Στα χρόνια της κρίσης εμφανίστηκαν οι δανειστές. Κάποιοι λένε ότι τους περιμέναμε και τους προετοιμάζαμε το έδαφος από καιρό, κάποιοι άλλοι ότι μας προέκυψαν εξ ανάγκης. Τέλος πάντων ήρθαν και μας στρογγυλοκάθισαν στο σβέρκο.

Του Κώστα Εφήμερου

Οι δανειστές μας είχαν τα δικά τους συμφέροντα και αφού τους φέραμε ίσα με την πόρτα μας τώρα έπρεπε κάπως να τους ικανοποιήσουμε, επειδή είμαστε πολύ φιλόξενος λαός (αν και λίγο τεμπέληδες και με μεγάλο δημόσιο τομέα). Έτσι χρειάστηκε να περάσουν κάτι δανειακές συμβάσεις που παρόλο που ήταν διεθνείς δεν ψηφίστηκαν με 180 βουλευτές όπως όριζε παλιά το Σύνταγμα, πριν δηλαδή το διαβάσει ξανά ο Βενιζέλος με την δική του πονηρή ματιά. Έπειτα όμως δεν βρίσκονταν πρόχειροι ούτε καν 150 βουλευτές και έτσι αποφασίστηκε τα νομοσχέδια να υπογράφονται κατευθείαν από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.

Υπάρχει ένα άρθρο στο Σύνταγμα που προβλέπει ότι σε περίπτωση θεομηνιών και καταποντισμών ή πολέμων, όταν δηλαδή δεν μπορεί να συγκληθεί η Βουλή, ο ΠτΔ μπορεί να υπογράψει μια πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου (αντικαθιστώντας τη Βουλή).

Αυτό το άρθρο ο Ευάγγελος Βενιζέλος, που ξέρει να διαστέλλει τις ερμηνείες όπως και τα πουκάμισά του, το ερμήνευσε κάπως διαφορετικά και το προσάρμοσε στις ανάγκες της κυβέρνησης.

Το ελληνικό πολιτειακό σύστημα όμως προβλέπει ότι ο ανώτατος άρχοντας της χώρας, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας εκπροσωπεί τον ύψιστο θεσμό, είναι ο θεματοφύλακας, ας πούμε, του Συντάγματος. Για το λόγο αυτό άλλωστε υποτίθεται ότι ιδιαίτερα οι δημοσιογράφοι δεν λένε κακή κουβέντα για τον ΠτΔ. Δεν σκάβουν π.χ. ποτέ το παρελθόν ενός ανθρώπου που υπήρξε στενότατος φίλος αυτών που καταγγέλλονται σήμερα ως εθνικοί προδότες, όπως ο Άκης, ακόμα και από τους πρώην τους συνεργάτες τους, ξεχνάνε τις στενές φιλίες με κάτι αιμοσταγείς δικτάτορες της Αραβίας κ.λπ.

Ο Κάρολος Παπούλιας πάντως δεν δυσκολεύτηκε να υπογράψει πάνω από είκοσι Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου αγνοώντας τον αντίκτυπο των πράξεων του όσον αφορά στους θεσμούς. Έκρινε ότι το εθνικό συμφέρον -όπως το ερμήνευσε ο ίδιος- είναι ανώτερο της βουλευτικής πραγματικότητας και θεώρησε ότι υπηρετεί το ίδιο το έθνος υπογράφοντας δανειακές συμβάσεις, νόμους για περικοπές συντάξεων, ακόμα και το κλείσιμο της δημόσιας τηλεόρασης. Έτσι έκρινε, έτσι έπραξε… Μαγκιά του, που θα έλεγε και ο Μεϊμαράκης πριν τον αναγκάσουν να κάνει την πάπια.

Σήμερα όμως ο Κάρολος ξεπέρασε -κατά τη γνώμη μου- κάθε όριο ευπρέπειας, σπεύδοντας να υπογράψει το νομοσχέδιο για την ιδιωτικοποίηση της «Μικρής ΔΕΗ», λίγες ώρες πριν δεχτεί τον επικεφαλής της αντιπολίτευσης, ο οποίος ζήτησε να τον ενημερώσει για τις απόψεις της και να του ζητήσει να δράσει καταλλήλως.

Για όσους δεν το γνωρίζουν η υπογραφή του νομοσχεδίου αποκλείει κάθε πιθανότητα διεξαγωγής δημοψηφίσματος.

Ο ΠτΔ που υπέγραψε το νομοσχέδιο με την ταχύτητα του Flash υπέπεσε στο αμάρτημα της αλαζονείας. Ο Κάρολος στα πλαίσια του θεσμού που του ανέθεσαν να υπηρετήσει θα έπρεπε να δεχτεί τον Αλέξη και να του αναγγείλει ότι δεν πρόκειται να αναπέμψει το νόμο παραθέτοντας ίσως και κάποιο επιχείρημα. Αλλά, ενώ είχε γίνει ήδη γνωστό το αίτημα του Τσίπρα, εκείνος αδιαφορώντας ακόμα και για τα προσχήματα έσπευσε να βάλει την φαρδιά του υπογραφή δείχνοντας εκτός των άλλων μικροψυχία.

Μικροψυχία που δεν περιμένεις από τον άνθρωπο που δάκρυσε μόνο και μόνο επειδή κάποιοι μαθητές αμφισβήτησαν πριν δύο χρόνια το αντιστασιακό του παρελθόν.

Κάρολε, πούλα λίγο αντίσταση στους Γερμανούς ακόμα ρε, πλάκα έχει.

Κώστας Εφήμερος

πηγή