για την εναλλακτική λύση

Η εκχώρηση της εξουσίας, που απορρέει από το λαό στις δημοκρατίες, από τους πολιτικούς στους διαχειριστές του χρήματος που εν είδει καζίνου τζογάρουν και επηρεάζουν την παγκόσμια οικονομία, στο όνομα της δήθεν ελεύθερης αγοράς, είναι η αιτία.

του χρεωκοπημένου

Το έχω ήδη από προηγούμενο σημείωμα αναγγείλει αλλά και φίλοι με “πιέζουν” να αναφερθώ στην εναλλακτική λύση της εξόδου από την κρίση. Προφανώς και δεν είμαι ειδικός, αλλά δια της κοινής λογικής ορισμένα συμπεράσματα είναι μάλλον εύκολα:

Κατά πρώτον, θεωρώ δεδομένο πως το πρόβλημα, Ελληνικό και Ευρωπαϊκό, δεν είναι οικονομικό αλλά πολιτικό. Λανθασμένες επιλογές και κατευθύνσεις μας οδήγησαν στην κρίση η οποία επιπλέον εξελίσσεται σε ανεξέλεγκτη. Η εκχώρηση της εξουσίας, που απορρέει από το λαό στις δημοκρατίες, από τους πολιτικούς στους διαχειριστές του χρήματος που εν είδει καζίνου τζογάρουν και επηρεάζουν την παγκόσμια οικονομία, στο όνομα της δήθεν ελεύθερης αγοράς, είναι η αιτία. Και όσο οι πολιτικοί-υπερασπιστές του συστήματος δεν παραδέχονται την αποτυχία του, αυτή θα διογκώνεται και η ευρωζώνη οδεύει προς τη διάλυση.

Χρειάζεται λοιπόν πολιτική ηγεσία με πραγματική βούληση να υπηρετήσει το εθνικό συμφέρον που στη φάση αυτή δεν ταυτίζεται με αυτό του συστήματος. Παπαδήμος, Βενιζέλος, Σαμαράς…; Καμμία σχέση! Οι άνθρωποι στην καλύτερη περίπτωση έχουν σύνδρομα φοβικά (να μην είμαστε το κακό παιδί, το πρόβλημα της Ευρώπης) και ενοχικά (αφού χρωστάμε, δεν έχουμε δικαίωμα να διεκδικούμε), ενώ στη χειρότερη έχουν ήδη ξεπουληθεί και συμφωνήσει με τους δανειστές μας την καταδίκη μας. Οι διεθνείς σχέσεις δεν είναι ούτε ιστορικό forum ούτε talk show να συζητάμε ποιός έχει δίκιο. Είναι σύγκρουση συμφερόντων κι ο καθένας υπερασπίζεται τα δικά του όσο κι όπως μπορεί.

Ποιό είναι λοιπόν το συμφέρον μας; Να φύγουμε από την ευρωζώνη; Δεν νομίζω ν’ αντέξουμε με δικό μας νόμισμα έναντι του ευρώ. Να χρεωκοπήσουμε; Λάθος ερώτημα, έχουμε ήδη χρεωκοπήσει! Το κράτος έχει ήδη άτυπα κηρύξει στάση πληρωμών εκτός από μισθούς και συντάξεις, χρωστάει παντού και απολύει κόσμο από το στενό δημόσιο τομέα. Πρέπει να αγωνιστούμε ως χώρα να ανατραπεί αυτό το αδιέξοδο δανειακό σύστημα που έχει χρεώσει ακόμα και κολοσσιαίες οικονομίες με δυσβάσταχτα χρέη. Και, παραδόξως, έχουμε τη δύναμη, ΑΚΡΙΒΩΣ επειδή είμαστε υπερχρεωμένοι!

Δείτε τις δηλώσεις των Ευρωπαίων ηγετών: Από τη μία “όποιος δεν ακολουθεί τους κανόνες να φεύγει” κι από την άλλη “δεν συζητάμε έξοδο της Ελλάδας, θα είναι καταστροφή”. Η απειλή λοιπόν της καταστροφής είναι η δύναμή μας. Όχι έτσι απλά για να “βαρέσουμε κανόνι”, που άλλωστε θα έχει και για μας σοβαρές συνέπειες, αλλά ας δούμε και ας πούμε την αλήθεια: Δεν υπάρχει περίπτωση η Ελλάδα να αποπληρώσει (και με τους τόκους) 400 και βάλε δισεκατομμύρια! Από πού δηλαδή; Δεν χρειάζεται να είναι κανείς και οικονομολόγος για να καταλάβει πως τέτοιες υποσχέσεις δεν μπορούν να τηρηθούν. Άλλωστε το ίδιο το σχέδιο του Οκτώβρη προβλέπει μια δεκαετία σκληρής λιτότητας, στο τέλος της οποίας θα έχουμε ΣΤΗΝ ΙΔΑΝΙΚΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ διαχειρίσιμο χρέος (120% του ΑΕΠ) ώστε να συνεχίσουμε να δανειζόμαστε!

Και ποιά είναι η ιδανική περίπτωση; Να δουλεύουν όλα στην εντέλεια, η κοινωνία να συναινέσει στα μέτρα, η κρατική μηχανή να εισπράττει τα έσοδα που πρέπει, η ανάπτυξη να ακολουθήσει τους ρυθμούς που προβλέπεται, η εκποίηση της δημόσιας περιουσίας να φέρει τα αναγκαία ποσά – ήδη μας έχουν πει “αν δεν πιάνετε τις τιμές, θα δώσετε περισσότερα ώσπου να μαζέψετε όσα χρειάζεται”, γιατί οι ίδιοι περιμένουν να τ’ αρπάξουν κοψοχρονιά, δεν είναι οι εταίροι μας, είναι οι επίδοξοι βιαστές μας. Και μην πείτε πως δεν υπάρχει βιασμός μέσα στην οικογένεια και το γάμο, γιατί υπάρχει! Ενώ παράλληλα δεν υπάρχει απολύτως καμμία εγγύηση πως αν κάτι στραβώσει δεν θα χρεωκοπήσουμε έτσι κι αλλιώς. Αυτό το μεγαλοφυές σχέδιο είναι η “ειδική αποστολή” της σημερινής κυβέρνησης και καταλαβαίνει εύκολα κανείς γιατί έπρεπε πάση θυσία να αποφευχθούν οι εκλογές.

Αυτή τη στιγμή περιμένουμε από τα προγράμματα ΕΣΠΑ κάπου 15 δις για την ανάπτυξη. Υπό άλλες συνθήκες, θα ήταν ένα μεγάλο ποσό, την στιγμή όμως που ταυτόχρονα δανειζόμαστε 130, είναι αστείο! Στο δικό μου μυαλό είναι προφανές: Θα έπρεπε να δανειζόμαστε 15 (έστω 20, για τους τόκους της χρονιάς) και να ρίχνουμε τα 130 στην ανάπτυξη, ώστε και απ’ την ύφεση και την ανεργία να ξεφύγουμε και να παραχθεί πλούτος με τον οποίο να πληρώσουμε έστω και μέρος απ’ τα χρέη μας. Φυσικά αυτό το σχήμα δεν “βγαίνει” λογιστικά για το δανειακό σύστημα και γι’ αυτό δεν το συζητάνε οι υπάλληλοί του παπαδήμοι, αλλά είναι το μόνο που συμφέρει εμάς! Και θα έπρεπε να το διεκδικήσουμε μέχρις εσχάτων, με την απειλή ότι αλλιώς θα χρεωκοπήσουμε ολοκληρωτικά και θα τους πάρουμε όλους μαζί μας. Απειλή πραγματική, όχι εκβιαστική, αφού δεν πρόκειται ποτέ να έχουμε να πληρώσουμε τόσα χρέη.

Το χειρότερο στη σημερινή κατάσταση είναι πως το πολιτικό σύστημα που ενδιαφέρεται μόνο για τη δική του επιβίωση και όχι τη δική μας, δεν έχει κανένα σοβαρό επιχείρημα: Μόνο σαλπίζει σαν υστερικός αρχιερέας πως υπάρχει η οδός της σωτηρίας (στην Ευρωπαϊκή αγκαλιά) και η οδός της απωλείας (έξω από αυτήν). Πως αν χρεωκοπήσουμε, θα πέσουμε ανάσκελα και θα περιμένουμε το θάνατο. Αυτά δεν είναι σοβαρά πράγματα, μπορεί να τρομοκρατούν πολύ κόσμο αλλά δεν πείθουν κανένα! Πρέπει να σχηματίσουμε συμμαχίες και ιδίως με τις μεσόγειες χώρες και να επηρεάσουμε την Ευρώπη να αλλάξει ρότα, να στηρίξει νομισματικά και πολιτικά την ενότητά της και να ρίξει χρήμα στην ανάπτυξη έστω και “ρίχνοντας” τους δανειστές της. (Δεν είναι άλλωστε να τους λυπάται κανείς, έχουν βγάλει τόσα λεφτά που σιγά μη στενοχωρηθούμε κιόλας). Και να μεταβάλει το μοντέλο των πολιτικών και οικονομικών σχέσεων έτσι ώστε οι χώρες της να μην είναι ανταγωνιστικές μεταξύ τους. Τι σημαίνει αυτό, είναι άλλης κουβέντας θέμα και επιφυλάσσομαι…

Όπως επιφυλάσσομαι και για ένα άλλο ζήτημα σοβαρό: Η εκμετάλλευση του πετρελαίου μας αλλά και η γενικότερη οικονομική κατάσταση άπτονται θεμάτων της εθνικής άμυνας! Τα οποία εκκρεμούν και λιμνάζουν δεκαετίες και χρειάζονται κι εκεί ριζικές αλλαγές… Αλλά σας εξάντλησα για σήμερα.

Νίκος Παναγιωτίδης (μουσικός-μουσικοπαιδαγωγός)

πηγή