Ξεσπαθώνουν οι τροϊκανοί

Η διάσημη ρήση του κορυφαίου Γάλλου διαφη­μιστή Ζακ Σεγκελά, όταν διατυπώθη­κε, προφανώς δεν αφορούσε τους υπουργούς της τρέχουσας ελληνικής τρικομματικής συγκυβέρνησης, αλλά τον κλάδο των διαφημιστών. Ταιριάζει όμως τόσο πολύ στα καθ’ ημάς...

Άλλωστε η κατάσταση που δια­μορφώνεται για την ελληνική κυβέρ­νηση τις τελευταίες μέρες είναι τό­σο κακή, ώστε η ώρα της απότομης προσγείωσης από τα υψίπεδα της υπεσχημένης «επαναδιαπραγμάτευ­σης του μνημονίου» να βρίσκεται πάρα πολύ κοντά. Ο δε χαρακτηρισμός του... Σεγκελά θα μοιάζει σε λίγο με ευφημισμό. Άλλωστε φροντίζει γι’ αυτό ήδη η τρόικα, η οποία, σε όλες τις εκδοχές της, δεν μασάει τα λόγια της:

1 Απαιτεί εδώ και τώρα μείωση των δημοσίων υπαλλήλων κατά 15.000 και την απομάκρυνση συνο­λικά 150.000 έως το 2015. Οι αριθ­μοί δεν βγαίνουν με τα κόλπα της μη αναπλήρωσης συνταξιοδοτούμενων και του παγώματος των προσλήψεων: απαιτούν απολύσεις και ως εκ τούτου, μετά τις πρώτες επικοινωνιακές καντρίλιες της κυβέρνησης, ήδη στο... Στουρναραίικο απεργάζονται την επα­ναφορά της εφεδρείας και την εκβια­στική εξώθηση υπαλλήλων σε «εθε­λούσια έξοδο».

2 Απαιτεί εδώ και τώρα κλείσιμο φο­ρέων του Δημοσίου και πώληση της κρατικής συμμετοχής σε εταιρεί­ες, οικόπεδα και υποδομές. Η κυβέρ­νηση, σε μια προσπάθεια να εξευμενί­σει τους «ατσαλωμένους» τροϊκανούς, έσπευσε να διακηρύξει ότι αρχίζει... από χθες το ξεπούλημα.

3 Ο Χορστ Ράιχενμπαχ, ο Γερμανός επικεφαλής της Task Force της Κομισιόν στην Αθήνα, πήρε σβάρνα τα υπουργεία σαν εν ενεργεία πρω­θυπουργός προσφέροντας αφειδώς κυβερνητική «συμβουλευτική» στους υπουργούς, οι οποίοι περιδεείς επιχειρούν να καλύψουν τις επιδρομές του με τον μανδύα της τεχνικής βοή­θειας.

4 Η τρόικα εγκαθίσταται μόνιμα στην Ελλάδα εγκαταλείποντας τους ανά τρίμηνο ελέγχους και καθιερώνοντας τις εν θερμώ παρεμβάσεις στην εκτέ­λεση του κυβερνητικού έργου. Η μό­νιμη εγκατάστασή της στα υπουργεία και το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους είναι δεδομένη.

5 Η Κομισιόν προκήρυξε τη θέση του γενικού επιτρόπου (ανθύπα­του) επί της οικονομικής πολιτικής, ο οποίος, σύμφωνα με ρεπορτάζ του Real.gr, θα εγκατασταθεί στην Αθήνα και θα προσωποποιήσει τη συγχώνευση των αρμοδιοτήτων της τρόικας και της Task Force.

Λόγια του αέρα

Από την πλευρά της η κυβέρνηση, η οποία προσαρμόζεται ασμένως στις αξιώσεις της τρόικας, παίρνει τη σκυ­τάλη ικανοποιώντας πλήρως και απο­λύτως τις απαιτήσεις των δανειστών και επιτηρητών:

♦ Κάνει ακόμη ταχύτερο το fast track , το θεσμικό πλαίσιο που θα παρακά­μπτει τα γραφειοκρατικά, περιβαλλο­ντικά και νομικά εμπόδια για την υλο­ποίηση πάσης φύσεως «επενδύσεων», ανεξάρτητα από ποιότητα, αποδοτικό­τητα, συμβατότητα με το νομικό και περιβαλλοντικό πλαίσιο.

♦ Στο ίδιο πνεύμα προωθεί ταχύτατα νομοθετική παρέμβαση προκειμένου να επιταχυνθεί η δημιουργία των Ειδι­κών Οικονομικών Ζωνών, οι οποίες, με την κατάργηση των εργασιακών δικαι­ωμάτων και την προκλητική φορολογι­κή απαλλαγή των επενδυτών, θα απο­τελέσουν το... αναπτυξιακό πρότυπο της Ελλάδας τα επόμενα χρόνια. Θέτο­ντας μάλιστα σε ποικίλους κινδύνους την εθνικά ευαίσθητη Θράκη.

Κι αυτή είναι μόνον η αρχή, καθώς η συγκυβέρνηση των Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ ανακαλύπτει έντρομη – όσοι δηλαδή από τους συγκυβερνώντες εταίρους δεν το γνώριζαν εξ αρχής... – ότι η προεκλογική εξαγγελία περί «επαναδιαπραγμάτευσης» του μνη­μονίου ή κάποιων από τους επαχθείς όρους του δεν ήταν τίποτε άλλο από λόγια του αέρα και λογαριασμοί χωρίς τους ξενοδόχους.

Δείχνουν... δόντια

Όσο για τους… ξενοδόχους, δηλαδή τους δανειστές και την τρόικά τους, ο τρόπος με τον οποίο λειτούργησαν τις τελευταίες μέρες είναι αψευδής μάρ­τυρας των προθέσεών τους για το επό­μενο διάστημα.

1 Κατ’ αρχάς η Ελλάδα αποκλείστη­κε εξ αρχής από την ευρωσύνοδο κορυφής, ακριβώς για να μην υπάρξει ούτε καν συνειρμός περί ένταξης της χώρας μας στον σχεδιασμό των αμφι­λεγόμενων ακόμη «διευκολύνσεων» προς τις πιεζόμενες χώρες της ευρωζώνης.

2 Τόσο το μέλος του Δ.Σ. της Ευρω­παϊκής Κεντρικής Τράπεζας Γεργκ Άσμουσεν όσο και η επικεφαλής του ΔΝΤ Κριστίν Λαγκάρντ, ο Σόιμπλε και πλήθος άλλοι αξιωματούχοι της ευρωζώνης φρόντισαν να ξεκαθαρίσουν ότι στην ατζέντα τους δεν υπάρχει επανα­διαπραγμάτευση, αλλά μόνον τήρηση των μνημονιακών δεσμεύσεων της Ελ­λάδας.

Χαρακτηριστικότερη όλων ήταν η ειρωνική αναφορά της Λαγκάρντ σε ερώτημα του διεθνούς ειδησεογρα­φικού δικτύου CNBC : «Είμαι βεβαία πως η ελληνική κυβέρνηση θα έχει λαμπρά αριθμητικά στοιχεία να μαςπαρουσιάσει. Ανυπομονώ να δω τιέχει πράξει τους τελευταίους μή­νες για να προσαρμοστεί στο πρό­γραμμα». Και σε άλλο σημείο: «Ουδε­μία διάθεση έχω να διαπραγματευθώ και να αναδιαπραγματευθώ. Διάθεση έχουμε να βρούμε τα δεδομένα».

3 Ειδικότερα ο Άσμουσεν δεν δί­στασε να χρησιμοποιήσει ψεύτικα «στοιχεία» (για μέσο μισθό δημοσίων υπαλλήλων στην Ελλάδα στα 3.000 ευρώ) προκειμένου να «πείσει» για την αναγκαιότητα διάλυσης του δη­μόσιου τομέα και για την ακόμη πιο σκληρή εφαρμογή της πιο δολοφονι­κής από όλες τις οικονομικές «συντα­γές»: της «εσωτερικής υποτίμησης».

4 Εν τω μεταξύ, αντί... διαπραγμά­τευσης, συνεχίζονται με αμείωτη ένταση τα (γερμανικής έμπνευσης) σενάρια πτώχευσης της Ελλάδας και εξόδου από το ευρώ. Παράλληλα όμως έχουν ήδη αρχίσει να κερδίζουν σοβαρή δημοσιότητα και άλλα σενά­ρια, περί νέου «κουρέματος». Μεταξύ των βασικών διακινητών του σεναρίου αυτού περιλαμβάνεται και ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Ευάγγελος Βενιζέλος, ο οποίος, ας μην το ξεχνάμε, υπήρξε το κεντρικό πρόσωπο στην προηγούμενη αναδιάρθρωση. Κι αυτό λέει πολλά.

Το πώς η κυβέρνηση θα καταφέ­ρει να ισορροπήσει μεταξύ των ακυ­ρωμένων υποσχέσεων των κομμάτων που τη συγκροτούν, των εύθραυστων εσωτερικών ισορροπιών μεταξύ τους και των σκληρών και... αδιαπραγ­μάτευτων απαιτήσεων της τρόικας δεν θα το απαντήσουμε, προφανώς, εμείς. Όποιος έχει τα γένια έχει και τα... χτένια, όπως λέει η λαϊκή θυμο­σοφία.

Πολύ περισσότερο τα πράγματα δυσκολεύουν για την κυβερνητική δι­αχείριση επειδή η βαρύτατη φετινή φορολόγηση των ελληνικών νοικοκυ­ριών είναι αδύνατον να υπολογιστεί σε ποιον βαθμό μπορεί να εξυπηρετη­θεί και να γεμίσει τα κρατικά ταμεία. Ο μεγαλύτερος ίσως πολιτικός εφιάλτης για την κυβέρνηση και τους εταίρους που τη συγκροτούν θα είναι η εκ των πραγμάτων ανάπτυξη του κινήματος... «Δεν έχω να πληρώσω». Εκεί ακριβώς παραμονεύει το πλήρες αδιέξοδο.

πηγή