11 9 2001: Η ελεγχόμενη κατεδάφιση του πλανήτη

Κατ' αρχήν ένα έξοχο videoclipάκι

Dim lights

& άλλο

Dim lights

...& ένα απ' όλα τα άρθρα πού 'χουν γραφτεί & θα γράφονται εις τον αιώνα...

Στο διάστημα αυτό, αλλά και από πιο πριν, ήρθαν στο φως της δημοσιότητας πάρα πολλά στοιχεία που μαρτυρούν πως η τραγωδία στην καρδιά του Μανχάταν δεν ήταν μια τρομοκρατική επίθεση, αλλά μία ασύλληπτης σατανικότητας προβοκάτσια, εξυφασμένη από τους αμερικανοσιωνιστές, η οποία σκοπό είχε, υποτίθεται, την εδραίωση της παγκόσμιας κυριαρχίας της Αμερικής κατά τον 21ο αιώνα. Ας δούμε ορισμένα από τα κυριότερα αυτά στοιχεία.

Τρία χρόνια πριν το συμβάν του Σεπτεμβρίου 2001, η Πέγκι Νούναν, η οποία είχε διατελέσει λογογράφος και ιδιαιτέρα βοηθός του Ρόναλντ Ρίγκαν, είχε δημοσιεύσει ένα «προφητικό» κείμενο στο περιοδικό Forbes ASAP. Σε αυτό, αφού μιλάει πρώτα για τα πάμπολλα «αγαθά» που απολαμβάνουν οι σύγχρονοι άνθρωποι (ουσιαστικά, αναφέρεται κυρίως στους συμπατριώτες της), γράφει: «Μήπως έχει δοθεί σ’ εμάς, τους ανθρώπους του κόσμου [sic], ένα τελευταίο μεγάλο δώρο πριν αλλάξουν τα πάντα;»

Πιο κάτω, αφού παρεμβάλλει μπόλικη «σάλτσα», λέει: «Εάν σκεφτείτε τους τόπους και τις χώρες των τρομοκρατών … ποιον μισούν περισσότερο; Τον Μεγάλο Σατανά, τις Ηνωμένες Πολιτείες. Ποιο είναι το πιο πολύτιμο μέρος σε αυτές; Μερικοί θα έλεγαν η Ουάσιγκτον. Εγώ θα έλεγα πως η μεγάλη πόλη των Ηνωμένων Πολιτειών είναι η μεγάλη πόλη του κόσμου, η πυκνοδομημένη νησίδα των δέκα μιλίων που λέγεται Μανχάταν, όπου βρίσκεται η οικονομική και επικοινωνιακή δύναμη του έθνους [...]». Και τελειώνει ως εξής: «Προσεύχεσθε. Αδιάκοπα. Βρείτε τον χρόνο». Είναι προφανές ότι η Πέγκι Νούναν εγνώριζε· με άλλα λόγια, το αποτρόπαιο έγκλημα είχε σχεδιαστεί τουλάχιστον τρία χρόνια πριν.

Και ολίγη σημειολογία
as;sf;ajsfd;jas;
Δίδυμοι Πύργοι, “δίδυμοι άσσοι” (11/9/2001)
as;sf;ajsfd;jas;
9 – 1 – 1 = 7
as;sf;ajsfd;jas;
1+1+9+2+0+0+1=14=2×7

Και η ονομασία αυτού; «Νέο Περλ Χάρμπορ». «Η διαδικασία μετατροπής, ακόμα και εάν προκαλέσει επαναστατική αλλαγή, πιθανόν να είναι μακροχρόνια, εάν δεν συμβεί κάποιο καταστρεπτικό και καταλυτικό γεγονός – όπως ένα νέο Περλ Χάρμπορ» (Πρόγραμμα για έναν Νέο Αμερικανικό Αιώνα , Σεπτέμβριος 2000). Το βράδυ της 11ης Σεπτεμβρίου, ο Τζωρτζ Μπους έγραψε στο ημερολόγιό του: «Το Περλ Χάρμπορ του 21ου αιώνα έλαβε χώρα σήμερα».
Και ο Πολ Γούλφοβιτς, αργότερα, δήλωσε: «Ακόμη και εάν δεν είχε συμβεί, θα έπρεπε να το εφεύρουμε».

Αδιάσειστες αποδείξεις για το ότι η κατάρρευση των Δίδυμων Πύργων ήταν μία ελεγχόμενη κατεδάφιση περιέχονται στη συνέντευξη του Αμερικανού καθηγητή Τζέιμς Φέτζερ, η οποία δημοσιεύτηκε στο «Ε» της Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας στις 8/10/2006. Αντιγράφω ένα πολύ χαρακτηριστικό απόσπασμα: «Δυο εβδομάδες πριν την 11/09, τα κτήρια έκλεισαν, οι υπάλληλοι πήγαν σπίτι τους, οι κάμερες ασφαλείας έσβησαν και οι μηχανικοί μπήκαν μέσα. Ήταν η ώρα που τοποθετήθηκαν τα εκρηκτικά. [...] Η υπεύθυνη εταιρία για την ασφάλεια του World Trade Center ήταν η Securecom. Ένας από τους διευθυντές ήταν ο Μάρβιν Μπους, αδελφός του προέδρου Μπους, και ένας άλλος ξάδελφός του».

Το BBC μεταδίδει ότι το κτήριο 7 κατέρρευσε, ενώ αυτό στέκει ολόρθο πίσω από τη δημοσιογράφο. Μέχρι και το BBC ήταν στο κόλπο!

Επτά ώρες μετά την πτώση των Δίδυμων Πύργων, κατέρρευσε και το κτήριο 7 (που λεγόταν και κτήριο Salomon…), χωρίς να έχει χτυπηθεί από αεροπλάνο.
Ο Λάρι Σίλβερσταϊν, που το νοίκιαζε, το είχε ασφαλίσει έναντι τρομοκρατικής επίθεσης, έξι εβδομάδες πριν, για 3,5 δισεκατομμύρια δολάρια.

Και ποια ήταν τα αποτελέσματα της αμερικανικής αντίδρασης, του περιβόητου «πολέμου κατά της τρομοκρατίας»; Μήπως έχουν εξαρθρωθεί οι Ταλιμπάν; Μήπως συνελήφθη ο Μπιν Λάντεν; (Σιγά, μη συλλάβουν το πρωτοπαλλήκαρο του Μπους! Άλλωστε, το μόνο που έκανε ο Μπιν Λάντεν ήταν να στείλει μερικούς αφιονισμένους μουσουλμάνους να πάνε να σκοτωθούν, προκειμένου να μας δείχνουν απ’ τις τηλεοράσεις οι Αμερικανοί την πρόσκρουση των αεροπλάνων στους πύργους και να αποκρύψουν έτσι την κατεδάφισή τους με τα εκρηκτικά.) Μήπως γαλήνεψε το Αφγανιστάν; Μήπως ωφελήθηκε ο λαός του Ιράκ; Μήπως ζουν καλύτερα οι Αμερικανοί και οι λοιποί Δυτικοί; Μήπως έγινε ο κόσμος ασφαλέστερος;

Έχουμε και λέμε: Τρεις χιλιάδες άνθρωποι νεκροί (σχεδόν όλοι, Αμερικανοί πολίτες…) την 11η Σεπτεμβρίου, μόνο και μόνο για το θέα θήναι (καθόσον το θέα θήναι αποτελεί ίσως το κυριότερο μέσο για την επιτυχία όλων των σατανικών σχεδίων). Εκατομμύρια θανατωμένοι στο Ιράκ και το Αφγανιστάν. Χιλιάδες άλλοι νεκροί σε όλο τον κόσμο εξαιτίας της ηρωίνης, αφού η παραγωγή οπίου στο Αφγανιστάν όχι μόνο δεν σταμάτησε ή περιορίστηκε, αλλά αυξήθηκε (οι περιοχές όπου καλλιεργείται το όπιο χαίρουν άκρας ηρεμίας, και η χώρα αυτή καλύπτει σήμερα το 95% της παγκόσμιας κατανάλωσης οπιοειδών· σας υπενθυμίζω τον άλλο «πόλεμο» στον οποίο έχουν αποδυθεί εδώ και δεκαετίες οι Αμερικανοί, εκείνον «κατά των ναρκωτικών»). Τόσα και τόσα άλλα αξιέπαινα επιτεύγματα, τα οποία είναι πασίγνωστα και δεν χρειάζεται να επαναλάβω, και, τέλος, εγκαθίδρυση του μίσους και του φόβου στις ψυχές όλων, σχεδόν, των ανθρώπων και δημιουργία των αναγκαίων γεωπολιτικών, οικονομικών κ.λπ. προϋποθέσεων για νέες αναφλέξεις κι αιματοχυσίες, επαύξηση του χάους – επέλευση του Αρμαγεδδώνος.

Τι ετοιμάζουν οι σατανικοί εγκέφαλοι που οδηγούν την οικουμένη στην άβυσσο, προκειμένου να ξεκινήσει η δεύτερη πράξη του τελικού Μεγάλου Δράματος; Μήπως τη μετατροπή του Ιράν σε «πυρηνική χωματερή»; Μήπως την ανάφλεξη στη Λατινική Αμερική; Ποιος να ξέρει… Πάντως, η προχθεσινή συμπλήρωση της επταετίας (το καλό που σας θέλω: όπου ακούτε «επτά», να τρέχετε μακριά…) από εκείνο το «εναρκτήριο λάκτισμα» συνέπεσε, όλως τυχαίως, με την έναρξη του φρικώδους πειράματος CERN…

Ένα πράγμα δεν μπορώ να καταλάβω: Γιατί παραμένουμε έτσι απελπιστικά αδρανείς; Γιατί δεν έχουμε ριχτεί με πάθος στην αναζήτηση άλλων, ανθρώπινων τρόπων συνύπαρξης και κοινωνικής οργάνωσης, οι οποίοι να αποκλείουν τους φονιάδες και τους δολοπλόκους; Γιατί τόσοι και τόσοι άνθρωποι στον πλανήτη δεν ενδιαφέρονται να μάθουν τι πραγματικά συνέβη την 11η Σεπτεμβρίου, και ικανοποιούνται με τα παραμύθια περί τρομοκρατικής επίθεσης;

Έχω την απαίσια εντύπωση ότι, στην προσπάθειά μας να εξασφαλίσουμε την ευημερία μας, ολισθαίνουμε ασυλλόγιστα σε μια ολοένα και μεγαλύτερη μικρότητα, εξομοιώνοντας την αξιοπρέπειά μας με την ουτιδανότητα. Αλλά, μας οδηγεί στην αληθινή ευημερία αυτή η τακτική, ή στο κατώφλι του ολοκληρωτικού εκμηδενισμού;

πηγή