Διότι το Πολίτευμα υπολειτουργεί, δυσλειτουργεί και δεν λειτουργεί. Πρώτον: ο κ. Σαμαράς δεν εμφανίζεται παρά σπανίως στη Βουλή. Δεν λογοδοτεί, δεν στέργει σε προ ημερησίας διατάξεως συζητήσεις για κρίσιμα θέματα, δεν διαλέγεται.

Αντιθέτως, υποχρεώνει το Κοινοβούλιο να νομοθετεί με Προεδρικά Διατάγματα, με ακατάσχετες τροπολογίες, νύκτωρ, ενώ συχνά έχει υποχρεωθεί σε αναδιπλώσεις. Η ποιότητα του νομοθετικού έργου είναι του σχοινιού και του παλουκιού, στο γόνατο. Ο κ. Σαμαράς δεν έχει συναντηθεί έως τώρα με τον αρχηγό της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, δεν έχει ζητήσει ουδέποτε τη σύγκληση του Συμβουλίου των Πολιτικών Αρχηγών, για οποιοδήποτε κρίσιμο θέμα -και τα κρίσιμα θέματα είναι πολλά- ενώ δεν έχει συγκληθεί ούτε καν το Συμβούλιο Εξωτερικής Πολιτικής καθώς το Σύνταγμα (το ποιο;) προβλέπει και η συγκυρία (ιδιαίτερα φορτισμένη) απαιτεί.

Οσο για το Σύνταγμα, δεν ξέρω πότε το συνάντησε τελευταία φορά ο Κύριος Πρόεδρος της Δημοκρατίας - πριν το πάρουν όμηρο στο Βερολίνο ή μετά; Πριν να χάσει η χώρα την Ασυλία της ή μετά; Πού ήταν ο τηρητής του Πολιτεύματος όταν η διεθνής θέση της χώρας άλλαζε, χωρίς να εγκρίνουν αυτήν την αλλαγή 180 βουλευτές αλλά μόνον 151; Αυτή η θεμελιώδης

παραβίαση του Συντάγματος και όλα τα δεινά που συνακολούθως επέφερε διά των Μνημονίων, μας αφήνουν να έχουμε την εντύπωση ότι το Πολίτευμα λειτουργεί; ή ότι, αντιθέτως, έχει ανασκολοπηθεί ούτως ώστε να ταιριάζει σε προτεκτοράτο κι όχι σε κυρίαρχο κράτος;

Ποιο ακριβώς Πολίτευμα υπηρετεί και προστατεύει ο Κύριος Πρόεδρος της Δημοκρατίας ιστάμενος πίσω απ’ τα κάγκελα των παρελάσεων και κάτω απ’ το ύψος των περιστάσεων; Τις υπαγορεύσεις (δικτατορία) Σόιμπλε; Υπάρχουν ή όχι διατάξεις του Συντάγματος που εντέλλονται την εκάστοτε κυβέρνηση να υπερασπίζεται το βιοτικό επίπεδο του λαού; Κι αν υπάρχουν, πότε ο κ. Παπούλιας εξέφρασε με πολιτικώς και πολιτειακώς βαρύνοντα τρόπο τη δυσφορία του;

Ή μήπως το Πολίτευμα λειτουργεί καλώς, όταν πεινούν παιδιά, αυτοκτονούν άνεργοι και αφανίζεται η χώρα;

Δεύτερον. Η Δικαστική Εξουσία διαμαρτύρεται πάνδημος για δύο πράγματα: α) Οτι η Εκτελεστική Εξουσία παραβιάζει και δεν εκτελεί δικαστικές αποφάσεις. Και β) ότι η Νομοθετική Εξουσία νομοθετεί εκ του προχείρου και ενίοτε δολίως. Αν αυτά τα δύο συμβαίνουν, και συμβαίνουν, για ποια λειτουργία τού Πολιτεύματος μιλάμε; Εκτός κι αν ο Κύριος Πρόεδρος της Δημοκρατίας νομίζει πως Πολίτευμα είναι ό,τι έχει μέσα στο μυαλό του ο κ. Βενιζέλος ή ο κυρ Τζαμτζής.

Ανησύχησε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας όταν ο Πρωθυπουργός της χώρας πιάστηκε να επικοινωνεί με τη Χρυσή Αυγή διά του κ. Μπαλτάκου; Ανησύχησε ο κ. Κάρολος Παπούλιας τις 120 φορές που είδε το Υπουργικό Συμβούλιο να συντρίβεται απ’ τις ντιρεκτίβες της Τρόικας; Ποιο Πολίτευμα ακριβώς υπηρετεί, επιτηρεί και προστατεύει; της Τσεχοσλοβακίας; - μιας χώρας που δεν υπάρχει πια; Διότι και η Ελλάδα για χώρα που δεν υπάρχει πια λογίζεται. Ποια χώρα θεωρείται χώρα όταν της έχουν κάνει το Πολίτευμα κλωτσοσκούφι;

Οταν η Εκτελεστική Εξουσία είναι υποτελής, όταν η Νομοθετική Εξουσία ξεσχίζει το Σύνταγμα νομοθετώντας Υπαγορεύσεις της Τρόικας και όταν η Δικαστική Εξουσία παραγκωνίζεται, για ποιο Πολίτευμα μιλάμε;

Αλλά, αν το Πολίτευμα υπολειτουργεί, δυσλειτουργεί, δεν λειτουργεί, λειτουργούν μια χαρά όλοι οι μηχανισμοί που το έφθειραν. Η Διαπλοκή. Η διαφθορά, η υποτέλεια, η σύγχυση των εξουσιών. Η Φοροδιαφυγή. Οι κρατικοδίαιτοι επιχειρηματίες. Ολη η παθογένεια που έφερε τη χώρα σ’ αυτήν την παρακμή, ακμάζει. Ακατάβλητη. Θρασύτατη. Ακόμα πιο βουλιμική.

Το Πολίτευμα, κύριε Πρόεδρε της Δημοκρατίας, αυτήν τη στιγμή λειτουργεί ως εξής: «συλλαμβάνεται» δημόσιος υπάλληλος τις να ψήνει ρέγγες στο μπαλκόνι του κι αυτό συνεπάγεται την απόλυση 25.000 δημοσίων υπαλλήλων, τη μείωση μισθού σε 1.000.000 ιδιωτικούς υπαλλήλους και την πώληση της Κορίνθου σε τιμή ευκαιρίας.

Αυτό το Πολίτευμα που έχει εκπέσει σε Τυραννίδα, που μασάει τους Ελληνες και τα παιδιά τους ως άλλη κρεατομηχανή, ένα πολίτευμα ληστών, αμοραλιστών και γενίτσαρων, μια προτεραιότητα θέτει: την εκμηδένισή του. Δεν χρειάζεται μόνον αλλαγή πολιτικής η χώρα, αλλά και αποκατάσταση του Πολιτεύματος.

Η Ελλάδα χρειάζεται να αναμετρηθεί με τον εαυτόν της, να αποκαταστήσει και στη συνέχεια να βελτιώσει το Πολίτευμά της. Η Μεταπολίτευση, όσα κι αν πέτυχε, εξέπνευσε μέσα στην καταισχύνη. Νέο Πολίτευμα, νέοι θεσμοί, αν έτσι ψηφίσει ο λαός και αν ακολούθως θα μπορέσει να τους υπερασπισθεί. Αλλοιώς, η παρακμή. Η οποία έχει πάντα ένα και μόνον τέλος...

πηγή