Ο Αντώνης Σαμαράς επιχειρεί ν' αλλάξει την ατζέντα με έναρξη της διαδικασίας για τη συνταγματική αναθεώρηση από σήμερα και να δημιουργήσει ένα άλλοθι προς μη κυβερνητικούς βουλευτές ώστε να εκλέξουν Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Η διαδικασία αυτή, παρ' ότι έχει λίγες ελπίδες να προχωρήσει, σηματοδοτεί την ανάγκη του πρωθυπουργού να διαμορφώσει ένα δίλημμα.
Σταύρος Χριστακόπουλος
Η δεύτερη επιδίωξη του Σαμαρά είναι να φτάσει σε συμφωνία με τους δανειστές για τη «μετά το μνημόνιο» εποχή, ώστε με αυτή στο χέρι να θέσει δίλημμα περί «σταθερότητας» στους βουλευτές και, αν δεν πιάσει το κόλπο, εν συνεχεία να το θέσει με εκλογικούς όρους στην κοινωνία.
Είναι αληθές ότι χωρίς ισχυρό δίλημμα δεν μπορεί να προσδοκά τίποτε. Εξίσου αληθές όμως είναι ότι, για να θέσεις διλήμματα, πρέπει να διατηρείς μια στοιχειώδη αξιοπιστία. Εδώ όμως ο πρωθυπουργός και η κυβέρνησή του εμφανίζουν θηριώδες έλλειμμα.
Αν έιχαν συγκρουστεί με την τρόικα σε μείζονα ζητήματα, αν είχαν στοιχειωδώς προστατεύσει τουλάχιστον τους πιο αδύναμους, αν είχαν επεξεργαστεί ένα εθνικό σχέδιο ανάκαμψης της χώρας, αν είχαν καταπολεμήσει τη διαφθορά, αν είχαν στοιχειωδώς εκσυγχρονίσει τους ετοιμόρροπους θεσμούς της χώρας, αν είχαν δώσει ένα ίχνος προοπτικής για τα επόμενα χρόνια, ίσως τώρα να είχαν την ευκαιρία να υπερασπιστούν τα πεπραγμένα τους και να προτάξουν κάποια στοιχεία οράματος για το αύριο.
Όμως κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει και αυτή είναι μια από τις αιτίες της εκτίναξης του ΣΥΡΙΖΑ, που τώρα επιχειρεί από την πλευρά του να εδραιώσει σχέση εμπιστοσύνης ή, έστω, ανοχής με ευρύτατα συντηρητικά κοινωνικά στρώματα.
ΤΟ ότι πρώτη φορά μίλησε χθες ο Τσίπρας για τα εθνικά θέματα, προσχωρώντας στην παραδοσιακή ελληνική διπλωματική ατζέντα, δηλώνει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ επιθυμεί να μπει στο κάδρο της «εθνικής ενότητας», ώστε να αποσείσει τις κατηγορίες περί «αντεθνικών» θέσεών του, να καταδείξει τον ρεαλιστικό χαρακτήρα της πρότασής του και να ανοίξει δίαυλο επικοινωνίας με ψηφοφόρους που κινούνται στα δεξιά του. Ο στόχος του είναι να διευκολύνει τη μετακίνηση ψηφοφόρων προς τον ίδιο ακόμη και απευθείας από τη Ν.Δ., ώστε να εκμεταλλευθεί το διευρυνόμενο ρήγμα μεταξύ του μεγαλύτερου κόμματος της κυβέρνησης με την παραδοσιακή βάση της.
Η απάντηση του Σαμαρά σε αυτήν την κίνηση δεν είναι εύκολη, αφού εκτός των άλλων κάθε δική του πρωτοβουλία εξαρτάται στον μέγιστο βαθμό από τις διαθέσεις της τρόικας, που έως αυτήν τη στιγμή δεν είναι οι ευνοϊκότερες...
πηγή |
