του Δημήτρη Μυ

Κάποιες (χοντρές) δουλειές δεν τις επηρεάζει η κρίση. Κατά παράδοξο-- αλλά καθόλου ανεξήγητο- τρόπο, η ζήτηση κάποιων προιόντων μεγαλώνει ανάλογα με το μέγεθος της κρίσης. Έτσι όσο μεγαλύτερη είναι η οικονομική δυσπραγία και όσο εντονότερες οι πολιτικές τριβές που αυτή προκαλεί, τόσο πολλαπλασιάζεται η παραγωγή και το εμπόριο των όπλων. Βλέπετε οι άνθρωποι είναι...προνοητικοί και είναι πάντοτε έτοιμοι να λύσουν τις διαφορές τους με το... δοκιμασμένο τρόπο. Τον πόλεμο...

Παρά την κρίση -- μάλλον εξ αιτίας της κρίσης-- οι πωλήσεις όπλων στον κόσμο συνεχίζουν να αυξάνονται σταθερά από έτος σε έτος. Σύμφωνα με τα στοιχεία των μεγαλύτερων εξαγωγέων-- τα οποία βρήκαμε στην ρωσική pravda.ru-- η Γερμανία εμφανίζεται να έχει την μεγαλύτερη ποσοστιαία αύξηση (60%) σε εξαγωγές πολεμικού υλικού. Αυτή η γερμανική επιτυχία –αν και σε απόλυτους αριθμούς υπολείπεται κατά πολύ των «κορυφαίων» (ΗΗΠΑ_ Ρωσία)--είναι μάλλον αναμενόμενη και έχει να κάνει με την άρση των αναστολών του Βερολίνου και τη διεκδίκηση ρόλου στις παγκόσμιες υποθέσεις. Όλοι γνωρίζουν-- και οι Γερμανοί καλύτερα απ όλους-- ότι χωρίς πολεμική βιομηχανία δεν υπάρχει πρωταγωνιστικός ρόλος στην παγκόσμια σκακιέρα.

Κορυφαίοι εξαγωγείς όπλων παραμένουν οι ΗΠΑ και η Ρωσία. Δε θα πρέπει μάλιστα να περάσει απαρατήρητο ότι ο ανταγωνισμός αυτών των δύο χωρών για πελάτες των πολεμικών τους βιομηχανιών, περιγράφει τρέχοντα δράματα και καταστροφές, όπως για παράδειγμα στη Λιβύη και το Ιράκ, πρώην κολοσσιαίους πελάτες της Μόσχας.

Κατά το τρέχον έτος, λοιπόν, αύξησε κατά 10 δις δολάρια τις εξαγωγές όπλων, παρά το γεγονός ότι έχασε αγορές στη Βόρειο Αφρική, κυρίως τη Λιβύη, όπου η απώλεια σε χρήμα υπολογίζεται σε περισσότερα από 4 δισ.

Οι κύριοι εμπορικοί εταίροι της Ρωσίας στον τομέα αυτό είναι η Ινδία, η Κίνα και την Αλγερία. Η Ρωσία έχει διεισδύσει επίσης στις αγορές της Βραζιλίας, της Βενεζουέλας, της Ινδονησίας, της Μαλαισίας. Της Συρίας και του Βιετνάμ.
Η ρωσική πολεμική βιομηχανία έχει ήδη κλείσει συμβόλαια για την επόμενη τριετία που ξεπερνούν τα 38 δισ δολάρια.

Από τη πλευρά τους οι ΗΠΑ το 2011 πέτυχαν κοντά στα 35 δισ σε εξαγωγές όπλων και υλικού. Σε γενικές γραμμές οι ΗΠΑ σταθερά τα τελευταία χρόνια κερδίζουν από εξαγωγές όπλων γύρω στα 30 δισ το χρόνο.

Το παράδειγμα του Ιράκ

Οι Αμερικανοί στρατιώτες αποχωρούν σιγά - σιγά έχοντας ολοκληρώσει τη δουλειά τους στο Ιράκ. Η χώρα και το πετρέλαιο της είναι πια αμερικανικά, το ίδιο και ο στρατός της.

Ο ιρακινός στρατός επί Σαντάμ, εξοπλίζονταν κυρίως από Ρωσία (και λίγο από Γαλλία). Σήμερα, εκσυγχρονίζεται ταχύτατα, υπό αμερικανική εποπτεία εκπαίδευση και οπλισμό. Αυτός ο εκσυγχρονισμός προσφέρει στις αμερικανικές πολεμικές βιομηχανίες δισεκατομμύρια δολάρια το χρόνο. Κάτι ανάλογο θα συμβεί και με την Λιβύη, πρώην πελάτη της Ρωσίας.

Πελάτες δεμένοι χειροπόδαρα

Η διανομή της παγκόσμιας εξοπλιστικής πίτας, αποτυπώνει τους συσχετισμούς δύναμης - κυριαρχίας και σκιαγραφεί τα μπλόκ συμμαχιών. Υπό αυτήν την έννοια η ανεξαρτησία της κάθε χώρας να επιλέξει από την-- υποτίθεται-- ελεύθερη αγορά τα όπλα που τις χρειάζονται, είναι εξαιρετικά περιορισμένη. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, η Ελλάδα που (επί Καραμανλή) συμφώνησε να αγοράσει ρωσικά τεθωρακισμένα.

Μια από τις πρώτες ενέργειες της κυβέρνησης Παπανδρέου ήταν να ακυρώσει αυτήν τη συμφωνία. Σήμερα, η συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ- ΝΔ- ΛΑΟΣ είναι έτοιμη να δεχτεί την αμερικανική «δωρεά» για την προμήθεια αμερικανικών μεταχειρισμένων- παροπλισμένων αρμάτων τα οποία... υπόσχονται κίνηση πολλών εκατοντάδων εκατομμυρίων για αναβαθμίσεις και εκσυγχρονισμούς καθώς και την επιβεβαίωση των στενών (ασφυκτικών) δεσμών ΗΠΑ- Ελλάδας στο τομέα των εξοπλισμών. Για να το πούμε με πιο απλά λόγια, η Ελλάδα,με την «επιλογή» αμερικανικού πολεμικού εξοπλισμού επιβεβαιώνει ότι παραμένει αμερικανικό οικόπεδο...

πηγή