"Γερμανία, χλωμή Μητέρα"

Jose Manuel Lamarque

Η Γερμανία σήμερα έχει ξαναγίνει η Γερμανία του προχτές. Τον τελευταίο καιρό αυτή η μορφή επαναλαμβανόμενων υποδείξεων που θυμίζει το ύφος του Μπίσμαρκ, όσο αφόρητη κι αν ακούγεται έχει γίνει πραγματικότητα για πολλούς Ευρωπαίους, συμπεριλαμβανομένων και των Γερμανών. Η κ. Μέρκελ ποντάρει στη δύναμη της χώρας της ώστε να επιβληθεί εις βάρος της ευρωπαϊκής ενότητας, και αυτή η επιβολή είναι το μόνο αποτέλεσμα της ευρωπαϊκής πολιτικής της.

Μπορεί στο παρελθόν η κ. Θάτσερ να είχε δηλώσει "θέλω τα λεφτά μου πίσω", ωστόσο η κ. Θάτσερ είχε συνεισφέρει προτού διεκδικήσει τα χρήματά της πίσω. Η κ. Μέρκελ χωρίς να έχει πληρώσει τίποτα αρνείται να συμβιβαστεί και να ενστερνιστεί την αρχή της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης, που είναι το ζητούμενο του François Hollande.

Το ευρώ δεν μπορεί να είναι μια γαλλο-γερμανική συμφωνία έτσι όπως την οραματιζόταν το ζευγάρι Σαρκοζί-Μέρκελ. Στην πραγματικότητα, εκείνοι που πίστευαν και έβλεπαν μια αρμονία στο εν λόγω ζευγάρι, αρνιόντουσαν να αντικρύσουν την πραγματικότητα, και την κραυγαλέα δυσαρμονία που εξέπεμπε. Σήμερα, οι κάρτες ανακατεύονται ξανα και η μοιρασιά δεν είναι η ίδια, αφού γίνεται  ο,τι τουλάχιστον θα έπρεπε να είχε γίνει από την αρχή: ισορροπία δυνάμεων.

Εξάλλου το ότι η Γερμανική οικονομία βρίσκεται σε ανοδική φάση, τώρα, δεν σημαίνει ότι πρέπει κιόλας να στραγγαλίσει τις ασθενέστερες οικονομίες στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Επιβάλλοντας κυρώσεις και λιτότητα στις υπερχρεωμένες χώρες θα προκαλέσει μια σοβαρή αιμορραγία που θα σκοτώσει τον άρρωστο και τη ζώνη του ευρώ. Το να οδηγηθούν αυτές οι προβληματικές οικονομίες σε ύφεση, δεν είναι αποτέλεσμα ηλιθιότητας, αλλά οφείλεται κυρίως στην έλλειψη νοημοσύνης από την οποία η κα Μέρκελ αποδεικνύει όλο και περισσότερο ότι διακατέχεται.

Και γι αυτό η Γερμανία παίζει τα ρέστα της σε ένα επικίνδυνο παιχνίδι αφού αισθάνεται άτρωτη. Αυτή η χώρα ανέκαθεν αναπτυσσόταν και επιβίωνε βασισμένη σε εσφαλμένες αρχές με αποτέλεσμα να διαβρώνεται η υπόστασή της. Ο Μπίσμαρκ δημιούργησε μια αυτοκρατορία από το μηδέν βασισμένη σε αυταρχικές πολιτικές αρχές -που στοίχισαν και το κεφάλι του Γουλιέλμου του ΙΙ- καθιερώνοντας έτσι μια δημοκρατία βραδυκίνητη και παθητική που δεν μπορούσε να βρει το πατήματά της.

Το Τρίτο Ράιχ θεμελιώνεται στη βάση μιας πρωτόγνωρης βίας και σκληρότητας, και ολάκερη η οικονομία βασίζεται στην εργασία εισαγόμενων σκλάβων που μεταφέρθηκαν επί τούτου από όλες τις ευρωπαϊκές χώρες. Στη συνέχεια, όταν η Γερμανία ανέκτησε μια μορφή δημοκρατίας, η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία εκμεταλλεύτηκε το εργατικό δυναμικό που αποτελούταν στην πλειονότητα από Τούρκους με αποτέλεσμα την ακμή της γερμανικής βιομηχανίας. Ταυτόχρονα, πολλές εταιρείες που είχαν συνεργαστεί με τη χιτλερική εξουσία εξακολουθούσαν να δραστηριοποιούνται αυξάνοντας τα κέρδη τους, και οι διευθυντές αυτών των επιχειρήσεων δεν αισθάνονται καμία ντροπή που τα κέρδη τους οφείλονται στη σύγχρονη σκλαβιά και την αναχρονιστική "ναζιστική" εξόντωση των εργαζομένων μέσα από πρωτόγνωρες πρακτικές.

Ευτυχώς, οι εκάστοτε καγκελάριοι διατηρούσαν χαμηλούς τόνους, δεδομένου ότι η σκιά του γερμανικού παρελθόντος είχε σημαδέψει για πάντα τους λαούς της Ευρώπης.

Η Μέρκελ, όμως έχει μνήμη χρυσόψαρου και για αυτό όλοι αναρωτιούνται αν αντιλαμβάνεται ότι αυτή η μνήμη δεν είναι ούτε μόνο δυτικογερμανική ούτε μόνοανατολικογερμανική, αλλά πρόκειται για μια συλλογική μνήμη της Ενωμένης Γερμανίας με ο,τι αυτό μπορεί να συνεπάγεται.

Όταν η καγκελάριος αρνείται τον επιμερισμό των ρίσκων στην Ευρώπη, τότε αποσκοπεί στην εξαφάνιση του ευρώ, γεγονός που θα αυξήσει τις γερμανικές εξαγωγές. Έτσι το Βερολίνο γίνεται σιγά σιγά το υπέρτατο και ανίκητο προπύργιο της εξουσίας. Γιατί το Βερολίνο θέλει αδιαμφισβήτητα να κυριαρχήσει. Η Μέρκελ ταυτίζεται με το Γολιάθ, αγνοώντας όμως τον ερχομό του Δαβίδ. Είναι καιρός να σταματήσει αυτή η πορεία της κας Μέρκελ και της κυβέρνησής της, που βασίζεται σε παράλογες απαιτήσεις και σε μια πρωτόγνωρη αγενή συμπεριφορά, ώστε να διασωθούν τα Γερμανικά συμφερόντα.

"Το πεινασμένο στομάχι δεν έχει αυτιά" λέει μια γαλλική παροιμία. Προκειμένου να επιβιώσει, η Μέρκελ θα ηττηθεί ντροπιασμένη και απελπισμένη τελικά. Γιατί είναι μόνη στην κουζίνα. Όμως το να ακολουθει κανείς μια συνταγή κατά γράμμα, σημαίνει ότι σέβεται και το χρόνο πραγματοποίησής της. Αυτός είναι και ο λόγος που ο Μουσακάς παίρνει τόσο πολύ χρόνο. Είναι ζήτημα τρόπου ζωής.

Σήμερα, ο Δαυίδ εμφανίζεται με τη μορφή του γερμανικού Συνταγματικού Δικαστηρίου στην Καρλσρούη (Bundesverfassungsgericht). Το Δικαστήριο έχει 16 δικαστές που διορίζονται με διάταγμα για μία μη ανανεώσιμη θητεία 12 ετών εκ των οποίων οι οκτώ εκλέγονται από το Bundestag και οι άλλοι 8 από το Bundesrat. Το Δικαστήριο θα πρέπει να επανεξετάσει το σύμφωνο δημοσιονομικής εξυγίανσης της ΕΕ, και το μηχανισμό διάσωσης που το γερμανικό κοινοβούλιο ενέκρινε.

Πράγματι, τα μέλη του Κόμματος της Αριστεράς και μιας ένωσης ακτιβιστών υπέρ της δημοκρατίας (έκκληση που υπέγραψαν 12.000 άνθρωποι) κίνησαν τις διαδικασίες ώστε το ανώτατο δικαστήριο να καταγγείλει τις παραπάνω συμβάσεις. Θεωρούν ότι το δημοσιονομικο σύμφωνο παραβιάζει τα ανθρώπινα δικαιώματα, καταργεί το γερμανικό κοινοβουλίο, τις δημοκρατικές αρχές, και το ομοσπονδιακό σύνταγμα. Ο Πρόεδρος της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας, Joachim Gauck ήταν αυτός, που συμφώνησε να μην υπογράψει τους παραπάνω δύο νόμους, μέχρι το Δικαστήριο να τοποθετηθεί επίσημα επί του θέματος. Η ακροαματική διαδικασία έλαβε χώρα στις 10 Ιουλίου, και η μελλοντική δημοσιονομική σύμφωνία είναι στα χέρια της παραπάνω ανώτατης αρχής, και μπορεί να χρειαστούν αρκετές εβδομάδες ή αρκετοί μήνες ώστε να έχουμε μια απόφαση.

Ας θυμηθούμε στο σημείο αυτό την απόφαση αυτού του Δικαστηρίου με ημερομηνία 30 Ιουνίου 2009, σχετικά με το Ευρωπαϊκό Σύνταγμα και τη Συνθήκη της Λισαβόνας. Αυτό το Δικαστήριο είχε απαγορεύσει ρητώς στη Γερμανία να καταργήσει την εθνική κυριαρχία της και να ενσωματωθεί σε μια ομοσπονδιακή Ευρώπη. Πράγματι, το γερμανικό Σύνταγμα επιτρέπει σήμερα στη Γερμανία να προσχωρήσει σε μια ένωση κυρίαρχων κρατών, αλλά όχι σε ένα ομοσπονδιακό κράτος.

Είναι πιθανό ότι το Δικαστήριο της Καρλσρούης θα αποφανθεί την άρση κάποιων σημείων του ΚΟΑ τα οποία μπορεί να είναι αμφιλεγόμενα. Για το ΚΟΑ, οι διεργασίες του ΔΝΤ αναφέρονται ως σημείο αναφοράς. Το ΔΝΤ βρίσκεται στην πρώτη γραμμή αυτής της διαδικασίας, αν και δεν είναι ένας Ευρωπαϊκός οργανισμός και παρ΄ όλα αυτά η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα τοποθετείται μετά από το ΔΝΤ. Θυμηθείτε ότι αυτό αφορά 17 κράτη, δηλαδή τη ζώνη του ευρώ, ενώ η Ένωση έχει 27 κράτη. Αυτή η ανισορροπία σίγουρα θα σημειωθεί από το Δικαστήριο. Τελικά, αν το Δικαστήριο αποφανθεί κατά του συμφώνου και του ΚΟΑ, ο κίνδυνος να δούμε την Ελλάδα και την Ισπανία να εγκαταλείπουν το ευρώ θα ήταν μεγάλος, και η Γερμανία θα αναγκαστεί να διεξάγει δημοψήφισμα σχετικά με την ομοσπονδιοποίηση της Ευρώπης με κίνδυνο για την ίδια να αποχωρήσει από την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Τέλος, οι αρχηγοί των κρατών και οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις πρέπει να συνεχίσουν να θέλουν να διασώσουν το ευρώ με κάθε κόστος, με αποτέλεσμα την ύφεση της αβύσσου, μακριά από πολιτικές λιτότητας που δημιουργούν μόνο ανεργία και αυξάνουν τα δεινά των λαών. Αυτή είναι και η γνώμη του βραβευμένου με Νόμπελ στα Οικονομικά Τζόζεφ Στίγκλιτς. Το ανθρώπινο κεφάλαιο της Ευρώπης θυσιάζεται στο βωμό της διεθνούς οικονομίας. Για τους Τζόζεφ Στίγκλιτς και Πολ Κρούγκμαν -ένας άλλος νομπελίστας στα οικονομικά- η ανθρωποθυσία στο βωμό του κεφαλαίου έχει ήδη ξεκινήσει στην Ευρώπη, που αποτελεί τη μεγαλύτερη παγκόσμια αγορά. Αυτή η τρελή πορεία του κύκλου της ύφεσης και από την άλλη τα ελλείμματα και η λιτότητα θα επηρεάσουν ολόκληρο τον πλανήτη. Η κινεζική οικονομία έχει σταματήσει και ο Μπαράκ Ομπάμα ανησυχεί για την επανεκλογή του. Γι'αυτούς, δεν υπάρχει επιστροφή αφού η ύφεση στην Ευρώπη θα επηρεάσει ολόκληρο τον κόσμου.

Για τον Paul Krugman, μια πιθανή λύση θα ήταν η αναζωπύρωση του πληθωρισμού στη Γερμανία. Αλλά με την κ. Μέρκελ, η επιλογή αυτή θα παραμείνει ένα όνειρο. Και πάλι, μέσα από την άγνοια των ανθρώπων και τα κατευθυνόμενα άρθρα των εφημερίδων η Ευρώπη θα παραμείνει στάσιμη και θα βρεθεί αντιμέτωπη με μεγάλο κίνδυνο. Αγνοόντως τις ιδιαιτερότητες του κάθε πολιτισμού αγνοείται ο ίδιος ο άνθρωπος, και όταν ο άνθρωπος αγνοείται τότε του στερείται το μέλλον.

Όσον αφορά τον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας ο οποίος είναι πλεον επικεφαλής της Ένωσης, έχει ανακοινώσει ότι διαπραγματεύεται με τη Ρωσία για τη Δημοκρατία της Κύπρου, αφού οι συνθήκες είναι περισσότερο ευνοϊκές από εκείνες της Τρόϊκα ΕΕ-Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα - ΔΝΤ. Είναι αλήθεια ότι ο Δημήτρης Χριστόφιας μιλά άπταιστα ρωσικά και έχει σπουδάσει στη Μόσχα. Αλλά το παράδειγμα μιλάει από μόνο του. Εξαιτίας της εμμονής μιας ισχυρής χώρας στη  Βόρεια Ευρώπη, η Νότια Ευρώπη γνωρίζει -όπως και ο Δημήτρης Χριστόφιας- ότι πρέπει να βρεθούν άλλες λύσεις για την αναχαίτιση της κρίσης. Εξάλλου οι άνθρωποι του Νότου ήταν ιστορικά το παιχνίδι στο σκάκι, τάβλι ή οποιοδήποτε άλλο επιτραπέζιο παιχνίδι, αρέσκονταν να παίζουν οι Βόρειοι Λαοί.

Η κρίσιμη στιγμή φτάνει, όταν η αλήθεια έρχεται στο φως και πληρώνονται οι λογαριασμοί. Τα εμπόδια μπροστά στη Μέρκελ θα μπορούσαν να αποτελέσουν καλό οιωνό για την Ελλάδα, την Ισπανία, την Πορτογαλία και την Ιταλία.
Προσπαθώντας να σώσουμε την Ευρώπη σήμερα είναι σαν να προσπαθούμε να σώσουμε και τις ψυχές μας.

Jose Manuel Lamarque

πηγή