Του Κώστα Βαξεβάνη

Η Ευρώπη αποκαλύπτει όχι μόνο τα δομικά της προβλήματα, αλλά και πως ένα από αυτά είναι η έλλειψη Δημοκρατίας. Τα τελεσίγραφα θυμίζουν στους παλιότερους Έλληνες το τελεσίγραφο που είχε στείλει ο φασιστικός Άξονας κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και στους πιο νέους τις απειλές βομβαρδισμών στο Ιράκ και το Αφγανιστάν. Η Ελλάδα πρέπει μέσα σε εικοσιτετράωρα να υπογράψει όσα επιβάλει ο κύριος Ντάισελμπλουμ και ο υποβολέας του, το Βερολίνο.

Δηλαδή μέχρι στιγμής, η Μέρκελ αδιαφορεί για δύο πολύ σοβαρά θέματα. Το πρώτο είναι πως οι πρόσφατες εκλογές ανέδειξαν μια κυβέρνηση πάνω στη βάση ενός προγράμματος που δεν προβλέπει τέτοιες υπογραφές. Το δεύτερο, πως η αδιέξοδη πολιτική που εφαρμόζεται στην Ευρώπη τη σπρώχνει σε περιπέτειες τις οποίες δεν θα δημιουργήσουν οι Έλληνες, αλλά οι κάτοικοι της Ευρώπης.

Η κρίση αποκάλυψε πως η Ε.Ε είναι στημένη σε λάθος βάση. Πως η λιτότητα δεν είναι εργαλείο ούτε οικονομίας ούτε πολιτικής. Πως οι κανόνες αυστηρότητας έχουν ίσως μια αξία αν επιβεβαιώνονται και όχι όταν απορρίπτονται και διαψεύδονται.

Ο ευρωπαϊκός Βορράς με επίκεντρο το Βερολίνο, ανεβάζει τα κέρδη του σε καιρό κρίσης, αν και τα κέρδη αυτά τα εισπράττει μια οικονομική ελίτ, ένα καρτέλ συμφερόντων και όχι οι πολίτες. Ούτε καν οι Γερμανοί. Στο Νότο, οι λαοί είτε αντιλαμβάνονται τα δομικά προβλήματα μιας ψευτοαλληλέγγυας Ευρώπης είτε όχι, το θέμα είναι πως δεν μπορούν να αντέξουν τη λιτότητα της οποίας μοναδικό αποτέλεσμα είναι η ανθρωπιστική κρίση.

Το αξίωμα της  δημοσιονομικής σταθερότητας της Μέρκελ, παράγει δολοφονικούς κανόνες και αναποτελεσματική οικονομία, αν βέβαια υποθέσουμε πως οικονομία είναι το σύνολο των ανθρώπινων ενεργειών με ζητούμενο μια καλύτερη διαβίωση και όχι κέρδη μιας μικρής ομάδας συμφερόντων.

Η Ευρώπη -αυτό δείχνει η κρίση και το φαινόμενο ΣΥΡΙΖΑ που εξαπλώνεται- χρειάζεται πολιτικές λύσεις. Αναθεώρηση της λειτουργίας της, αλλαγή του προσανατολισμού της, επανεφεύρεση αξιών. Αυτό είναι το ζητούμενο αν θέλει να υπάρχει ως κοινωνία των πολιτών. Οι ηγέτες και οι λαοί της πρέπει να αποφασίσουν ποιοί είναι οι δείκτες και τα μέτρα που θα αντικαταστήσουν τους οικονομικούς δείκτες που κοσμούν το εικονοστάσι του μερκελικού οικονομικού προτεσταντισμού.

Αυτές οι αναγκαιότητες και όχι ο λαϊκισμός όπως θέλουν να λένε, έφεραν στην εξουσία στην Ελλάδα το ΣΥΡΙΖΑ, θα φέρουν τους Podemos στην Ισπανία ή θα αναγκάσουν το Ρέντσι να ακολουθήσει τα νέα κινήματα στην Ιταλία. Απέναντι σε αυτές τις νέες πραγματικές ανάγκες πρέπει να τοποθετηθεί η Ευρώπη, αντί να κρατάει το χάρακα σαν τη συντηρητική δασκάλα σε μια τάξη ανήσυχων και σκεπτόμενων παιδιών.

Σε όλη αυτή την πολιτική πραγματικότητα που θα σφραγίσει τις εξελίξεις είτε το θέλει είτε όχι η κυρία Μέρκελ,οι εκφραστές της οικονομικής ελίτ στην Ευρώπη, αντιπαραθέτουν την τιμωρία, τα τελεσίγραφα και κάποια κείμενα μετανοίας που πρέπει να υπογράψει η Ελλάδα.

Μέσα στη μεγάλη αναγκαιότητα των αλλαγών που πρέπει να υπάρξει, η Μέρκελ προτιμά σαν το κακομαθημένο παιδί, να κάνει bullying την Ελλάδα, χρησιμοποιώντας την ισχύ απέναντι λογική. Την απειλή απέναντι στο διάλογο. Τη συντήρηση απέναντι στις νέες ορατές ανάγκες.

Όσα χρόνια οι κυβερνήσεις που είχαν την ευλογία της Μέρκελ κυβερνούν την Ελλάδα, ο λεγόμενος ευρωπαϊκός παράγοντας, η τρόικα, το Eurogroup, δεν ενοχλήθηκαν καθόλου από τη διαφθορά στην Ελλάδα με πρωταγωνιστές τους κυβερνώντες, από τους ολιγάρχες που συνέχιζαν να κλέβουν, από τη φοροδιαφυγή. Συστηματικά όμως ενοχλούνταν από τη σύνταξη των μερικών ευρώ για κάποια γιαγιά στην άκρη της Ελλάδας που δούλεψε όλη της ζωή. Δεν τους ενόχλησε η λίστα Λαγκάρντ, οι χαριστικοί νόμοι στους τραπεζίτες και τους επιχειρηματίες, οι νόμοι υπέρ των διεφθαρμένων αλλά ο μισθός πείνας που οδηγούσε όλη την κοινωνία σε θάνατο.

Είναι ένα ακόμη από τα στοιχεία που φανερώνει πως η ενιαία Ευρώπη πρέπει να επαναδιαμορφωθεί με νέους όρους Δημοκρατίας και όχι υποκρισίας και παρενόχλησης. Σε μια Ευρώπη όπου η Μέρκελ θα συνεχίσει να κάνει bullying και ο Σόιμπλε να παίζει το ρόλο του συμπλεγματικού δασκάλου (ποιός, ο Σόιμπλε που ήταν πρωταγωνιστής σκανδάλου χρηματισμών το 2000) τα πράγματα θα γίνουν ανεξέλεγκτα. Ίσως η Μέρκελ αγνοεί το ιστορικό προηγούμενο της Έλενας Τσαουσέσκου, οπαδού αντίστοιχων κανόνων λιτότητας στη Ρουμανία, η οποία πίστευε πως το πλήθος που είχε εξεγερθεί εναντίον της και ετοιμαζόταν να τη σκοτώσει, ήταν οπαδοί τους που προσπαθούσαν να της δείξουν την αγάπη τους.

πηγή