Τον ρόλο του «πυροβολητή» έχουν αναλάβει, ως συνήθως, οι ναυαρχίδες των ΜΜΕ, οι οποίες χλευάζουν σε σχεδόν καθημερινή βάση την Ελλάδα «δείχνοντάς» τη σαν υπεύθυνη για τα πάντα. Ακόμη μια φορά! Κι ενώ πολλά γίνονται για εσωτερική κατανάλωση, ενίοτε και μικροκομματική, ωστόσο είναι διεθνής ο αντίκτυπος τέτοιων δημοσιευμάτων σε ένα ήδη στραπατσαρισμένο ελληνικό ίματζ.

Δεν είναι, άλλωστε, η πρώτη φορά που ΜΜΕ, κόμματα και κοινή γνώμη στη Γερμανία παίζουν ζάρια στην πλάτη της Ελλάδας, αφού είναι το εύκολο άλλοθι, με τις αναμφισβήτητες ελληνικές παθογένειες να απομονώνονται, να υπερμεγεθύνονται και να υπενθυμίζονται κατά το δοκούν, σε βαθμό αναγκαστικής αποστήθισης. Ποντάροντας, βέβαια, και στη διαρκή απουσία ευθιξίας και αντίδρασης της ελληνικής πλευράς.

Η συντονισμένη γερμανική επικοινωνιακή επίθεση που εξαπολύεται αυτή τη στιγμή έχει στόχο να πιάσει από τώρα «πόρτα για τον χειμώνα». Όπως έγινε και πέρυσι. Το φθινόπωρο του 2012 προμηνυόταν δραματικό με τα επώδυνα μέτρα που έπρεπε να περάσουν με το μεσοπρόθεσμο στην ελληνική Βουλή.
Τόσο πριν, όσο και αμέσως μετά τις διπλές εκλογές το περασμένο καλοκαίρι, τα γερμανικά ΜΜΕ ξεσάλωναν, με τίτλους όπως «Σήμερα δεν θα σας σώσουμε». Οι πιέσεις μέρα με τη μέρα κορυφώνονταν, μέχρι τελικά τον Νοέμβριο να ψηφιστεί το μεσοπρόθεσμο.

Η «συνταγή» και το δίλημμα

Το φθινόπωρο του 2013 μοιάζει ακόμη πιο δύσκολο. Με το «πρόγραμμα» να μην βγαίνει όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και σε Ιρλανδία - Πορτογαλία - Κύπρο, όπως και με το φιτίλι να καίγεται πιο γρήγορα πια για Ιταλία - Ισπανία, η γερμανική κοινή γνώμη συνειδητοποιεί πλέον για τα καλά ότι η κατάσταση στον ευρωπαϊκό Νότο είναι σύνθετη, πέρα από την υπεραπλουστευμένη - λαϊκίστικη λογική της «δημοσιονομικής τιμωρίας», και σίγουρα όχι προσωρινή, όπως πλασαριζόταν αρχικά.
Έτσι, η επικοινωνιακή «συνταγή» που εφαρμόζεται τώρα από την πολιτική, επιχειρηματική και μιντιακή ελίτ της Γερμανίας είναι η εξής:
• «Ούτε ένα ακόμη σεντ για την Ελλάδα» αναφέρουν τα περιβόητα «προεκλογικά» πλακάτ, ώστε να ικανοποιήσουν και να ηρεμήσουν την κοινή γνώμη. Όμως...
• ... Περνώντας άμεσα τη «γραμμή» πίεσης ότι «για να πάρει, τελικά, η Ελλάδα το μονάκριβο σεντ “μας” – που θα σώσει το ευρώ “μας” – θα πρέπει να μας δώσει όσα και ό,τι θέλουμε». Παζάρι που θα γίνει μέσα στο φθινόπωρο και αμέσως μετά τις γερμανικές εκλογές. Η «πόρτα για τον χειμώνα» που λέγαμε...

Οι ενδογερμανικές προεκλογικές κόντρες, με φόντο την Ελλάδα, δεν πείθουν. Κι αυτό επειδή, και τις τρεις φορές που η Βουλή της Γερμανίας κλήθηκε να ψηφίσει (μία το 2010 και δύο το 2012), η συντριπτική πλειονότητα των κομμάτων είπαν «ναι» στη βοήθεια.

Παράλληλα, όμως, με το θέμα της Ελλάδας συνυπολογίζεται πια όλο και πιο συχνά στον γερμανικό Τύπο η εξέλιξη στις άλλες χώρες της ευρωζώνης, που έχουν επίσης μπει στην... εντατική με τα επίσημα και ανεπίσημα προγράμματα στήριξης. Μέσα σ’ αυτό το γενικότερο θολό κλίμα αβεβαιότητας, με τα 17 «διαφορετικά» ευρώ επί της ουσίας, αφού δεν υπάρχει πραγματική «σύνδεση» των οικονομιών, αρχίζει να κερδίζει δειλά έδαφος και ο ευρωσκεπτικισμός στη Γερμανία, όπως φαίνεται από τις τελευταίες δημοσκοπήσεις.

Για το άμεσο μέλλον οι αναλυτές στη Γερμανία εκτιμούν ότι το διακύβευμα θα είναι διαφορετικό, πολύ πιο σημαντικό από ευκολοχώνευτα τσιτάτα περί μεταρρυθμίσεων στην «άτακτη» Ελλάδα. Και μπορεί η Μέρκελ να ενισχύει το προφίλ της στους ψηφοφόρους της όσο το παίζει «καλή διαχειρίστρια της κρίσης», όμως σύντομα το δίλημμα δεν μπορεί να είναι άλλο από το «τι Ευρώπη θέλουμε;».
• Την Ευρώπη των κρατών;
• Ή τα κράτη της Ευρώπης;
Δηλαδή μια ένωση πραγματική ή μια ερμαφρόδιτη κατάσταση σαν τη σημερινή, που θα κάνει τους δυνατούς δυνατότερους και τους ασθενέστερους ετοιμοθάνατους, μέχρι να τους πάρει όλους μαζί το ποτάμι;

Κοντόφθαλμοι...

Είναι πασιφανές ότι η πολιτική Μέρκελ και Σόιμπλε έχει επενδύσει στη δεύτερη λύση, η οποία, όμως, μοιάζει κοντόφθαλμη με το να επιλέγει μόνο ό,τι τη συμφέρει κάθε φορά, αγνοώντας τις παρενέργειες στους άλλους Ευρωπαίους, όπως και σε όλο το ευρωπαϊκό οικοδόμημα. Η Γερμανία κερδίζει από το ευρώ, κερδίζει από την κρίση σε βάρος του Νότου, κερδίζει και χρόνο, όμως μόνο ένας αφελής θα πίστευε ότι αυτός ο «φαταουλισμός» θα διαρκέσει για πάντα.

Περιμένοντας έτσι κι αλλιώς τον πιο «μαύρο» μεταπολεμικό Σεπτέμβρη, η ελληνική κυβέρνηση παρακολουθεί «αδειασμένη» πια τις εξελίξεις στην προεκλογική Γερμανία. Και, με τις αναπολήσεις του κατά φαντασία success story, επιχειρεί με διάφορους επικοινωνιακούς τρόπους να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα, αφού ουσιαστικά δεν έχει καμία συμμετοχή σε όσα καθορίζονται από το Βερολίνο. Κι αυτή τη στιγμή η μερκελική «γραμμή» είναι να αυξηθεί η πίεση προς την Ελλάδα. Κι όχι μόνο μέχρι τις εκλογές...

Πολιτική φθήνια

Ποικιλία είχε το «λούσιμο» του γερμανικού Τύπου τις τελευταίες μέρες. Περιλαμβάνοντας φθηνά ευφυολογήματα, όπως με τις αφίσες της «Bild», κατηγορίες για ανικανότητα και λαϊκισμό από τη «FAZ», αλλά και γενικότερα υποτιμητικά σχόλια για την Ελλάδα και τους πολιτικούς της.
• «Frankfurter Allgemeine Zeitung»: «Αν η Ευρώπη δείξει μεγαλύτερη αλληλεγγύη στην Ελλάδα, αν δηλαδή δώσει περισσότερα χρήματα, τότε σε αυτήν την περίπτωση ποιος ξέρει τι αυγή χαράζει στις δωρήτριες χώρες; Η ευρωδιάσωση θυμίζει όλο και περισσότερο τραγωδία».

•  «Süddeutsche Zeitung»: «Οι λόγοι που κάνουν απαγορευτικό ένα νέο ‘‘κούρεμα’’ στην Ελλάδα είναι γιατί θα ισοδυναμούσε με εισιτήριο ελευθέρας για όλες τις υπόλοιπες χώρες με προβλήματα χρέους».
•  «Welt am Sonntag»: «Ελλάδα: τώρα έρχεται ο λογαριασμός. Οι πολιτικοί αποκαλύπτουν πόσο ακόμη θα μας κοστίσει η διάσωση της χρεοκοπημένης χώρας».

Ποιοι είναι οι «τελάληδες»

Οι προεκλογικές αφίσες της «Bild» με τα συνθήματα «Κανένα σεντ για την Ελλάδα» κ.λπ., έφεραν πάλι στο προσκήνιο τη γνωστή και μη εξαιρετέα γερμανική εφημερίδα, στην οποία, μάλιστα, πριν από έναν χρόνο είχε δώσει μια από τις πρώτες του συνεντεύξεις ως πρωθυπουργός ο Σαμαράς.

• Η «Bild» ανήκει στον ίδιο «συντηρητικό» μιντιακό όμιλο με τη «Welt», η οποία εκφράζει το οικονομικό κατεστημένο της Γερμανίας και είναι «πολύ κοντά» στους φιλελεύθερους και τους χριστιανοδημοκράτες, ενώ διατηρεί μια «απόσταση» από τους σοσιαλδημοκράτες.

• Η «Frankfurter Allgemeine Zeitung» είναι κι αυτή συντηρητική εφημερίδα. Θεωρείται ότι πρόσκειται στη «σκληρή» Δεξιά και στην οικονομική ελίτ.
• Η «Süddeutsche Zeitung» έχει αλλάξει ιδιοκτησία, αλλά εξακολουθεί να εκφράζει τον κεντροαριστερό χώρο.

Όσον αφορά τα περιοδικά, το «Spiegel» έχει κάνει μια στροφή τα τελευταία δύο χρόνια με πιο σκληρή γραμμή για την Ελλάδα, ενώ το «Stern» παραμένει πιο μετριοπαθές. Για το «Focus» ενδεικτικό ήταν το εξώφυλλό του με την Αφροδίτη...

πηγή