Τέσσερα χρόνια τώρα οι έλληνες μισθωτοί και συνταξιούχοι θυσιάζονται καθημερινά για να συνεχίσει να φυσάει ούριος άνεμος στα πανιά αυτών που προκάλεσαν την κρίση. Εκείνων που την προηγούμενη περίοδο διασκέδαζαν στο «πάρτι» και όταν ξέσπασε η κρίση την μετέτρεψαν αμέσως σε ευκαιρία.

Τέσσερα χρόνια τώρα οι έλληνες μισθωτοί και συνταξιούχοι καλούνται να κάνουν αιματηρές θυσίες -και τις κάνουν- για να μειωθεί το τεράστιο δημόσιο χρέος και για να πεισθούν οι αγορές να μας δανείσουν ξανά με χαμηλά επιτόκια. «Για να ξανακερδίσουμε την εμπιστοσύνη των αγορών» όπως λένε οι κυβερνώντες.

Φυσικά, παρά τη λαϊκή απαίτηση των εξεγερμένων της πλατείας Συντάγματος του 2010 και του 2011, ποτέ δεν έδωσαν καμία εξήγηση για το πώς και από ποιους δημιουργήθηκε αυτό το χρέος. Ούτε και στη σύσταση εξεταστικής επιτροπής για την οικονομία και για το πώς φτάσαμε στο ΔΝΤ, που υποσχέθηκε προεκλογικά ο Αντώνης Σαμαράς, προχώρησε.

Τέσσερα χρόνια μετά την έναρξη της μαύρης εποχής των μνημονίων -γιατί με μαύρα γράμματα θα γραφτεί στην ιστορία αυτή η εποχή και οι πρωταγωνιστές της που πήγαν τη χώρα χρόνια πίσω και υποβάθμισαν βίαια το βιοτικό επίπεδο του λαού της-  το χρέος είναι ακόμα μεγαλύτερο, παρά το στύψιμο των μισθωτών, και τα επιτόκια εξακολουθούν να είναι απαγορευτικά. Όπως ακριβώς συμβαίνει με τους εφιάλτες, που τρέχεις, λαχανιάζεις και είσαι στο ίδιο σημείο.

Για τους μισθωτούς του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, για τους συνταξιούχους και πολύ περισσότερο για τους άνεργους, ο βίος έγινε αβίωτος.  Η καθημερινότητα μετατράπηκε σε ένα  Γολγοθά, που για πολλούς περιλαμβάνει πλέον και πολλές ουρές διακανονισμού.

Και για ποιον λόγο όλα αυτά; Οι μόνοι που διασώθηκαν χάρη στις  θυσίες του ελληνικού λαού, ήταν οι τραπεζίτες, το διαπλεκόμενο κεφάλαιο, οι φοροφυγάδες της λίστας Λαγκάρντ και οι πολιτικοί της λίστας Ζίμενς που προστατεύθηκαν και δεν τους μάθαμε ποτέ. Έτσι κατάφεραν  να συνεχίσουν να κυβερνούν ανενόχλητοι.

Όσο για τη σταθερότητα που ισχυρίζεται η κυβέρνηση ότι πέτυχε, αυτές τις μέρες μίλησαν οι αριθμοί, τα σπρέντς και οι αγορές και κανένα επιπλέον επιχείρημα δεν χρειάζεται για να αποδείξει κανείς το ψέμα.

Το ίδιο και για το χρέος που θα μειώναμε με τις θυσίες μας. Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία,  το δημόσιο χρέος διαμορφώθηκε στο 174,9% του ΑΕΠ τον προηγούμενο χρόνο  από το 146% του ΑΕΠ  που ήταν το 2010.  (Έγκυροι οικονομολόγοι υποστηρίζουν ότι  τώρα πρέπει να είναι περίπου στο 177%). Το ΑΕΠ την περίοδο 2010-2013 συρρικνώθηκε κατά 43,7.

Τέσσερα χρόνια μετά  και παρά τις αιματηρές θυσίες, είμαστε πάλι στο σημείο μηδέν. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αυτή η κυβέρνηση,  που δεν κράτησε καμία προεκλογική της υπόσχεση και δεν βελτίωσε από το 2012 μέχρι σήμερα το παραμικρό -αντιθέτως συνεχίζει την ισοπέδωση των λαϊκών στρωμάτων,  έπρεπε να φύγει χθες.

Αυτό είναι το μοναδικό χρέος του ελληνικού λαού. Το άλλο δεν είναι δικό του.

πηγή