Σπίτσλες*…

Σήμερα όμως που ούτε η Ελευθεροτυπία υπάρχει, και ο άλλοτε κραταιός διευθυντής είναι σκιά του εαυτού του, (θύμα της κρίσης και αυτός) βλέπουμε ένα πολιτικό πάρε – δώσε να εξελίσσεται στην πλάτη μας. Σπίτσλες, όπως λένε και τα τεκνά…

Γιατί αν ο λογαριασμός της επόμενης ημέρας (της σημερινής, ή κάποιας άλλης, όπως όλα δείχνουν) δεν ήταν απλά ένα πολιτικό νταραβέρι για τη διάσωση του συστήματος και των προσώπων του, θα είχαμε τελειώσει με το ότι «πρέπει» να γίνει. Και θα ξεκινούσαμε για το μετά. Όπως όλα δείχνουν όμως, το πρόβλημα δεν είναι το τι «πρέπει» να γίνει, αλλά το ποιος θα πάρει την ευθύνη. Δηλαδή το ρημάδι το πολιτικό κόστος, που δεκαετίες τώρα καταστρέφει τη χώρα.

Γιατί τόση πρεμούρα με το πολιτικό κόστος;

Γιατί το πολιτικό σύστημα θέλει να σωθεί το ίδιο για την «επόμενη ημέρα».

Ο Σαμαράς, να μην δείξει ότι συμφωνεί με όλα, ως απλός yesman, ώστε να έχει περιθώρια και να μπορεί να κυβερνήσει μετά τις εκλογές.

Ο Βενιζέλος, ώστε να μπορεί να αναλάβει επικεφαλής του ΠΑΣΟΚ ή ενός μετακουρευτικού, υπερσοσιαλιστικού πολιτικού μορφώματος, αφού ο ίδιος, φυσικά δεν φταίει για τίποτα. Άλλωστε, ο ίδιος δεν προσφέρθηκε να «σώσει» τη χώρα από τις παλινωδίες του ΓΑΠ.

Ο ίδιος ο ΓΑΠ, που έπεσε (τι λες τώρα) θύμα των τραπεζιτών, και έχει εξαπολύσει «ανένδοτο» (όπως οι πρόγονοί του) για να χάσουν οι σημερινές διοικήσεις τις τράπεζες με τις κοινές μετοχές μετά ψήφου. Προφανώς θα έχει δώσει και καμιά υποσχετική φθηνών αγορών στους ξένους φίλους του…

Και βέβαια ο χέρι χέρι, που έπεσε στην παγίδα της συγκυβέρνησης κάνει τώρα τον ανυποχώρητο υπερασπιστή των λαϊκών συμφερόντων. Αν δούμε βέβαια τα ολίγων εβδομάδων πεπραγμένα των υπουργών του άλλα αντιλαμβανόμαστε…

Α, βέβαια, είναι και ο πρωθυπουργός – σωτήρας, που μας τον έφεραν ως Μεσσία. Ο άνθρωπος ο οποίος ξέρει να μιλά τη γλώσσα των τραπεζιτών και τον σέβονται οι πάντες στην Ευρώπη, έλεγαν τα πολιτικά ρεπορτάζ, όταν τους βόλευε… αλλά σήμερα κινδυνεύει να χαρακτηριστεί ένας απλός τροχονόμος.

Έλεος. Με την υποκρισία στο μεγαλείο της ακόμη και οι χθεσινοβραδινές πληροφορίες ήθελαν τους πολιτικούς αρχηγούς να έχουν «περίπου συμφωνήσει» σε «κάποιες μειώσεις» των επικουρικών συντάξεων και του κατώτατου μισθού για να αποφύγουν το ναυάγιο, ενώ κατάφεραν να σώσουν τον 13ο και 14ο μισθό.

Καλά ρε παιδιά ποιούς δουλεύετε;

Οι έξτρα μισθοί έχουν χαθεί εδώ και καιρό από την άγρια φορολόγηση και την ακρίβεια. Όταν λοιπόν πέσει και ο κατώτατος θα έχει ολοκληρωθεί το σχέδιο βουλγαροποίησης της χώρας. Και βέβαια, οι εταιρίες του δημοσίου που εδώ και δύο χρόνια γίνεται «αγώνας» από το πολιτικό σύστημα να μην πουληθούν (δηλαδή να μην βάλει το ίδιο την υπογραφή του στο ξεπούλημα), έχουν χάσει τόσο πολύ την αξία τους, που μεθαύριο θα τις ψωνίσουν οι ξένοι στο χρηματιστήριο  για μια φέτα ψωμάκι και χωρίς να μας ρωτήσουν. Απλά γιατί μετά την αποκλήρωση του PSI θα είμαστε επίσημα χρεωκοπημένοι. Και βάσει της σύμβασης που τα ανωτέρω παλικάρια  έχουν ήδη υπογράψει, δεν θα χρειάζεται να ερωτηθεί κανείς…

*Speechless, δηλ. άλαλος, άναυδος, άφωνος, μουγγός

πηγή