Κρίμα, Μαρία.

του Αντώνη Δελλατόλα

Τάδε έφη Μαρία Δαμανάκη σε ένα ξέσπασμα αγωνίας για την τύχη της χώρας, όπως η ίδια τη βιώνει στις Βρυξέλλες από την καλοπληρωμένη θέση – προστατευμένη από κάθε είδους λόμπι, πολιτικό και οικονομικό – του επιτρόπου της Ε.Ε.

Και η διάλυση του κοινωνικού κράτους;

Τα ρημαγμένα νοικοκυριά;

Οι συνταξιούχοι που πληρώνουν ακριβά το μνημόνιο;

Οι εκατοντάδες επιχειρηματίες που κλείνουν τα μαγαζιά τους εξαιτίας της ύφεσης;

Οι συνεπείς φορολογούμενοι που πέφτουν θύματα του... αλχημιστή Παπακωνσταντίνου;

Οι εκατοντάδες χιλιάδες άνεργοι;

«Όλα τα υπόλοιπα είναι δευτερεύοντα στις σημερινές συνθήκες», καταλήγει στη δήλωσή της η Μαρία Δαμανάκη.

Όλα τα παραπάνω, λοιπόν, μπαίνουν στα… «υπόλοιπα», ακόμα κι αν συνιστούν ζητήματα Δημοκρατίας, για την οποία κάποτε αγωνίστηκε.

Κρίμα, Μαρία.

ΥΓ.: Επειδή, όπως λένε, «κακό χωριό τα λίγα σπίτια», με τη Μαρία συνδέομαι φιλικά και πολιτικά πάνω από 20 χρόνια. Και στήριξα με επιμονή τις θέσεις της, όταν βρισκόταν σε άλλα μετερίζια. Έτσι, για να εξηγούμαι καθαρά στους αναγνώστες.

πηγή