Η πολιτική της ήσσονος προσπάθειας

Πέρα από την ευφορία που επικρατεί σε μεγάλο μέρος της κοινωνίας για την πλήρη αναδιάταξη του πολιτικού σκηνικού, υπάρχει μια ακόμη θεμελιώδης αλλαγή. Αφορά στους όρους με τους οποίους γίνεται ο πολιτικός διάλογος που εντέλει επηρεάζει την άποψη του εκλογικού σώματος.

του Σταμάτη Ζαχαρού

Μέχρι πρότινος, τα όρια των κομμάτων ήταν σαφώς προσδιορισμένα και οι ρόλοι διακριτοί. Τα δύο κόμματα εξουσίας εναλλασσόταν στην διακυβέρνηση της χώρας, είχαν τακτοποιήσει την εκλογική τους πελατεία και τα μέλη τους καρπώνονταν εν πολλοίς τα οφέλη από τη διαπλοκή. Για την εναλλαγή τους στην εξουσία δεν απαιτούταν κάποια ιδιαίτερη προσπάθεια. Χρειαζόταν απλώς να περιμένουν βάζοντας τρικλοποδιές στην Κυβέρνηση και μηδενίζοντας τις όποιες λιγοστές προσπάθειες. Η γνωστή πολιτική του ώριμου φρούτου. 

Από το ιδιότυπο status quo ωφελούνταν και τα μικρότερα κόμματα. Δίχως ουσιαστική πολιτική πρόταση είχαν κρατήσει για τον εαυτό τους το ρόλο του αντιρρησία. «Όχι σε όλα προκαταβολικά» ήταν το σύνθημά τους και η όποια επιχειρηματολογία τους βασίστηκε σε απαρχαιωμένα τσιτάτα και θολές απόψεις. Με τον τρόπο τους πλαγιοκοπούσαν τα μεγάλα κόμματα δίχως να τους προκαλούν σοβαρές απώλειες. Ουσιαστικά ζούσαν παρασιτικά στη σκιά των μεγάλων κομμάτων. Όφειλαν την ύπαρξή τους στην ύπαρξη του αντιπάλου. 

Η κρίση έδωσε την ευκαιρία και σε μικρότερα κόμματα να ελπίζουν ότι μπορούν να αλλάξουν επίπεδο. Και πάλι χωρίς ιδιαίτερο κόπο. Απλά υιοθέτησαν και αυτά την πολιτική του ώριμου φρούτου. Περιχαρακώθηκαν γύρω από μια αντιμνημονιακή στάση και περίμεναν το πλήρωμα του χρόνου. 

Δυστυχώς ή ευτυχώς για αυτούς το πλήρωμα του χρόνου έφτασε. Ο λαός εξίσωσε τα παραδοσιακά μεγάλα κόμματα με τα μικρότερα ακόμη και με τα νεοσύστατα. Τώρα ήρθε η ώρα του Γιάννη Βαλαώρα που λέγανε και στο γήπεδο. Τώρα ο διάλογος δεν θα γίνεται πλέον στα πλαίσια του μηδενισμού και της αντίδρασης. Τώρα θα συγκριθούν πραγματικά ιδέες και θέσεις και ουδείς μπορεί με ασφάλεια να κρατήσει για τον εαυτό του το ρόλο του αντιρρησία.

Ασχέτως αν ο λαός ψήφισε θυμωμένα ή όχι, έβαλε τη χώρα σε περιπέτειες ή όχι, το αποτέλεσμα της κάλπης θα ανανεώσει το τελματωμένο πολιτικό σκηνικό. Θα απενοχοποιοήσει την πολιτική δράση και θα ξεγυμνώσει τη στείρα αντιπολίτευση. Εφεξής όλοι θα είναι πιο προσεκτικοί σε ό,τι λένε προεκλογικά διότι δεν θα μπορούν να είναι σίγουροι ότι δεν θα κληθούν να το υλοποιήσουν μετεκλογικά. Όλοι μπορεί να βρεθούν προ των ευθυνών τους και τότε ή θα κατορθώσουν να κάνουν ότι υποσχέθηκαν  ή θα αφανίζονται εν μία νυκτί...

Πηγή