Έθνικ Τείχη!

του Γιώργου Ζ. Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από κακόβουλη χρήση. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε την Javascript για να τη δείτε.

Έχουμε να τα πούμε κάτι παραπάνω από δύο βδομάδες από εδώ μέσα! Λίγο η ραθυμία του καλοκαιριού, λίγο το οτι πέσανε κάποια πράγματα μαζεμένα, μας πήραν μπροστά οι υποχρεώσεις! Σημασία έχει οτι είμαστε πάλι πίσω δυναμικά για να περάσουμε και το υπόλοιπο του καλοκαιριού όμορφα με καλές μουσικές.

Ενδιάμεσα των υποχρεώσεων και των γενικών "τραβηγμάτων" ξέκλεψα λίγο χρόνο και απόλαυσα μια από τις συναυλίες που θα θυμάμαι για την υπόλοιπη ζωή μου και σίγουρα ότι παρακολουθώ από εδώ και πέρα, θα κρίνεται με γνώμονα αυτής της εμπειρίας! Μιλάω για τη φαντασμαγορική τριήμερη παράσταση (Παρασκευή 8 Ιούλη η πρώτη παράσταση, Σάββατο 9 η δέυτερη και Τρίτη 12 Ιούλη η τρίτη και τελευταία) του τοίχους που έχτισε μπρος στα μάτια μας ο Roger Waters για να το γκρεμίσει με το τέλος της παράστασης. Κοινώς το γνωστό έργο των Pink Floyd-Waters, The Wall!

Ισορροπόντας ιδανικά το σόου με τη μουσική παράσταση, μας βύθισε για δύο ώρες στον εύθραυστο ψυχισμό του που εκφράζεται μέσα από αυτό το αυτοβιογραφικού χαρακτήρα έργο. Μουδιασμένος και συνεπαρμένος παρακολούθησα το βαθμιαίο χτύσιμο του τοίχους και όσων διαδραματίζονταν πάνω σ'αυτό (λειτουργούσε σαν video wall προβάλλοντας απίστευτα βιντεάκια δημιουργημένα για το σκοπό αυτό και βεβαίως στιγμιότυπα από την ταινία που είχε σκηνοθετηθεί με θέμα την οπτικοποίηση όσων είχε στο κεφάλι του τότε ο Waters σε συνεργασία με τα καταπληκτικά σχέδια του Gerald Scarfe υπό το σκηνοθετικό βλέμμα του Alan Parker.

Γενικά δε μίλησα και πολύ για την όλη εμπειρία και δε θα ήθελα κιόλας. Όχι από λόξα ή τίποτα τέτοιο αλαζονικό, απλώς νομίζω οτί δε βρίσκω τις κατάλληλες λέξεις για να συνθέσω όλο το σκηνικό που βιώσαμε. Πολύ ίσως το βρουν υπερβολικό αυτό ή δήθεν ή ξέρω και γω τι, δε σου δίνεται συχνά όμως η δυνατότητα να παρακολουθήσει τέτοιου μεγέθους καλλιτέχνες -67 είναι ο Waters, σημείωση- και ανάλογου μεγέθους παραστάσεις. Κι αυτά που λένε οτι κάποια σημεία του μπορεί να ήταν playback, τ'ακούω βερεσέ! ;)

Κάπως έτσι περάσαμε την περασμένη εβδομάδα όσων αφορά το συναυλιακό τομέα. Η εκπομπή στις 4 Ιουλίου, για να επιστρέψουμε στα δικά μας, ήταν αφιερωμένη στις μουσικές του κόσμου (κυρίως παραδοσιακές), με αποτέλεσμα να περιπλανηθούμε μουσικά και νοητά από τη μια ήπειρο στην άλλη και να κάνουμε ένα μεγευτικό ταξίδι με οδηγό την εκάστοτε μουσική του κάθε τόπου!

Το ταξίδι ξεκίνησε από χαμήλα, Ινδία με τον σεβάσμιο γέροντα -πλέον-  Ravi Shankar και τους ήχους του sitar του να μας φέρνουν πιο κοντά στις εκεί παραδοσιακές μουσικές, για να δώσει τη σειρα του σε κάποιον πάλι εξ Ανατολής, αλλά αυτή τη φορά λίγο πιο βορειοδυτικά.

Ο Τούρκος  Omar Faruk Tekbilek και το φλάουτό του (το ney, είδος αρχαίου φλάουτου της Μέσης Ανατολής) έδωσαν μια ατμόσφαιρα μυσταγωγική στο όλο εγχείρημα με εικόνες και μυρωδιές παλιάς Ελλάδας να ξεπήδούν μέσα από τη μουσική του.

Από Τουρκία φεύγουμε για το πρώτο ταξίδι μας κάτω, Αφρική και πιο συγκεκριμένα στο Μάλι, ή πιο σωστά στη καρδιά της Σαχάρας. Από εκεί μας έρχονται οι Tuareg (γηγενής νομαδική αντάρτικη φυλή) Tinariwen -το όνομα του συγκροτήματος- και μας παρουσιάζουν την δική τους άποψη του rock ειδωμένη από την Αφρικανική πλευρά.

Πίσω στην Ασία και αυτή τη φορά στην Αγροτική Κίνα και σε δύο αδελφούς που εξερευνούν την παράδοσιακή αλλά και τη σύγχρονη μουσική της. Ο λόγος για τους Guo Brothers and Shung Tian.

Η Δεύτερη φορά που επισκεπτόμαστε την Αφρική, αυτή τη φορά για τον γνωστό και αγαπητό στη Ελλάδα, Αιθίοπα Mulatu Astatke και το πάντρεμα που έχει κάνει, της παραδοσιακής μουσικής της Αιθιοπίας με τη Jazz.

Επιστροφή στην ανατολή αλλά πέρα από την Ασία. Ωκεανία και μουσική από τους Αβοριγίνες -αυτόχθον Αυστραλιανή φυλή. O Mark Atkins και το απόκοσμό του Didgeridoo δημιουργεί μια εμόλεμη κατάσταση τόσο ατμοσφαιρική που σου σηκώνεται η τρίχα.

Ο Peter Gabriel κάπου στις αρχές του '90 μάζεψε διάφορους μουσικούς -στο στούντιο της Real World, της δισκογραφικής του- από διαφορετικά μέρη του πλανήτη και έφτιαξε μια συλλογή που παίρνει κυριολεκτικά κεφάλια. Σε αυτή την επιλογή ακόυμε την Καταλανική κιθάρα του Juan Cañizares συνοδεία της φωνής ενός μάστορα της ρούμπα, του Papa Wemba!

Κάνουμε και μια στάση από τα μέρη μας όσων αφορά τον καλλιτέχνη. Μιλάω για τον Vangelis (Βαγγέλη Παπαθανασίου) και την ethnicήζουσα (που θυμίζει έθνικ μουσική, μη παρεξηγηθούμε κιόλα) προγκρεσιβιά του από τα πρώτα του δισκογραφικά χρόνια.

Παραμένουμε για λίγο ακόμα στην Ευρώπη και μεταφερόμαστε στη Γαλλία με οικοδεσπότη μας τον Rene Aubry και το μελαγχολικό του πιάνο.

Τελευταία επίσκεψη στην Αφρική, με τους Μαλινέζους Amadou et Mariam που ότι στερούντε από αίσθηση όρασης (τυφλοί γαρ) το ισορροπούν με τις μουσικάρες τους!

Δυτικότερα και παραμένουμε Αφρική ακούμε την επίσης πολυαγαπημένη του Ελληνικού κοινού, ξυπόλητη ντίβα όπως την αποκαλούν, Cesaria Evora από το Capo Verde και τη γεμάτη νοσταλγία φωνή της.

Κλείνω το μουσικό μας ταξίδι με τελευταίο προορισμό την Κούβα… ή μήπως το Μάλι (ξανά μανά)? Η σύμπραξη του κουβανού Eliades Ochoa και του Μαλινέζου Toumani Diabate μας σερβίρει ένα κομμάτι αμοιγώς Μαλινέζικο, παιγμένο όμως με κουβανική νοοτροπία δείχνοντας πόσα κοινά μπορεί να έχουν οι δύο αυτοί διαφορετικοί πολιτισμοί -η εκδοχή με τα λόγια, έχει βαθύ πολιτικοποιημένο στίχο. Ακολουθεί και η λίστα:

1.    Ravi Shankar - West Eats Meat,

2.    Omar Faruk Tekbilek - Long Wait,

3.    Tinariwen - Tahult In (My salutation),

4.    The Guo Brothers and Shung Tian - Trainning horses on the Mongolian Grassland,

5.    Mulatu Astatke - Yekermo Sew,

6.    Mark Atkins - Wongi Wongi,

7.    Peter Gabriel - Shadow,

8.    Vangelis - He - O,

9.    Rene Aubry - Le Grande Cascade,

10.    Amadou et Mariam - Senegal Fast Food,

11.    Cesaria Evora - Sabor De Pecado,

12.    Afrocubism - Mali Cuba.

Αυτά για την εκπομπή στις 4 Ιουλίου, τώρα για την εκπομπή της Δευτέρας 11 Ιούλη η κατάσταση δεν απομακρύνθηκε και πολύ όσων αφορά την αισθητική της προηγούμενης εκπομπής και του καλοκαιρινού κύκλου εκπομπών εν γένει. Η διαφορά ήταν οτι η επιλογή των κομματιών έγινε από κοινού με τον Νικόλα Μπ. Φίλος πρώτα απ'όλα προσωπικός και μετά της εκπομπής.

Η ιδέα αυτής της "συνεργασίας" εμπνεύστηκε από τις -κατά κάποιο τρόπο- συνεργασίες που ξεκίνησε ο Νίκος Φιλιππαίος στην εκπομπή του που -ακόμα- ψάχνει τίτλο και υλοποιήθηκε κατά τη διάρκεια της επιστροφής μας από την Αθήνα, μετά τη συναυλία που λέγαμε λίγο πιο πάνω! Με το στοιχείο της έθνικ μουσικής να υποχωρεί λίγο μετά την έναρξη της εκπομπής και να δίνει τη θέση του σε nu jazz και electronica μουσικές! Ορίστε και η λίστα για του λόγου το αληθές…

1.    Peter Gabriel - The Felling Begins,

2.    Thievery Corporation - Facing East,

3.    AfroCelt Soundsystem - Anatomic,

4.    Gonjasufi - Kowboyz & Indians,

5.    Ganga - All I Want Is To Forget,

6.    St. Germain - So Flute,

7.    Kruder & Dorfmeister - High Noon,

8.    Bonobo - Pick Up,

9.    Guts - Bubble =Part 1=,

10.    Gnarls Barkley - Just A Thought,

11.    Chemical Brothers - Chico's Groove,

12.    Xeper - Carceres Ex Novum.

Μεγάλο το άρθρο και για να μη σας κουράσω περισσότερο, ανανεόνω το ραντεβού μας για την Δευτέρα 18 Ιούλη με μουσικές απ'όλο το κόσμο στη δεύτερη συνέχεια. Να περνάτε καλά και να ακούτε μουσικάρες!

* Έργο του Νεουορκέζου Jean-Michel Basquiat.

*

Women on Top

του Γιώργου Ζ. Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από κακόβουλη χρήση. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε την Javascript για να τη δείτε.

Το αφιέρωμα της εβδομάδας που μας πέρασε αφορούσε τις γυναίκες! Γυναικίες φωνές είτε μέσα από συγκρότημα (γυναικείο πάντα), είτε από σόλο καριέρα. Στο γνωστό εναλλακτικό ύφος της εκπομπής, από τα ηχεία μας παρέλασαν πολλές και διάφορες φωνές, πότε πιο παραδοσιακές, ήρεμες, αιθέριες και πότε πιο σκληρές, δυνατές και ροκ! Η λίστα έμεινε στις νεότερες γυναικίες φωνές, ποιος ο λόγος να παρουσιάσουμε κάτι που ήδη ξέρετε?

Αγαπάμε και σεβόμαστε όλες τις κλασσικές γυναικίες φιγούρες είτε μιλάμε για την αισθαντική Joni Mitchell, για την αναρχοχίπισσα Patti Smith, είτε για την εύθραυστη Kate Bush! Ακούγοντας τις νέες λοιπόν σίγουρα θα ταξιδέψετε. Μπορεί το ταξίδι να ξεκινήσει από παλιά και γνώριμα μέρη που έχετε ξαναεπισκεφθεί και δεν κουράζεστε ποτέ να επιστρέφετε, μπορεί όμως και να σας πάει σε νέα, ανεξερεύνητα μέρη!
Ακολουθεί η λίστα με τα κορίτσια:

1.    Marissa Nadler - Thinking of You,
2.    Electrelane - Only One Thing Is Needed,
3.    Bat For Lashes - Sleep Alone,
4.    Lisa Mitchell - Pirouete,
5.    Blonde Redhead - Elephant Woman,
6.    Charlotte Gainsbourg - Voyage,

7.    Fever Ray - When I Grow Up,
8.    Moby - Wait For Me,
9.    Cansei de Ser Sexy (CSS) - Let' Reggae All Night,
10.  Yeah Yeah Yeah's - Zero,
11.  Goldfrapp - Human,
12.  Air - Cherry Blossom Girl,
13.  Bjork - Bachelorette.

Δευτέρα 4 Ιουλίου, υποδεχόμαστε τον μήνα με μουσικές απ'όλο τον κόσμο! Να είστε όλοι εκεί!

*ο πίνακας είναι δουλειά της εικαστικού Mila Huber

*

Summer Songs (Electronic part)

του Γιώργου Ζ. Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από κακόβουλη χρήση. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε την Javascript για να τη δείτε.

Η περασμένη εβδομάδα και πιο συγκεκριμένα από την Παρασκευή  μέχρι την Τρίτη  21 -προχθές για- κύλησε στους ρυθμούς της Ευρωπαϊκής Γιορτής για την Μουσική, τόσο για την πόλη, όσο και για εμάς εδώ στην εκπομπή. Η Ευρωπαϊκή Γιορτή Μουσικής διοργανώνεται στην πόλη μας ακόμα μια χρονιά με φρέσκους ήχους και συγκροτήματα.

Το "πάρτυ" ξεκίνησε -όπως είπα και παραπάνω- Παρασκευή 17 Ιούνιου και τελείωσε την Τρίτη 21 Ιουνίου όπου είναι και η Παγκόσμια Μέρα Μουσικής -γιορτή η οποία ξεκίνησε από τη Γαλλία το 1982 μετά από πρωτοβουλία του, τότε, Γάλλου υπουργού πολιτισμού Ζακ Λανγκ και η οποία  υιοθετήθηκε από την Αθήνα το 1985 με πρωτοβουλία της Μελίνας Μερκούρη καθώς -η Αθήνα- ήταν η 1η Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης. Συνδιασμένη έξυπνα με το Θερινό Ηλιοστάσιο (21 Ιούνη και αυτό) η γιορτή αποτελεί τον καλύτερο λόγο για να αφεθούμε στα μελωδικά χέρια της (σ.σ.μουσικής) και να απολαύσουμε για λίγο μουσικές και ήχους διαφορετικούς απ'ότι έχουμε συνηθίσει.

Αυτό που μ'έχει κάνει να ερωτευτώ την κίνηση αυτή είναι η ζωντάνια και το άλλο πρόσωπο που δίνει στη πόλη μας, κάνοντάς τη να μοιάζει περισσότερο σαν Μεγάλη Ευρωπαϊκή πρωτεύουσα -ή έστω πόλη- που σφίζει από ζωή οποιαδήποτε ώρα της ημέρας και σε κάθε της γωνιά έχει και από μια διαφορετική μουσική σκηνή για κάθε γούστο. Δυστυχώς όμως όλο αυτό τελειώνει και βυθιζόμαστε πάλι στη ρουτίνα και την αυτιστική επάνάληψη της καθημερινότητας.

Το πρόγραμμα πιθανώς να το είδατε είτε στο site μας αναρτημένο είτε να σας το μοίρασαν, οπότε δε θα το παρουσιάσω αναλυτικά εδώ. Θα αναφερθώ για το εξαιρετικό live των Expert Medicine τη δεύτερη μέρα, live για το οποίο μας είχε προετοιμάσει και ο Nikos Pakos νωρίτερα με τη συνέντευξη που κατάφερε να πάρει από τα παιδιά, μετά από αυτό της Θεοδωσίας Τσάτσου την οποία είδα μόνο στα τελευταία τρια κομμάτια και μετάνιωσα που δεν πήγα νωρίτερα!

Επίσης αξιοπρεπέστατο ήταν και το σχήμα που βγήκε ακριβώς μετά την Τσάτσου και πριν από τους Expert Medicine, οι Sequence Theory Project με τα εκπληκτικά φωνητικά της τύπισσας, που θύμιζαν εποχές Bristol με τα downtempo. trip-hop κομμάτια τους και τα άριστα ηλεκτρονικά ξεσπάσματά τους.

Θα μου πείτε όμως -και με το δίκιο σας- γιατί ξεκινάω από τη δεύτερη μέρα και όχι κανονικά από την πρώτη. Η αλήθεια είναι οτι το μόνο που να μ'ενδιέφερε ιδιαίτερα από την πρώτη μέρα. Νταξ καλοί οι Rafferty Rules, αλλά μόνο για όσους είναι λάτρεις του είδους…

Ούτως ή άλλως άργησα να πάω και την πρώτη μέρα και έτσι δεν είδα τα πρώτα ίσως πιο ενδιαφέροντα -για τα γούστα μου- σχήματα. Οι Funk't up(τοπικό σχηματάκι) που είδα λίγο, μετά τους Rafferty ήταν καλοί, τους είχα δει και μερικούς μήνες νωρίτερα σ'ένα φεστιβαλοπάρτυ, αλλά νομίζω θέλουν περισσότερο νεύρο. Γνώμη μου! Αυτό που μ'ενθουσίασε όμως από την πρώτη μέρα, ήταν τα  Dj set στο Manitu. Και οι 3 Dj's που έπαιξαν ήταν φοβεροί, στα προσφιλή είδη (μουσικά) του Manitu, reggae, dubstep, drum'n'bass και electronica. Κάτι βέβαια το οποίο συνεχίστηκε και τις επόμενες μέρες στα ίδια στυλ. Αντίστοιχα στο Posh και με πιο εκλεκτικά Dj set ωστόσο που κινούνταν στα electro, dance, minimal techno μουσικά ιδιώματα. Ενδεικτικά για μένα τα καλυτερα set που παρακολούθησα ήταν ο Night For Heroes την Δευτέρα και τη τελευταία μέρα (Τρίτη) ο General Gonzou (των Burger Project) και ο Dj S.P. λίγο πριν.

Επίσης παρόλο που δεν είναι κοντά στο στυλ μου, την Κυριακή παρακολουθήσαμε κάτι πιτσιρίκια που παίζαν punkίζουσα, hardcoreήζουσα μουσική στο Τελωνείο και οφείλω να ομολογήσω πως το δεύτερο συγκρότημα που ανέβηκε -μάλλον οι Dream Falls- είχε κιθάρα που έπαιρνε κεφάλια, μπορεί η φωνή του πιτσιρίκου που έκανε φωνητικά να μη τραβούσε, έτσι όπως θα ήθελε τουλάχιστον, αλλά αυτή η κιθάρα… Εύγε! Στο Τσαλαπάτα όμως τα πράγματα ήταν πολύ χαλαρά, σχεδόν υποτονικά. Δευτέρα και Τρίτη δεν ξέρω τι έγινε, δεν πήγα καθόλου. Όπως δεν πήγα και από τους Monovine τη Δευτέρα. Έμαθα όμως οτι ήταν πολύ καλοί. Μεγάλος χαμός όμως την Δευτέρα έγινε και έξω από το Poko Piko με το swing Dj set που είχαν, πραγματικά τρελή επιτυχία, η οποία όμως δεν συνεχίστηκε και την επόμενη μέρα με τη live band που έπαιζε swing όποτε θυμόταν όμως...

Εν κατακλείδι, όπως είπα και στην αρχή του άρθρου, κάτι τέτοιες διοργανώσεις αξίζουν συγχαρητηρίων αλλά δεν πρέπει να προσπεράσουμε και το οτι φάνηκε σαν προχειροδουλειά η φετινή διοργάνωση.

Πρώτα απ'όλα από το πρόγραμμα εκδηλώσεων το οποίο ήταν φτωχότερο από τις προηγούμενες χρονιές (πράγμα που δεν ξέρω αν μπορεί να αποδοθεί εξ ολοκλήρου στην επιικρατούσα οικονομική κατάσταση) και το οποίο μοιράστηκε κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή. Καλή η κίνηση ωστόσο ήταν να "σπάσουν" τις συναυλίες σε διάφορους χώρους και να δωθεί η αίσθηση οτι κάτι γίνεται στην πόλη το οποίο δεν περιορίζεται σε συγκεκριμένους χώρους μόνο, αλλά το σημαντικότερο νομίζω ήταν το οτι δεν υπήρχε ένας συγκεντρωτικός χώρος που να μαζεύει σημαντικό μέρος των εκδηλώσεων, όπως πέρυσι στο χώρο του Ο.Σ.Ε. που ήταν καταπληκτική εγκατάσταση για τέτοιους σκοπούς. Ελπίζω και εύχομαι του χρόνου τα πράγματα να είναι πιο οργανωμένα σε όλους τους τομείς.

Στα της εκπομπής τώρα. Μαζί σας ήμουν μόνο το πρώτο μισάωρο από το δεύτερο σκέλος της εκπομπής-αφιέρωμα στα καλοκαιρινά τραγούδια -ο λόγος που έφυγα ήταν για να παρακολουθήσω το άκρως ενδιαφέρον swing dj set που έλαβε χώρα στο Poko Piko, που ανέφερα και παραπάνω- καθώς μετά σας άφησα να απολαύσετε τις μουσικές επιλογές που έκανα ειδικά για εσάς.

Αυτή τη φορά με ηλεκτρονική μουσική από τα 90's κυρίως μας μετέφερε ένα άκρως καλοκαιρινό κλίμα πότε χαλάρωσης και πότε χορευτικού ξεσαλώματος! Ούτως ή άλλως το καλοκαίρι ενδείκνυται και για τις δύο αυτές καταστάσεις ισόποσα συνοδεία πάντα καλής μουσικής. Πάρτε μια γεύση λοιπόν από το τι ακούσαμε την Περασμένη Δευτέρα:

1.    Leftfield - Releash The Pressure,

2.    Orbital - Lush 3-1,

3.    The Chemical Brothers - Denmark,

4.    808 State - Pacific State,

5.    Aphex Twin - Heliospan,

6.    Kid 606 - Live Acid Jam,

7.    Modeselektor - Godspeed,

8.    The Prodigy - Poison (95EQ),

9.    Fatboy Slim - Right Here, Right Now,

10.    Simian Mobile Disco - Off The Map (ft. Jamie Lidell).

*Η αρχική μορφή της λίστα ήταν διαφορετική, αλλά λόγω κάποιων δυσκολιών που παρουσιάστηκαν διαμορφώθηκε καπως έτσι.

Αυτά τα ολίγα για την περασμένη βδομάδα, ελπίζω να μη σας κούρασα, ραντεβού αύριο βραδάκι με περισσότερες μουσικές περιπλανήσεις στην εκπομπή "And now for something completely different".

*

Summer Songs

του Γιώργου Ζ. Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από κακόβουλη χρήση. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε την Javascript για να τη δείτε.

Είναι μέρες που δεν έχω καθόλου όρεξη ρε παιδί μου. Ασε που οτι πάω να κάνω απλά δε βγαίνε, ξέρεις, πάνε στραβά τα πάνται. Δε συντρέχει κάποιος ιδιαίτερος λόγος που συμβαίνει αυτό, απλά δε τη "παλεύω"… εκεί που η γκρίνια και η μιζέρια αφήνει τον πολυαγαπημένο G.R.A.F.I.A.S. (http://jonkaps.blogspot.com/)- γκρίνια την οποία κάνει με το γνωστό αξιαγάπητο-παραπονιάρικο ύφος του,  τη βλέπω να έρχεται προς το μέρος μου και να με φλερτάρει σχεδόν πρόστυχα. Ποιος? Εγώ?! Γκρίνια εγώ? Ευχαριστώ δε θα πάρω και όντως πιο πιθανό είναι να δεις πολική αρκούδα να παίζει μπαγλαμά στην Ερμού και να σου τείνει το χέρι, παρά να μ'ακούσεις να γκρινιάζω.Συνήθως ότι μ'ενοχλεί το κάνω γαργάρα ή απλά δε δίνω σημασία.

Και στη τελική ok παράξενο με λές -όχι γέρο-παράξενο, μη τα πάρω- αλλά όχι και γκρινιάρη Μωρέ λες τώρα που το σκέφτομαι καθαρότερα να είμαι απαθής και να είναι και λόγος για να τσαντίζω τους άλλους? Δε μου κάθεται καλά όμως αυτό, δε μου ταιριάζει. Δε γίνεται να είσαι μονόπλευρα απαθής, εννοώ οτι παθιάζομαι με τη μουσική, με τις ταινίες, με τα κόμιξ και γενικότερα με ότι καινούργιο -και εννοείται καλό- πραγματάκι ανακαλύπτω. Άρα ούτε κι απ'αυτό… Ίσως τελικά να είναι από "εκείνες" τις μέρες, που λένε, που απλώς όσο και να ψάχνεις τη λέξη "όρεξη" στο ψυχολογικοκάτι λεξικό σου δε τη βρίσκεις! Όλοι ξέρετε για τι πράγα μιλάω, έτσι?

Όλη αυτή η χαρτογράφηση του ψυχολογικού μου γίγνεσθαι, τη δεδομένη στιγμή,  βέβαια ουδεμία σχέση έχουν με την περασμένη εκπομπή που από κέφι και όρεξη είχε με το τσουβάλι! Το δήλωσα άλλωστε ευθαρσώς από τον -απλοϊκό κατα τ'άλλα- τίτλο: "Summer Songs"! Μπήκε το καλοκαίρι και το θεώρησα σχεδόν επιβεβλημένο ν'αφιερώσω μια εκπομπή με χαλαρά καλοκαιρινά κομμάτια στο γνωστό ύφος της εκπομπής, ολίγη από alternative με electronica διάθεση. Και όπως είπα και στον αέρα τα τελευταία κομμάτια λειτουργούν σαν γέφυρα για την επόμενη εκπομπή που θα παραμείνει στη καλοκαιρινή διάθεση μεν, αλλά αυτή τη φορά με ηλεκτρονικούς ήχους από τα παλιά!

Ας δούμε όμως τη λίστα:

1.    Archive - Love In Summer,

2.    The Cure - Snow In Summer,

3.    The Flaming Lips - It's Summertime,

4.    Beck - Electric Music And The Summer People,

5.    Phoenix - Summer Days,

6.    Primal Scream - Beautiful Summer,

7.    Shy Child - Summer,

8.    The Decemberists - Summersong,

9.    Fleet Foxes - Mykonos (Alternative Version),

10.    Chicha Libre - Indian Summer,

11.    Vampire Weekend - Horchata,

12.    Saint Etienne - Nothing Can Stop Us,

13.    Skream! - Summer Dreams.

Όπως διακρίνετε την playlist σχεδόν μονοπωλεί η λέξη summer!

Η επόμενη εκπομπή "And now for something completely different" είναι παραδοσιακά την ερχόμενη Δευτέρα, 13 Ιουνίου! Ως τότε, καλά μουσικά ταξίδια ;)

*μη σας ξεγελούν οι ομπρέλες, από έκθεση για το καλοκαίρι είναι

*

Post-Barc

του Γιώργου Ζ. Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από κακόβουλη χρήση. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε την Javascript για να τη δείτε.

Αχ Βαρκελώνη!!! Μια βδομάδα διακοπή και πάλι κοντά σας με την εκπομπή της Δευτέρας, "And now for something completely different" και νομίζω οτί γίνεται κατ'ευθείαν αντιληπτός ο λόγος απουσίας… Ναι ναι ένα μίνι ταξιδάκι προς την πανέμορφη Βαρκελώνη ίσα για να αλλάξουμε παραστάσεις και να γεμίσουμε (?) μπαταρίες… Δυστυχώς στο Primavera, το γνωστό μουσικό φεστιβάλ που γίνεται αυτή τη περίοδο (26,27 και 28 Μαίου) στη Βαρκελώνη δε καταφέραμε να πάμε λόγω του οτι φύγαμε 2 μέρες νωρίτερα από την έναρξη του. Του χρόνου καλύτερη οργάνωση!

Χρωστάω όμως τη λίστα ακόμα από την περασμένη εκπομπή, με φανκιζογρουβαριστούς ήχους! Εκπομπή που καλωσόριζε το καλοκαίρι με το καλύτερο και ρυθμικότερο τρόπο. 13 τον αριθμό τα κομμάτια που ακούσαμε τότε, Δευτέρα 16/5 και είναι τα παρακάτω:

1.    Placebo - Humpty Dumpty,

2.    Speedometer - Time for a change ,

3.    The Apples - Killing In The Name Of,

4.    The Jimmy Entley Sounds - Charlie's theme,

5.    Ray Barretto - Tin Tin deo,

6.    Beat Condukta (άλλωτα jaylib και άλλωτε  - madlib) - Indian Delis,

7.    Amral's Trinidad Cavaliers Steel Drum OrchestraWall (part 2) - Les Garde Volent Au Secours Du Roi,

8.    Black Lillies - I need a little time,

9.    Ruede Hagelstein- Eclectic People,

10.    Chriss Joss - Surrounded,

11.    Amon Tobin - 4 ton Mantis (Bonobo Mix),

12.    Lupe Fiasco - Daydreamin',

13.    J-Walk - Soul Vibration.

Η εκπομπή όμως της Δευτέρα που μας πέρασε παρ'όλο που μουσικά κινήθηκε σε άλλο ύφος, δεν άφησε το καλοκαιρινό στοιχείο στην απ'έξω! Αυτό που "ενέπνευσε" και τελικά διαμόρφωσε και τη λίστα ήταν ο θάνατος του Gil Scott-Heron, του πρώτου hip-hopper -αν μπορώ να πω κάτι τέτοιο- ο οποίος αποτραβηγμένος από τη μουσική βιομηχανία για πάρα πολλά χρόνια, επέστρεψε δισκογραφικά πέρυσι με τον αυτοβιογραφικό δίσκο "I'm new here" δείγματα του οποίου είχαμε ακούσει τότε. Ο Jamie xx (Jamie Smith) των The xx έκανε ένα πολύ καλό remix του δίσκου και το παρουσίασε σαν "We're new here", τον Φλεβάρη που μας πέρασε.

Καλλιτέχνες που έχουν επιρρεαστεί -και φαίνεται μουσικά αυτό- από την hip-hop ακούσαμε την περασμένη Δευτέρα ισορροπώντας με τη γλυκειά ανάμνηση που μου άφησε το ταξίδι στη Βαρκελώνη -όπως προείπα. Πολλά πράγατα που είδα έξω μου άρεσαν. Δε θα αναφερθώ στο οτι η πόλη είναι ένα ολοζώντανο μουσείο του Gaudi (πολλοί από εσάς μπορεί να την έχετε δει ήδη), όυτε για το πόσο πολιτισμένοι ήταν οι άνθρωποι, είτε μιλάμε για τους ντόπιους, είτε για τους αλλοδαπούς-τουρίστες ή-ξερω-γω-τι-άλλο. Αυτό που μου έκανε τη μεγαλύτερη εντύπωση ήταν ότι αγαπάνε και προσέχουν την πόλη τους οι ίδιοι. Μιλάμε για καθαριότητα, όχι αστεία. Τη γύρισα τη Βαρκελώνη, τη περπάτησα σε αηδιαστικό βαθμό. Θέλω να πω οτι δεν μείναμε μόνο στο λαμπερό κέντρο που όλα είναι καλώς καμμωμένα, αλλά γυρίσαμε γειτονιές, δρομάκια, σοκάκια. Ε λοιπόν πουθενά δε μύρισα-είδα σκουπίδι, άλλα πράγματα μπορεί, σκουπίδι όχι! Τέλος πάντων, ψηλά γράμματα ίσως για τους περισσότερους και για να μη γίνομαι κουραστικός όσοι δεν έχετε πάει το συνιστώ ανεπιφύλακτα!

Υγ. Βρεθήκαμε και στη Πλάθα Καταλούνια (Plaça Catalunya) με τους Ισπανούς "Αγανακτισμένους" όπου μας άφησαν τις καλύτερες εντυπώσεις σε κάθε τομέα.

Όσων αφορά τη λίστα μας τώρα….

1.    Gil Scott-Heron and Jamie xx - The Piano Player,

2.    Gil Scott-Heron - Me and the Devil,

3.    Ancient Astronauts - Still a Soldier,

4.    Gonjasufi - Candylane (Bibio mix),

5.    Gus Gus - Believe,

6.    Camino Del Sol - Dans Les Rues De Barcelone,

7.    Prefuse 73* - Storm Returns,

8.    Bonobo - Animals,

9.    Fingathing- You Fly Me,

10.    Cujo - Mars Brothers,

11.    Apollo 440 - Bulletproof Blues,

12.    Air - Les Voyage De Penelope.

*Ρε παιδιά, το όνομα του Prefuse 73 είναι Guillermo Scott-Herren, αν αυτό δεν είναι διαβολική σύμπτωση τότε τι?

Το κείμενο αυτό θα έπρεπε να βρίκεται αναρτημένο 2-3 μέρες νωρίτερα αλλά μιλάμε για ασυνέπεια…:P

Το επόμενό μας ραντεβού είναι τη Δευτέρα κλασσικά 6 Ιουνίου και βέβαια τη γνωστή ώρα, 22.00 με 23.00, καλά μουσικά ταξίδια!

*

New Releases

του Γιώργου Ζ. Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από κακόβουλη χρήση. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε την Javascript για να τη δείτε.

Μικρή διακοπή από τα αφιερώματα για την προηγούμενη εκπομή "And now for something completely different", για να ακούσουμε  τις νέες κυυκλοφορίες μέχρι εκείνη τι στιγμή είτε από συγκροτήματα που έχουν ήδη κάποια δισκογραφική πορεία στο χώρο είτε όχι.

Όπως είναι λογικό δε μπορέσαμε να καλύψουμε όλες τις νέες κυκλοφορίες -κάτι τέτοιο πρακτικά θα ήθελε εκπομπή παραπάνω από δύο ώρες τουλάχιστον- αλλά "περιοριστήκαμε" σε αυτές που αφορούν το μονοπάτι των "ανεξάρτητων"  (indie) κυκλοφοριών, με ολίγη από "εναλλακτικές" (alternative) και ενδεικτικό πέρασμα από "βιομηχανικό" (industrial) ήχο και "ηλεκτρονικό" (electronic) - ο θεός να με κάνει! Ότι έμεινε απ'έξω εδώ είμαστε για την επόμενη εκπομπή με νέες κυκλοφορίες!
Γiα να δούμε όμως λίγο εν τάχει τι ακούσαμε την Δευτέρα που μας πέρασε:

1.    Okkervil River - The river,
Από το δίσκο "Iam very far",  ακόμα μια αξιόλογη κυκλοφορία έρχεται να προστεθεί στην ήδη επιτυχημένη πορεία του Τεξανού συγκροτήματος στο γνώριμο ήφος τους, ένα πάντρεμα δηλαδή από indie με folk rock.

2.    Fleet Foxes - Helplessness Blues,
Πολυαναμενόμενη συνέχεια μετά από το απίστευτο ντεμπούτο τους το 2008. Helplessness Blues ο τίτλος του νέου τους δίσκου που κυκλοφόρησε αυτές τις μέρες και ήδη μιλάμε για έναν από τους καλύτερους δίσκους της χρονιάς.

3.    Amos Lee - Windows are rolled down,
Δίσκος που κυκλοφόρησε μες τη καρδιά του χειμώνα ο Mission Bell, αλλά που νιώθεις τη ζεστασιά του καλοκαιριού σε κάθε άκουσμα του. Η φωνή του Amos Lee μαγευτική.

4.    The Antlers - No widows,
Το 2009 είχαμε όλοι μουδιάσει στο άκουσμα του Hospice (τότε δίσκου τους). Φέτος επιστρέφουν με το  Burst Apart και με λιγότερη κατήφεια, αλλά πολύ δυνατό αποτέλεσμα!

5.    Wild Beasts  - End come too soon,
οι Wild Beasts επιστρέφουν με τον τρίτο τους δίσκο και ωριμότερο. Ο Smother είναι ένας εντυπωσιακός δίσκος, τέλος.

6.    Belong - Different Heart,
Πέντε χρόνια μετά το ντεμπούτο τους, οι Belong επιστρέφουν με το Common Era και ξαναστοιχειώνουν τα όνειρά μας…

7.    Lowland - The world pages,
Το μόνο που κατάφερα να ανακαλύψω για αυτούς είναι οτι μας έρχονται από Νέα Ζηλανδία μεριά και υπόσχονται αρκετά.

8.    The Twilight Singers - On the corner,
Και μόνο που ακούς για Greg Dulli (λέγε με Afghan Whigs) δε θες τίποτα περισσότερο. Βάλε τώρα στις συμμετοχές και τον Mark Lanegan (αυτός δεν είναι που έβγαλε δισκάρα με τη  Isobel Campbell πέρσι? ναι ντε, η πάλαι ποτέ         φωνή των Screaming Trees).

9.    Her Name Is Calla - Maw,
Το εν λόγω συγκρότημα μας έχει συνηθίσει σε ποιο χαλαρά κομμάτια με δυνατά ξεσπάσματα που και που. Σε αυτό το Ep -Maw- δεν αλλάζει κάτι, μόνο το συγκεκριμένο κομμάτι είναι ποιο άμεσο και τσίτα!

10.    In the Nursery  - Crepuscule,
Το βιομηχανικό πέρασμα που λέο παραπάνω είναι από τους In the Nursery, γιγάντιο συγκρότημα με μεγάλη εμπειρία σε soundtrack -κάτι που διακρίνεται και σε τούτο το δίσκο- είναι μερικά πολύ επιδερμικά στοιχεία.
,
11.    Ulver - Providence,
Και τυο ηλεκτρονικο-ατμοσφαιρικό κλείσιμο της εκπομπής με μια μπάντα χαμαιλέοντα, τουλάχιστον στα πρώτα της βήματα. Εμείς από black metal ξεκινήσαμε, πως καταλήξαμε στα downtempo ηλεκτρονικά… δεν είναι όμως τόσο         απλό όσο το περιγράφω. Ψάξτε του Ulver και στο τελευταίο τους War of the roses, αλλά και στα προηγούμενά τους. Δε θα χάσετε!

Στα συναυλιακά highlights για αυτή τη βδομάδα είναι σήμερα οι Broken Seals, στο Warehouse με είσοδο 5 ευρά, αύριο οι Stereo Mc's Στο Gold Star Concert Hall με είσοδο στα 25 ευρά (περιορισμένη προπώληση 20) και το Σάββατο ο Κωνσταντινος Β. με 13 ευρώ προπώληση και 15 είσοδο.

Καθόλου άσχημα ε? Κατα νου και το μεγάλο live της επόμενη εβδομάδα (Παρασκευή 20 Μάη), αυτό με τοn Vassiliko των Raining Pleasure που έχει είσοδο 5 ευρά και αυτός και χορηγός επικοινωνίας είναι ο Nova Fm.
Εντυπώσεις από Cayetano Live Band είπαμε στον αέρα της εκπομπής και αναφέρει και ο Νίκος Φιλιππαίος στο δικό του αρθράκι!
Μέχρι την επόμενη εκπομπή, Δευτέρα 16 Μάη, καλά να περνάτε και καλές ακροάσεις!

*

"Song Of Protest"

"And now for something completely different" κάθε Δευτέρα 22.00 - 23.00 με το Γιώργο Ζ.

του Γιώργου Ζ. Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από κακόβουλη χρήση. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε την Javascript για να τη δείτε.

Η αλήθεια είναι πως τις τελευταίες μέρες "ταξιδεύω". Όχι ότι τις υπόλοιπες είμαι απαραίτητα με το κεφάλι μέσα και δε χαζεύω… αλλά όπως και να το κάνουμε δεν ακούς κάθε μέρα νέα σαν και αυτό.

Το μπάσο των Pink Floyd, ο Roger Waters, επιβεβαίωσε αυτό που ξεκίνησε σαν φήμη και έτσι στις 8 του Ιούλη θα τον έχουμε κοντά μας (στο κλειστό γήπεδο μπάσκετ του Ο.Α.Κ.Α) για να μας παρουσιάσει το "The Wall Live" σε μια συναυλία η οποία θα βιντεοσκοπηθεί  κιόλας. Οι τιμές εισιτηρίων ξεκινούν από τα 55, 65, 88 και 145 για τις θέσεις V.I.P, μπορείτε όμως να βρείτε πιο αναλυτικές πληροφορίες -και σχεδιάγραμμα των θέσεων"- οπουδήποτε στο internet (ενδεικτικά αναφέρω το μουσικό site www.rocking.gr).

Στα της εκπομπής τώρα, έχοντας νοπή ακόμα την Εργατική Πρωτομαγιά, αντλώ έμπνευση και σκαρώνω τη playlist ξεκινώντας χαλαρά και "παραδοσιακά", όπως αρμώζει σε μια "μουσική επανάσταση", από τη μέση όμως και μετά -και αφού ξυριστικές μηχανές απεργούν και ξυραφάκια έχουν στάση εργασίας- μας την πέφτουν οι μαλλιάδες με άγριες διαθέσεις!

Το αφιέρωμα ήταν ξεκάθαρο -και φυσικά στα πρότυπα αυτού της 17ης Νοέμβρη- δηλαδή για τα επαναστατικά τραγούδια που θα μπορούσαν άνετα να "ντύσουν" μια ημέρα σαν κι αυτή, εναλλακτικά βέβαια, τα δικά μας (Θεοδωράκης, Λοϊζος κτλ.) λίγο πολύ τα ξέρουμε όλοι!

Είτε χρησιμοποιώντας την κλασική συνταγή, είτε πηγαίνωντας λίγο πιο πέρα με διαφορετικές εκτελέσεις και τραγούδια που δεν ακούγωνται και τόσο, η playlist της εκπομπής διαμορφώθηκε κάπως έτσι στην τελευταία εκπομπή με θέμα τα απανταχού "Protest Songs"!

1.    Natalie Merchant - Which side are you on?,
2.    Manic Street Preachers - If you tolerate this your children will be next,
3.    John Lennon - Imagine,
4.    Bob Dylan - Hurricane,
5.    Morrissey  - Irish Blood, English Heart,
6.    Billy Bragg - The Internationale,
7.    Pink Floyd - Another Brick In the Wall (part 2),
8.    The Clash - Rock The Casbah,
9.    Ian Brown ft. Sinnead O'Connor - Illegal Attacks,
10.    Rage Against The Machine  - Bulls On Parade,
11.    Electric Hellfire Club - Sunday Bloody Sunday,
12.    KMFDM - Stars & Stripes,
13.    White Zombie - Children Of The Grave.

Ανανεώνουμε το rendez-vous για την επόμενη Δευτέρα 9 Μαϊου. Ως τότε καλές μουσικές περιπλανήσεις!

*

Dark Side Of Electronic...

"And now for something completely different" κάθε Δευτέρα 22.00 - 23.00 με το Γιώργο Ζ.

του Γιώργου Ζ. Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από κακόβουλη χρήση. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε την Javascript για να τη δείτε.

Είμαι αδικαιολόγητος. Συνήθως 2, το πολύ 3 μέρες μετά την εκπομπή, υπάρχει και το άρθρο στο site. Θα επικαλεστώ όμως τη χαλαρότητα των ημερών, σε συνδιασμό με διάφορες άλλες υποχρεώσεις -και καλά- με την ελπίδα να τη βγάλω καθαρή! Και για να σας καλοπιάσω, ανέβασα την εκπομπή σχεδόν αμέσως μετά τη μετάδοσή της και βεβάιως είναι ακόμα διαθέσιμη για αυτούς που την έχασαν, μα και για αυτούς που θέλουν να την ξανακούσουν στο http://soundcloud.com/georgeloukas/nova-fm-106-dark-side-of .

Χρόνια Πολλά κατ'αρχάς, ελπίζω να περάσατε καλά με τις οικογένειές σας και να μην το παρακάνατε (αν και χρειάζεται που και που ;-) ). Ποτέ δεν ήμουν ιδιαίτερα πνευματικός τύπος -με τη θησκευτική έννοια- κάθε άλλο μάλιστα, αλλά πάντα με συγκινούσε η βυζαντινή μουσική και γενικότερα η μουσική που οι ρίζες της χάνονται στα βάθυ της ανατολής. Ένα πολύ καλό άκουσμα -αν και καθυστερημενα- για τις ημέρες πέραν βέβαια των γνωστών αξιόλογων -και χιλιοακουσμένων, η αλήθεια είναι, έργων, είναι ο δίσκος "Athos" του πολύ  Stephan Micus ηχογραφημένος το 1994 και εμπνευσμένο από τι άλλο, από το Άγιον Όρος.  Θα μπορούσα να γράφω για την γαλήνη και την εσωτερικότητα αυτού του δίσκου, καθώς και για διάφορες άλλες "εναλλακτικές" προτάσεις, αλλά νομίζω πως δε θα είχε νόημα τώρα κοντά μια βδομάδα μετά το Πάσχα :P

Οι μουσικές πολλές, οι νέες κυκλοφορίες ακόμα περισσότερες η επιλογή όμως του αφιερώματος ήταν πολύ συγκεκριμένη. Πειραματική ηλεκτρονική σου λέει, με αναφορές σε δυστοπικά ηχοτοπία και κλειστοφοβικές βιομηχανικές μουσικές περιοχές. Και καλά ρε Ζούκα, θα μου πείτε, Μεγάλη Δευτέρα ήταν η εκπομπή, τι σχέση έχει λοιπόν με το Πάσχα η όλη ηλεκτρονική ανακατοσούρα που ακούσαμε?

Ξεκινώντας με κάτι ατμοσφαιρικό, μη σας αγριέψω απ'την αρχή, από τον Hecq (κατά κόσμον Ben Lukas Boysen) όπου δίνει στίγμα για το τι πρόκειται να ακολουθήσει,

Ο Daniel Myer εμφανίζεται δύο φορές σ'αυτή την εκπομπή, εδώ με τους Haujobb (ντουέτο Myer με τον Dejan Samardzic) στον απίθανο δίσκο Freeze Frame Reality, αρχίζει παραπλανητικά με κιθάρα για να συνεχίσει με το γνώριμο industrial-electronic ήχο του συγκροτήματος,

Ωραία όλα αυτά, αλλα ακόμα δεν έχει προσδιοριστεί η σχέση της εκπομπής με το Πάσχα. Ο Bad Sector (είναι ο Τοσκανέζος Massimo Magrini) θα μπορούσε να θεωρηθεί ο Μέγας Μάγιστρος του χωριού (ακούστε το κομμάτι και θα με θυμηθείτε), αφού και μόνο ο τρόπος που συνθέτει και αναπαράγει τη μουσική του μόνο μαγικός-μαγευτικός θα μπορούσε να θεωρηθεί! Δε συζητώ βέβαια για τις εκάστοτε συνθέσεις του,

Από το πρώτο spiritual κομμάτι στο αφιέρωμα η συνέχεια στον Access to Arasaka που εύκολα θα μπορούσε να θεωρηθεί electro-blues κομμάτι (να 'χαμε, να λέγαμε!) που θυμίζει άνετα το Blade Runners Blues του δικού μας Vangelis από το αριστουργηματικό soundtrack της -επίσης αριστουργηματικής- ταινίας Blade Runner,
Σε πιο downtempo, electronica ρυθμούς το επόμενο κομμάτι, από τους πρωτεργάτες της Warp, Plaid  στο θέμα που γράψαν για το Anime του Michael Arias, Tekkon Kinkreet!

Ο μάστορας των samper Amon Tobin (πλήρες όνομα: Amon Antonai Santos de Araujo Tobin), ξέφυγε από το roster της Warp, που έλεγα και παραπάνω, για την επίσης φοβερή Ninja Tune. Τον απολαμβάνουμε σ'ένα κομμάτι τόσο μανιασμένα rock, όσο και τρομακτικά ηλεκτρονικό.

Και για αυτούς που βιάζονται να κατηγορήσουν για το πόσο Πασχαλινή εξακολουθεί να είναι η λίστα, ας ακούσουν και το επόμενο που ισορροπεί αριστοτεχνικά το  idm με την ambient ατμόσφαιρα. Το νέουδο Totakeke (Frank Mokros) είναι υπεύθυνο για το υπέροχο κομμάτι, μαζί με μια αγκαλιά φρέσκα ονόματα όλοι από New York (συμπεριλαμβανομένου και του Access to Arasaka), αποτελούν τους στυλοβάτες του ήχου αυτού.

Καλλιτέχνης που μου πρότεινε μια φίλη της εκπομπής, που εκ των υστέρων κατάλαβα οτι είναι ο ένας από το -τέως- δίδυμο των Γερμανών  Beefcake. O Kattoo (Volker Kahl)  σε κομμάτι από το τελευταίο του δίσκο διαμορφώνει ένα τοπίο -ίσως και για πρώτη φορά σε τούτο το αφιέρωμα- αισοδοξίας,

Αυτή είναι η δέυτερη φορά που συναντάμε τον Daniel Myer στο αφιέρωμα, με το moniker του Architect αυτή τη φορά και με σαφώς πιο σκληρό ήχο -έχει μεσολαβήσει βέβαια και μια 15ετία από το Freeze Frame Reality. Να υπενθυμήσω ότι ο Myer τελευταία συνεργάζεται και με τους ιδιαίτερα αγαπητούς Covenant (κυκλοφόρησαν και νέο δίσκο μαζί, το Modern Ruin μετά από 6-κάτι χρόνια),

Πλησιαζοντας προς το τέλος της εκπομπής ο ήχος πλάθεται σε λίγο πιο χορευτικό και ο υπεύθυνος είναι ο αξιαγάπητος, και σαλταρισμένος βέβαια, Aphex Twin υπό το moniker -ένα από τα πολλά- AFX! Με την acid techno του με κάνει να θέλω να ακούσω κάτι καινούριο από τα χεράκια του ακόμα περισσότερο. Η λατρευτική σχέση που τρέφω δικαιολογεί απόλυτα την επιλογή :-P

Ορίστε ποιος κλείνει τη πόρτα στο αφιέρωμά μας. Ακόμα ένα συγκρότημα που θα μπορούσα να ακολουθώ ακόμα και αν αποφάσιζαν να το γυρίσουν σε τελετουργικές συνθέσεις για βαπτίσεις! Οι Autechre ρεμιξάρουν τον εαυτό τους σ'αυτή την ηλεκτρονική προσευχή και εμείς κάνουμε το σταυρό μας να μη τελειώσει ποτέ!

Αν η Warp ήταν τρελοκομείο, όπως είπα και ζωντανά, θα μπορούσε να κοκορεύεται πως έχει από τα παρανοϊκότερα ονόματα στους κόλπους της, ο ίδιος ο Aphex Twin άλλωστε έχει περιγράψει τον εαυτό του στη Guardian "σαν ένα παιδί από την Κορνουάλη που θα έπρεπε να είχαν κλειδώσει σε φυλακές ανηλίκων, που όμως κατάφερε να ξεφύγει και όλη τη τρέλα να την κάνει μουσική". Respect mates!

Πιο ευδιάκριτα και συγκεντρωμένα:

1.    Hecq - Dayout (vs Ginormous),
2.    Haujobb - Nezzwerk,
3.    Bad Sector - Mohr (Li Chi),
4.    Access To Arasaka - Trancendence,
5.    Plaid - Snakeing,
6.    Amon Tobin - Esther's,
7.    Totakeke - Untitled 4,
8.    Kattoo - I-I I-II I- I--II- I--I-II I--I-I ,
9.    Architect - The Shadow of Eve,
10.  AFX - .215061,
11.  Autechre - The Egg,

Ορίστε και κάτι αξιοπρόσεχτο, G.R.A.F.I.A.S. (http://jonkaps.blogspot.com/), εμένα που λέτε η σχέση μου με τη metal περιοριζόταν σ'ένα τυπικό και ευγενικό καλημέρα! Έλα όμως που ο μπαγάσας ο G.R.A.F.I.A.S. τα λέει… ή μάλλον τα γράφει παραστατικά και ζουμερά και το λιχούδικο το αυτάκι μου δε μπορεί να μείνει μόνο στη περιγραφή… θέλει και το μπινελικάκι του (μεζεδάκι εννοώ, έτσι!). Δε σ'αφήνει παραπονεμένο όμως, γιατί εκτός από τη πένα (νταξ πληκτρολόγιο, εκεί θα τα χαλάσουμε?) ξέρει να μανιπουλάρει και τα μικροφωνο-κόνσολα άριστα, με τη βοήθεια του φίλου Leo Arvan, και μας σερβίρουν αχνιστά αφιερώματα και νέες κυκλοφορίες πάντα σχετικά με τη metal σκηνή!  
Αν παρ'ελπίδα γουστάρεται από κλασικά metal κομμάτια, μέχρι ακατάσχετους βόθρους με μελωδικές φιοριτούρες τότε αξίζει να αφιερώσεται αφτιά για το μερακλήδικό δίδυμο! Το Indiground Radio (http://www.indiegroundradio.com/) είναι το στέκι που θα βρείτε το εν λόγω δίδυμο κάθε Πέμπτη (σα χθες καλή ώρα) 12.00 - 02.00 το βράδυ, υπό τον τίτλο Metal AM!
Να λοιπόν που η απλή καλημέρα -που έλεγα πριν για τη σχέση με τη metal- εξελίσσεται σε φιλικό καφέ και ότι ήθελε προκύψει!
Αυτά λοιπόν και το επόμενο rendez-vous τη Δευτέρα 2 Μάη στις 22.00!

*Στιγμιότυπο από το video-clip του Gantz Graf των Autechre.

*

Whatever...

"And now for something completely different" κάθε Δευτέρα 22.00 - 23.00 με το Γιώργο Ζ.

του Γιώργου Ζ. Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από κακόβουλη χρήση. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε την Javascript για να τη δείτε.

Χωρίς αφιέρωμα η τελευταία εκπομπή "And now for something completely different". Η επιλογή των κομματιών όμως δεν ήταν τυχαία, μάλλον συνειρμική θα μπορούσα να τη χαρακτηρίσω και πειραματική σε σημεία. Σαν έμπνευση μάλλον επικαλλούμαι τις live εμφανίσεις των προηγούμενων ημερών που παρακολούθησα και κυρίως αυτή ων Electric Litany που ήταν συναρπαστική!
Το εν λόγω σχήμα αποτελείται από  από τέσσερις ανθρώπους: τον Alexandros Miaris στη κιθάρα, το πιάνο και τη φωνή καθώς επίσης και στη διασκέδαση των συναυλιαζόμενων (και συναυλιαζόντων :P), τον Richard Simic στα drums και τα κρουστά,  τον Ben Prince στα πλήκτρα και τέλος τον επίσης έλληνα Alex Deligiannidis στο μπάσο. Η μαγεία που ζήσαμε πέρυσι -τέτοια εποχή περίπου- με τον δίσκο τους που μόλις είχε κυκλοφορήσει μεταφέρθηκε αυτούσια στο συναυλιακό χώρο του Warehouse (όπου και τους φιλοξένησε). Ακούσαμε και ένα καινούργιο κομμάτι εξίσου δυναμικό μα περισσότερο μελωδικό!

Λίγο νωρίτερα (μια βδομάδα πριν) πέρασαν από τα μέρη μας και οι παλαβοί rockabiλάδες (beer-a-bilάδες όπως μας παρουσιάστηκαν) Bullets. Γνωστοί πια σε αρκετά μέρη του κόσμου, από τη μακρινή Αυστραλία ως και τη καρδιά της Ευρώπης και πέρα στην Αμερική, κάθε τους live αποτελεί γεγονός (έχουν κάνει live ακόμα και σε τρένο καθώς εκτελούσε τη προγραματισμένη του διαδρομή!) λόγω της απίστευτης ενεργητικότητας τπυ και σαφώς της cool προσέγγισης (Θεσσαλονικείς γαρ) των πραγμάτων και της μουσικής κατ'επέκταση. Με rock'n'roll ρυθμούς λοιπόν ξεσκονίσαμε κάθε γωνιά του χώρου μιας και το κέφι που μετέδωσαν γρήγορα μετατράπηκε σε "διαγωνισμό" χορευτικής φιγούρας από αυτούς που παρακολουθούσαν!

Σε παρόμοιο ήχο αλλά με περισσότερη βάση στα blues μας ήρθαν και οι παλιοί Blues Wire! Η ιστορία μου μ'αυτούς πάει πολλάααα χρόνια πίσω, όταν γύρω στα 14 μου διαβάζω οτι θα παίξουν σ'ένα τοπικό φεστιβάλ αυτοί μεταξύ άλλων και ενθουσιάζομαι! Δυστυχώς όμως δε κατάφερα να τους δω τότε και για πολλά χρόνια έκτοτε, να όμως που έφτασε η ώρα και τη περασμένη βδομάδα τους κατα ευχαριστήθηκα! Η έκπληξη ήταν η κοπελία στα drums που κυριολεκτικά έπαιρνε κεφάλια και η καλύτερη στιγμή όταν 2 από τους -δικούς μας, Λαρισαίους- Blues Trackers ανέβηκαν στη σκηνή για "βοήθεια"! Τη βραδιά άνοιξαν οι εξαιρετικοί W.C. (who cares) Blues Band.

Θεωρώ περιττό να σας παροτρύνω να παρακολουθήσετε τα παραπάνω συγκροτήματα, απλά "κυνηγήστε" τους όπου τους πετύχετε και δε θα χάσετε!

Οι Swing Shoes μαζί με τη Sugahspank και οι Yanneis ήταν τα τελευταία live σχήματα που είδα τη περασμένη βδομάδα και ήταν μια βραδια που άρχισε νοσταλγικά και "μαύρα" και τελείωσε με ατελείωτο groove. Όπως λέει και το όνομά τους οι Swing Shoes παίζουν 30's μουσική και συγκεκριμένα swing/jazz, αν υπολογίσουμε και τη funk/soul φωνή της Sugahspank στην εξίσωση το αποτέλεσμα δε μπορεί παρά να είναι πωρωτικό!

Οι Yanneis από την άλλη εντελώς διαφορετική ιστορία. Ξεκινώντας το live με διασκευή του Breath των Prodigy σε punk rock εκδοχή δεν είσαι ποτέ σίγουρος για το ποια θα είναι η συνέχεια! Ο τραγουδιστής ήταν επιβλητικός πρώτα σαν ερμηνεία και μετά σαν παρουσία-εμφάνιση, χωρίς όμως να υστερεί το υπόλοιπο σχήμα, αφού ο καθένας έκανε πολύ καλή δουλειά σε τουλάχιστον ένα όργανο. Όλα τα λεφτά η εντυπωσιακή παρουσία του πληκτρά που όποτε έβρισκε ευκαιρία χτυπιόταν για τα καλά και του κοντραμπασίστα που έκανε με κάθε δυνατό τρόπο, αντιληπτή τη metal καταγωγή του!

Πλούσια η συναυλιακή μας ατζέντα, με ακόμα περισσότερα ονόματα να προστίθενται συνεχώς. Εν αναμονή λοιπόν… ας περάσουμε όμως στη λίστα της εκπομπής:

1.    Mogwai - The sun smells too loud,
2.    Múm - Green grass of tunnel,
3.    Fm Belfast - Par Avion,
4.    Esbjörn Svensson Trio - Leucocyte I: Ab Initio,
5.    Archive - Again,
6.    The Radio Dept. - The city limit,
7.    65daysofstatic - Tiger girl,
8.    Gescom - Snorkel,
9.    Access to Arasaka - First Kill (feat Beau Jestice).

Η επόμενη Δευτέρα 18/4 (είναι και μεγάλη…) θα έχει ηλεκτρονικούς ήχους στο ύφος των δύο τελευταίων κομματιών της προηγούμενης. Καλές ακροάσεις...