Απ’ το χρέος στο χάος, μια τρικλοποδιά δρόμος...

του Στάθη

Η αφεντιά μου έλυσε αυτούς τους δύο γρίφους ακολουθώντας τη συμβουλή Τσακυράκη. Απ’ την πηγαία σκέψη του οποίου αναβλύζει το Ποτάμι του κ. Σταύρου Θεοδωράκη. Ποια ήταν η συμβουλή (και συμβολή στην παγκόσμια σκέψη) Τσακυράκη; Η εξής: κάθε ελληνική οικογένεια να υιοθετηθεί από μια γερμανική, ούτως ώστε ο Γερμανός πάτερ φαμίλιας να εξηγεί στον Ελληνα πάτερ φαμίλια πώς να φέρεται οικονομικώς για να αντιμετωπίσει τα έξοδα και τις ανάγκες της οικογένειας. Υψιπετής ιδέα (για αυτό δεν την «έπιασαν» πολλοί), αλλά η ταπεινότης μου που πιάνει «πουλιά στον αέρα», τουλάχιστον μια φορά τη δεκαετία, άρπαξε την ευκαιρία και σώθηκε.

Καλώ Γερμανία, μου βγαίνει Μόναχο, οικία χερ Κλάους, επάγγελμα ζαχαροπλάστης. Χερ Κλάους, το και το του λέω, είμαι ένας Ελληνας «τεμπέλης» και «διεφθαρμένος» (δεν του είπα ότι είμαι και «λαϊκιστής», μην πάθει σοκ ο άνθρωπος), πες μου τι να κάνω για να τα φέρω βόλτα και να με «αντέχει και μένα η οικονομία». Κλατσ, μου το ’κλεισε. Ετσι κάνουν οι Γερμανοί άμα τους λες μαλακίες και τους αφήνεις ξερούς.

Επίμονος εγώ, ξαναπήρα: χερ Κλάους, του κάνω, πώς να σας αποκαλώ; γκαουλάιτερ; μάιν ϋμπεργκρούπενφύρερ; φροϋλάιν Γκντουπ; πώς; Α, και μην παραλείψω, όλα με το αζημίωτο! κι από μίζες ξέρουμε, κι από Ζήμενς και από φοροδιαφυγή της Μερσεντές κι από Ντόυτσε-πρώην-ΟΤΕ-Τέλεκομ ξέρουμε, βοηθήστε με εσείς και ξέρουμε εμείς. Αυτήν τη φορά ο χερ Κλάους δεν μου έκλεισε κατάμουτρα το τηλέφωνο, αλλά με ρώτησε πόσα βγάζω, πόσα χρωστάω, τι φόρους πληρώνω και τι ανάγκες έχω - του είπα και μου ξανάκλεισε το τηλέφωνο.

Οπως καταλαβαίνετε, επρόκειτο για δύσκολες διαπραγματεύσεις. Δυσκολότερες απ’ τις διαπραγματεύσεις Σαμαρά-Τρόικας, Σόιμπλε-Χαρδούβελη, Μπενίτο Βενιζέλου με Μπενύτο Βενιζέλο, Στουρνάρα-Μπαλτάκου και Βούλτεψη με τη λογική.

Να μη σας τα πολυλογώ, οι διαπραγματεύσεις μου με τον χερ Κλάους εν τέλει ευοδώθηκαν. Συμφωνήσαμε η οικογένειά μου να μπει υπό την αιγίδα της οικογένειας Κλάους και να εκτελεί τις εντολές, τις ντιρεκτίβες, τις υποδείξεις και τις διαταγές που λαμβάνει με συνέπεια κι ευγνωμοσύνη. Δυστυχώς οι διαπραγματεύσεις

μεταξύ ελληνικού κράτους και γερμανικού κράτους δεν υπήρξαν τόσον αγαστές, όσον οι διαπραγματεύσεις μεταξύ των δύο οικογενειών, με αποτέλεσμα πάλι «η Τρόικα να έρχεται ή να μην έρχεται», πάλι στο περίμενε. Μάλιστα, την ίδια ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές η Τρόικα έστειλε τελεσίγραφο στον Αντώνη, ότι αν εντός 48 ωρών δεν εκτελεσθούν όλες της οι απαιτήσεις (γνωστές και ως προαπαιτούμενα), η ίδια θα πεταχθεί μέχρι τις ελληνικές καλένδες, η αξιολόγηση θα πάει περίπατο και ο πολιτικός σχεδιασμός της κυβέρνησης θα (ξανα)γίνει μπάχαλο.

Τι αντιμετωπίζει αυτήν τη στιγμή η κυβέρνηση; δύο κυρίως προβλήματα: Αλφα) Η Τρόικα θέλει να τελειώσει τη δουλειά και να ολοκληρώσει τη χώρα-προτεκτοράτο που μαζί με τους εγχώριους πρόθυμους κατασκεύασε. Βήτα) Το χρέος. Η συζήτηση για την επιμήκυνσή του ή όχι (ως εκεί φθάνει το επίδικον του πράγματος), που όμως μπορεί να ξεκινήσει μόνον αν λυθεί το πρόβλημα Αλφα.

Τι τακτικές απέναντι σε αυτά τα δύο προβλήματα μπορεί να επιλέξει η κυβέρνηση; α) Να εκτελέσει τις εντολές της Τρόικας και να πάει στις εκλογές σφαγμένη, και β) να μην εκτελέσει αυτές τις εντολές και να οργανώσει (πάντα για προεκλογικούς λόγους) μια «κόντρα» με τους Τροϊκανούς, ώστε να πάει στις εκλογές ελπίζοντας ότι έτσι θα αποφύγει την πλήρη συντριβή.

Όμως στη δεύτερη περίπτωση, αυτήν της (σικέ) κόντρας, η κυβέρνηση θα αντιμετωπίσει ένα πρόβλημα που είναι μάλλον χειρότερο εκείνου που προσπαθεί να λύσει: θα έχει ακυρώσει κάθε επαγγελία για έξοδο απ’ το Μνημόνιο κι επιστροφή στις αγορές. Θα φθάσει στο

χρονικό όριο της εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας χωρίς να μπορεί να υποσχεθεί όσα θα έπειθαν ορισμένους εκ των ανεξάρτητων (ή άλλων βουλευτών) να την ακολουθήσουν στις επιλογές της.

Ούτω πώς η κυβέρνηση βρίσκεται σε αδιέξοδο. Είτε εκτελέσει είτε δεν εκτελέσει (πάντα στο σικέ) τις εντολές της Τρόικας, υπονομεύεται και οδηγείται στην καταστροφή από την ίδια την πραγματικότητα. Αυτήν την πραγματικότητα που διαμόρφωσε το έργο της,

Αν το έργο σου είναι η μετονομασία του Μνημονίου σε Προληπτική Γραμμή Στήριξης(!) , αν το έργο σου είναι να ολοκληρώσει η Τρόικα τον τάφο που έσκαψε (μαζί σου) για τη χώρα, όποιον πολιτικό σχεδιασμό και να ακολουθήσεις, στο ίδιο Βατερλώ θα φθάσεις. Διότι ο Γιωργάκης, ο κ. Σαμαράς, ο κ. Βενιζέλος και οι συν αυτοίς ακολούθησαν τη μεγαλειώδη ιδέα Τσακυράκη. Εθεσαν το ελληνικό κράτος υπό την κηδεμονία του γερμανικού κράτους για να σωθεί, όπως θα εσώζετο κάθε ελληνική οικογένεια που θα έθετε εαυτήν υπό την επίβλεψη μιας ανάδοχης γερμανικής οικογένειας.

Πολύ ποντικοφάρμακο έχουμε πιει. Στην οικονομία, στην πολιτική, στο μυαλό. Και δεν το ήπιαμε από «λάθος» διάγνωση και «λάθος» θεραπεία, αλλά σκοπίμως και με δόλο, ευθύς εξαρχής. Και τώρα

φθάσαμε έως εδώ, με όλους τους παράγοντες της εξίσωσης (νέα μέτρα, «διαπραγματεύσεις», χρέος) θανάσιμους, συν μια εξίσου θανάσιμη μεταβλητή: τον Ερντογάν. Η Τουρκία, είτε για τους δικούς της υποϊμπεριαλιστικούς στόχους, είτε σε σύμπλευση με τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς στην περιοχή ,είτε επειδή η μεγαλομανία του Ερντογάν έχει «σφυρίξει», μπορεί να ανοίξει την πόρτα του φρενοκομείου. Απ’ το χρέος στο χάος, μια τρικλοποδιά δρόμος...

πηγή