Μου αρέσει αυτή η κυβέρνηση. Μου αρέσουν αυτοί οι υπουργοί. Είναι άνθρωποι με ελευθερία γνώμης.

Την Κυριακή του Πάσχα δημοσιεύθηκε στην «Καθημερινή» ένα άρθρο του Θεόδωρου Πάγκαλου με τίτλο «Η ενημέρωση και οι εφημερίδες στην εποχή των blogs».

«Τα ανώνυμα blogs είναι σαν να γράφεις νύχτα στους τοίχους ένα καινούργιο σύνθημα κάθε 10 λεπτά, χωρίς να σε βλέπει κανείς», αναφέρει στον πρόλογο του ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης. Η συνέχεια όμως δεν ήταν το ίδιο γλαφυρή: «Καλλιεργείται η ρουφιανιά και καθαγιάζεται η μαύρη κουκούλα» (…) «Ο δημόσιος λόγος των  blogs  είναι ο χειρότερος βιαστής της ελληνικής γλώσσας» (…) «Σήμερα το καλύτερο δίκτυο blogs (πάντα ανώνυμο) το διαθέτουν διάφοροι εκβιαστές και οι ακροδεξιοί που δεν έχουν αποδεχθεί τα κοινοβουλευτικά πλαίσια».   

Παράλληλα με την ανάγνωση του άρθρου έριχνα κλεφτές ματιές στο όνομα του αρθρογράφου. Ξανά και ξανά. Κάποια στιγμή μάλιστα σκέφθηκα  ότι μπορεί να είναι και συνωνυμία. Η εφημερίδα όμως προφανώς για να μην αφήσει περιθώριο για ανάλογες σκέψεις σημείωνε στο τέλος ότι «ο κ.Θεόδωρος Πάγκαλος είναι αντιπρόεδρος της ελληνικής κυβέρνησης». Ένας αντιπρόεδρος λοιπόν, που προτιμάει να τα λέει στις εφημερίδες παρά στον Καστανίδη, τον Παπουτσή, τον Ρέπα, τον Ραγκούση.

Γιατί το σκηνικό της ανομίας που περιγράφει ο κ.Πάγκαλος με εκβιασμούς  και «ξέπλυμα μαύρου χρήματος που μόνο με το ποδόσφαιρο μπορεί να συγκριθεί» (έτσι επί λέξει γράφει ο Αντιπρόεδρος), από ανώνυμα blogs και «παράνομους τηλεοπτικούς σταθμούς» (επίσης δική του η έκφραση), δεν είναι θέμα δημόσιου διαλόγου…

Είναι πρόβλημα που απαιτεί λύσεις. Νομικές; Αστυνομικές; Δικαστικές; Ρυθμιστικές; Ας το αποφασίσουν μεταξύ τους οι υπουργοί. Αυτή όμως είναι η διαδικασία. Η κυβέρνηση αποφασίζει, η κοινωνία κρίνει. Το αντίστροφο, οι υπουργοί να συζητούν αενάως, στις εφημερίδες, στα κανάλια, στους διαδρόμους της Βουλής, στα τηλέφωνα, στα πηγαδάκια, δεν οδηγεί πουθενά.

Ή μάλλον οδηγεί στο χάος. Και αυτό, ως εμπειρότερος όλων των άλλων κυβερνητικών, θα έπρεπε να το είχε ήδη διαπιστώσει ο κ.Πάγκαλος, κοιτώντας γύρω του (αρχίζοντας δηλαδή από την … Κερατέα και καταλήγοντας στα μεγάλα και εθνικά προβλήματα, που συσσωρεύονται χωρίς να λύνονται).

Εκτός κι αν ο κ.Παγκάλος το έχει θέσει το θέμα στους υφιστάμενους του (;) υπουργούς δεν έχει βρει καμία ανταπόκριση και αποφάσισε να χρησιμοποιήσει την παραδοσιακή μέθοδο «τα λέω στη νύφη για να τα ακούσει η πεθερά».  Να προσέξει όμως γιατί στην ίδια κατηγορία παροιμιών είναι και άλλη που λέει «όποιος δεν θέλει να ζυμώσει δέκα μέρες κοσκινίζει».

πηγή