Η προσφορά της Κύπρου στην Ε.Ε.

Η Γερμανία, «μεθυσμένη» από την έλλειψη αμφισβήτησης σε οποιαδήποτε απόφασή της, επιχείρησε να καθυποτάξει μια ακόμη χώρα αποσκοπώντας σε πολλαπλό όφελος:

◆ Η δημιουργία κλίματος αβεβαιότητας για την ασφάλεια των καταθέσεων – κατ’ ουσίαν σε όλες τις χώρες με δημοσιονομικά ή τραπεζικά προβλήματα – αποτελεί προσκλητήριο για μεταφορά τεράστιων κεφαλαίων από την «επισφαλή» περιφέρεια στην «ασφαλή» Γερμανία και τις φιλικές της χώρες, όπως σημειώνουμε και στην επόμενη σελίδα.

◆ Άλλωστε, ο ίδιος ο Σόιμπλε δήλωσε: «Οποιοιδήποτε επένδυσαν τα χρήματά τους σε μια χώρα όπου πληρώνουν λιγότερους φόρους και όπου πιθανόν να υπάρχει χαλαρότερη εποπτεία επωμίζονται τους κινδύνους όταν οι τράπεζες αυτής της χώρας σταματήσουν να είναι φερέγγυες». Συνεπώς... «φέρτε τα λεφτά σας σε εμάς».

◆ Ο περιορισμός της ρευστότητας στην περιφέρεια της ευρωζώνης θα στραγγάλιζε τις ήδη προβληματικές οικονομίες θέτοντάς τις σε ακόμη δυσχερέστερη διαπραγματευτική θέση έναντι της Γερμανίας – με ό,τι αυτό σημαίνει για το μέλλον τους.
◆ Το πολιτικό «δεδικασμένο» της Κύπρου θα καθιέρωνε την πιο αρπακτική πρακτική που εφαρμόστηκε ποτέ στην Ευρώπη: κάθε χώρα με ελλείμματα, με αδυναμία υλοποίησης των στόχων, με αποτυχία μνημονίων, θα υποχρεωνόταν να ληστεύει τις καταθέσεις για να αποπληρώνει τους δανειστές της.

◆ Παράλληλα, με μόλις 10 δισ. ευρώ «βοήθεια» και το γκρέμισμα της αξιοπιστίας του κυπριακού χρηματοπιστωτικού συστήματος, θα δέσμευε με πολυετή μνημόνια την Κύπρο, την όχι αμελητέα περιουσία της και τα μελλοντικά έσοδά της από τους ενεργειακούς πόρους, τους οποίους ορέγονται οι Γερμανοί.

Τα «μέτωπα»

Οι Κύπριοι, υπερασπιζόμενοι τη χώρα τους, παρά το «ευρωξεβράκωμα» Αναστασιάδη και την καταστροφική πολιτική Χριστόφια που οδήγησε στην τρόικα, επαναβεβαιώνουν ότι έχουν ακόμη τα κότσια να λένε «όχι». Η λαϊκή πίεση και η απροκάλυπτη γερμανική απόπειρα ληστείας υποχρέωσαν τα κόμματα και τους βουλευτές – όπως είχε συμβεί και τον Απρίλιο του 2004 με το «Όχι» στο επονείδιστο «σχέδιο Ανάν» – να απορρίψουν με τον πιο ηχηρό τρόπο το εγκληματικό γερμανικό «κούρεμα».
Τώρα οι εξελίξεις είναι ραγδαίες:
◆ Οι Γερμανοί δεν θέλουν να κάνουν πίσω ομολογώντας μια εμβληματική ήττα και παραιτούμενοι των στόχων τους, αλλά και δεν μπορούν να κερδίσουν τα πάντα.
◆ Οι Ρώσοι πρέπει να αποφασίσουν αν θα ρισκάρουν τις πολύ στενές σχέσεις τους με τη Γερμανία για χάρη της Κύπρου. Στην καλύτερη εκδοχή, θα αναζητήσουν τη «χρυσή τομή», με άγνωστο ακόμη αποτέλεσμα.
◆ Οι Αμερικανοί τηρούν στάση αναμονής. Σε κάθε περίπτωση, είναι παρόντες στην Κύπρο, ενώ δεν θα ήθελαν στα πόδια τους τη Γερμανία.

Οι Κύπριοι έχουν ήδη υποστεί μια τεράστια ζημιά με την υπονόμευση του τραπεζικού τους συστήματος. Με το γενναίο «Όχι» τους δηλώνουν αποφασισμένοι για μια σκληρή διαπραγμάτευση, βάζοντας στο τραπέζι, ανεπίσημα έστω, ακόμη και το ενδεχόμενο εξόδου από το ευρώ. Το σκεπτικό, απλό: Αν πρόκειται να πάθουμε ζημιά, ας είναι άπαξ και όχι μια υποδούλωση δεκαετιών, στην οποία θα χάσουμε τα πάντα. Το ζητούμενο είναι να αντέξουν.

Οι προσπάθειες διαμεσολάβησης έχουν ήδη αρχίσει και τα σχέδια συμβιβασμού πηγαινοέρχονται με αμφίβολη κατάληξη. Όμως ένα είναι το βέβαιο: η μοίρες της Ελλάδας και της Κύπρου είναι ακατάλυτα δεμένες και η Κύπρος είναι πολύ πιο... κοντά μας από όσο νόμιζαν διάφοροι φαντασμένοι ευρωλιγούρηδες τα τελευταία χρόνια. Η γεωστρατηγική διάσταση της κυπριακής κρίσης το επιβεβαιώνει.

Έπαθλο για ισχυρούς

Μια ματιά στον χάρτη αρκεί για να κατανοήσει κάποιος τους λόγους για τους οποίους ανέκαθεν η Κύπρος αποτέλεσε «μήλον της Έριδος» και έπαθλο για τους ισχυρούς. Γι’ αυτούς τους γεωπολιτικούς λόγους το ανεξάρτητο κυπριακό κράτος παραμένει διχοτομημένο, διατηρώντας στο έδαφός του τουρκικά στρατεύματα κατοχής. Για τους ίδιους ακριβώς λόγους το 3% των συνολικών κυπριακών εδαφών εξακολουθεί να είναι υπό βρετανική κυριαρχία και να φιλοξενεί βρετανικές στρατιωτικές βάσεις.

Με πιο απλά λόγια, η Κύπρος μπορεί να είναι μέλος της Ε.Ε., τμήμα της ευρωζώνης και υπό αυτήν την έννοια οικονομικό «τιμάριο» του Βερολίνου, αλλά κατά κύριο λόγο – και πάνω απ’ όλα – παραμένει υπό βρετανικό (και κατ’ επέκταση αμερικανικό) στρατιωτικό έλεγχο.
Μέσα από αυτήν την οπτική γωνία μπορεί ευκολότερα να κατανοήσει κάποιος πώς εκδηλώνονται σήμερα οι τριβές των αντιθέσεων μεταξύ των μεγάλων δυνάμεων πάνω στην Κύπρο.

Από τη μία πλευρά, ο γερμανικός οικονομικός έλεγχος, από την άλλη, η αμερικανοβρετανική στρατιωτική παρουσία και ταυτόχρονα οι φιλόδοξες κινήσεις της Μόσχας, οι οποίες στόχο έχουν τη ρωσική (οικονομική - στρατιωτική) αγκίστρωση στην κρίσιμη περιοχή. Ανάμεσα σ’ αυτούς τους μεγάλους παίκτες δεν πρέπει να υποτιμηθούν και οι κινήσεις των τοπικών «υπερδυνάμεων», όπως είναι η Τουρκία και το Ισραήλ.

Αν σε όλα αυτά προστεθεί και η παράμετρος της ενέργειας (δηλαδή των πόρων που βρέθηκαν εντός της κυπριακής ΑΟΖ, αλλά και του ελέγχου των δρόμων μεταφοράς αυτών των πόρων προς τις ευρωπαϊκές αγορές), αρχίζει να αντιλαμβάνεται κανείς πως το παιχνίδι όχι μόνο είναι μεγάλο, αλλά και πολύ επικίνδυνο. Και για την Κύπρο και για την Ελλάδα. Το «γιατί» γίνεται ακόμη πιο σαφές στο ρεπορτάζ των σελίδων 5 και 17...

πηγή