Όλες οι κονσέρβες λήγουν

Σε αυτό που δεν μπορούν να δώσουν απάντηση είναι το πώς θα εφαρμοστεί αυτό το πακέτο το οποίο απορρίπτεται από το μισό Κοινοβούλιο και ολόκληρη την κοινωνία.

Από μία κλωστή κρέμεται πλέον η κυβερνητική συνοχή μετά και το προχθεσινό αποτέλεσμα για την ψήφιση των νέων μέτρων από τη Βουλή και, υπό αυτήν την έννοια, οι κινήσεις στις οποίες αναμένεται να προχωρήσει ο πρωθυπουργός προκειμένου να αποτρέψει την πτώση αναμένονται με ιδιαίτερο ενδιαφέρον.

Σε κάθε περίπτωση, οι προσπάθειες για την εξεύρεση μιας νέας κυβερνητικής ισορροπίας αναμένεται να φέρουν εξελίξεις τόσο στην κυβέρνηση όσο και στα κόμματα που τη συναπαρτίζουν, αφού οι παροικούντες το Μέγαρο Μαξίμου έχουν πειστεί ότι το κυβερνητικό σχήμα χρειάζεται μεγάλες αλλαγές για να λειτουργήσει και να εφαρμόσει αυτά τα σκληρά μέτρα.

Με άλλα λόγια, το «έργο» που θα αρχίσει να βλέπει – και δυστυχώς να βιώνει στο πετσί της – η ελληνική κοινωνία έχει να κάνει με την απεγνωσμένη και πιθανότατα μάταιη προσπάθεια των τριών συνεταίρων στην κυβέρνηση να εφαρμόσουν τα μέτρα, αναζητώντας τις κατάλληλες μεταξύ τους ισορροπίες και ανθρώπους οι οποίοι είναι διατεθειμένοι να πράξουν τα πάντα για να αρπάξουν και να διατηρήσουν μια υπουργική καρέκλα.

Η αλήθεια πάντως είναι ότι την τελευταία εβδομάδα ο πρωθυπουργός τα... είδε όλα αφού, εκτός όλων των άλλων που αφορούν το «δικό του μαγαζί», είχε να αντιμετωπίσει και το παιχνίδι που έπαιξαν οι δυο (συν)εταίροι του, Βενιζέλος και Κουβέλης, οι οποίοι θεωρούν ότι «ψαρεύουν» στην ίδια δεξαμενή ψηφοφόρων. Αυτό που φάνηκε σε αυτό το παιχνίδι πάντως, είναι ότι ο Κουβέλης διεκδικεί κάποια περιθώρια «αυτονομίας» και διαφοροποίησης. Αντίθετα, ο Βενιζέλος φαίνεται ότι έχει επιλέξει την απόλυτη «σύμπλευση».

Κρίση διαρκείας
Η χθεσινή μέρα μπορεί να χαρακτηρίστηκε ως η πλέον κρίσιμη για την ψήφιση του πακέτου των νέων μέτρων, τα εικοσιτετράωρα που πέρασαν ωστόσο ήταν καθοριστικά για τη διατήρηση της κυβερνητικής συνοχής. Μιας συνοχής, όμως, που δύσκολα μπορεί κάποιος να φανταστεί με ποιον τρόπο θα… μακροημερεύσει.

Τα όσα προηγήθηκαν της ψηφοφορίας του μεσοπρόθεσμου είναι χαρακτηριστικά, καθώς άρχισε να γίνεται φανερή η ανάγκη της «κυβερνώσας Αριστεράς» να… προφυλάξει τον κ@λο της, χρησιμοποιώντας ως φύλλο συκής τα εργασιακά. Αυτήν την ανάγκη του Φώτη αποδέχτηκε, θέλοντας και μη, ο Σαμαράς. Άλλωστε, η ΔΗΜΑΡ έχει υποσχεθεί ότι θα «επανορθώσει» στην ψήφιση του προϋπολογισμού τις επόμενες μέρες…

Ισορροπία τρόμου
Με δεδομένη και μια άλλη παραδοχή, ότι ο Ευάγγελος Βενιζέλος είχε πει ότι, εάν δεν υπερψηφίσει η ΔΗΜΑΡ τα μέτρα, θα πρέπει να φύγει από την κυβέρνηση, η κατάσταση κάποια στιγμή έμοιαζε να είναι τουλάχιστον απρόβλεπτη και η κυβέρνηση υπό διάλυση.

Η πρώτη κίνηση του πρωθυπουργού ήταν να πείσει τον Ευάγγελο Βενιζέλο να μην επιμείνει στον όρο που είχε θέσει για την παραμονή της ΔΗΜΑΡ στην κυβέρνηση. Ο Αντ. Σαμαράς στη συνάντηση που είχε με τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ την Κυριακή το βράδυ, στο Μέγαρο Μαξίμου, του ανέλυσε τους κινδύνους που θα είχε η επιμονή του στη θέση «ή ψηφίζουν ή φεύγει η ΔΗΜΑΡ από την κυβέρνηση», ενώ του επισήμανε ότι, εάν βρεθεί εκτός ο Φώτης Κουβέλης, θα ενισχυθεί το αντιμνημονιακό μέτωπο και τα πράγματα θα γίνουν ακόμα χειρότερα.

Εκτός όλων των άλλων, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ κατάλαβε ότι μετά την έξοδο της ΔΗΜΑΡ από την κυβέρνηση τα πράγματα και για τον ίδιο δεν θα ήταν τόσο ρόδινα, αφού σε αυτήν την περίπτωση θα εμφανιζόταν πλήρως ταυτισμένος με τη Ν.Δ. Με τα πολλά και με τα λίγα, ο Ευάγγελος Βενιζέλος συμφώνησε να αποσύρει την ένστασή του, δημοσιοποιώντας μάλιστα την αλλαγή στάσης του με την ευχή να μην υπάρξει ρήγμα στο κυβερνητικό σχήμα.

Έπειτα από αυτόν τον «ιστορικό συμβιβασμό», ήρθε η ώρα του προέδρου της ΔΗΜΑΡ να το «παίξει» εκ του ασφαλούς «επαναστάτης» επιμένοντας ότι το κόμμα του θα καταψηφίσει τα εργασιακά, θα υπερψηφίσει όμως τον προϋπολογισμό. Και για να αποφύγει τη δημιουργία κάθε υπόνοιας, «καθάρισε» αμέσως και το θέμα του υπουργού Δικαιοσύνης Αντώνη Ρουπακιώτη, ο οποίος δεν επιθυμούσε να υπογράψει το μνημόνιο από τη στιγμή που το κόμμα που τον είχε προτείνει στην κυβέρνηση, δηλαδή η ΔΗΜΑΡ, θα καταψήφιζε τα μέτρα.

Σιωπητήριο στο γαλάζιο μαντρί με υποσχέσεις α λα Μαυρογιαλούρου
Όμως ο Αντ. Σαμαράς έκλεισε και το εσωκομματικό του μέτωπο πριν αυτό του δημιουργήσει σοβαρά προβλήματα. Μιλώντας στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του κόμματός του ως άλλος... Μαυρογιαλούρος, υποσχέθηκε αποκατάσταση στις συντάξεις και τους μισθούς... όταν φυσικά αυτό θα είναι δυνατόν, και σε μια έξαρση λαϊκισμού επιτέθηκε εναντίον των συνδικαλιστών λέγοντας ότι «δεν γίνεται να παίρνουν οι εργατοπατέρες τεράστιες συντάξεις την ώρα που χιλιάδες συνταξιούχοι βλέπουν τα εισοδήματά τους να συρρικνώνονται». Μόνο που δεν είπε ότι τις συντάξεις των συνταξιούχων τις κόβουν οι συνδικαλιστές!

Φυσικά, κανείς μέσα από την υπάκουη Κοινοβουλευτική Ομάδα δεν του υπενθύμισε ότι μόλις μερικούς μήνες πριν, κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου, είχε υποσχεθεί ότι δεν θα κοπούν άλλο οι συντάξεις και οι μισθοί, ενώ είχε καταθέσει ένα υπόμνημα 18 σημείων με ισοδύναμα μέτρα.

Έτσι και επειδή το ακροατήριο ήταν πρόθυμο να ακούσει και πάλι φτηνές δικαιολογίες χωρίς αντίκρισμα, ο Αντ. Σαμαράς μιλώντας ως ηγέτης της αντιπολίτευσης που υπόσχεται να αποκαταστήσει τις αδικίες όταν... έρθει στην εξουσία επανέλαβε ότι «η συμφωνία με τους δανειστές περιλαμβάνει όρο για αποκατάσταση των αδικιών σε χαμηλόμισθους και χαμηλοσυνταξιούχους όταν πιάσουμε και ξεπεράσουμε τους στόχους». Μόνο που οι στόχοι, βάσει των οικονομικών μελετών που έχουν γίνει, δεν πρόκειται να πιαστούν και έτσι βάσει του μνημονίου αυτόματα θα υπάρξουν και νέα μέτρα.

Ανακουφισμένοι πάντως εμφανίζονται και οι συνεργάτες του Αντ. Σαμαρά, οι οποίοι αποδείχθηκαν επαρκείς στην πρόσθεση και στην αφαίρεση όταν τις προηγούμενες ημέρες αναζητούσαν απαντήσεις για το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας. Σε αυτό που δεν μπορούν να δώσουν απάντηση είναι το πώς θα εφαρμοστεί αυτό το πακέτο το οποίο απορρίπτεται από το μισό Κοινοβούλιο και ολόκληρη την κοινωνία.

πηγή