Η κυρία Σπυράκη διαθέτει όλο εκείνο το απαιτούμενο θράσος που αρμόζει στην ιδιότητά της: Εκπρόσωπος της ΝΔ. Απόδειξη ότι στις δημόσιες εμφανίσεις της μας καλεί, εν είδει απειλής,  να «φανταστούμε» τι σημαίνει να βρίσκεται μια χώρα σε χρεοκοπία.

Αλλά γιατί να «φανταστούμε». Δεν χρειάζεται να «φανταστούμε». Αρκεί που δουλεύουν οι βασικές μας αισθήσεις. Όταν έχεις μάτια και βλέπεις τη δυστυχία, όταν έχεις αυτιά και ακούς τις οιμωγές, όταν διαθέτεις όσφρηση και μυρίζεις τη σαπίλα, η φαντασία περιττεύει.

Η φαντασία χρειάζεται μόνο σε κάποιους σαν την κυρία Σπυράκη. Στους χώρους που κινούνται και με εκείνους που συναγελάζονται είναι φυσικό. Που να ξέρουν οι «καημένοι» για τα εκατομμύρια ανθρωπάκια που είναι εντοιχισμένα στα ανά την επικράτεια δυαράκια και τριάρια, που κάθονται δυο – δυο και τρεις – τρεις γύρω από μια σόμπα υγραερίου για να ζεσταθούν;

Που να ξέρει η κυρία Σπυράκη για τα 6 εκατομμύρια που ζουν υπό το ζόφο του αποκλεισμού και της φτώχειας. Για ένα λαό που είναι «ο πιο δυστυχισμένος» (ο ΟΟΣΑ της κυρίας Σπυράκη τα λέει αυτά…). Για τα 700.000 υποσιτισμένα παιδιά. Και για τους γέροντες που αλλάζουν μόνοι τους τη δοσολογία των φαρμάκων τους γιατί δεν έχουν λεφτά να πάρουν τα φάρμακα, όπως τους είπε ο γιατρός. Έτσι τα κατάφερε η πολιτική που εκπροσωπεί η κυρία Σπυράκη.

Αλλά η κυρία Σπυράκη μας απειλεί ότι θα χρεοκοπήσουμε. Και θέλει να θέσει σε κίνηση τη «φαντασία» μας. Δεν χρειάζεται να κουράζεστε κυρία Σπυράκη. Έχουμε μπόλικη φαντασία. Τόση ώστε να μπορούμε να φανταστούμε απίθανα πράγματα.

Μπορούμε, για παράδειγμα, να φανταστούμε μέχρι και αντικειμενικούς και χαριτόβρυτους δημοσιογράφους που τις πληροφορίες που είχαν για αερομεταφερόμενες αποστολές χρημάτων στην Ελλάδα τις έκρυβαν κάτω από το μαξιλάρι τους.

Να φανταστούμε – μέχρι εκεί φτάνει η φαντασία μας – ότι οι συγκεκριμένοι δημοσιογράφοι έπεφταν (μαζί με τις πληροφορίες) στο μαξιλάρι τους, κι από αντικειμενικοί και ακομμάτιστοι δημοσιογράφοι που ήταν το βράδυ, το πρωί ξυπνούσαν πολιτικά στελέχη εκείνων των κομμάτων που σήμερα μας απειλούν ότι θα χάσουμε τις…. καταθέσεις.

Ποιες καταθέσεις; Τις ανύπαρκτες καταθέσεις, αφού εκείνα τα κόμματα που μας απειλούν ότι θα τις χάσουμε, φρόντισαν και μας τις βούτηξαν!

Όχι, δηλαδή, αλλά για να καταλάβετε πόση πολλή φαντασία διαθέτουμε κυρία Σπυράκη…

Ο πρωθυπουργός πήγε προχτές στη Θεσσαλία. Είπε πολλά και σπουδαία. Μεταξύ των οποίων και τούτα: Πρώτον, ότι θα αναβαθμιστεί ο… σιδηρόδρομος. Και δεύτερον ότι θα αξιοποιηθούν τα νερά του Αχελώου! Ωχ, μανούλα μου!

Οι άνθρωποι είναι απίθανοι! Γεννήθηκα, μεγάλωσα και γέρασα να τους ακούω να τάζουν την… εκτροπή του Αχελώου! Η εκτροπή του Αχελώου! Το πιο σύντομο ανέκδοτο του πολιτικού μαυρογιαλουρισμού της μεταπολίτευσης. Από εκεί τους θυμάμαι να έχουν ξεκινήσει από το 1974 και εκεί κατέληξαν πάλι το 2014!

Εδώ κοντεύει να «λυθεί» το Κυπριακό (που λέει ο λόγος), κοντεύει να «λυθεί» το Μεσανατολικό (που λέει ο λόγος), αποκατέστησαν διπλωματικές σχέσεις η Κούβα με τους Αμερικάνους, κι αυτοί μου τάζουν ακόμα μπουρμπουλήθρες στον Αχελώο!

Εδώ κάηκε το σύμπαν, δεν αφήσανε όρθιο τίποτα και αυτοί μου τάζουν…. σιδηρόδρομο! Στη χώρα που από την Αθήνα και κάτω τρένο γιοκ, που το καταργήσανε, που το διαλύσανε, που το καταστρέψανε, αυτοί πάνε στη Θεσσαλία των ξωμάχων και τάζουν… αναβαθμισμένο σιδηρόδρομο.

Άντε, με το καλό τότε, εκτός από τα νερά του Αχελώου και τον σιδηρόδρομο στα Τρίκαλα, με τις ευχές μας να φέρετε και «θάλασσα στη Λάρισα και σιδηρόδρομο στην Κρήτη», που λέει κι ο Περίδης…

Dim lights

Α, ναι πιάσανε και τον Ξηρό. Με ξανθές ανταύγειες. Έκανε ποδηλατάδα στην Ανάβυσσο. Τυχαίνουν αυτά σε περιόδους εκλογών. Παλαιόθεν. Αν θυμάμαι καλά σε κάποια προεκλογική περίοδο ήταν που είχαν πιάσει και τον Ρωχάμη.

Τυχαίνουν αυτά σε συνθήκες πολιτικής (κατά την δική τους αντίληψη) «ανακατωσούρας»:  Όταν η χώρα βρισκόταν υπό την μετεκλογική επήρεια των ευρωεκλογών, τον Ιούλη του 2014, πιάσανε το Μαζιώτη. Όταν είχαμε την ψήφο εμπιστοσύνης, τον Οκτώβρη του 2014, μας ανακοίνωσαν ότι απετράπη ένα μεγάλο, όπως μας είπαν, «τρομοκρατικό χτύπημα». Βεβαίως υπάρχουν και ατυχίες. Όπως για παράδειγμα η εν μέσω ψηφοφοριών για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας επίθεση με καλάσνικοφ στην Ισραηλινή πρεσβεία.

Αλλά να που τώρα επανήλθε το καλό «μουντ» και εν μέσω προεκλογικής περιόδου πιάσανε τον Ξηρό - που τον είχαν εντοπίσει κάτι μήνες πριν.

Να τα βλέπει αυτά η κυρία Βούλτεψη. Που δεν ήθελε εκλογές. Φαίνεται, όμως, ότι οι εκλογές αν μη τι άλλο κάνουν καλό στην «ασφάλειά μας». Κάπως τυχαίνει εκεί λίγο πριν, λίγο μετά τις εκλογές, να συλλαμβάνονται Ξηροί και χλωροί.

Ποιο είναι το συμπέρασμα; Μα να ακούσουμε την τύχη μας. Και να κάνουμε εκλογές! Τρεις φορές το χρόνο. Με αυτόν τον ρυθμό μπορεί στο τέλος να πιάσουνε και τον Ζορό…

Παρεμπιπτόντως, και με αφορμή τη σύλληψη του Ξηρού, ο υπουργός Δημόσιας Τάξης δήλωσε περήφανος που υπηρετεί στο συγκεκριμένο υπουργείο. Τούτο, όπως εξήγησε, τον κάνει περήφανο διότι προΐσταται πολιτικά αυτής της Αστυνομίας.

Αλλά αν του αρέσει να περηφανεύεται για την Αστυνομία – η ίδια είναι – που επιτίθεται ακόμα και σε ανάπηρους, εμάς μας περισσεύει…

Ο κ.Τσίπρας στην ομιλία του στο διαρκές συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ ανάμεσα στα άλλα είπε και ότι πέραν της κατάργησης του Μνημονίου στην Ελλάδα μια κυβέρνηση του κόμματός του θα σηματοδοτήσει την αρχή του τέλους των Μνημονίων σε όλη την… Ευρωπαϊκή Ιστορία. Ταπεινός ο στόχος και συγκρατημένη η προεκλογική υπόσχεση, δεν λέμε…

Γιατί, όμως, να μην ξεκινήσουμε από κάτι εξόχως… «μεγαλεπήβολο». Όπως, για παράδειγμα, την κατάργηση των πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας, εδώ, στην Ελλάδα.

Διότι βεβαίως ο κ.Τσίπρας αναφέρθηκε στους πλειστηριασμούς, αλλά το είπε ως εξής: «Αναστέλλουμε – είπε – τους πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας. Δεν θα αφήσουμε τις τράπεζες να ακουμπήσουν την πρώτη κατοικία της μεσαίας τάξης και των εργαζόμενων. Τέλεια και παύλα!».

Μόνο που αυτό το «και παύλα» όταν μπαίνει δίπλα στην «τελεία», δεν συνηθίζεται μπαίνει σε προτάσεις που ξεκινούν με το «αναστέλλω». Μπαίνει – μόνο τότε έχει νόημα η «παύλα» -  σε προτάσεις που ξεκινούν με το «καταργώ». Αλλά εδώ, στο θέμα των πλειστηριασμών, δεν επιλέχτηκε το «καταργώ» από τον κ.Τσίπρα. Το «αναστέλλω» επιλέχτηκε...

Φυσικά υπάρχουν και ευχάριστες ειδήσεις. Δυο είναι εκείνες που μας έκαναν να χαρούμε περισσότερο.

Πρώτη: Ο Σταύρος Θεοδωράκης ανακοίνωσε την κοινή κάθοδο του «Ποταμιού» με τη «Δράση», δηλαδή με το κόμμα - νεοφιλελεύθερο Νιαγάρα του Στέφανου Μάνου. Θυμίζουμε ότι ο κ.Θεοδωράκης είναι – κατά δήλωσή του – «αριστερός»…

Δεύτερη: Ανακοινώθηκε η γέννηση «νέου» κόμματος, το οποίο εκτός από  τη σωτηρία εκείνο που – βασικά – επαγγέλλεται είναι η ανατροπή του κατεστημένου! Ιδρυτής του ένας άνθρωπος νέος, άφθαρτος, αδοκίμαστος και φέρελπις πολιτικός, πού ούτε υπουργός υπήρξε εδώ και 40 χρόνια, ούτε εκρίθη ποτέ ως πρωθυπουργός, που ουδέποτε ανήκε σε αυτό που αποκαλούμε «οικογενειοκρατία», που ουδεμία σχέση έχει με τα σόγια που κυβερνούν την Ελλάδα εδώ και 70 χρόνια.

Ναι λοιπόν! Ο Γιώργος Παπανδρέου (σσ: αυτός είναι ο νέος, άφθαρτος, αδοκίμαστος και φέρελπις πολιτικός) άφησε στον Βενιζέλο το «ΠΑΣΟΚ 1» και έφτιαξε το «ΠΑΣΟΚ “Καστελόριζο” 2»…

Και που είναι η ευχάριστη είδηση, θα πείτε. Τι το ευχάριστο έχει από την 3^η Σεπτέμβρη 1974 (ίδρυση του ΠΑΣΟΚ)  να φτάνεις στην 3^η Μάη 2010 (ψήφιση του Μνημονίου) κι από εκεί στην 3^η Γενάρη 2015 (ίδρυση του «ΠΑΣΟΚ “Καστελόριζο” 2»);

Μα τι πιο ευτυχές από το γεγονός ότι παρότι που στον τόπο αυτό οι εκάστοτε «σωτήρες» παραλαμβάνουν και παραδίδουν ο ένας στον άλλον «καμένη γη», εντούτοις το έδαφος παραμένει πάντα εύφορο για να φύεται η φαιά πορτοκαλέα;  

πηγή