Η εποχή που διανύουμε στην Ελλάδα  δεν θα μείνει στην ιστορία μόνο ως η εποχή της Μεγάλης Κρίσης. Θα μείνει στην ιστορία και ως η εποχή των Μεγάλων Μύθων.

του Τάκη Μίχα

Έτσι λοιπόν ένας από τους μεγαλύτερους μύθους που γνωρίζει νέα άνθιση μετά τα επεισόδια της Ύδρας είναι: «Αν οι Έλληνες πλήρωναν τους φόρους τους δεν θα είχαμε τα χρέη και τα ελλείμματα πού έχουμε σήμερα». Αυτός δυστυχώς ο μύθος που αποδίδει την κρίση στην φοροδιαφυγή είναι αρκετά διαδεδομένος όχι απλά στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό. Φυσικά δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα. Αυτό που ισχύει είναι το ακριβώς αντίθετο: Αν δεν υπήρχε φοροδιαφυγή στην Ελλάδα τα χρέη και τα ελλείμματα θα ήσαν ακόμη μεγαλύτερα!

Ας υποθέσουμε ότι πράγματι η φοροδιαφυγή στην Ελλάδα είναι μεγάλη. Σημαίνει αυτό ότι τα ελλείμματα θα ήταν μικρότερα αν οι πολίτες κατέβαλλαν τους φόρους που τους αντιστοιχούσαν; Ασφαλώς όχι. Τα ελλείμματα και τα δάνεια δημιουργήθηκαν για να θρέφουν τον τεράστιο και αντιπαραγωγικό δημόσιο τομέα στα πλαίσια του πελατειοκρατικού πολιτικού συστήματος. Αν τώρα όλοι οι Έλληνες πλήρωναν τους φόρους τους το μόνο το οποίο θα συνέβαινε θα ήταν ότι ο δημόσιος τομέας θα ήταν ακόμα μεγαλύτερος και οι αποδοχές του ακόμα υψηλότερες.

Αν δεν υπήρχε φοροδιαφυγή οι δημόσιοι υπάλληλοι στην Ελλάδα θα άγγιζαν τα 3 εκατομμύρια, ο μέσος μισθός στις ΔΕΚΟ θα ήταν  5000 ευρώ και η ΕΡΤ δεν θα απασχολούσε απλά περισσότερους από το CNN αλλά από το CNN και το BBC από κοινού! Επίσης ο αριθμός των «αναπηρικών» συντάξεων θα ήταν τριπλάσιος από τον σημερινό ενώ συντάξεις δεν θα δικαιούντο απλά οι άγαμες κόρες αλλά και έγγαμες καθώς και τα εγγόνια και τα τρισέγγονα! Με άλλα λόγια αν δεν υπήρχε φοροδιαφυγή τα ελλείμματα και τα δάνεια θα παρέμεναν, στην καλύτερη περίπτωση στα ίδια επίπεδα με τα σημερινά. Όμως πιθανότατα θα ήσαν σε υψηλότερα επίπεδα. Διότι απλούστατα το δημόσιο θα ήταν ακόμα μεγαλύτερο από ότι είναι σήμερα με αποτέλεσμα η παραγωγικότητα και η ανταγωνιστικότητα της χώρας να βρίσκονται σε ακόμα χαμηλότερα σε σχέση με τα σημερινά επίπεδα.

Οι συνέπειες μια πράξης διαφέρουν από κοινωνία σε κοινωνία και εξαρτώνται από την ηγεμονεύουσα λογική που πρυτανεύει στον δεδομένο χώρο. Στην Δανία πχ η καταβολή του φόρου συμβάλλει σε μείωση των ελλειμμάτων. Στην Ελλάδα αντίθετα  όπου η ηγεμονεύουσα λογική είναι αυτή του πελατειακού συστήματος, η καταβολή φόρου απλά σημαίνει την διεύρυνση του δημόσιου τομέα με τα ελλείμματα να παραμένουν –στην καλύτερη περίπτωση- στα ίδια υψηλά επίπεδα.

πηγή