών και των εκατοντάδων χιλιάδων επιχειρήσεων που δεν ρυπαίνουν.

Η προηγούμενη κυβέρνηση επέλεξε να κάνει «παιγνίδι» με τις ενεργοβόρες βιομηχανίες. Έτσι και ενώ η επιταγή και η ευρωπαϊκή νομοθεσία προβλέπει, για την κατά το δυνατόν ανάσχεση της κλιματικής αλλαγής, οι βιομηχανίες που ρυπαίνουν να πληρώνουν αγοράζοντας δικαιώματα ρύπανσης, οι προηγούμενες κυβερνήσεις επέλεξαν να χρησιμοποιήσουν τα «παραθυράκια» που επέβαλε το λόμπι της  ευρωπαϊκής βιομηχανίας και να χρηματοδοτούν από την τσέπη μας την αγορά δικαιωμάτων.

Η σημερινή κυβέρνηση που προεκλογικά, τουλάχιστον, είχε άλλη πολιτική ρητορική, θα πρέπει να επιλέξει ποιο δρόμο ανάπτυξης θα πριμοδοτήσει. Γιατί και με τον αστφύλαξ και με τον χωροφύλαξ δεν γίνεται.

πηγή