Γαρουφαλλιᾶς Κωνσταντῖνος (γ’ τέταρτο ΙΘ’ - μέσα Κ’ αἰῶνα)

Καταγόταν ἀπὸ τὴν Ἀργαλαστὴ Πηλίου. Στὶς ἀρχὲς τοῦ Κ’ αἰῶνα διετέλεσε Πρωτοψάλτης στὸν Ἅγ. Νικόλαο Πορταριᾶς. Ὁ Μητροπολίτης Δημητριάδος Γερμανὸς τὸν κατέβασε ὡς Πρωτοψάλτη στὸ Μητροπολιτικὸ Ναὸ Ἁγ. Νικολάου Βόλου μὲ Λαμπαδάριο τὸν Νικόλαο Σταυράκη, ἐνῶ παράλληλα τὸν διόρισε λογιστὴ στὴν Ἱερὰ Μητρόπολη. Στοὺς μαθητές του ἀναφέρεται ὁ Νικόλαος Τσαχτήρης, ὁ ὁποῖος τὸν διαδέχθηκε στὴν Πορταριά. Ὁ Γαρουφαλλιᾶς εἶχε καὶ ἕναν ἀδερφὸ ἐξαιρετικὸ Ἱεροψάλτη στὴ Θεσσαλονίκη.

π. Ζήτης Στέφανος, τοῦ Λεωνίδα (δ’ τέταρτο ΙΘ’ - μέσα Κ’ αἰῶνα)

Πρωτοψάλτης τοῦ Ἱ. Ν. Ἁγ. Κωνσταντίνου καὶ Ἑλένης μὲ γλυκύτατη φωνή, ὁ ὁποῖος καταγόταν ἀπὸ τὶς Νιγάδες τῆς Βορείου Ἠπείρου. Στὴ θέση αὐτὴ διορίστηκε γύρω στὰ 1926-1927 καὶ παραιτήθηκε τὸ ἔτος 1932 γιὰ νὰ χειροτονηθεῖ ἱερέας. Ἦταν ἄριστος γνώστης τῆς Βυζαντινῆς Μουσικῆς, ἀπόφοιτός του Ὠδείου Ἀθηνῶν ("Σχολὴ Ψάχου"). Ὁ π. Στέφανος Ζήτης ἦταν γιὸς τοῦ Λεωνίδα, φούρναρη στὸ ἐπάγγελμα καὶ ἀδερφὸς τοῦ Παντελῆ Ζήτη, πατέρα τοῦ ἐξαίρετου Ἱεροψάλτου Ἐλευθέριου Ζήτη, ὁ ὁποῖος ὑπηρέτησε ἐπὶ πολλὰ χρόνια ὡς Λαμπαδάριος καὶ σήμερα εἶναι Πρωτοψάλτης τοῦ Ἱ. Ν. Εὐαγγελιστρίας Ν. Ἰωνίας. Ὁ μακαριστὸς π. Στέφανος τὸ διάστημα 1923-1925, δίδαξε στὴν Α’ Σχολὴ Βυζαντινῆς Μουσικῆς τῆς Μητροπόλεως Δημητριάδος, ποὺ ἵδρυσε ὁ φιλόμουσος Μητροπολίτης Δημητριάδος Γερμανός. Στοὺς μαθητές του μουσικωτάτου ἱερέως συγκαταλέγεται ὁ ἀδερφός του Χρυσόστομος Ζήτης καὶ ὁ Κωνσταντῖνος Γαβρίνης. Ὁ μακαριστὸς λευΐτης ἄφησε ἕνα πολύτιμο αὐτόγραφο μουσικὸ βιβλίο μὲ προσωπικές του μελοποιήσεις, τοῦ ὁποίου, δυστυχῶς, ἀγνοεῖται ἡ τύχη.

Καμινάρης Νικόλαος, τοῦ Δημήτριου (1882 - 11/1/1969)

Ὁ Νικόλαος Καμινάρης γεννήθηκε τὸ 1882 στὸν Ἅγ. Λαυρέντιο Πηλίου ἀπὸ τὸν Δημήτριο καὶ τὴν προμυριώτισσα Μαρία. Σύζυγός του ἦταν ἡ συχωριανή του Ἰφιγένεια. Στὴν ἐγγονή του Βασιλική, πρεσβυτέρα σήμερα τοῦ ἐφημερίου τοῦ Ἁγ. Λαυρεντίου, π. Δημήτριου Γιαννούλη, ὀφείλονται ὅλες οἱ πληροφορίες, ποὺ παρατίθενται.Ὁ Καμινάρης παρακολούθησε τὰ πρῶτα μαθήματα Ψαλτικῆς στὴν Ἱ. Μονὴ Ἁγ. Λαυρεντίου τοῦ χωριοῦ του. Τὸ 1917, σὲ ἡλικία 25 ἐτῶν, διορίστηκε ἐπίσημα Πρωτοψάλτης στὸν Ἱ. N. Ἁγ. Ἀποστόλου τοῦ Νέου στὸ χωριό. Μετὰ τὸ 1918 τὸν συναντοῦμε στὸν Ἅγ. Γεώργιο Νηλείας καὶ τὸ 1931 Πρωτοψάλτη στὴν Ἀγριὰ Βόλου. Ἄλλες πηγὲς μᾶς πληροφοροῦν, ὅτι διετέλεσε Πρωτοψάλτης στὴν Παναγία Μακρινίτσας, ἀλλὰ καὶ στὸ Μητροπολιτικὸ Ναὸ Βόλου. Ἀργότερα, ἐπέστρεψε στὴ γενέτειρά του καὶ παρέμεινε ἐκεῖ ὡς Πρωτοψάλτης μέχρι τὶς ἀρχὲς τῆς δεκαετίας τοῦ 1960 καὶ ὡς Λαμπαδάριος μέχρι τὰ βαθιά του γεράματα. Μάλιστα, ἐπέλεξε ὁ ἴδιος τὸν Πρωτοψάλτη - διάδοχό του, ἀκροώμενος ἀπὸ τὸ Ἱερὸ ὅσους δοκιμάζονταν γιὰ τὴ θέση αὐτή. Ἐπιλογή του ἦταν ὁ Πρωτοψάλτης Ἰωάννης Μπουρλῶτος, ὁ ὁποῖος κρίθηκε ἄριστος ἀντικαταστάτης του. Ἀποχώρησε τὸ 1965 σὲ ἡλικία 83 ἐτῶν καὶ κοιμήθηκε ἐν Κυρίῳ τὸ 1969. Ἀπὸ τὴν ἐπιθανάτιο κλήνη, ἔψαλε τὴν ἐξόδιο Ἀκολουθία καὶ ἄφησε τὴν τελευταία του πνοὴ στὴ φράση "θεωρῶντες μὲ ἄφωνον".Ὡς Πρωτοψάλτης λέγεται ὅτι ἦταν μεγαλοφωνότατος ὅταν ἔψαλλε καὶ προσεκτικὸς ὅταν μιλοῦσε. Συζητοῦσε χαμηλόφωνα, προσέχοντας τὴ φωνή του, ἀλλά, γιὰ τὸν ἴδιο λόγο ἦταν ἐγκρατὴς καὶ στὴ διατροφή του. Ὡς μελουργός ἔχει ἀφήσει σημαντικὰ ἔργα. Ὡς μουσικοδιδάσκαλος ὑπῆρξε ὀνομαστὸς καὶ ἐξαιρετικός. Ἔβγαλε πολλοὺς μαθητές, οἱ ὁποῖοι ἔρχονταν σ’ αὐτὸν μὲ τὰ πόδια ἀπ’ ὅλο τὸ Πήλιο καὶ τὸ Βόλο. Στοὺς μαθητές του ἀναφέρονται οἱ Κωνσταντῖνος Κουτούμπας, Ἀνέστης Μαλέτος, Ἀπόστολος Καρκαλᾶς, Γρηγόριος Τουφεξής, Κωνσταντῖνος Τουφεξὴς (ἐξαδέρφια) καὶ Ἰωάννης Ἀκριβογιάννης.

(Ἕρευνα - Κείμενα: Κων. Χ. Καραγκούνης)

Πληροφόρηση - Αύγουστος 2010