Του Σταύρου Χριστακόπουλου

Όταν η κυβέρνηση αποφάσισε να δεσμεύσει την Ελλάδα με τον δανεισμό της τρόικας, ακολούθησε – και συνεχίζει να ακολουθεί – μια τακτική με πολύ σοβαρά προβλήματα δημοκρατικής τάξης, νομιμότητας και συνταγματικότητας: ακόμη δεν έχει φέρει στη Βουλή προς κύρωση τις δανειακές συμβάσεις με το ΔΝΤ και τα κράτη της Ευρωζώνης. Μάλιστα, σύμφωνα με το άρθρο 28 παρ. 2 του Συντάγματος, θα έπρεπε οι εν λόγω συμβάσεις να κυρωθούν με τα τρία πέμπτα του όλου αριθμού των βουλευτών.

Το εν λόγω άρθρο προβλέπει επί λέξει τα εξής: «Για να εξυπηρετηθεί σπουδαίο εθνικό συμφέρον και να προαχθεί η συνεργασία με άλλα κράτη, μπορεί να αναγνωρισθούν, με συνθήκη ή συμφωνία, σε όργανα διεθνών οργανισμών αρμοδιότητες που προβλέπονται από το Σύνταγμα. Για την ψήφιση νόμου που κυρώνει αυτή τη συνθήκη ή συμφωνία απαιτείται πλειοψηφία των τριών πέμπτων του όλου αριθμού των βουλευτών».

Χθες στη Βουλή έγινε μια πολύ περιορισμένη συζήτηση - ενημέρωση για την εμπλοκή της Ελλάδας στις πολεμικές επιχειρήσεις στη Λιβύη, καθώς ο πρωθυπουργός απέρριψε το αίτημα της Αλέκας Παπαρήγα «να ζητήσει με ευθύνη του έκτακτη προ ημερήσιας διάταξης συζήτηση στη Βουλή, προκειμένου να συζητηθεί αναλυτικά η επίθεση κατά της Λιβύης και η κατάσταση που διαμορφώνεται στην ευρύτερη περιοχή».

Σ' αυτή την παρωδία ενημέρωσης ο πρόεδρος της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας επεσήμανε ότι η εμπλοκή της Ελλάδας στις στρατιωτικές επιχειρήσεις είναι αντισυνταγματική επειδή δεν ψηφίστηκε νόμος για τη διέλευση ξένων στρατευμάτων από την Ελλάδα. Ενδεικτικό της σοβαρότητας αυτής της καταγγελίας είναι το ότι με τον Τσίπρα συμφώνησαν η γραμματέας του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα και ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ Γιώργος Καρατζαφέρης.

Η συμφωνία των τριών αυτών κομμάτων είναι σοβαρή για δύο λόγους:

● Επειδή οι τρεις αυτοί κοινοβουλευτικοί σχηματισμοί χωρίζονται μεταξύ τους, σε οποιονδήποτε συνδυασμό, από πολιτική άβυσσο.

● Επειδή ο ένας εκ των τριών (ΛΑΟΣ) έχει προηγουμένως συνδράμει την κυβέρνηση στην κατάφωρη παραβίαση της συνταγματικής νομιμότητας στην περίπτωση της μη κύρωσης των δανειακών συμβάσεων.

Η απάντηση του πρωθυπουργού ήταν ότι τις πράξεις της κυβέρνησης καλύπτει το άρθρο 28 του Συντάγματος. Το ίδιο άρθρο το οποίο ο ίδιος αγνόησε εντελώς στην περίπτωση των δανειακών συμβάσεων! Ας δούμε τι λέει:

«Άρθρο 28 - (Κανόνες του διεθνούς δικαίου και διεθνείς οργανισμοί)

1. Οι γενικά παραδεγμένοι κανόνες του διεθνούς δικαίου, καθώς και οι διεθνείς συμβάσεις, από την επικύρωσή τους με νόμο και τη θέση τους σε ισχύ σύμφωνα με τους όρους καθεμιάς, αποτελούν αναπόσπαστο μέρος του εσωτερικού ελληνικού δικαίου και υπερισχύουν από κάθε άλλη αντίθετη διάταξη νόμου. Η εφαρμογή των κανόνων του διεθνούς δικαίου και των διεθνών συμβάσεων στους αλλοδαπούς τελεί πάντοτε υπό τον όρο της αμοιβαιότητας.

2. Για να εξυπηρετηθεί σπουδαίο εθνικό συμφέρον και να προαχθεί η συνεργασία με άλλα κράτη, μπορεί να αναγνωρισθούν, με συνθήκη ή συμφωνία, σε όργανα διεθνών οργανισμών αρμοδιότητες που προβλέπονται από το Σύνταγμα. Για την ψήφιση νόμου που κυρώνει αυτή τη συνθήκη ή συμφωνία απαιτείται πλειοψηφία των τριών πέμπτων του όλου αριθμού των βουλευτών.

3. Η Ελλάδα προβαίνει ελεύθερα, με νόμο που ψηφίζεται από την απόλυτη πλειοψηφία του όλου αριθμού των βουλευτών, σε περιορισμούς ως προς την άσκηση της εθνικής κυριαρχίας της, εφόσον αυτό υπαγορεύεται από σπουδαίο εθνικό συμφέρον, δεν θίγει τα δικαιώματα του ανθρώπου και τις βάσεις του δημοκρατικού πολιτεύματος και γίνεται με βάση τις αρχές της ισότητας και με τον όρο της αμοιβαιότητας.

** Ερμηνευτική δήλωση: Το άρθρο 28 αποτελεί θεμέλιο για τη συμμετοχή της Χώρας στις διαδικασίες της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης».

Με απλά λόγια, ο πρωθυπουργός επικαλείται ένα άρθρο του Συντάγματος το οποίο «αποτελεί θεμέλιο για τη συμμετοχή της Χώρας στις διαδικασίες της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης» προκειμένου να επιτρέψει τη διέλευση ξένων στρατευμάτων από την Ελλάδα.

Ακόμη όμως κι αν υποθέσουμε ότι το άρθρο αυτό... δεν ήταν άσχετο με το υπό συζήτηση θέμα, πάλι θα απαιτείτο η ψήφιση νόμου, προκειμένου, όπως αναφέρεται, για «περιορισμούς ως προς την άσκηση της εθνικής κυριαρχίας» είτε για «να εξυπηρετηθεί σπουδαίο εθνικό συμφέρον και να προαχθεί η συνεργασία με άλλα κράτη».

Επικίνδυνες ακροβασίες

Είναι εκπληκτικό, τουλάχιστον για όσους επιμένουν να ζητούν την απαρέγκλιτη τήρηση της νομιμότητας κατά την άσκηση της διακυβέρνησης, το ότι η κυβέρνηση παρανομεί και ευτελίζει το Σύνταγμα ακριβώς την ώρα που, με άδηλους σκοπούς και με τεράστιο κίνδυνο για τα συμφέροντα της χώρας και του ελληνικού λαού, παίρνει αποφάσεις στο όνομα πότε της «σωτηρίας» τους και πότε της «διεθνούς νομιμότητας».

Η ίδια αυτή κυβέρνηση, όμως, ανέχεται να κατηγορούνται – και κατηγορεί η ίδια – κοινοβουλευτικά κόμματα για προκαταβολική ευθύνη σε μελλοντική... δολοφονία. Είπε στο Mega ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Θεόδωρος Πάγκαλος, «αγανακτισμένος» από το γιαούρτι που εκσφενδόνισε εναντίον του την περασμένη εβδομάδα... ψηφοφόρος του ΛΑΟΣ (σύμφωνα με το «Πρώτο Θέμα»):

«Αυτή η πρακτική οδηγεί στη δολοφονία μου και ο κ. Τσίπρας θα έχει μεγάλη ευθύνη για οποιαδήποτε πράξη γίνει εναντίον μου. Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ δεν καταδικάζει τα επεισόδια; Και ξέρετε γιατί δεν το λένε. Διότι είναι οι ίδιοι και αυτό είναι το πολιτικό τους πρόσωπο».

Χθες, ακόμη, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Γ. Πεταλωτής, μιλώντας στη ΝΕΤ, κάλεσε τον υπεύθυνο Τύπου του ΣΥΝ Π. Σκουρλέτη να καταδικάσει... εκ των προτέρων τις επιθέσεις (!) που θα υποστούν τα κυβερνητικά στελέχη στις 25 Μαρτίου. Άλλο εκπληκτικό σημείο, το οποίο γεννά σαφέστατα ερωτήματα:

● Πώς γνωρίζει ότι κυβερνητικά στελέχη θα δεχτούν επιθέσεις στις εορταστικές εκδηλώσεις;

● Πώς αφήνει να εννοηθεί πως γνωρίζει εκ των προτέρων ότι αυτές θα εκδηλωθούν από στελέχη συγκεκριμένου πολιτικού φορέα; Σε άλλη περίπτωση, υποθέτω, θα καλούσε όλους τους πολιτικούς φορείς και κόμματα να πράξουν το ίδιο!

● Πώς είναι δυνατόν, μιμούμενος απολύτως τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης (με τα περί «δολοφονίας» του), να καλεί εκ των προτέρων πολιτικά κόμματα σε απολογία για αδικήματα που δεν διαπράχθηκαν;

● Πώς είναι δυνατόν να «ομολογεί» ότι, ενώ «γνωρίζει» πως κυβερνητικά στελέχη θα δεχτούν επιθέσεις, η κυβέρνηση είτε αδυνατεί να τις αποτρέψει είτε θα επιτρέψει αυτές να εκδηλωθούν;

● Πώς είναι δυνατόν να στήνεται εκ των προτέρων ένα τέτοιο σκηνικό προβοκάτσιας από επίσημα κυβερνητικά χείλη;

Δυστυχώς ο κυβερνητικός αυτοέλεγχος έχει πλέον χαθεί για τα καλά και το πρόβλημα διαρκώς οξύνεται. Η συνεχής καταπάτηση της συνταγματικής και δημοκρατικής τάξης τείνει να γίνει καθεστώς. Παράλληλα όμως οι επιχειρούμενοι αντιπερισπασμοί από τα μείζονα και κρίσιμα για τη χώρα θέματα τείνουν να είναι όλο και πιο επικίνδυνοι για την πολιτική ομαλότητα.

Αν υπάρχουν ακόμη κάποιοι που πιστεύουν ότι τα «ξεσπάσματα», π.χ., του Θ. Πάγκαλου οφείλονται στο «εκρηκτικό» του χαρακτήρα του – η συνηθέστερη των δικαιολογιών για συμπεριφορές που με μεγάλη συχνότητα υπερβαίνουν κάθε έννοια πολιτικής υπευθυνότητας – τότε πώς μπορεί να ερμηνευθεί η συμπεριφορά του ίδιου του πρωθυπουργού, αλλά και του κυβερνητικού εκπροσώπου;

Όσο η Ελλάδα μπαίνει βαθύτερα σε αμφιλεγόμενα νερά, όσο η οικονομική και διεθνής θέση της χώρας γίνεται επισφαλέστερη, τόσο περισσότερο η πολιτική όξυνση κερδίζει έδαφος – δυστυχώς με πρωτοβουλία της κυβέρνησης και με την απαραίτητη συνδρομή κάποιων δημοσιογράφων και ΜΜΕ.

Η απαίτηση για την τήρηση της νομιμότητας και της δημοκρατικής τάξης θα πρέπει να ορθωθεί εκ μέρους ολόκληρης της κοινωνίας. Όσο «ζαλισμένη» κι αν είναι από τον ορυμαγδό της παραπληροφόρησης, όσο κι αν εκκωφαντικές παρανομίες επιχειρείται να συγκαλυφθούν με κραυγές στο όνομα της... νομιμότητας.

πηγή

 **************************************

Τι γυρεύει η Ελλάδα στη Λιβύη;

Του Σταύρου Χριστακόπουλου

Καθώς η στρατιωτική πίεση στη Λιβύη εντείνεται με στόχο να αποδυναμωθεί το σύστημα εξουσίας του Καντάφι, χωρίς όμως η «διεθνής κοινότητα» να... ομονοεί ούτε για το είδος των επιθυμητών χειρισμών ούτε για την ένταση των βομβαρδισμών και την αναμενόμενη κατάληξή τους. Ειδικά στην Ελλάδα όμως έχουμε σοβαρούς λόγους για ν’ ανησυχούμε από την εμπλοκή της δικής μας χώρας σε μια υπόθεση από την οποία κανένα όφελος δεν φαίνεται να προκύπτει.

Κατ’ αρχάς στο θέμα των βομβαρδισμών με υποτιθέμενο στόχο την επιβολή μιας ζώνης αεροπορικού αποκλεισμού έχουμε πάρα πολλές διαφοροποιήσεις, με πολλές ωστόσο διαβαθμίσεις και επιχειρήματα. Από τη Ρωσία και την Κίνα έως την Ινδία και την Τουρκία όλα δείχνουν πως ούτε στο επίπεδο του ΟΗΕ ούτε σε αυτό του ΝΑΤΟ υπάρχει συναίνεση για τα επόμενα βήματα.

Ο στόχος να «εμπεδωθεί» ο εναέριος αποκλεισμός, να προκληθεί σύγχυση και διάλυση στον στρατό του Καντάφι και να διευκολυνθούν οι αντικαθεστωτικές δυνάμεις να ανατρέψουν τον επί 42 χρόνια «μονάρχη» δεν είναι βέβαιο ότι μπορεί να επιτευχθεί μόνο με επιθέσεις από αέρος. Όπως ομολογεί ο αρχηγός του μεικτού επιτελείου των ενόπλων δυνάμεων των ΗΠΑ στρατηγός Μάικ Μιούλεν, η κατάληξη της στρατιωτικής επιχείρησης είναι «πολύ αβέβαιη», ενώ είναι πιθανόν να προκύψει αδιέξοδο με τον Καντάφι.

Αυτό σημαίνει πως κανείς δεν είναι βέβαιος για το αν ο ηγέτης της Λιβύης, σε αυτό το επίπεδο εξωτερικής πίεσης, θα υποχωρήσει, θα διαπραγματευθεί ή θα τα παίξει όλα για όλα προκαλώντας τους εξωτερικούς εισβολείς (συνήθεις... «απελευθερωτές») να κατέβουν στο έδαφος για την κρίσιμη αναμέτρηση.

Ούτως ή άλλως οι πληροφορίες και «ειδήσεις» των προηγούμενων ημερών δεν επέτρεπαν να σχηματίσει κάποιος μια σαφή άποψη για το τι ελέγχει η κάθε πλευρά του εμφυλίου της Λιβύης, για το επίπεδο οργάνωσης των ανταρτών ή για τον βαθμό βιαιότητας των κυβερνητικών αντιποίνων. Σε ένα τέτοιο περιβάλλον υποδεχθήκαμε την απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ που έδωσε τη νομιμοποιητική βάση για τη στρατιωτική εμπλοκή.

Χθες στο Έθνος ο Γ. Δελαστίκ έκανε δύο πολύ χρήσιμες παρατηρήσεις:

● «Αλλάζει η φύση του πολέμου από τη στιγμή που η Λιβύη θα δεχτεί αμερικανοΝΑΤΟϊκή επίθεση. Ο εμφύλιος πόλεμος παραχωρεί τη θέση του σε εθνικό αμυντικό πόλεμο, με τον αιμοσταγή Καντάφι να ηγείται των λιβυκών δυνάμεων που αντιστέκονται στους ξένους επιδρομείς και τους αντικανταφικούς να μετατρέπονται σε δωσίλογους συνεργάτες των ξένων που επιτίθενται κατά της πατρίδας τους!».

● «Καθεστώς ανδρεικέλων της Δύσης και επομένως και του Ισραήλ επιδιώκουν να εγκαταστήσουν στη Λιβύη οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ. Στόχος, φυσικά, η λεηλασία των πετρελαίων της. Όπως και αν ξεκίνησαν οι αντικανταφικοί, από τη στιγμή που στην εξουσία θα τους τοποθετήσουν οι ξένοι επιδρομείς εναντίον της πατρίδας τους, αντικειμενικά δεν θα είναι τίποτα λιγότερο από τυφλά όργανα των ΗΠΑ και των Αγγλογάλλων».

Πέραν αυτών είναι εντελώς αβέβαιο το ίδιο το μέλλον της Λιβύης ανεξαρτήτως της κατάληξης που θα έχει η εν εξελίξει επέμβαση των ΗΠΑ, των Αγγλογάλλων και των προθύμων συμπαραστατών τους, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα. Τα προηγούμενα του Αφγανιστάν και του Ιράκ, αλλά και η εθνοτική σύνθεση της Λιβύης προϊδεάζουν για τα χειρότερα.

Εξ ίσου αβέβαιη είναι η εξέλιξη του αραβικού «ντόμινο», καθώς και παραδοσιακοί σύμμαχοι των ΗΠΑ ενδέχεται να μην αποφύγουν τη μετάδοση του «ιού» των λαϊκών εξεγέρσεων.

Σε ένα τόσο ασταθές και ρευστό περιβάλλον εύλογη είναι η ανησυχία για την εμπλοκή της κυβέρνησης Παπανδρέου – έστω με... υποστηρικτικό ρόλο, του οποίου όμως τα όρια παραμένουν άγνωστα – στη λιβυκή κρίση στο πλευρό των δυτικών εισβολέων. Ας μην ξεχνάμε ότι ήδη εξελίσσεται η «στρατηγική» συνεργασία μεταξύ Ελλάδας και Ισραήλ, η οποία απειλεί να βγάλει την Ελλάδα από τη χορεία των παραδοσιακά φιλοαραβικών χωρών.

Οι επιλογές της κυβέρνησης λοιπόν βάζουν σε κίνδυνο τη δημόσια εικόνα της χώρας και μάλιστα σε μια εποχή που μας προϊδεάζει για ιστορικής σημασίας αλλαγές στον αραβικό κόσμο, από τις οποίες ίσως εξαρτηθεί όχι μόνο η μοίρα των αραβικών κρατών, αλλά και η εξέλιξη της παγκόσμιας οικονομίας.

Σε αυτό το σκηνικό η Ελλάδα αναλαμβάνει ρόλο εξαρτήματος της αμερικανικής πολιτικής εγκαταλείποντας κάθε ιδέα περί αυτονομίας στην άσκηση εξωτερικής πολιτικής. Το ίδιο έπραξε άλλωστε όταν αποκάλεσε τον αγωγό για την είσοδο του ΔΝΤ στην ευρωζώνη.

Κι όλα αυτά την ώρα που η ίδια η Ελλάδα βυθίζεται – μαζί με όλους μας – σε μια βαθύτατη και χωρίς ορατή διέξοδο οικονομική κρίση, η οποία απειλεί να τη συμπαρασύρει στην άβυσσο. Προφανώς, λοιπόν, δεν είναι και τόσο σοφό μια χώρα με έντονο μεταναστευτικό πρόβλημα – ειδικά από μουσουλμανικές χώρες – για να εκτεθεί σε ακόμη περισσότερους κινδύνους...

πηγή

 *******************************

Απομονωμένος κομπάρσος

Του Σταύρου Χριστακόπουλου

Το τελευταίο διάστημα η ελληνική κοινωνία έχει υποστεί μια φοβερής έντασης πλύση εγκεφάλου προκειμένου να πειστεί πως η κυβέρνηση Παπανδρέου διαπραγματεύεται ώστε να επιτύχει, ανάμεσα σε άλλα, τη χρηματοδότησηEFSF), που με κεφάλαια 440 δισ. ευρώ αποτελεί τη βάση του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (EFSM), στον οποίο συμμετέχει και το ΔΝΤ με περισσότερα από 250 δισ. ευρώ. της Ελλάδας από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (

Ο στόχος υποτίθεται πως είναι να δοθεί ρευστότητα ώστε να επαναγοράσει η Ελλάδα μέρος των ομολόγων της και να μειώσει το δημόσιο χρέος της έως και... 20%! Για τον λόγο αυτόν υποτίθεται ότι διεκδικούμε νέο δανεισμό της τάξεως των 50 δισ. ευρώ από το εν λόγω ταμείο. Ακόμη υποτίθεται πως ο Γ. Παπανδρέου ταξίδεψε στη Γερμανία προ ολίγων ημερών και με αυτή την προσδοκία.

● Ας αφήσουμε στην άκρη το ότι, ακόμη κι αν αυτός ο στόχος επιτυγχανόταν, η επίδραση στο ελληνικό δημόσιο χρέος θα ήταν στιγμιαία και άνευ ουσιαστικής χρησιμότητας σε βάθος χρόνου.

● Ας αφήσουμε στην άκρη το ότι η πανίσχυρη Μπούντεσμπανκ, την ημέρα που βρισκόταν στο Βερολίνο ο πρωθυπουργός, δήλωσε αντίθετη στην αγορά ομολόγων μέσω του EFSF.

● Ας αφήσουμε ακόμη στην άκρη το ότι η ιδέα του ευρωομολόγου, την οποία προωθούν στην Ευρώπη οι... κερδοσκόποι και ο Γ. Παπανδρέου, ακόμη κι αν υλοποιηθεί, χρειάζεται πολύ χρόνο ακόμη και είναι εντελώς αμφίβολο αν θα περιλαμβάνει την Ελλάδα.

Και ας έλθουμε σε δύο σοβαρές εξελίξεις των τελευταίων ημερών.

1. Κατ’ αρχάς η γερμανική κυβέρνηση, ύστερα από συμφωνία του κόμματος της Μέρκελ και των φιλελεύθερων συνεταίρων της, προωθεί στη Βουλή της χώρας της για τις 17 Μαρτίου – μια εβδομάδα πριν από την κρίσιμη σύνοδο κορυφής και τις αποφάσεις της 25ης του ίδιου μήνα – ένα ψήφισμα που ουσιαστικά, ως μέρος της γερμανικής νομοθεσίας, θα απαγορεύει την αγορά ομολόγων χωρών προβληματικών ως προς το χρέος τους. Ακόμη θα λέει ένα καθαρό όχι σε μέτρα διάσωσης κρατών έξω από το EFSF.

Τέλος θα βάζει φρένο στο αίτημα Ελλάδας και Ιρλανδίας για μείωση των επιτοκίων του δανεισμού τους από τον υπάρχοντα μηχανισμό «στήριξης».

2. Αυτά γνωρίζαμε έως την Παρασκευή. Το Σάββατο όμως ήλθε μια αποκάλυψη από την οικονομική ιστοσελίδα XrimaNews, η οποία είναι όντως φοβερή: «(...) η Γερμανία έχει φροντίσει από την πρώτη στιγμή της ίδρυσης του Ταμείου να υπάρχει η πρόβλεψη πως ειδικά και μόνο η Ελλάδα «δεν χρειάζεται να αντλήσει χρήματα από το Ταμείο» και επομένως δεν μπορεί να το πράξει»!

Πού στηρίζεται αυτός ο ισχυρισμός; Σε έγγραφο του EFSF, το οποίο παρέχει ενημέρωση για τα βασικά του γνωρίσματα (δηλαδή τις «συχνότερες ερωτήσεις» και τις αντίστοιχες απαντήσεις), η τελευταία ερώτηση διατυπώνεται ως εξής: «Is Greece eligible to draw money from the EFSF?». Δηλαδή: «Δικαιούται η Ελλάδα να αντλήσει χρήματα από το EFSF;». Ιδού και η απάντηση: «Greece has its own rescue package. Therefore it is not envisaged that Greece needs support by the EFSF». Δηλαδή: «Η Ελλάδα έχει το δικό της πακέτο σωτηρίας. Επομένως δεν έχει γίνει πρόβλεψη ότι η Ελλάδα χρειάζεται υποστήριξη από το EFSF».

Τι σημαίνουν όλα αυτά; Κατ’ αρχάς ότι το Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας εξ αρχής δεν αφορούσε την Ελλάδα. Τώρα μάλιστα η Γερμανία επιχειρεί να καλύψει κάθε πιθανή χαραμάδα και να αποκλείσει οριστικά τις χώρες με σοβαρά προβλήματα χρέους – όπως είναι ευνόητο, χωρίς τη συναίνεση της Γερμανίας καμιά ευρωπαϊκή ρύθμιση δεν μπορεί να προχωρήσει.

Έπειτα είναι ηλίου φαεινότερον ότι η κυβέρνηση Παπανδρέου, η οποία συχνά επαίρεται ότι συνέβαλε τα μέγιστα στη δημιουργία του μηχανισμού σταθερότητας της ευρωζώνης, δεν υπήρξε ποτέ κάτι περισσότερο από έναν απομονωμένο κομπάρσο. Και ότι η Ελλάδα δεν είναι παρά μια χώρα υπό ειδικό καθεστώς, χωρίς καμιά διαπραγματευτική δυνατότητα, η οποία δεν λαμβάνεται υπ’ όψιν στους σχεδιασμούς για το μέλλον της ζώνης του ευρώ.

Σε πολλούς – δικαιολογημένα – είναι απεχθής η συνεχής επίκληση της ανικανότητας, της ψευδολογίας ή ακόμη και της δόλιας συμπεριφοράς της κυβέρνησης Παπανδρέου από την πρώτη κιόλας μέρα ανάληψης της εξουσίας. Όμως συνεχώς πυκνώνουν όχι μόνο οι ενδείξεις, αλλά και τα στοιχεία που αποδεικνύουν πως η κυβέρνηση αυτή, έχοντας πρώτα παίξει στα ζάρια, σαν ένας κοινός τζογαδόρος, το μέλλον της χώρας, έχει εν τέλει περιέλθει σε αδιέξοδο.

Καθώς καταβάλλει απέλπιδες προσπάθειες να κερδίσει χρόνο, βλέπει την αξιοπιστία της να καταρρακώνεται καθημερινά βομβαρδιζόμενη από δυσάρεστες αποκαλύψεις. Βλέπει ακόμη το ίδιο το ΔΝΤ, το οποίο αυτή έφερε από την πίσω πόρτα στην Ευρώπη, να τη χαστουκίζει δημοσίως, να τη διαψεύδει και να εκθέτει τον ίδιο τον πρωθυπουργό ως συστηματικά ψευδόμενο. Βλέπει πως, ενώ ΔΝΤ και ευρωζώνη έχουν βρει μια ισορροπία συνύπαρξης, η Γερμανία απορρίπτει κάθε κυβερνητικό αίτημα εκβιάζοντας συνεχώς για όλο και περισσότερα.

Την ίδια ώρα η Ελλάδα ξεπουλιέται ολόκληρη, το κοινωνικό κράτος διαλύεται και τα εισπρακτικά μέτρα γίνονται όλο και πιο άγρια αγγίζοντας την απανθρωπιά και την ποινικοποίηση της ανημπόριας.

Μια κυβέρνηση στα όρια της αντοχής της και μια χώρα στα πρόθυρα της διάλυσης είναι ό,τι έχουν καταφέρει μέχρι σήμερα η πολιτική και οι επιλογές του πρωθυπουργού και του υπουργού του επί των Οικονομικών...

 ******************************

 Καρπαζιά σε φάπα μείζονα

Η κυβέρνηση Παπανδρέου έχει αμετάκλητα στερήσει από την Ελλάδα κάθε δικαίωμά της να παρεμποδίσει την κατάσχεση περιουσιακών της στοιχείων ασκώντας δικαιώματα ασυλίας και εθνικής κυριαρχίας.

Του Σταύρου Χριστακόπουλου

Θα ήταν γελοία, αν δεν ήταν τραγική. Ο λόγος για την αδυναμία της κυβέρνησης να διαχειριστεί τη βόμβα που έριξε η τρόικα την Παρασκευή ξετινάζοντας όλα τα αποθέματα κουτόχορτου με το οποίο συστηματικά η κυβέρνηση και οι επιτηρητές τάιζαν τον ελληνικό λαό από τη μέρα που η κυβέρνηση αποφάσισε να υπαγάγει τη χώρα στον Διεθνή Οικονομικό Έλεγχο. Παταγωδώς κατέρρευσε κάθε προσπάθεια να διατηρηθεί ζωντανή η εικόνα μιας κυβέρνησης που πράγματι... κυβερνά τη χώρα.

Το πρώτο χαστούκι έπεσε από τον επικεφαλής της αποστολής του ΔΝΤ στην Ελλάδα Μπομπ Τράα, που, στην πρώτη επίσημη εμφάνισή του στην Αθήνα, σε συνέδριο της Τράπεζας της Ελλάδος, την Παρασκευή περιέγραψε το σχέδιο του οργανισμού που εκπροσωπεί για την Ελλάδα. Το οποίο συμπυκνώνεται στο παρακάτω απόσπασμα:

«Ανταλλάξτε το χρέος με κρατικούς πόρους και ακίνητα. Η κυβέρνηση πρέπει να ενεργοποιηθεί σε αυτόν τον τομέα. Χρησιμοποιήστε τα κέρδη για να εξαγοράσετε το χρέος με έκπτωση (discount). Μην ανησυχείτε για τις τιμές, απλώς κάντε διαφανείς δημοπρασίες».

Το μεσημέρι της ίδιας μέρας η τρόικα έδινε συνέντευξη Τύπου, στο πλαίσιο της οποίας οι εκπρόσωποι του ΔΝΤ, της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και της Κομισιόν ζήτησαν ιδιωτικοποιήσεις μέχρι του ποσού των 50 δισ. ευρώ. Όπως είπαν οι επικεφαλής της αντιπροσωπείας του Διεθνούς Οικονομικού Ελέγχου, αυτά τα 50 δισ. ευρώ θα δοθούν αποκλειστικά για τη μείωση του χρέους.

Μια στάση εδώ. Σύμφωνα με το «ρολόι κρατικού χρέους» της εξαιρετικής οικονομικής ιστοσελίδας XrimaNews.gr:

«Το χρέος στις 12 Φεβρουαρίου 2011 κυμαίνεται στα 345 δισ. ευρώ. Αν η Ελλάδα πουλήσει μέχρι το 2015 κρατική περιουσία ύψους 50 δισ. ευρώ, τότε, σύμφωνα με τους υπολογισμούς, στις 12 Φεβρουαρίου 2015 το χρέος θα κυμαίνεται στα... 345 δισ. ευρώ, δηλαδή όσο ακριβώς είναι σήμερα που η Τρόικα προτείνει να πουληθεί κρατική περιουσία ύψους 50 δισ. ευρώ».

Σε απλά ελληνικά: Οι άνθρωποι ζητούν να πουλήσουμε ολόκληρη τη χώρα, να στερηθούμε – πουλώντας στους... δανειστές μας – κάθε μέσο και εργαλείο οικονομικής ανάπτυξης και ό,τι εισπράξουμε να το δώσουμε πίσω στους δανειστές, αφού τα 50 δισ. ευρώ θα κατευθυνθούν αποκλειστικά στη «μείωση» του χρέους.

Με μια διαφορά: Ότι, όταν η διαδικασία κατάσχεσης της χώρας τελειώσει, θα τους χρωστάμε ακριβώς όσα τους χρωστάμε σήμερα που οι δανειστές και επιτηρητές προαναγγέλλουν ότι θα την κατασχέσουν! Και αρκετά περισσότερα απ' όσα χρωστούσαμε τη μέρα που η κυβέρνηση Παπανδρέου και ο ίδιος ο πρωθυπουργός μάς έστειλαν δεμένους χειροπόδαρα στα χέρια τους.

Είναι εξαιρετικά αμφίβολο αν ακόμη και ο πιο κυνικός μαφιόζος, ο πιο ξεφωνημένος απατεώνας, θα είχε το θράσος να λέει τέτοια πράγματα δημοσίως απευθυνόμενος όχι σε έναν ολόκληρο λαό, αλλά σε έναν κουρελή και ξοφλημένο κακομοίρη που έτυχε να πέσει στα δίχτυα του.

«Τα δικά μας λαμόγια...»

Όμως, με την απαίτηση της τρόικας για ιδιωτικοποιήσεις 50 δισ. ευρώ, αρχίζουν πλέον τα όργανα, καθώς:

1. Σύμφωνα με τον Σερβάς Ντερούζ, τον εκπρόσωπο της Κομισιόν στην τρόικα, ο οποίος μίλησε στην εφημερίδα Πρώτο Θέμα:

«Τα πρώτα 5 δισ. θα προέλθουν από την πώληση του πρώην αεροδρομίου του Ελληνικού και τα υπόλοιπα 10 δισ. από εισηγμένες και μη εισηγμένες εταιρείες στο χρηματιστήριο». Την τριετία 2013-2015 «θα πουληθούν τα αεροδρόμια, τα λιμάνια και η ακίνητη περιουσία, από τα οποία θα εισπραχθούν 35 δισ. ευρώ. Επίσης υπάρχει και η μη καταγεγραμμένη περιουσία, την οποία δεν έχουμε υπολογίσει».

2. Στο ερώτημα αν σε όλα αυτά που πρέπει να πουληθούν – και συγκεκριμένα στη μη καταγεγραμμένη περιουσία – συγκαταλέγεται το σύνολο των πλουτοπαραγωγικών πηγών και πόρων της χώρας η απάντηση προκύπτει από το ότι το χρέος, όπως είδαμε πιο πάνω, θα παραμείνει σταθερό. Άρα το ξεπούλημα δεν θα έχει τέλος.

3. Η τρόικα κάρφωσε αγρίως τον Παπακωνσταντίνου λέγοντας ότι σε αυτό ακριβώς το συνολικό ξεπούλημα αποσκοπεί η δημιουργία, από το υπουργείο Οικονομικών, της επενδυτικής εταιρείας με τα 200 ακίνητα - φιλέτα του Δημοσίου, η οποία επιδιώκεται να μπει σύντομα στο Χρηματιστήριο.

4. Την Κυριακή ο Ντερούζ μίλησε και στο Βήμα δίνοντάς μας μια ακόμη εξόχως αποκαλυπτική πληροφορία: ότι ένας «κατακλυσμός ιδιωτικοποιήσεων» είναι εκείνο που επίμονα ζητούν από τον ίδιο μεγάλοι επιχειρηματίες, κορυφαίοι τραπεζίτες, διακεκριμένοι οικονομολόγοι και στελέχη «δεξαμενών σκέψης» της Αθήνας:

«Οι πιο σημαντικοί άνθρωποι της Ελλάδας που βρίσκονται εκτός πολιτικής μου έχουν πει επανειλημμένως τους τελευταίους έξι μήνες "κάνεις λάθος και χάνεις τον στόχο, το πραγματικό στοίχημα της ελληνικής οικονομίας είναι εκείνο της καθολικής ιδιωτικοποίησης της δημόσιας περιουσίας"».

Ποια είναι η απάντηση στους εγχώριους μνηστήρες της δημόσιας περιουσίας από την ίδια την τρόικα; Την έδωσε ο Μπομπ Τράα του ΔΝΤ λίγο παραπάνω.

Σε απλά ελληνικά: Η περιουσία σας δεν πάει για «εκμετάλλευση» ή «αξιοποίηση», αλλά για ανταλλαγή με μέρος του χρέους – δηλαδή την παίρνουν οι δανειστές. Και φροντίστε να κάνετε διαφανείς δημοπρασίες. Τα δικά μας λαμόγια θα τα πάρουν όλα και μην τολμήσετε να εμφανίσετε δικούς σας, γιατί θα σας πάρει ο διάολος το καπέλο.

Ανάλογη ήταν στο Βήμα – το οποίο στο ρεπορτάζ του μιλάει για «αναγκαστική εκποίηση δημόσιας περιουσίας» σημειώνοντας ότι πλέον «δεν πωλούνται τα ασημικά αλλά το ίδιο το ακίνητο» – η επισήμανση του κειμένου που αναφέρεται στον Ντερούζ:

«Το "νεύμα της τρόικας" είναι ότι οι ιδιωτικές τράπεζες πρέπει να επιστρέψουν στις αγορές και για να γίνει αυτό οφείλουν να εργαστούν για τη μετατροπή τους σε θυγατρικές ευρωπαϊκών μεγαθηρίων και οι Έλληνες τραπεζίτες (που κατά τα άλλα ζητούν πιεστικά από τον κ. Ντερούζ ιδιωτικοποιήσεις των πάντων...) να αποδείξουν την αξία τους ως υπαλλήλων των Γερμανών, Γάλλων και Αμερικανών συναδέλφων τους».

Σε ακόμη πιο απλά ελληνικά: Η τρόικα στο σύνολό της και συντεταγμένα δεν επιτίθεται μόνο στην ελληνική κυβέρνηση, και μάλιστα κατά τρόπο εξευτελιστικό, αλλά και στον εγχώριο επιχειρηματικό κόσμο. Οι επιμελείς εξ υμών αναγνώστες ίσως θυμούνται ότι και γι' αυτό έχουμε προειδοποιήσει εγκαίρως...

Επιπλέον πρώτη φορά η τρόικα εμφανίζεται δημοσίως ομονοούσα γκρεμίζοντας τις παρασκηνιακές ηλιθιότητες του τύπου «αν μας πουλήσει η Ευρώπη θα πάμε με το ΔΝΤ», οι οποίες τροφοδοτούσαν την παραπολιτική φιλολογία σαν... κυβερνητικό «χαρτί» προς αξιοποίηση στο εσωτερικό. Ακόμη απέδειξαν ότι η χρήση αυτού του «επιχειρήματος» εκ μέρους των κυβερνητικών στις επαφές τους με τους Ευρωπαίους, εν είδει εκβιασμού, αποδεικνύεται εγκληματική.

Παραδέχτηκαν τα πάντα!

Και η ελληνική κυβέρνηση; Αυτό το απίστευτο πολιτικό συνονθύλευμα, χωρίς πλέον έρμα και πολιτική αυθυπαρξία, επιχείρησε να απαντήσει με μεγάλη καθυστέρηση, αλλά το μόνο που κατάφερε ήταν να... επιβεβαιώσει απολύτως τις δηλώσεις των επιτηρητών κλείνοντάς τους πονηρά το μάτι για την προσήλωσή της στους τεθειμένους στόχους.

1. Την Παρασκευή, μετά την ομιλία του Τράα και τη συνέντευξη της τρόικας, ο Παπανδρέου, ο οποίος ούτε καν αντέδρασε – παρ' ότι η συνέντευξη τύπου έγινε το μεσημέρι – έκανε δηλώσεις για την... Αίγυπτο! Ουδέν... περίεργο.

2. Ο Παπακωνσταντίνου την ίδια μέρα ζητούσε από τα κόμματα της αντιπολίτευσης συναίνεση και διάλογο για να προχωρήσει το αναθεωρημένο Μνημόνιο που έχει συμφωνήσει με την Τρόικα. Πολλοί το ερμήνευσαν ως απειλή εκλογών.

Πρωθυπουργός και υπουργός Οικονομικών, επομένως, ολόκληρη τη μέρα σφύριζαν αδιάφορα σαν να μην συμβαίνει απολύτως τίποτε.

3. Ξημερώματα Σαββάτου... ξύπνησε ο Πεταλωτής – για τις ανάγκες των κυριακάτικων φύλλων προφανώς – και δήλωσε ότι:

«Η κυβέρνηση επανειλημμένως έχει τοποθετηθεί για την ανάγκη αξιοποίησης της ακίνητης περιουσίας του Δημοσίου, με όρους διαφάνειας, ώστε αυτή να συνεισφέρει στην ανάπτυξη αλλά και στη μείωση του δημόσιου χρέους. Επ' αυτού έχουν γίνει επίσημες ανακοινώσεις καθώς και λεπτομερής σχεδιασμός σε βάθος πολλών ετών. Είναι προφανές βέβαια ότι η αξιοποίηση της ακίνητης περιουσίας του Δημοσίου σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει εκποίηση δημόσιας γης. Εξίσου προφανές είναι ότι για τη λήψη αυτών των αποφάσεων μόνη αρμόδια είναι η ελληνική κυβέρνηση».

Αρνείται τα περί εκποίησης, αλλά πουθενά δεν υπάρχει διάψευση της τρόικας ή του Τράα για το ύψος των ιδιωτικοποιήσεων. Προφανώς ξέρει κι άλλους τρόπους εκτός από την πώληση για να μαζέψει τα 50 δισ., αλλά δεν μας τους λέει για να μας κάνει έκπληξη.

4. Το ίδιο πρωί (του Σαββάτου) έπαιξε η είδηση ότι η κυβέρνηση προέβη σε διάβημα προς τους επικεφαλής της τρόικας (Στρος-Καν, Μπαρόζο και Τρισέ). Δηλαδή τους πήρε τηλέφωνο ο Παπανδρέου.

Κατόπιν τούτου ο επικεφαλής του ΔΝΤ εξέφρασε τον «σεβασμό» του προς την κυβέρνηση και τον ελληνικό λαό και την... «κατανόησή του» προς το «πνεύμα των επισημάνσεων του πρωθυπουργού», όπως κατεγράφη. Όμως δεν διέψευσε ούτε τον Τράα ούτε το περιεχόμενο της συνέντευξης τύπου της τρόικας. Στον πρωθυπουργό όμως έδειξε... κατανόηση. Σύμφωνα πάντα με την κυβερνητική εκδοχή...

5. Προφανώς σκασμένη από τα γέλια, η τρόικα αργά το σαββατόβραδο βγάζει ανακοίνωση - κοροϊδία, στην οποία δεν διαψεύδεται ούτε ένα «και» από τα όσα επίμαχα είχαν δηλώσει τα καμάρια της την προηγουμένη. Η κυβέρνηση και τα μιντιακά φερέφωνα μιλούν για «συγγνώμη της τρόικας», αλλά δεν μας λένε πού την είδαν.

6. Μιλώντας με Το Βήμα της Κυριακής, ο Ντερούζ, σύμφωνα πάντα με την εφημερίδα, ρίχνει νέους κεραυνούς επιβεβαιώνοντας ότι η κυβέρνηση Παπανδρέου εν κρυπτώ ξεπούλησε τη χώρα χωρίς να διαπραγματευθεί έστω για τα μάτια του κόσμου:

«Κατά τη διάρκεια της διαπραγμάτευσης ο κ. Γ. Παπακωνσταντίνου δεν προέβαλε οποιοδήποτε αντεπιχείρημα. Ο υπουργός Οικονομικών σε συνεννόηση με τον πρωθυπουργό κ. Γ. Παπανδρέου και χωρίς να ενημερωθούν τα υπόλοιπα κυβερνητικά στελέχη, ούτε ασφαλώς η αξιωματική αντιπολίτευση, συμφώνησε στην εκτέλεση του προγράμματος ενώ δεν ζητήθηκε "πίστωση χρόνου" προκειμένου αυτό να τύχει μεγαλύτερης κυβερνητικής επεξεργασίας και να ανακοινωθεί αργότερα ως "κυβερνητική πρωτοβουλία"».

Έτσι επιβεβαιώνεται πως ο μόνος απ' αυτή την κυβέρνηση που λέει κατά καιρούς την αλήθεια είναι... ο Πάγκαλος, ο οποίος, αποκαλύπτοντας πλήρως το σκεπτικό της, δήλωνε προ καιρού ότι, όταν ζητάς δανεικά, δεν βάζεις όρους...

7. Στην κυριακάτικη δήλωσή του ο Παπακωνσταντίνου – η οποία υποτίθεται ότι συνιστούσε... απάντηση στον Ντερούζ – έκανε γαργάρα τα περί μη διαπραγμάτευσης εκ μέρους του ιδίου και του Γ. Παπανδρέου ψελλίζοντας απλώς ότι η κυβέρνηση αποφασίζει και όχι η τρόικα! Δηλαδή αποδέχθηκε πλήρως πως όντως δεν διαπραγματεύθηκε απολύτως τίποτε ούτε ο ίδιος ούτε ο πρωθυπουργός ούτε, βεβαίως, κανένας άλλος από τους υπουργούς που τόσο καιρό ολοφύρονται για την κακή τρόικα...

Αξιώνουν κατάσχεση

Να μας συμπαθάτε οι σεμνοί εκ των αναγνωστών, αλλά τέτοιο ξεβράκωμα δεν έχει ματαγίνει. Όμως το ξεβράκωμα – όσο κι αν εξευτελίζει όσους επί τόσους μήνες κοροϊδεύουν ασύστολα τον ελληνικό λαό, όπως δεν έχουμε κουραστεί να γράφουμε επί μήνες, κόντρα στην κυβερνητική προπαγάνδα – δεν είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα της χώρας.

Το χειρότερο είναι ότι έχει φτάσει η ώρα της αλήθειας. Βοήθεια οποιουδήποτε τύπου προς την Ελλάδα δεν υπάρχει αν πρώτα δεν ξεπουληθεί. Το είπε ο Ντερούζ, αλλά το είχε γράψει το «Π» (ακόμη μια φορά...) την περασμένη Πέμπτη σε ένα εξαιρετικό ρεπορτάζ.

Σήμερα λοιπόν η κυβέρνηση και η Ελλάδα είναι πλέον αντιμέτωπες με την αναπόφευκτη συνέπεια της προσφυγής στον μηχανισμό... «στήριξης» και «σωτηρίας από την πτώχευση»: την κατάσχεση ολόκληρης της χώρας, για την οποία επί μήνες γράφουμε ότι αποτελεί την πεμπτουσία αυτού του μηχανισμού, όπως έχει δρομολογηθεί από τη δανειακή σύμβαση που υπέγραψε η κυβέρνηση Παπανδρέου.

Όταν η τρόικα μας καλεί να πουλήσουμε - χαρίσουμε τα πάντα – και μάλιστα επιχειρεί να προκαταλάβει τον τρόπο και το αντικείμενο των πωλήσεων προειδοποιώντας ακόμη και για τη διαφάνεια στη διαδικασία του ξεπουλήματος – δεν το κάνει ως σύμβουλος, αλλά ως αντισυμβαλλόμενος και δικαιούχος. Όταν η κυβέρνηση Παπανδρέου ζήτησε το δάνειο των 110 δισ. ευρώ από τον «μηχανισμό», αποδέχθηκε και υπέγραψε, μεταξύ πολλών άλλων τραγικών, τα εξής:

«Με την παρούσα ο Δανειολήπτης αμετάκλητα και άνευ όρων παραιτείται από κάθε ασυλία που έχει ή πρόκειται να αποκτήσει, όσον αφορά τον ίδιο ή τα περιουσιακά του στοιχεία, από νομικές διαδικασίες σε σχέση με την παρούσα Σύμβαση, περιλαμβανομένων, χωρίς περιορισμούς, της ασυλίας όσον αφορά την άσκηση αγωγής, δικαστική απόφαση ή άλλη διαταγή, κατάσχεση, αναστολή εκτέλεσης δικαστικής απόφασης ή προσωρινή διαταγή, και όσον αφορά την εκτέλεση και επιβολή κατά των περιουσιακών στοιχείων του στον βαθμό που δεν το απαγορεύει αναγκαστικός νόμος» (άρθρο 14, παρ. 5 της δανειακής σύμβασης).

Με απλά λόγια: Η κυβέρνηση Παπανδρέου έχει αμετάκλητα στερήσει από την Ελλάδα κάθε δικαίωμά της να παρεμποδίσει την κατάσχεση περιουσιακών της στοιχείων ασκώντας δικαιώματα ασυλίας και εθνικής κυριαρχίας. Και τώρα οι δανειστές, επιτηρητές και πραγματικοί κυβερνήτες της χώρας έρχονται να αξιώσουν – κι όχι βεβαίως να... συμβουλεύσουν – αυτό που εξ αρχής τους παραχωρήθηκε με την πιο επαίσχυντη δανειακή σύμβαση που υπέγραψε ποτέ χώρα.

Και η... τύποις κυβέρνηση; Όχι μόνο δεν τολμά να τους διαψεύσει έστω σε μια κεραία, αλλά – αν έχετε το κουράγιο να διαβάσετε τις απαράδεκτες ανακοινώσεις της – τους παρακαλεί να προσποιηθούν ότι αυτή αποφασίζει. Όμως φαίνεται ότι οι δανειστές βαρέθηκαν να περιμένουν. Αφού στα χαρτιά έχουν πάρει τα πάντα χωρίς αντίσταση ή διαπραγμάτευση, τώρα ζητούν και το μπαγιόκο.

Η πρόκλησή τους είναι στ' αλήθεια βαρύτατη, όπως παραδέχονται ακόμη και οι πιο ξεφωνημένοι παπαγάλοι, αλλά δεν αφορά πια την κυβέρνηση – τουλάχιστον όχι αυτή την κυβέρνηση, η οποία ζυγίστηκε, μετρήθηκε και βρέθηκε ελλιπέστατη. Αφορά κυρίως την Ελλάδα και τον ελληνικό λαό, τον μόνο που υπάρχει μια αμυδρή ελπίδα να απαντήσει με στοιχειώδη αξιοπρέπεια. Ως θεματοφύλακας της τήρησης του Συντάγματος, το οποίο όμως η σημερινή κυβέρνηση έχει ήδη στείλει στα σκουπίδια...

πηγή

 *********************************************

Πολιτική απάτη, κοινωνική καταστροφή

Μια νέα εποχή ξημερώνει όχι μόνο για τη θνήσκουσα Ελλάδα, αλλά και για ολόκληρη την χειμαζόμενη Ευρώπη. Το σχέδιο της Μέρκελ, το επονομαζόμενο και «Σύμφωνο σύγκλισης και ανταγωνιστικότητας», με την αναγκαστική συμφωνία του Σαρκοζί, αναμένεται να προχωρήσει χωρίς σπουδαία εμπόδια. Οι ενστάσεις κάποιων χωρών για ειδικά τους προβλήματα κατά κανόνα ξεπερνιούνται στην εποχή της τερατώδους «κρίσης χρέους» που σαρώνει τη Γηραιά Ήπειρο και ειδικότερα την Ευρωζώνη.

Για την Ελλάδα τα πράγματα είναι απλά και ήδη καταγεγραμμένα στα ρεπορτάζ του τριημέρου, αλλά και του προηγούμενου φύλλου του «Π». Η αναδιάρθρωση του χρέους της χώρας μας έχει κλειδώσει και αναμένεται να αποφασιστούν η στιγμή, η μορφή και οι όροι. Προς το παρόν όλα δείχνουν ότι θα περιλαμβάνει μεταξύ άλλων

● επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής (αρχικά του δανείου του μηχανισμού «στήριξης» και σε μεταγενέστερο χρόνο ολόκληρου),

● μείωση του επιτοκίου σε άγνωστο επίπεδο (αλλά όχι μη συμφέρον για τους δανειστές)

● και κάποια μέθοδο «κουρέματος» (αρχικά με την επαναγορά ομολόγων στο 75% της ονομαστικής αξίας τους, κατόπιν νέου δανεισμού από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Χρηματοοικονομικής Σταθερότητας και ύστερα βλέπουμε).

Με απλά λόγια: Θα δανειστούμε από τον Μηχανισμό καμιά εξηνταριά δισ. ευρώ για να αγοράσουμε ομόλογα. Κατά προτεραιότητα λέγεται ότι θα πάρουμε αυτά που έχει στο χέρι η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, ώστε να απαλλαγεί ο έρημος ο Τρισέ από την ελληνική τοξική βόμβα. Τα 40 δισ. θα πάνε εκεί και για τα υπόλοιπα θα δούμε όταν έλθει η ώρα.

Με τη μέθοδο αυτή θα μετατρέψουμε ένα ακόμη σημαντικό ποσό χρέους προς τις τράπεζες και τις αγορές (έναντι των οποίων είμαστε ακόμη ισχυροί στα δικαστήρια) σε χρέος προς τα ευρωπαϊκά κράτη (έναντι των οποίων θα είμαστε εντελώς ανίσχυροι, αφού και η νέα δανειακή σύμβαση θα είναι όμοια – αν όχι... χειρότερη – με αυτήν που έχουμε υπογράψει ήδη για τα 110 δισ. ευρώ του τρέχοντος μηχανισμού «στήριξης»).

Μέτρα οριζόντιας διάλυσης

Τα παραπάνω, όπως και τόσα άλλα προηγούμενα εγκλήματα, η κυβέρνηση θα τα παρουσιάσει ως μια ακόμη επιτυχία. Όμως ακόμη δεν έχουμε δει καν τις συνέπειες της... προηγούμενης ανάλογης επιτυχίας της. Για την ακρίβεια τώρα ακριβώς ζωγραφίζεται μπροστά μας το επόμενο πακέτο, το οποίο θα περιλαμβάνεται στην επόμενη αναθεώρηση του Μνημονίου (θα πρόκειται για το τέταρτο κατά σειρά Μνημόνιο).

Την προαναγγελία για «Δρόμο μακράς και άγριας λιτότητας», στον οποίο πλέον μπαίνει η χώρα, την είχαμε ήδη κάνει από την περασμένη Πέμπτη με αναλυτικό ρεπορτάζ στο «Π». Τώρα ας δούμε, με στοιχεία από τη λεπτομερή παρουσίαση που δημοσίευσε χθες η Αυγή της Κυριακής, μια λίστα μέτρων που βρίσκονται ήδη στο τραπέζι του Παπακωνσταντίνου και της τρόικας, η οποία είναι ήδη στην Αθήνα, ώστε την τριετία 2012-2014 να μειωθεί το έλλειμμα... κάτω από το 3% του ΑΕΠ:

● Αύξηση του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης στα 67 (αλλά και πάνω από τα 67 σε συνάρτηση με το προσδόκιμο ζωής)!

● Γενική κατάργηση των δώρων σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα (12 μισθοί για όλους).

● Γενίκευση των ατομικών συμβάσεων εργασίας, ενίσχυση των συμβάσεων ορισμένου χρόνου, της μερικής απασχόλησης και της εργασίας σε βάρδιες, με ασφάλισης... με την ώρα και όχι για τετράωρο κατ' ελάχιστον, όπως ισχύει σήμερα. (Θέλετε και το κερασάκι στην τούρτα; Σε περιπτώσεις ανασφάλιστης – μαύρης – εργασίας, ενώ θα μειωθούν οι επιπτώσεις για τις επιχειρήσεις, θα θεωρούνται συνένοχοι και θα τιμωρούνται με πρόστιμα έως 400 ευρώ και οι ανασφάλιστοι εργαζόμενοι!).

● Ψαλίδισμα κοινωνικού χαρακτήρα επιδομάτων για όσους βρίσκονται πάνω από το όριο της φτώχειας (ανεργίας, τριτέκνων - πολυτέκνων, φοιτητικό, ΕΚΑΣ).

● Μείωση αποδοχών στους δημοσίους υπαλλήλους κατά 25% με μείωση προσλήψεων, επιμήκυνση ωραρίου απασχόλησης χωρίς καταβολή υπερωριών και περιορισμούς στο ύψος των επιδομάτων, αύξηση του χρόνου ωρίμανσης των βασικών μισθών (κλιμάκια).

● «Γενναίες» αυξήσεις στα τιμολόγια όλων των ΔΕΚΟ.

● Κατάργηση περίπου 300 οργανισμών και φορέων του Δημοσίου.

● Νέο χαράτσι μέσω ΦΠΑ με μετάταξη πολλών προϊόντων και υπηρεσιών στον υψηλό συντελεστή 23% (και κατάργηση μειωμένου ΦΠΑ στα νησιά), που αναμένεται να επιφέρει ανατιμήσεις 10%-20% σε τρόφιμα, εστιατόρια, εισιτήρια, ταξί, ρεύμα, νερό, φυσικό αέριο, ιατρικές εξετάσεις κ.λπ.

● Αύξηση στις φορολογικές επιβαρύνσεις των επιχειρήσεων.

● Αύξηση στη φορολόγηση εισοδημάτων από μισθώματα ακινήτων, μετοχές αμοιβαία κεφάλαια, καταθέσεις, ομόλογα, έντοκα γραμμάτια του Δημοσίου, ρέπος κ.λπ.

Εφιαλτική προοπτική

Την ίδια ώρα που όλα αυτά δρομολογούνται, στην Ευρώπη η Μέρκελ είναι πανέτοιμη να εφαρμόσει τα σχέδιά της για πιο ενισχυμένη «οικονομική διακυβέρνηση», η οποία θα περιλαμβάνει, όπως ήδη έχει καταγραφεί:

● Κατάργηση της ΑΤΑ (αυτόματη τιμαριθμική προσαρμογή μισθών και συντάξεων, που κάποτε εφαρμοζόταν και στα μέρη μας).

● «Εναρμόνιση» των ασφαλιστικών και φορολογικών συστημάτων.

● Συνταγματικά όρια στα ελλείμματα, τα χρέη και τα επίπεδα δανεισμού, στα οποία έχουμε ήδη αναφερθεί, κ.λπ.

Στην Ελλάδα όμως ήδη οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις κλείνουν κατά χιλιάδες και η ανεργία εκτινάσσεται σε πρωτόγνωρα – εδώ και πάρα πολλά χρόνια – ρεκόρ. Το έλλειμμα βρίσκεται στο 10% και το χρέος καλπάζει προς το 150% του ΑΕΠ, ενώ οι επιτηρητές δεν είναι καθόλου βέβαιοι για την ακρίβεια των παρεχόμενων από την κυβέρνηση οικονομικών στοιχείων. Γι’ αυτό άλλωστε η ελεγχόμενη χρεοκοπία είναι βέβαιη.

Ευρύτατες κοινωνικές ομάδες, όπως οι μικροί αγρότες, συμπιέζονται αφόρητα και τείνουν προς την εξαφάνιση. Υγεία και Παιδεία συρρικνώνονται χωρίς κανείς να ξέρει μέχρι ποιου ορίου, ενώ μεγάλο κόλπο γίνεται με τα ρυθμιζόμενα (μόνο κατ’ όνομα «κλειστά») επαγγέλματα. Εδώ ο στόχος είναι η έλευση ή η δημιουργία μεγάλων εταιρειών, που θα εξοβελίσουν το μεγαλύτερο μέρος των σημερινών επαγγελματιών υπαλληλοποιώντας τους υπόλοιπους και εκμηδενίζοντας τις αμοιβές τους. Τα ερωτήματα, κατόπιν αυτών, προκύπτουν αβίαστα:

● Όταν η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι... «έσωσε τη χώρα», τι ακριβώς εννοεί;

● Τι είδους διάσωση είναι η μαζική εκπτώχευση του πληθυσμού και η καταστροφή της ελληνικής οικονομίας;

● Από πότε η πλήρης υποτέλεια και ο απόλυτος οικονομικός έλεγχος εκ μέρους των δανειστών – με δικαίωμα κατάσχεσης ολόκληρης της χώρας – αποτελεί διάσωση;

● Αν αυτοί είναι οι σχεδιασμοί σε αυτά τα επίπεδα χρέους, τότε τι θα συμβεί αύριο, όταν ακόμη μεγαλύτερο ποσοστό του θα οφείλεται στους Ευρωπαίους «εταίρους»;

● Αν η οικονομική κατάσταση της χώρας πηγαίνει προς τον γκρεμό μόλις σε 10 μήνες Διεθνούς Οικονομικού Ελέγχου, τι θα γίνει ύστερα από την ελεγχόμενη πτώχευση και την επιβολή μιας μακρόχρονης πολιτικής με την ίδια λογική αλλά πολύ σκληρότερες προβλέψεις;

Προφανώς δεν πρόκειται για κανενός είδους... διάσωση. Αντιθέτως δεν υπάρχει ίχνος υπερβολής στη διαπίστωση ότι ζούμε μια κολοσσιαία πολιτική απάτη σε πλήρη εξέλιξη. Κι αν δεν ανατραπεί, οι μέρες που θα ζήσουμε θα είναι εφιαλτικές...

*************************************************

Επαναστάτες της συμφοράς

Του Σταύρου Χριστακόπουλου

Έγραψε πάλι ο Πάγκαλος! Ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, ο οποίος συνήθως σχολιάζεται για... λάθος λόγους, ή τουλάχιστον όχι όσο θα έπρεπε για τους... σωστούς, έδωσε πάλι το στίγμα της κυβερνητικής πρόθεσης.

Η θέση του δεν υιοθετήθηκε από την κυβέρνηση, καθώς ο Πεταλωτής τη χαρακτήρισε «προσωπική πολιτική θέση». Όμως ο Πάγκαλος δεν μιλάει στον αέρα, όπως έχει αποδείξει κατ' επανάληψη. Μπορεί να μην απηχεί την επίσημη εκδοχή του... Παπακωνσταντίνου, αλλά ο καθένας μπορεί να θυμηθεί αν κατά καιρούς επιβεβαιώνεται ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης ή ο υπουργός Οικονομικών.

Η κατάσταση της χώρας είναι δραματική και η κυβέρνηση, παρότι συστηματικά διαλύει κάθε τομέα της οικονομίας βυθίζοντας στην απελπισία όλο και μεγαλύτερα τμήματα του πληθυσμού, εν τέλει αποτελεί έναν κακό μαθητή για τον Διεθνή Οικονομικό Έλεγχο, αφού αδυνατεί να πιάσει τους στόχους του Μνημονίου.

Όπως έχουμε πει όμως πολλές φορές – και όπως όλοι παραδέχονται πια –, ακόμη κι αν η κυβέρνηση επιτύγχανε όλους τους στόχους του Μνημονίου, στο τέλος της εφαρμογής του θα βρισκόταν με ένα χρέος εντελώς αδύνατον να εξυπηρετηθεί. Επομένως, όπως όλοι πια ομολογούν, η αναδιάρθρωση (ελεγχόμενη πτώχευση) είναι η μόνη διέξοδος για τους δανειστές μας. Άλλος τρόπος για να διασφαλίσουν τα λεφτά τους δεν υπάρχει.

Όπως συχνά έχουμε επισημάνει, οι αναδιαρθρώσεις χρεών δεν έχουν μόνο μια μορφή και το ερώτημα στην περίπτωση της Ελλάδας είναι ποια θα επιλεγεί.

● Αν κρίνουμε από την επιμονή του πρωθυπουργού και των υπουργών του ότι η κυβέρνηση θα πληρώσει τα χρέη της στο ακέραιο, αλλά και ότι το αίτημά τους είναι η «επιμήκυνση» (μόνο για το δάνειο του μηχανισμού «στήριξης»), τότε θα πρέπει να υπολογίζουμε στη χειρότερη μορφή αναδιάρθρωσης, που είναι μόνο χρονική.

● Αν κρίνουμε από τη συνέντευξη του Πάγκαλου, τότε μιλάμε για χρονική αναδιάρθρωση του συνόλου του χρέους.

● Αν κρίνουμε από παλαιότερη συνέντευξη του Πάγκαλου (σύμφωνα με την οποία δεν μπορεί η Ελλάδα να επιβάλει όρους στους δανειστές της στην κατάσταση στην οποία βρίσκεται), τότε προφανώς μιλάμε για Ελλάδα στη διάθεση των δανειστών, οι οποίοι θα επιλέξουν το κοστούμι που βολεύει τους ίδιους.

Τι μένει; Να μάθουμε κι εμείς ποιο είναι αυτό το κοστούμι. Όχι από την κυβέρνηση, αλλά από τους δανειστές και επιτηρητές, οι οποίοι φαίνεται να βρίσκονται επίσης σε αδιέξοδο. Ιδιαίτερα η Γερμανία, η οποία πιέζεται αφόρητα από το ΔΝΤ και τις «αγορές» να βρει «μόνιμη λύση» στο ζήτημα της κρίσης χρέους κυρίως της Ευρωζώνης. Και θα αναγκαστεί να τη βρει στην προσπάθειά της να κερδίσει λίγο ακόμη χρόνο.

Κι όμως, ενώ ο Πάγκαλος μίλησε, ενώ ο Παπακωνσταντίνου έφυγε σαν βρεγμένη γάτα από το Eurogroup και το Ecofin και με εντολή για σκλήρυνση της πολιτικής του – ιδιαίτερα στα εργασιακά, στο τραπεζικό σύστημα και στο κλείσιμο ή ξεπούλημα των ΔΕΚΟ –, ο απόηχος πάλι ήταν η κοπριτολογία, τα νιτερέσα του αντιπροέδρου, το ρεβεγιόν του, ο παλικαράς πρωθυπουργός (Δίστομο, Ερζερούμ, φράχτης), το κάπνισμα, η φοροδιαφυγή, τα σκυλάδικα και άλλα κοσμογονικά ζητήματα.

Μην ανησυχείτε όμως, αφού ορμητικά μπήκαν στο πολιτικό παιχνίδι κάμποσοι από τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ. Οι «επαναστάτες χωρίς αιτία» της κοινοβουλευτικής ομάδας του κυβερνώντος κόμματος, οι οποίοι

● αφού κατάπιαν αμάσητη την παραχώρηση κάθε έννοιας κυριαρχίας και ασυλίας της χώρας στους δυνάστες της,

● αφού ξεθεμελίωσαν με τις υπογραφές τους κάθε εργασιακό και ασφαλιστικό δικαίωμα,

● αφού συνυπέγραψαν τον προϋπολογισμό πτώχευσης του Παπακωνσταντίνου,

● αφού συναίνεσαν στη διάλυση του κοινωνικού κράτους,

● αφού είδαν την ανεργία να εκτινάσσεται ανεξέλεγκτα ως αποτέλεσμα της πολιτικής του κόμματός τους,

● αφού παρατηρούν απαθείς όλους τους δείκτες της οικονομίας να καταρρέουν βυθίζοντας τη χώρα στην ύφεση και την κοινωνία στην απόγνωση,

τελικά βρήκαν λόγο να επαναστατήσουν: την κίνηση της Μπιρμπίλη να αυξήσει τα στρέμματα με δικαίωμα χτισίματος στις προστατευόμενες περιοχές Natura από 4 σε 10.

Έτσι λοιπόν οι «επαναστάτες της συμφοράς» βρήκαν να υπερασπιστούν το δικαίωμα στο τσιμέντο. Τίποτε άλλο δεν τους άγγιξε. Δείγμα κι αυτό της νοοτροπίας που μας έφτασε μέχρι εδώ και μας πάει πια στο $%^&*& κι ακόμη παραπέρα. Όχι άδικα, λοιπόν, η κοπριτολογία, η ψευτομαγκιά και η άνευ περιεχομένου ηθικολογία κυριαρχούν. Την ώρα ακριβώς που η διαφθορά – βλέπε Siemens – ετοιμάζεται ακόμη μια φορά να επιβραβευτεί πανηγυρικά.

Κι όλοι εμείς, δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι, βαδίζουμε υπνωτισμένοι προς τον γκρεμό. Υπό τον ναζιστικό χαιρετισμό των χρυσαυγιτών...

πηγή