Η κυβέρνηση Τσίπρα θέλει να αποκτήσει ευκρινές και αυτεξούσιο στίγμα η Ελλάδα στην ευρωπαϊκή και παγκόσμια σκηνή, πράγματι «ιδιάζουσα» στάση, ουδόλως συμβατή με την έως τώρα συνήθη: του ραγιαδισμού και του γραικυλισμού...

του Στάθη

Είναι αλήθεια ότι ο ΣΥΡΙΖΑ πριν να γίνει ένα πολυσυλλεκτικό, μαζικό, λαϊκό κόμμα της Αριστεράς (εις ό,τι αφορά τουλάχιστον την εκλογική του επιρροή) υπήρξε (και εξακολουθεί να είναι) ένα επίσης πολυσυλλεκτικό κόμμα απ’ τα ενδότερα της Αριστεράς. Εχει αναφορές και ρίζες απ’ όλες τις εκδοχές της ιστορικής Αριστεράς, πριν και μετά τη Μεταπολίτευση.

Στον χώρο του ΣΥΡΙΖΑ συνυπάρχουν αριστεροί, κομμουνιστές, σοσιαλιστές, οικολόγοι, ακτιβιστές, πατριώτες και διεθνιστές, αποδομητές του έθνους και κοσμοπολίτες, φιλελεύθεροι, τροτσκιστές, φεμινίστριες, ευρωπαϊστές, ευρωσκεπτικιστές, ελευθεριακοί, θρήσκοι, άθρησκοι και άθεοι.

Πολλά από τα στελέχη, τα μέλη και τους φίλους του ΣΥΡΙΖΑ έλκουν την πολιτική τους καταγωγή απ΄το ΚΚΕ, το ΚΚΕ εσωτ., τα κινήματα, το ΠΑΣΟΚ, άλλες μικρότερες (μια πανσπερμία) οργανώσεις της Αριστεράς και συλλογικότητες. Πρόκειται για μια πολύχρωμη σύνθεση της Αριστεράς μέσα στην οποία τα μέρη της ωσμώνονται και συγκλίνουν ή ενίοτε αποκλίνουν. Η συνύπαρξη όλων αυτών των τάσεων και των προσώπων σχηματοποιήθηκε μέσα στον χρόνο κι έγινε στις προσλαμβάνουσες του λαού ένα κόμμα που άρχισε να απολαμβάνει της εμπιστοσύνης του όλο και περισσότερο (με βήματα μπρος και πίσω), ώσπου να φθάσουμε στο σημερινό εκλογικό αποτέλεσμα.

Η διαμόρφωση αυτής της σχέσης του λαού με τον ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν εύκολη (όπως και η σχέση του ΣΥΡΙΖΑ με τον λαό δεν είναι δεδομένη), πέρασε από καινοφανείς δοκιμασίες (συνιστώσες, πολυφωνία, αντιθέσεις), που μάλιστα επιβάρυνε η κρατούσα προπαγάνδα, η οποία άλλοτε παρουσίαζε τον ΣΥΡΙΖΑ σαν «μπαχαλάκια», άλλοτε σαν ενσωματωμένο στο σύστημα και άλλοτε με τόσες άλλες και πολλές μορφές που θα ζάλιζαν και τον Οβίδιο.

Με την ηγεσία του κ. Τσίπρα, των κ.κ. Δραγασάκη, Λαφαζάνη, Γλέζου και πληθώρας άλλων στελεχών ο ΣΥΡΙΖΑ ενηλικιώθηκε γρήγορα. Στο πλαίσιο της κρίσης και στο πλαίσιο της προσπάθειας του κόμματος να τη αντιμετωπίσει, ο ΣΥΡΙΖΑ αυτοεκπαιδεύτηκε και απέκτησε την πιο ικανή ομάδα στελεχών απ’ οποιαδήποτε αντίστοιχη οποιουδήποτε άλλου κόμματος. Αυτό ο λαός, και το αντελήφθη και το διαισθάνθηκε. Με αποτέλεσμα να στραφεί προς τον ΣΥΡΙΖΑ με μεγαλύτερη εμπιστοσύνη, με λιγότερο μούδιασμα. Διότι

πρέπει να παραδεχθούμε ότι εκτός απ’ το τμήμα εκείνο του εκλογικού σώματος (κυρίως των αριστερών) που υπερψήφισε τον ΣΥΡΙΖΑ με ενθουσιασμό κι ελπίδα, οι υπόλοιποι τον υπερψήφισαν με ελπίδα και αμφιβολίες. Απ’ όσα στο εξής θα πράξει ο ΣΥΡΙΖΑ μένει να κριθεί αν οι δεσμοί του με τον λαό θα βαθύνουν ή αν αυτή η σχέση θα κλονισθεί με άδηλα παρεπόμενα.

Η σύνθεση της πρώτης κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ αποτυπώνει ακριβώς το γεγονός ότι στη διάρκεια των τελευταίων ετών το κόμμα απέκτησε έναν ικανότατο αριθμό κομματικών στελεχών πρώτης γραμμής. Οπως επίσης και το γεγονός ότι ένας εξίσου ικανός αριθμός εξωκομματικών στελεχών μπορεί να προσφέρει τις υπηρεσίες του με την ίδια επάρκεια και το ίδιο σθένος στον κοινό σκοπό, έτσι όπως αυτός έχει διαμορφωθεί στο Πρόγραμμα του κόμματος, αλλά και από τις συμμαχίες του.

Ο ΣΥΡΙΖΑ ενηλικιώθηκε γρήγορα και αν κυβερνήσει υπέρ του λαού μαζί με τον λαό, θα ενηλικιωθεί ακόμα περισσότερο - πράγμα που αναστατώνει το σύστημα, καθώς έτσι οι ελπίδες του περί «αριστερής παρένθεσης» θα συντριβούν. Συνεπώς από την πρώτη στιγμή (κι όταν το μούδιασμα της ήττας των ενδιαφερόμενων παρέλθει) ο ΣΥΡΙΖΑ θα αντιμετωπίσει λυσσαλέα αντίδραση. Εξω, στις Βρυξέλλες και το Βερολίνο είναι πανέτοιμοι για τη σύγκρουση. Διότι στην Ελλάδα διακυβεύεται ένα μοντέλο κράτους - υποκράτους - προτεκτοράτου που η υπό γερμανική κυριαρχία Ενωση απεργάζεται για πολλές χώρες της Ευρώπης. Χώρες και περιοχές. Αλλά, αν έξω είναι πανέτοιμοι, και στα καθ’ ημάς τα όργανα έχουν αρχίσει. Εκτός από τον φίλα προσκείμενο στη Δεξιά Τύπο, εκτός απ’ τα άντρα του «εκσυγχρονισμού», επιλεκτικής αντιμετώπισης τυγχάνουν ήδη τα μέλη της νεαρής κυβέρνηση και από «φίλιες» δυνάμεις. Πριν αλέκτορα φωνήσαι, η «Εφημερίδα των Συντακτών» στολίζει τον νέο υπουργό Εξωτερικών κ. Νίκο Κοτζιά με αδόκητο τρόπο!

Υπό τον τίτλο «Ενα μεγάλο ερωτηματικό» γράφει η εφημερίδα: «Ισως το μεγαλύτερο ερωτηματικό της νέας κυβέρνησης είναι το πρόσωπο του νέου υπουργού Εξωτερικών. Μπορεί ο καθηγητής Νίκος Κοτζιάς να προέρχεται από το ΚΚΕ και να έχει διατελέσει επί σειρά ετών εμπειρογνώμονας του υπουργείου Εξωτερικών και στενός συνεργάτης του Γιώργου Παπανδρέου, αλλά οι σημερινές του απόψεις για τη διεθνή πολιτική είναι ιδιάζουσες. Χάρη σ’ αυτές τις απόψεις έχει προσεγγίσει ακόμα και τον Φαήλο Κρανιδιώτη, αλλά και ορισμένες “καλτ” φυσιογνωμίες με παγκόσμια αναγνωρισιμότητα, όπως ο Ρώσος Αλεξάντερ Ντούγκιν, σύμβουλος του Βλαντίμιρ Πούτιν και εισηγητής της “Τέταρτης Πολιτικής Θεωρίας”, μιας μεγαλορωσικής μεταφασιστικής σύλληψης. Ο Ντούγκιν, ο οποίος είχε παρουσιαστεί από τον κ. Κοτζιά στο Πανεπιστήμιο του Πειραιά το 2013, τον τελευταίο καιρό εμφανίζεται ένθερμος θιασώτης της Χρυσής Αυγής» .

Πριν αλέκτορα φωνήσαι... λάλησαν τ’ αηδόνια! Ομως! Η μόνη «ιδιάζουσα» συμπεριφορά ως τώρα του νέου υπουργού Εξωτερικών είναι η διαφοροποίησή του από την πρόταση των ΥΠΕΞ της Ενωσης για την επιβολή νέων κυρώσεων στη Ρωσία - κάτι που βλάπτει την ελληνική οικονομία, λόγω του εμπάργκο που η Ρωσία έχει ως αντίποινα επιβάλει στα ελληνικά αγροτικά προϊόντα.

Το άλλο «ιδιάζον» που διακρίνει την αντίληψη του κ. Κοτζιά είναι ότι η κυβέρνηση Τσίπρα θέλει να αποκτήσει ευκρινές και αυτεξούσιο στίγμα η Ελλάδα στην ευρωπαϊκή και παγκόσμια σκηνή. Πράγματι «ιδιάζουσα» στάση, ουδόλως συμβατή με την έως τώρα συνήθη: του ραγιαδισμού και του γραικυλισμού...