"A house full of witches"

 

And now for something completely different #3

Gio... Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από κακόβουλη χρήση. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε την Javascript για να τη δείτε.

Ακόμα ένα αφιέρωμα για το Nova Fm παρουσιάστηκε τη Δευτέρα που μας πέρασε από την εκπομπή.Τη τελευταία 3ετία (χονδρικά) νέα συγκροτήματα με κύριο χαρακτηριστικό τους τη σκοτεινή-φασαριόζα ατμόσφαιρα, τα "πειραγμένα" φωνητικά, το αργό  tempo,  τους hip-hop ρυθμούς στα drums και το έντονο reverb έκαναν την εμφάνισή τους και ταμπουρώθηκαν πίσω από την υποκατηγορία (sub-genre) "witch house". 

Πιτσιρικάδες που κλείστηκαν στα δωμάτιά τους (αφού οι περισσότερες κυκλοφορίες είναι ηχογραφημένες είτε σε αυτοσχέδια studio -εξ ού και η lo-fi αισθητική- είτε από live) και παίξαν με synthια, τόνους reverb και drum machine και το αποτέλεσμα σερβιρισμένο φρέσκο-φρέσκο και χαοτικό στα ηχεία μας!

Οι πληροφορίες για τα συγκροτήματα ελάχιστες και για την ονομασία και προέλευση της νέας αυτής υπό-κατηγορίας συγκεχυμένες. Φαίνεται λοιπόν να αποτελλεί μέρος της industrial σκηνής, αφού δανείζεται πολλά χαρακτηριστικά κυρίως στο τρόπο ηχογράφησης, στη θεματολογία των στιχων, στο τρόπο χρήσης των samples και στη γενικότερη ατμόσφαιρα. Ποιο συγκεκριμένα, είναι ένα πάντρεμα αφενώς των hip-hop, dupstep, electro, idm, gothic, shoegaze με ritual ambient, noise, ethereal, drone μουσικές! Επίσης αξίζει να σημειωθεί πως παράλληλα με τον όρο witch house χρησιμοποιούνται κι άλλα ονόματα (περισσότερος πονοκέφαλος)…haunted house, screwgaze, chillgaze (crunk shoegaze), occult house (occvlt), boogaze, next-wave και drag*, για να ονομάσω μερικά.

Αν και είμαι κατά της ταμπελοποίησης, αυτό δε φαίνεται από τις τελευταίες αράδες… πράγμα που ή θα σας μπερδέψει χειρότερα όσων αφορά τη κατανόηση του είδους, ή (για τα label-freaks) θα σας βάλει σ'ένα μπούσουλα! Κάτι άλλο σημαντικό είναι ότι στην ονοματολογία συγκροτημάτων και τραγουδιών κάνουν έντονη χρήση τριγώνων και σταυρών! (κάποια από τα κομμάτια που ακούστηκαν στην εκπομπή, δεν αναφέρθηκαν λόγω αυτής της ιδιαιτερότητας!).  
Το σημαντικό και αυτό που στη τελική θα πρέπει να μείνει δεν είναι το "τι σκ***α είναι αυτό το witch house?", αλλά το "γιατί να ακούσω κάτι από αυτό"? Αν συμβαδίζει με τα γούστα, την αισθητική και τη μουσική σου τρέλα, αν είσαι συνηθισμένος στο άκουσμα συγκροτημάτων από Cocteau Twins, Cure, Dead Can Dance μέχρι και Throbbing Gristle, Psychic TV, Coil, Nocturnal Emission, SPK σίγουρα το "witch house"   δε θα σε αφήσει αδιάφορο. Αν όχι, υπάρχουν τόσα άλλα όμορφα και σίγουρα πιο αισιόδοξα σχήματα και καλλιτέχνες εκεί έξω!

*Ο όρος drag είναι μια τεχνική "τεντώματος" παρόμοια με αυτή του chopped and screwed και των glitch τεχνικών που χρησιμοποιούνται στη hip-hop σκηνή. Η σχέση του witch house με το drag είναι αντίστοιχη αυτής του hip-hop με το rap!

Αυτή είναι και η λίστα της εκπομπής:

    1.    Balam Acab - Sea Birds (moon),
    2.    Tearist - 1963 (rough),
    3.    White Ring - Roses,
    4.    LAKE R▲DIO - кулинария (colienaria),
    5.    Salem - Traxx,
    6.    V▲GINA WOLF - Calm Down,
    7.    Survive - Glass Knives,
    8.    Ritualz - >>>>▲<<<<,
    9.    Synthesis Machine - politikiL,
    10.    oOoOO - Seaww,
    11.    Modern Witch - Not the only one,
    12.    Zola Jesus - Sea Talk,
    13.    ▲aimon - Symbols,
    14.    ✝ DE△D VIRGIN ✝ - ✝▲.

Όροι και κόντρα ορολογία για να φτάσω τελικά στο τέλος και να σας αφήσω στην ησυχία σας -γι'αυτή τη φορά τουλάχιστον!
Επόμενο rendez-vous τη Δευτέρα στις 11 του μήνα, ή αλλιώς την επόμενη Δευτέρα. Καλές μουσικές αναζητήσεις ως την επόμενη φορά.

 *

And now for something completely different #3

Gio... Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από κακόβουλη χρήση. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε την Javascript για να τη δείτε.

Μετά από ένα απολαυστικό διήμερο μακριά από τη φασαρία και το άγχος της πόλης, πίσω με γεμάτες τις μπαταρίες αλλά και με διάθεση χαλαρή και φίνα! Κάπως έτσι πέρασε η ώρα στη τελευταία εκπομπή, με τη playlist να πλατσουρίζει πλάι στη rock 'n' roll, pop-rock λιμνούλα των 60's με 70's,  να μπερδεύεται σε funk και soul μονοπάτια με psychedelic rock προεκτάσεις και τέλος να φεύγει χέρι-χέρι με alternative folk και indie κοριτσάκια αφήνοντας μας μια ζεστή ευφορία και παιχνιδιάρικη διάθεση! Αυτή ήταν η εκπομπή της περασμένη Δευτέρας, ήρεμη όπου χρειαζόταν μα με μπόλικο κέφι και ενέργεια, έτσι για να μη μας πουν και άτονους!
Αυτή λοιπόν είναι και η λίστα με τα κομμάτια που ακούστηκαν στη τελευταία εκπομπή:

    1.    13th Floor Elevators - You're gonna miss me,
    2.    The Mark Four - Hurt me If you will,
    3.    Procol Harum - A whiter shade of pale,
    4.    The Rolling Stones - Stray Cat Blues,
    5.    Rick & Sandy - Lost my girl,
    6.    22-20's - Devil In Me,
    7.    Danny Edwardson - Electric Blue,
    8.    Antony King - Lost Star,
    9.    The Budos Band - Ghost Walk,
    10.    Beck  - Lost cause,
    11.    Can - Vitamin C,
    12.    The Walkabouts - Cello Song,
    13.    Who - I can see for miles,
    14.    Wilco - I'm a wheel,
    15.    Laura Marling - Devil's spoke,
    16.    Wave Machine - Punk Spirit,
    17.    Kasabian - Club Foot.

Επόμενο rendez-vous με τον καινούργιο μήνα, 4 Απριλίου. Καλή μουσική εβδομάδα!

*πίνακας του Gino Severini, μεγάλου Ιταλού ζωγράφου, εκφραστή του φουτουριστικού κινήματος

 *

"Desert Sand"

And now for something completely different #3

Μ' ένα ήρεμο αεράκι ξεκίνησε η εκπομπή της Δευτέρας σηκώνοντας λίγη άμμο στην αρχή, που στο τέλος εξελίχθηκε σε αμμοθύελλα! Desert Sand το αφιέρωμα και φτήσαμε πολύ άμμο μέχρι να σωπάσουν οι βαριές κιθάρες και το ανελέητο μπάσο! Όπως δηλώνει και ο τίτλος η μουσική ήταν κατηγορηματικά rock, με μια ιδιαιτερότητα όμως… είχαμε τα φίδια να σφυρίζουν δίπλα μας και η σκόνη μας ανάγκαζε να είμαστε με μισόκλειστα μάτια!

Desert rock ή Stoner rock είναι το ιδίωμα και ανακατεύει τη ψυχεδέλεια με το blues rock, αφήνοντας μας και μια γεύση -άμμου?- από heavy-doom metal έτσι για να δείξει και ποιος είναι ο κυρίαρχος του παιχνιδιού! Όρος (το stoner ντε) που χρεισιμοποιείται για να περιγράψει τη κατάσταση αρκετών από τους οπαδούς, αλλά και τους καλλιτέχνες, "φτιαγμένοι" στο ηπιότερο του, η λέξη που του ταιριάζει όμως καλύτερα (και στο attitude) είναι το μαστουρωμένος. Γεγονός όμως που δεν επιρρεάζει ή/και καθορίζει ντε και καλά ολόκληρη τη σκηνή αυτή! Με riff περίτεχνο μεν, ασήκωτο δε και με τις ρίζες τους να δροσίζονται από συγκροτήματα/πηγές όπως Led Zeppelin, Black Sabbath, Deep Purple, η απόπειρα ήταν από την αρχή καταδικασμένη να πετύχει με αποτέλεσμα νέες μπάντε αυτού του ήχου να κάνουν και σήμερα την εμφάνισή τους και να διεκδικούν -όχι αναίτια- τη δική  τους θέση στο πάνθεον της σκληρής μουσικής.
Έτσι το ξεκίνησα λοιπόν, με γνώριμα ακούσματα για να συνεχίσει με το νέο ήχο αλλά και με τα κλασσικά, γνωστά και αγαπημένα κομμάτια που όσος καιρός και να περάσει θα ακούγονται όπως πρέπει ν'ακούγονται, σκληρά και χαμένα στο δικό τους σκονισμένο, καυτό, τσαντισμένο, ιδρωμένο μα καθ'όλα γοητευτικό κόσμο!

    1.    Led Zeppelin - No Quarter,
    2.    Tuber - Attack From Mars,
    3.    Hidden In The Basement - 230 Shots,
    4.    Kyuss - Gardenia,
    5.    Kamni - Sun Inside,
    6.    Down - Nothing In Return (Walk Away),
    7.    Queens Of The Stone Age - First It Giveth,
    8.    Clutch - Strange Cousins From The West,
    9.    Black Mountain - Stormy High,
    10.  Spirit Caravan - Sea Legs,
    11.  Pantera - Planet Caravan.

Και για να ολοκληρωθεί η εμπειρία προτείνω τρελό ταινιάκι:

"Rubber !?"

Λάστιχο αυτοκινήτου με τηλεκινητικές ιδιόητες που τις χρησιμοποιεί για να δολοφονεί ότι βρει μπροστά του? Κι αυτό έγινε ταινία? Γιατρέ μου…. μήπως ν'αλλάξουμε την αγωγή… ή έστω να αυξήσουμε τη δόση…!!!
Καθώς η λογική μου επιβιβάζεται βιαστικά στο πρώτο λεοφωρείο για το άγνωστο με εισιτήριο άνευ επιστροφής, τη παρακλολουθώ αμίλητος μ'ένα ηλίθιο χαμόγελο ζωγραφισμένο -όπως, όπως- στα χείλη, ένα ερώτημα στριφογυρνάει επίμονα στο μυαλό μου. Γιατί?
…..Μα δεν υπάρχει κανένας απόλύτως λόγος! Αυτή θα πρέπει να είναι και η απάντηση σε όλα τα γιατί που ίσως σας δημιουργηθούν σε περίπτωση που παρακολουθήσεται το παραπάνω cult διαμαντάκι που μας έρχετε κατ'ευθείαν από τας Γαλλίας. Το δηλώνει άλλωστε από την αρχή κιόλας της ταινίας ο μπάτσος…
Δημιούργημα του Quentin Dupieux γνωστός περισσότερο ως Mr. Oizo, o dj/μουσικός παραγωγός της Γαλλίας εδώ στη τρίτη του κινηματογραφική προσπάθεια μας εκπλήσει με τη πρωτοτυπία του σεναρίου καθώς όπως αναφέρθηκε και ποιο πάνω  ο πρωταγωνιστής είναι ένα λάστιχο αυτοκινήτου με δολοφονικές τάσεις. Η ταινία ακολουθεί τη παράξενη πορεία του serial killer Robert (το λάστιχο που λέγαμε) παράλληλα με μια ομάδα θεατών που τον παρακολουθεί σε απόσταση ασφαλείας (και καλά) και στη συνέχεια κουβεντιάζουν τις κινήσεις του… χωρίς όμως να ακολουθεί και κάποιο συγκεκριμένο αφηγηματικό κανόνα, πράγμα που ούτως ή άλλως δεν είναι το ζητούμενο.  Εκτός από τη σκηνοθεσία, ο Dupieux έχει αναλάβει και το μουσικό ντύσιμο της ταινίας, παρέα με τον Gaspard Augé -καλέ αυτός δεν είναι…οοο- ναι ναι το μισό του -άλλου Γαλλικού- σχήματος Justice, ο οποίος κάνει και μια cameo εμφάνηση στη ταινία!
Αν ψάχνεται λογική ντε και καλά σ'αυτό που βλέπετε, ΠΡΟΣΟΧΗ! Αυτή η ταινία δεν είναι για σας.  
Ήταν μια από τις μεγαλυτερες απολαύσεις αυτή η ταινία για μένα (είμαι σεδόν ο μόνος, το ξέρω….παρέα με 2 ακόμα άτομα στο σύνολο των 10 που την είδαμε :PP)!

Μοιραία βέβαια -και λόγω θέματος της εκπομπής- στο μυαλό μου έρχεται και το αρρωστημένο δίδυμο Grindhouse (Planet Teror - Death Proof) των αφεντικών Rodriguez - Tarantino! Σε περίπτωση που σας έχει ξεφύγει και σας αρέσουν οι cult-ούρες, και δη οι καμμένες, σπεύσατε για την ωδή στα cult B-movies!

Μαζί θα είμαστε τη Δευτέρα 28/3, λίγο πριν την αλλαγή του μήνα...ως τότε καλές ακροάσεις και Χρόνια Πολλά.

*

And now for something completely different #3

Gio... Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από κακόβουλη χρήση. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε την Javascript για να τη δείτε.

Μπορεί να μη τα είπαμε τις τελευταίες δύο βδομάδες, μουσική όμως ακούσαμε, ελπίζω, όλοι! Είμαστε ήδη στα μέσα του Μάρτη και από νέες κυκλοφορίες άλλο τίποτα. Από τις πρώτες μέρες κιόλας του νέου έτους άρχισαν να "σκάνε μύτη"…  Έτσι λοιπόν στην εκπομπή της Δευτέρας παρουσίασα κυκλοφορίες στο γνώριμο ύφος, αυτό της Alternative και Indie  Rock σκηνής, καθώς και ολίγη από electronica! Ακούσατε γνώριμα συγκροτήματα και καλλιτέχνες που "δοκιμάζονται" μια φορά ακόμη και απ'ότι φαίνεται κερδίζουν το στοίχημα και άλλους που πρώτη φορά πέφτουν στο ρίνγκ των νέων κυκλοφοριών και διεκδικούν την προσοχή μας! Για να δούμε όμως ποια είναι τα κομμάτια - καλλιτέχνες που επιλέχτικαν μέσα από μια πλειάδα νέων κυκλοφοριών:

    1.    Warpaint - Majesty,
    2.    Anna Calvi - Desire,
    3.    Gorrilaz - Revolving Doors,
    4.    Elbow - Neat Little Rows,
    5.    Zoo Kid - Has This Hit,
    6.    The pains of being pure at heart - Belong,
    7.    Esben And The Witch - Argyria,
    8.    Mogwai - Rano Pano,
    9.    Radiohead - Morning Mr. Magpie,
    10.    Cut Copy - Need You Now,
    11.    Moby - Sevastopol,
    12.    Keep shelly In Athens - Fokionos Negri Street.

Θα τα ξαναπούμε στην επόμενη εκπομπή τη Δευτέρα στις 21 Μάρτη, ως τότε καλές μουσικές αναζητήσεις!

 *

"industrial Warfare"

 

And now for something completely different #3

Gio... Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από κακόβουλη χρήση. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε την Javascript για να τη δείτε.

Ο κόσμος και οι καταστάσεις που περιγράφονται στα τραγούδια που ακούστηκαν στην εκπομπή, μπορεί παλιότερα να μας φαινότανε σαν επιστημονική φαντασία, βγαλμένη από τα πιο νοσηρά "κεφάλια" του είδους, αλλά αποτελλουν πλέον μέρος της πραγματικότητας που ζούμε, ίσως όχι τόσο απροκάλυπτα….but still! Οι επιλογές των κομματιών "περιορίστηκαν" στους κύριους και σημαντικότερους εκφραστές του κάθε είδους με εξαιρέσεις ένα-δυό. Το Dark Wave σαν  είδος ξεκινάει σχεδόν παράλληλα με την ανάπτυξη του post-wave (Αγγλία), δηλαδή γύρω στα τέλη των 70's και είναι άμεσα συνδεδεμένο με τη Goth αισθητική, τόσο μουσικά όσο και ενδυματολογικά.

Λίγο αργότερα, και αυτή τη φορά από το Βέλγιο, παρουσιάζεται ένα είδος το οποίο "παντρεύει¨ την industrial με την electronic dance music, το λεγόμενο EBM* (Electronic Body Music), είδος το οποίο εξακολουθεί να μας απασχολεί (όπως και το dark wave, σαν αναβίωση) μέχρι και σήμερα με σημαντικές κυκλοφορίες και όχι ανούσιο αναμάσημα των παλιών. Πληροφορίες ιστορικού χαρακτήρα και "επιδερμικές" για αυτούς που ενδιαφέρονται για ταμπλέλες και κατηγορίες μιας και αν αναφερθώ στα υπο-είδη που προκύπτουν από αυτά που προανέφερα,  θα έφτανε να καλύψω και τα άρθρα των επόμενων εκπομπών με κίνδυνο να βαρεθήται, αν δεν έχει συμβεί ήδη αυτό!

 *Η χρήση του όρου έγινε πρώτη φορά από τον Ralf Hütter, των Kraftwer to 1978!

Κοντός ψαλμός και περνάμε στη λίστα μας:

    1.    Front 242 - Headhunter,
    2.    Front Line Assembly - Provision,
    3.    Skinny Puppy - Inquisition,
    4.    Nine Inch Nails (NIN) - Terrible Lie,
    5.    K.M.F.D.M. - Professional Killer,
    6.    Apoptygma Berzerk - Eclipse,
    7.    mind.in.a.box - Stalkers,
    8.    VNV Nation - Darkangel,
    9.    Covenant - Judge of my domain,
    10.    Nul  - Kokainekop Kosie.

Το Βέλγιο -που λέγαμε πιο πάνω- ανοίγει την εκπομπή μας, με μια μπάντα που επηρρέασαν το είδος (και τα επόμενα) όσο λίγοι. Το τευτονικό beat και οι προσεκτικά τοποθετημένοι, σε μορφή διαταγών (πάγια τακτική του είδους),  στίχοι, είναι το κύριο χαρακτηριστικό του συγκροτήματος. Ενεργητικότατοι μέχρι τις αρχές του 1990, χωρίς όμως κάποια κυκλοφορία δίσκου μέχρι το 2003 (εκτός από live και remix συλλογές), οι αρχιτέκτονες του ηλέκτρονικού ήχου μας έχουν χαρίσει ουκ ολίγες μουσικές συγκινήσεις. Σε live το 2007 με άφησαν απόλυτα ικανοποιημένο με εξαιρετική video-art και με σκηνική παρουσία άριστη, παρ'όλα τα 50 έτη (minimum) των 2 εκ των 4άρων μελών.

Οι Front Line Assembly δημιουργήθηκαν λίγο αργότερα και μέσα στο "πυρετό" του είδους στον Καναδά, από το γερμανό Bill Leeb, μόλις είχε φύγει από τους Skinny Puppy. Την ιστορία του συγκροτήματος μπορεί να τη περιγράψει άνετα το μέγεθος της δισκογραφίας του, που λίγο πολύ  φτάνει τα 15 album χωρίς τις συλλογές. Με αρκετούς πειραματισμούς στον ήχο τους και ανοίγματα προς διαφορετικά είδη ανα δίσκο, μένουν στη πρώτη γραμμή και εξακολουθούν να μας κάνουν χαρούμενους με αυτό που ξέρουν πάρα πολύ καλά να κάνουν… "διαολεμένη" μουσική και live γεμάτα ενέργεια!

Από τον Καναδά και οι Skinny Puppy, με τη χαρακτηριστική παρουσία επι σκηνής και την "ακραία" για την εποχή performance, του Nivek Ogre (aka Kevin Graham Ogilvie) από τη μια, και τους μουσικούς πειραματισμούς του cEvin Key (aka Kevin William Crompton) καθώς και τη πρωτοποριακή χρήση των samples είναι η αιτία για τη διάδωση του είδους στην underground μουσική σκηνή του Καναδά. Είναι αυτοί άλλωστε που έδωσαν ώθηση σ'ένα ακόμα σημαντικό συγκρότημα της σκηνής, στους Nine Inch Nails, το συγκρότημα που εκτός του οτι έκανε το Industrial Rock γνωστότερο και πλουσιότερο με τις κυκλοφορίες του, ανήγαγε και τον Trent Reznor (ιδρυτή του συγκροτήματος) σε μουσική διάνοια και γκουρού των τεχνικών marketing προς όφελος δικό του και των οπαδών του.

K.M.F.D.M. είναι τα αρχικά από τη -σε ελεύθερη μετάφραση- φράση "κανένας οίκτος για την ανθρωπότητα" (Kein Mehrheit Für Die Mitleid). Καλλιτεχνική έκφραση στους δρόμους του Παρισιού από τους Sascha Konietzko και Udo Sturm που τελικά οδήγησε τον πρώτο σε πλήρη υιοθέτηση και χρήση του ονόματος του συγκροτήματος και το δεύτερο σε ενασχόληση με τη ζωγραφική και τις πολυμεσικές τέχνες. Ακόμα ένα συγκρότημα που μπορεί να μιλήσει με τη δισκογραφία του που αν και το 1999 το διέλυσαν για να ασχοληθεί ο καθένας με side project , επανέρχονται δυναμικότεροι το 2003 με νέα μέλη (δεν είχαν ποτέ κάποια σταθερά εκτός από τον Käpt'n K - Konietzko άλλωστε) και ακόμα περισσότερη μουσική διαφθορά!

Apoptygma Berzerk το όνομα του επόμενου συγκροτήματος που μαζί με τους VNV Nation παρουσιάζουν στο κοινό το νέο είδος της Futurepop. EBM με trance αναφορές και καθαρά φωνητικά είναι μερικά από τα στοιχεία του νέου είδους που από τις αρχές του 1990 μέχρι σήμερα δίνει μια -ας πούμε- πιο χαρούμενη νότα στη συνολική σκηνή. Πάντα χορευτική όμως! Οι μεν Apoptygma πιστοί σε αυτό που κάναν ως το 2009 όπου και κυκλοφόρησε το δίσκο (Rocket Science) που ξένισε αρκετούς, αφού έκαναν στροφή σε alternative rock ήχους. Κάτι που είχαν αφήσει να εννοηθεί βέβαια από το προηγούμενο δίσκο τους (You and me against the world), οι δε  VNV (το αρκτικόλεξο σημαίνει Victory not Vengeance - θρίαμβος αντί της εκδήκισης) συνεχίζουν ακάθεκτοι να μας ξαφνιάζουν με τους απαράμιλλης τελειότητας, ηχητικά και στιχουργικά, δίσκους τους.

To 2005 πέφτει στην αντίληψή μου το συγκρότημα με το πρωτότυπο όνομα, mind.in.a.box. Η πρωτοτυπία τους βέβαια δε σταματάει εκεί, αφού ο ήχος τους, μα πάνω απ'όλα η στιχουργική τους, πάνε το είδος αρκετές δρασκελιές παραπέρα. Futurepop που γέρνει λίγο παραπάνω προς το trance με πλήκτρα που δημιουργούν ηχοτοπία που δένουν άψογα με το περιεχόμενο των στίχων τους. Στους τρεις πρώτους δίσκους εξελίσσεται η ιστορία των Mr. Black, Mr. White, Him και Her με έμπνευση από επιστημονική φαντασία, κυβερνοπανκ (cyberpunk) αισθητικής και noir fiction δημιουργούν ένα απίστευτο μουσικό θρίλερ που θα ζήλευε και ο William Gibson. Από τη εφηβεία μου, όπου και ανακάλυπτα βαθμιαία τα παραπάνω συγκροτήματα και πολλά ακόμα, είχα να αισθανθώ τέτοια προσμονή για καινούργια δουλειά συγκροτήματος και οι mind.in.a.box το κατάφεραν πανηγυρικά αυτό. Εν αναμονή της τέταρτης συνέχειας στην ιστορία… (το album R.E.T.R.O. είναι φόρος τιμής στα 8-bitα παιχνίδια η/υστών των 80's, πράγμα που δε θα πρέπει να μας φανεί παράξενο αφού ο "εγκέφαλος" του συγκροτήματος Stefan Poiss, είχε δημιουργήσει αρκετά computer games). Την ακρόαση των δίσκων τους τη συνδύασα με την ανάγνωση της τελευταίας τετραλογίας του Enki Bilal (Hatzfeld Tetralogy), μια συμβουλή για ακόμα πιο ολοκληρωμένη εμπειρία! ;) 

Covenant, συγκρότημα επίσης από Σκανδιναβία (το άλλο είναι οι Apoptygma Berzerk - Νορβηγία), αυτή τη φορά όμως από Σουηδία, αφήνουν ρίπές παγωμένου μουσικού αέρα, να εισβάλλει από τα ηχεία μας και να παγώσει τα πάντα στο άκουσμα τους. Ο σκληρός και τραχύς ήχος των μηχανών όπως δεν τον έχουμε ξανακούσει, από ένα συνήθη ύποπτο που βρίσκεται στο χώρο από δημιουργίας του. Πρόσφατα και μετά την αποχώρηση ενός εκ των μελών (Clas Nachmanson) τους και την εισαγωγή του Daniel Myer (Haujobb, Architect) μας παρουσιάζουν το νέο τους δίσκο εμπλουτισμένο με τις πολύτιμες γνώσεις του τελευταίου.

Τελος οι Nul από τα σχετικά νέα συγκροτήματα στο χώρο, που αναβιώνουν τον EBM ήχο, εμπλουτίζοντάς τον με ήχους από τη πατρίδα τους, Νότιο Αφρική. Επιθετικοί και πρωτοπόροι όσων αφορά τη διανομή της μουσικής τους, χωρίς τη μεσολάβηση τρίτων, αφού μπορείς να κατεβάσεις τους δίσκους δωρεάν από το site τους ή να παραγγείλεις έναντι χαμηλού αντιτίμου και όλα αυτά στις αρχές της περασμένης δεκαετίας που το δωρεάν ήταν "ταμπού"!

Αν καταφέρατε και φτάσατε μέχρι το τέλος σας συγχαίρω και ανανεώνω το μουσικό ραντεβού μας για την επόμενη και τελευταία Δευτέρα του μήνα.