Η Εκπομπή που ψάχνει τίτλο, Δευτέρα & Τετάρτη στις 9, #5
Μετά από μία περίπου δεκαήμερη απουσία, επιστρέφουμε
του Νίκου Φιλιππαίου
Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από κακόβουλη χρήση. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε την Javascript για να τη δείτε.
Λίγο τα τελευταία πείσματα του χειμώνα, λίγο τα τερτίπια της ΔΕΗ, κάπου εκεί στο τέλος του Φλεβάρη και στις αρχές του Μάρτη, η Εκπομπή που ψάχνει τίτλο έκανε ακούσιο διάλλειμα περίπου δέκα ημερών. Ωστόσο, σήμερα Δευτέρα, επιστρέφουμε στο καθιερωμένο ραντεβού, στις 9 το βράδυ, στον Nova Fm. Βεβαίως, η ραδιοφωνική και μουσική μας παρέα θα συνεχιστεί κλασικά και το βράδυ της Τετάρτης, επίσης στις 9.
Τώρα, για να αναθερμάνουμε λίγο την επαφή, αλλά και για να σας προετοιμάσω για την αυριανή νύχτα, έχω ένα νέο review ενός όχι τόσο γνωστού άλμπουμ…
Ακόμα μια φορά θα ασχοληθούμε με μία κυκλοφορία από τον χώρο της electronica και πιο συγκεκριμένα από την downtempo πλευρά της. Πρόκειται για μία κατά κάποιο τρόπο συνεργασία ανάμεσα σε δύο βετεράνους της ηλεκτρονικής σκηνής. Από την μια πλευρά έχουμε τους Enigma του Michael Cretu, από την άλλη τον Rollo Armstrong, ιδρυτικό μέλος των Faithless. Και οι δύο καλλιτέχνες δεν χρειάζονται συστάσεις, καθώς το μουσικό τους έργο είναι τόσο σημαντικό, όσο και διάσημο. Ωστόσο αυτή τους η συνεργασία δεν έχει γίνει ευρέως γνωστή. Ας τη φωτίσουμε λίγο:
Το 2005 οι Enigma έκλειναν δεκαπέντε χρόνια παρουσίας στον χώρο της μουσικής και για να σφραγίσουν τη δημιουργική τους πορεία, κυκλοφόρησαν ένα box set με τίτλο 15 Years After, το οποίο βασικά εμπεριείχε όλες τις δουλειές του γκρουπ με κάποια bonus. Το ελκυστικότερο από αυτά τα bonus, αποτελεί ένα cd με remixes, ή καλύτερα διασκευές τραγουδιών απ’ όλη την πορεία των Enigma. Ο Michael Cretu για αυτές τις διασκευές συνεργάστηκε με τον Rollo Armstrong των Faithless. Ο Armstrong χρησιμοποίησε το ψευδώνυμο Dusted, έτσι το cd με τις διασκευές ονομάστηκε The Dusted Variations. Ως Dusted και σε συνεργασία με τον Mark Bates, ο Rollo Armstrong έχει κυκλοφορήσει το εκπληκτικό άλμπουμ Safe From Harm, το οποίο μπορεί κάποια στιγμή να παρουσιαστεί από αυτή την στήλη.
Επιστρέφοντας στο Dusted Variations, είμαι σίγουρος πως η έναρξη της ακρόασής του θα συνοδευτεί από έκπληξη. Αν εξαιρέσουμε το γνωστό Hello And Welcome που ανοίξει όλες τις δουλειές των Enigma και εδώ βρίσκεται σε μία single έκδοση επιμελημένη από το ίδιο το γκρουπ, στις παραλλαγές του Rollo Armstrong τον πρώτο λόγο έχει το καθαρό ambient και τον τελευταίο ο μινιμαλισμός.
Ο Βρετανός παραγωγός εμφανίζεται με την πιο εσωστρεφή διάθεση και κρατώντας τα πιο απαραίτητα τεχνικά μέσα, προσφέρει μία αναπάντεχη μεταμόρφωση γνωστών μελωδιών των Enigma. Έτσι, θα ακούσετε κομμάτια όπως το Age Of Loneliness, to Rivers Of Belief και το περίφημο Sadeness σε αγνώριστη βερσιόν. Οι όμορφες και εύληπτες μελωδίες των Enigma είναι εκεί, αλλά όλα τα άλλα είναι διαφορετικά: τον πλουραλισμό στις ενορχηστρώσεις έχει αντικαταστήσει μια πλήρως μινιμαλιστική προσέγγιση, την πληθωρική παραγωγή, ένας lo-fi ήχος… Γενικά, στο Dusted Variations δεν θα βρείτε τίποτα από τη γνωστή ηχητική μεγαλοπρέπεια των Enigma.
Στις παραλλαγές του Rollo Armstrong συναντάμε beatless ambient μουσική, παιγμένη κυρίως από ένα απλό συνθεσάιζερ. Την ενορχήστρωση συμπληρώνουν κάποιες πινελιές πιάνο, τα πιο απλά ηλεκτρονικά έφε και ήχοι από καμπανάκια και –κάποιες στιγμές– θαρρείς από παιδικά μουσικά όργανα. Samples από τα γνήσια κομμάτια των Enigma κάνουν που και που την εμφάνισή τους, αλλά παραμένουν σε δεύτερη μοίρα. Ωστόσο, το αποτέλεσμα είναι και ειλικρινές και γοητευτικό, μια μουσική ατμόσφαιρα υπνωτική και μυστηριώδης, με κυρίαρχο το συναίσθημα της χαρμολύπης.
Κορυφαία, για μένα, στιγμή του άλμπουμ το Eyes Of Truth, που το είχαμε πρωτακούσει στο Cross Of Changes του ’94. Με ένα μονότονο, τελετουργικό sequence ως βασικό μοτίβο, το κομμάτι εξελίσσεται ανεπαίσθητα σε μία κλασικότροπη κορύφωση, για να επανέλθει σε έναν ήχο απογυμνωμένο από καθετί περιττό.
Συμπερασματικά, το Dusted Variations είναι ένα άλμπουμ το οποίο, αν και περιέχει διασκευές και συμπληρώνει μία εορταστική κυκλοφορία, χαρακτηρίζεται από αυτονομία, στέκεται από μόνο του. Αν λοιπόν σας αρέσουν οι μυστήριες μουσικές προσεγγίσεις, η διασκευές που αναδημιουργούν και η ονειρική ατμόσφαιρα, τότε το Dusted Variations αποτελεί μια σίγουρη πρόταση για σας.
οι εικόνες αποτελούν πίνακες ζωγράφων της Ρωσικής Πρωτοπορίας, συγκεκριμένα το πρώτο τιτλοφορείται Κατασκευή ευθύγραμμης κίνησης και το έχει δημιουργήσει ο Ivan Kudriashev, ενώ το δεύτερο Πλανητικό και το έχει δημιουργήσει ο Μikhail Plaksin. Τα δύο αυτά έργα αποτελούν κομμάτι της ενδιαφέρουσας έκθεσης, Τέχνη και Εξερεύνηση του Διαστήματος, που μπορείτε να δείτε στη Θεσσαλονικη και για την οποία πληροφορίες θα βρείτε εδω
Τα λέμε Δευτέρα 14 Μάρτη, στις 9 ακριβώς, φυσικά στον Nova Fm.
Στις ανοικτές πλατείες τα παιδιά πετούν τον Μάρτη χρωματιστούς αετούς από χαρτί.
Τα αποσπάσματα προέρχονται από το πεζό ποίημα του Ανδρέα Εμπειρίκου Οι Χαρταετοί, που εμπεριέχεται στη συλλογή Οκτάνα. Οι συνειρμοί πολλοί, ανοιξιάτικοι και γεμάτοι από κατάφαση για τη ζωή. Κι ας μας τα χαλάει λίγο ο καιρός...
Την προηγούμενη βδομάδα, η Εκπομπή που ψάχνει τίτλο πραγματοποιήθηκε μόνο τη Δευτέρα και είχε αρκετά χορευτική διάθεση. Ορίστε και το playlist:
Δευτέρα 28/2/2011:
Phoenix – Fences (Def Starr remix) Dub Pistols feat. Terry Hall – Rapture (Blondie cover) Aeroplane feat. Kathy Diamond – Whispers Sebastien Tellier – Kilomater (A Trak remix) Tensnake – Coma Cat Louie Vega & Jay 'Sinister' Sealee Feat. Julie Mcknight - Diamond Life (Dance Ritual mix) (Sade cover) Everything But The Girl – Missing (Todd Terry remix) Natty – Bedroom Eyes (Roots Manuva remix) Kraak & Smaak Feat. Ben Westbeech - Squeeze Me Dynamo Productions – Casbah (The Katalyst remix) Parov Stelar – Kisskiss Airport Angst – Never Forget The Golden Age
Εδώ βρίσκεται και το αρχείο με τον ίδιο τον Εμπειρίκο να διαβάζει το ποίημα του, πραγματικά αξίζει να το ακούσετε.
Mε ένα τίτλο ταιριαστό στο αποκριάτικο κλίμα των ημερών το κείμενο του απολογισμού της Εκπομπής που ψάχνει τίτλο για την βδομάδα που κλείνει. Αγαπάμε τη funk μουσική, αλλά εξίσου μας αρέσουν οι συναντήσεις και αναμείξεις ειδών και στυλ. Έτσι με αφετηρία τη χορευτική πλευρά της μαύρης μουσικής που γεννήθηκε κάπου εκεί στα μέσα των 60s, αφιερώσαμε τις δύο μεταδόσεις της βδομάδας σε δύο αντίστοιχα διαφορετικές πλευρές της.
Τη Δευτέρα 21 του μήνα, ανιχνεύσαμε νέες τάσεις στην ηλεκτρονική σκηνή. Κάπου εκεί εμφανίζεται και η funk με αναπάντεχους τρόπους. Ένα groove που φέρνει στο νου τα πρώτα βήματα της disco, μία ρυθμική κιθάρα που έχει κάτι από τα κλασικά αριστουργήματα του James Brown, ζεστές soulful φωνές και ποικίλα samples από παλιά τραγούδια. Φυσικά, πάνω απ’ όλα τα στιβαρά βήματα του μπάσου σε πολλά από τα κομμάτια που μεταδώσαμε οφείλουν πολλά στη funk…
Δευτέρα 21/02/2011
Jose Padilla – Come Back Paam9 – Sky Passage Coyote – California Okinawa Lifestyle – Tbilisi Presents Jon Kennedy – What you Searchin’ for (Al Stylus remix) Mo’ Horizons – Superworld (Bassic Instict remix) Babak Shayan – What I Really Need Nu Spirit Helsinki feat. Kasio – Take It Back Quiet Village – Too High To Move DJ Shadow – High Noon
Την Τετάρτη πάλι, κάναμε μια βουτιά στο παρελθόν, μία αναδρομή δηλαδή σε κομμάτια από τη δεκαετία του 70, τα οποία θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως funk rock. Κάποια από αυτά περισσότερο παλαντζάρουν προς το ροκ, κάποια άλλα προς το funk, ωστόσο όλα μεταφέρουν κάτι εκπληκτικό: τον ενθουσιασμό και την γνήσια έμπνευση που διέκρινε ένα μεγάλο μέρος της μουσικής κατά τα ένδοξα 70s. Εξαίρεση αποτελεί το εκκεντρικό Animal Behavior των Praxis, τραγούδι των αρχών του 90, το οποίο όμως συνεχίζει στο πνεύμα των Funkadelic και των Parliament.
Έτσι λοιπόν το βράδυ της Τετάρτης, βιώσαμε κάτι από το ψυχεδελικό κλίμα, τα κοινωνικά μηνύματα και την πειραματική διάθεση του κλασικού «μαύρου» ροκ:
Τετάρτη 23/02/2011
Cymande – Listen Sweet Smoke – Baby Night (experpt) Funkadelic – Grooveallegiance Rare Earth – (I Know) I’m Loosing You Billy Cobham – Stratus Babe Ruth – Wells Fargo War – The Cisco Kid Shuggie Otis – Strawberry Letter 23 Frank Zappa – Peaches En Regalia Praxis – Animal Behavior
(τη φωτογραφία αυτού του βινυλίου την βρήκα στο εξής blog: everythingatoncepodcast.blogspot.com. Αλλά δεν γνωρίζω σε ποιόν καλλιτέχνη ανήκει. Κάθε βοήθεια δεκτή...)
Τα λέμε αύριο Δευτέρα 28 Φλεβάρη στις 9 το βράδυ με πιο uptempo μουσική, να προθερμανθούμε για το σαββατοκύριακο που έρχεται!
σπάνιες και εκλεκτές μουσικές από το μπαρ της Ibiza
Κατά την περασμένη εβδομάδα η Εκπομπή που ψάχνει τίτλο σημείωσε απουσία. Τόσο η εκπομπή της Δευτέρας, όσο και αυτή της Τετάρτης αναβλήθηκαν και η αιτία είναι η συνήθης: φλεβαριάτικο κρύωμα.
Ωστόσο, μιας και λόγω της ασθένειας, κλείστηκα στο σπίτι, είχα την ευκαιρία να ακούσω νέες μουσικές, έχοντας βέβαια πάντα στο νου μου το εξής: να επιλέγω τα καλύτερα από τα ακούσματά μου ώστε στο εγγύς μέλλον να τα μοιραστούμε από τη συχνότητα του Nova Fm
Η Εκπομπή που ψάχνει τίτλο έχει αδυναμία στον ηλεκτρονικό ήχο και ειδικά στην πιο χαμηλόφωνη πλευρά του. Έτσι στυλ όπως ambient, trip hop, downtempo κλπ. έχουν την τιμητική τους σε πολλές από τις λίστες μας. Ψάχνοντας λοιπόν την αστείρευτη πηγή του διαδικτύου, ανακάλυψα δύο μουσικά διαμάντια τα οποία παρουσιάζουν τα πρώτα βήματα της μουσικής που αγκαλιάζει ο χαρακτήρας chill out.
Πρόκειται για δύο mixes που ηχογραφήθηκαν ζωντανά στις αρχές της δεκαετίας του 90 στο περίφημο μπαρ Cafe Del Mar στην Ibiza. Το Cafe Del Mar είναι γνωστό για την μουσική του, αλλά και για το ηλιοβασίλεμα που μπορεί να απολαύσει κανείς αν πάει εκεί. Είμαι σίγουρος πως οι περισσότεροι έχουν συνδυάσει το συγκεκριμένο όνομα με το καλοκαίρι, τις διακοπές και την πιο laid back διάθεση. Αυτά τα δύο mixes επιβεβαιώνουν τέτοιες ατμόσφαιρες, αλλά όχι την ίδια στιγμή αποτελούν δείγματα ιδιαίτερης άποψης για τη μουσική.
Jose Padilla
Το πρώτο από αυτά το έχει επιμεληθεί ο Ισπανός Jose Padilla, ένας από τους παλιότερους και καλύτερους djs του Cafe Del Mar. Όταν κανείς διαβάζει στο Wikipedia ότι ο συγκεκριμένος άνθρωπος «θεωρείται υπεύθυνος για τη διάδοση της chill out ηλεκτρονικής μουσικής», κάθε δικό μας σχόλιο περιττεύει. O Padilla έντυσε μουσικά ένα, φαντάζομαι, μαγευτικό ηλιοβασίλεμα στην Ibiza εν έτει 1992. Υπεύθυνος για το δεύτερο mix είναι ο Βρετανός Phil Mison, επίσης ένας παλιός συνεργάτης του Cafe Del Mar, ο οποίος είναι γνωστός και με το ψευδώνυμο Cantoma. O Mison παρουσίασε live αυτή τη συλλογή το 1993, συγκεκριμένα στις 20 Απριλίου.
Και τα δύο mixes, το καθένα από τα οποία έχει διάρκεια γύρω στην μία ώρα, προέρχονται από κασέτες, στις οποίες είχαν αρχικά ηχογραφηθεί. Πρώτα απ’ όλα, αξίζει ένα μεγάλο μπράβο στους ανθρώπους που μετέφεραν αυτές τις παλιές και ως ένα βαθμό λησμονημένες μουσικές στα σύγχρονα ψηφιακά μέσα. Άλλωστε κι εγώ στους δικούς του ιστοτόπους τις βρήκα και σας τις παρουσιάζω εδώ. Έπειτα, το γεγονός πως η αρχική πηγή είναι μια κασέτα δίνει στο όλο εγχείρημα κάτι το γοητευτικά παλιομοδίτικο, τελικά κάτι το αυθεντικό. Άλλωστε και δουλειές σαν και αυτές έρχονται στην επιφάνεια και τραβάνε το ενδιαφέρον των φίλων της μουσικής, λόγω της αναβίωσης της τάσης που ονομάζεται balearic. Τώρα, αν θέλετε να σκαλίσετε το balearic στυλ, νομίζω πως αυτά τα δύο blog όπου μπορείτε να ακούσετε, αλλά και να "κατεβάσετε" τις δουλειές του Jose Padilla και Phil Mison είναι ιδιαίτερα κατατοπιστικά.
Phil Mison
Όπως και να ‘χει σε αυτές τις δουλειές γινόμαστε μάρτυρες της γέννησης του chill out, μιας μουσικής που κυριάρχησε μέσα στη δεκαετία του 90 κυρίως. Έτσι λοιπόν, μη φαντάζεστε κουραστικά και minimal ηλεκτρονικά beat, αλλά ορχηστρικά κομμάτια με κυρίως ακουστικό χαρακτήρα, τα οποία που και που κλέβουν κάτι από ambient, κάτι από dub, κάτι από παλιό house.
Επίσης, πριν κλείσω να σημειώσω ότι σε αυτά τα mixes μπορούμε να διακρίνουμε δύο βασικές αρετές κορυφαίων djs. Πρώτον το εκλεκτικό γούστο, καθώς από μία ευρεία γκάμα μουσικής οι δύο παραγωγοί διαλέγουν κομμάτια που μπορεί να είναι ακόμα και αντιφατικά μεταξύ τους, παρόλα αυτά ταιριαστά. Έπειτα η καταπληκτική συνέχεια και ροή που έχουν τα μουσικά κομμάτια που έχουν επιλεχθεί. Λες και αποτελούν ένα ενιαίο μουσικό έργο, τα mixes αυτά σε καλούν σε ένα ταξίδι χαλάρωσης και πηγαίου συναισθήματος.
Στις εκπομπές της προηγούμενης εβδομάδας δίπλα σε συνήθεις επιλογές από electronica και rock, απλώσαμε το πεδίο του μουσικού μας ενδιαφέροντος σε είδη όπως το latin, το blues και η jazz. Καλλιτέχνες από κάθε γωνιά του πλανήτη, συνθέτουν τις πιο φρέσκιες μουσικές τάσεις με στυλ και νοοτροπίες που μας έρχονται από πολύ παλιά…
Δευτέρα 7-02:
The Funky Lowlives – Irreplaceable Federico Aubele – La Esquina (Nickodemus remix) Penguins De Luvas – Barbara (acoustic) Cantoma – Gambara Kenmochi Hidefumi – Modal Soul (Nujabes cover) Jurr And Loveroe – Summertime (George Gershwin cover) Audio Lotion – Vanilla Shake Saint Etienne – 4 In The Morning (talkin’ blues remix by Kid Loco) Afterlife – Midnight Jose Padilla – Blues For Ibiza The Cinematic Orchestra feat. Fontella Bass – All That You Give Uyama Hiroto – Waltz For Life Will Born
Τετάρτη 9-02:
The Fireman – The Sun Is Shining Dave Matthews Band – American Baby The Black Keys – Howlin’ For You The Grits – No Mans Land David Byrne – U. B Jesus The Low Life – You Are Everything Beggar Joe – Ain’t No Way Ray LaMontagne And The Pariah Dogs – Repo Man John Legend And The Roots – Compared To What (Less McCann And Eddie Harris cover) Blakroc – What You Do To Me Black Dub – I Believe In You The Police – Walking On The Moon
Βέβαια, όλες αυτές οι αναμείξεις ανάμεσα σε φαινομενικά μονάχα ετερόκλητα μουσικά είδη ξεκίνησαν ήδη από τα τέλη της δεκαετίας του 60. Μέσα στο κλίμα του εκρηκτικού πειραματισμού της καινούργιας τότε ροκ μουσικής, καλλιτέχνες όπως οι Beatles, ο Santana, ο Jimi Hendrix, οι Pink Floyd, αλλά και ένα πλήθος από γκρουπ της ψυχεδελικής και progressive rock σκηνής άνοιξαν τους ορίζοντες και μας άφησαν στούντιο αλλά και live κυκλοφορίες οι οποίες συναρπάζουν ακόμα και σήμερα.
Όπως καταλαβαίνετε κάποια στιγμή η Εκπομπή που ψάχνει τίτλο οφείλει ένα αφιέρωμα στα παλιά. Σε μια από τις επόμενες εκπομπές θα στρέψουμε το βλέμμα στο παρελθόν και ελπίζω να απολαύσουμε όλοι μας αυτό το μικρό μουσικό πισωγύρισμα.
Μέσα στην προηγούμενη χρονιά, στην Εκπομπή που ψάχνει τίτλο, έχουμε κάνει απόπειρες να συνδυάσουμε δραστηριότητες και πεδία που ελκύουν το ενδιαφέρον μας. Με ξεκίνημα και αφορμή την μουσική, συχνά πυκνά ανιχνεύουμε τις σχέσεις της με την λογοτεχνία, τον κινηματογράφο και τα εικαστικά. Τελικά φτάνει κανείς στο συμπέρασμα ότι οι τομείς της τέχνης μοιάζουν με τα κομμάτια ενός ιδιαίτερα ισορροπημένου παζλ.
Σ’ αυτές τις συναντήσεις σκέψεων και εικόνων, τώρα έρχεται να προστεθεί και η φιλοσοφία και μάλιστα η πιο υπαρξιακή πλευρά της. Μουσική, ποίηση και φιλοσοφικός προβληματισμός λοιπόν, σε ένα βίντεο που έχει επιμεληθεί ο Αλέξης Χαριτάκης, κιθαρίστας σε κάποια από τα σημαντικότερα ελληνικά συγκροτήματα του ακραίου ροκ ήχου:
Ακολουθούν οι λίστες των εκπομπών της προηγούμενης βδομάδας:
31-01
Lullabies – Iridium (original mix) Plej – So Lay The Land Chymera – Facade Wallis Bird – Counting to Sleep (Reverso 68 remix) Prins Thomas – Nattonsket Porter – Surround Me With Your Love Lindstrom – Arp She Said Forteba feat. Todd Williams – Ain’t Nothin Cinque Cento – Missing Jamie Woon – Night Air Gregory Isaacs – Night Nurse (Kruder And Dorfmeister session)
02-02
Youth Pictures Of Florence Henderson – I’d Rather Listen To Weston Precious Fathers – Past It Pastures Minus The Bear – We’re Not A Football Team (acoustic) Eleventh He Reaches London – Toorali Kiss Kiss – Satellite Athletics – See You On The Other Side Maybeshewill – This Time Last Year Dredg – Sanzen The Butterfly Effect – These Hands Fair To Midland – Kyla Cries Cologne Long Distance Calling feat. Jonas Renkse – The Nearing Grave Parhelia – Hindsight
... με ενδιάμεσους σταθμούς τον παγκόσμιο ήχο του afrobeat και το ψυχεδελικό ροκ, αλλά με προορισμό την πραγματική σας ψυχαγωγία.
Την προηγούμενη βδομάδα, στην Εκπομπή που ψάχνει τίτλο σας προσκαλέσαμε σε ένα ταξίδι σε μουσική φρέσκια, μελωδική, αλλά και κάπως πειραματική.
Τη Δευτέρα 24 του μήνα, ανιχνεύσαμε τις εκλεκτικές συγγένειες ανάμεσα στο afrobeat και την electronica: 1. The Bell Cafe Band – Gorilla With A Gun 2. Meitz – Africa 3. Thievery Corporation feat. David Byrne – The Heart’s A Lonely Hunter 4. The Souljazz Orchestra – Secousse Soukous 5. Blackjoy – Djomani (Daniels edit) 6. Jaymes Nylon feat. Mooney – I Know A Place 7. DJ Angola – Bailalo (Quantic mix) 8. Tonny Allen – Road Closed Dance Dub 9. Kinny feat. Nostalgia 77 – Desire 10. Hugh Masekela – Fela
Την Τετάρτη 26 Ιανουαρίου, παρουσιάσαμε μερικά από τα καλύτερα γκρουπ της ψυχεδέλειας, αλλά και της αναβίωσης του shoegazing: 1. Jesu – The Playgrounds Are Empty 2. Fingerspit – Inside Venus 3. Kinski – Dayroom Narita Int’l 4. Darker My Love – Blue Day 5. Scenic – Lightspeed 6. Maikobranco – Come 7. Dust Galaxy – Cherubim Sing 8. Dream And I – So Happy 9. The Engineers – The Fear Has Gone 10. Spark Pet – Pajaros Perfectos 11. Deerhunter – Desire Lines 12. The Verve – Catching The Butterfly
η εικόνα του τίτλου είναι μία από τις κάρτες ταρώ που δημιούργησε ο Salvador Dali, με τίτλο "La Lune"
Ανανεώνουμε το ραντεβού μας για τη Δευτέρα 31 Ιανουαρίου, στις 9 το βράδυ, να κλείσουμε τον μήνα μουσικά και ραδιοφωνικά.
Σε τέτοια μελωδικά τοπία ταξίδεψε τους ακροατές η Εκπομπή που ψάχνει τίτλο την προηγούμενη βδομάδα. Άλλωστε, είπαμε, στο Nova Fm αναζητάμε και βέβαια βρίσκουμε εκλεκτικούς ακροατές.
Έτσι, οι λίστες των δύο τελευταίων εκπομπών είναι οι εξής:
Δευτέρα 17/01:
Childs – Reki Aim – Sail (Rae & Christian remix) John Martyn – Sunshines Better (Talvin Singh remix) Lunatic Soul – Wanderings Digitonal – Cuetips Syntax – Message Uyama Hiroto – Ribbon In The Sea Depeche Mode – Little 15 (Ulrich Schnauss remix) Etnica – The Beast Man Jap Jap – Surrounded By Magic Four Tet – Circling Moodorama – Sweet Toffee (Sound Surgeons remix)
Τετάρτη 19/01:
The Bernard Lakes – Chicago Train Midlake – The Horn The Yellow Moon Band – Focussed pandoras.box – Arrows And Bows Emeralds – Now You See Me Black Moth Super Rainbow – Sun Lips Low Motion Disco – East Mountain Low Epic45 – Swerving To Avoid Fallen Leaves Pandit – Advert Your Eyes My Cat’s A Stargazer – Waveout Real Ones – Outlaw (Beyond The Wizard’s Sleeve re-animation) Citay – Fortunate Sun
Και στην ανάρτηση αυτής της βδομάδας σας προτείνουμε ένα άλμπουμ προς ακρόαση. Χωρίς πολλά λόγια, σας προτείνουμε το άλμπουμ Monod Kinetics των My Cat’s A Stargazer. Από αυτή τη δουλειά προέρχεται και το κομμάτι Waveout που συμπεριλαμβανόταν στη μετάδοση της Τετάρτης.
Οι My Cat’s A Stargazer μας έρχονται από το Νέο Μεξικό των ΗΠΑ και αποτελούν ένα δικτυακό project, δηλαδή τα μέλη της μπάντας μένουν σε μακριά μεταξύ τους και όλη η συνεργασία τους είναι διαδικτυακή. Μόνο και μόνο το ότι μια αξιόλογη καλλιτεχνική δουλειά δημιουργείται, διαμορφώνεται και ολοκληρώνεται στο διαδίκτυο αποτελεί από μόνο του ένα στοιχείο που τραβάει το ενδιαφέρον μας. Ωστόσο αυτό που τουλάχιστον στην αρχή έλκει την προσοχή σου σ’ αυτή την μπάντα είναι το όνομα της.
My Cat’s A Stargazer: σε ένα τέτοιο όνομα συγκροτήματος, τόσο εκκεντρικό, όσο και ποιητικό, δεν μπορεί παρά να αντιστοιχεί μια ιδιαίτερη μουσική˙ ταξιδιάρικη, φευγάτη, μελωδική. Και πράγματι το τρίο από το Νέο Μεξικό στο πρώτο του αυτό άλμπουμ παρουσιάζει μουσική με όλα τα παραπάνω χαρακτηριστικά.
Ένα αρμονικό, αλλά και μεθυστικό μπλέξιμο από ambient, post rock και shoegaze σε χαλαρωτικό ακουστικό στυλ. Ακούσματα και επιρροές των μελών του γκρουπ, αν και ευδιάκριτα, παρόλα αυτά είναι ενταγμένα σε ένα αρκετά προσωπικό ύφος. Ambient ηχοτοπία που φέρνουν στο νου της δουλειές του Harold Budd με τον Brian Eno, ακόμα και τους Stars Of The Lid. Από κοντά και το post rock των Mogwai με τις φασαριόζικες παραμορφώσεις και την εσωστρεφή διάθεση. Τα φωνητικά στις συνθέσεις των My Cat’s A Stargazer είναι σπάνια, αλλά όταν κάνουν την εμφάνιση τους δεν μπορεί παρά να αναλογιστείς μπάντες όπως οι My Bloody Valentine και, περισσότερο, οι Slowdive.
Ωστόσο, το φρέσκο και ξεχωριστό στο Monod Kinetics δεν αποτελούν ούτε οι επιρροές του, ούτε τόσο ο τρόπος που συνδυάζονται, όσο η ατμόσφαιρά του. Ένα μουσικό σκηνικό που ξεκουράζει και γυρνά το βλέμμα του ακροατή προς τον ουρανό. Η μουσική των My Cat’s is A Stargazer είναι ευφορική και γεμάτη ελπίδα.
Όλη αυτή την ωραία καλλιτεχνική συγκυρία έρχεται να συμπληρώσει και το πώς ακούγεται το γκρουπ. Δηλαδή, ακόμα και στην παραγωγή του άλμπουμ, οι My Cat’s A Stargazer είναι ιδιαίτερα συνειδητοποιημένοι. Lo-fi νοοτροπία και ένας κάπως ακατέργαστος πρωτόλειος ήχος, κάτι που δείχνει πως τους τρεις μουσικούς δεν ενδιαφέρει να δημιουργήσουν απαραίτητα κάτι φιλόδοξο, απλά να εκφραστούν με ειλικρίνεια.
Έτσι, ακούγοντας το Monod Kinetics ξανά και ξανά, συμπεραίνω ότι κάποιες φορές η ειλικρινής καλλιτεχνική έκφραση αρκεί…
Οι My Cat’s A Stargazer είναι οι:
Chrystal Arviso - τραγούδι Jessica Doyle – τραγούδι, στίχοι Quinn Montoya – τραγούδι, όλα τα όργανα.
Επίσης, πριν κάτι μέρες, “κυκλοφόρησαν” ακόμα ένα άλμπουμ που το χαρακτηρίζουν demo και έχει τίτλο Solstice Celebration. Φυσικά οι δουλειές της μπάντας προσφέρονται για δωρεάν downloading στο διαδίκτυο:
Και οι δύο εκπομπές της προηγούμενης εβδομάδας ήταν αφιερωμένες σε μουσικές με ιδιαίτερη ατμόσφαιρα και φυσικά με άποψη και ποιότητα. Είτε μιλάμε για ηλεκτρονικό, είτε για “αναλογικό” ήχο, εδώ στην Εκπομπή που ψάχνει τίτλο μας ενδιαφέρει μουσική που έχει ατμόσφαιρα και συναισθηματισμό, πάνω απ’ όλα μουσική που έχει κάτι ουσιαστικό να πει.
Ακολουθούν οι λίστες των δύο εκπομπών:
Δευτέρα 10-11: Chroma Key – Undertow David Bowie – The Man Who Sold The World [live] (Brian Eno mix) Thievery Corporation – The Mirror Conspiracy Washed Out feat. Caroline Polachek – You And I Kabanjak – Gipsy Soul (Ancient Astronauts remix) A Mountain Of One – Can't Be Serious (Ginny cover) Williams – Love On A Real Train Maserati – They’ll No More Suffer From Thirst David Lynch – Good Day Today M83 – Graveyard Girl Brusque Twins – Speaking (in colour) Portishead – The Rip
Τετάρτη 12-11:
Schaeffer – An Ending Or Beginning Silversun Pickups – Draining Low – Just Stand Back Sun Kil Moon – Lilly And Parrots Grandaddy – The Crystal Lake Sparta – Translations Coldplay – Yes Unkle feat. Big In Japan – The Answer Dredg – Information Nice Cliques – Oh Darling Doves – Firesuite John Frusciante – Unreachable
Πάντως, πέρα απ΄όσα έγραψα παραπάνω, πάντα τραβούσαν το ενδιαφέρον μου μουσικές προτάσεις που θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν μεταιχμιακές. Δηλαδή πάντα με ενδιέφεραν καλλιτέχνες που συνδύαζαν φαινομενικά διαφορετικά, ακόμα και αντιφατικά μουσικά είδη και στυλ, καταφέρνοντας να παρουσιάσουν κάτι φρέσκο και ολοκληρωμένο. Ακόμα πιο αξιοθαύμαστοι είναι μουσικοί και μπάντες που προσπαθούν να ξεφύγουν από τα τετριμμένα, ακόμα και αν το τίμημα αυτής της κίνησης είναι να χάσουν μια μερίδα των ακροατών τους. Σίγουρα μία τέτοια περίπτωση καλλιτέχνη είναι ο Kevin Moore.
O Kevin Moore έγινε γνωστός ως κιμπορντίστας των Dream Theater, του γκρουπ που καθιέρωσε και εδραίωσε τον progressive metal ήχο. Μάλιστα ο Moore υπήρξε ένα από τα βασικά μέλη των Dream Theater, καθώς έγραφε μουσική και στίχους. Αλλά την εποχή που οι Theater βρίσκονταν τόσο εμπορικά, όσο και καλλιτεχνικά σε μια από τις καλύτερες στιγμές τους, ο Moore έκανε μία κίνηση καθόλου αναμενόμενη. Άφησε την μπάντα που τον ανέδειξε και ξεκίνησε μία μοναχική δημιουργική πορεία. Είμαστε στο 1994.
Για τα επόμενα χρόνια ο εσωστρεφής μουσικός σιωπά, προφανώς συγκεντρώνεται στην παραγωγή νέας μουσικής, και το 1998 κυκλοφορεί το πρώτο του προσωπικό άλμπουμ. Εμφανίζεται με το όνομα Chroma Key και το νέο του άλμπουμ τιτλοφορείται Dead Air For Radios. Από τη συγκεκριμένη δουλειά την προηγούμενη βδομάδα ακούσαμε το Undertow, το οποίο και άνοιξε την εκπομπή της Δευτέρας.
Υπεύθυνος για τη μουσική και τους στίχους του Dead Air For Radios είναι ο Kevin Moore, ο οποίος βέβαια παίζει όλα τα πλήκτρα, αλλά και ασχολείται με τα ηλεκτρονικά. Ωστόσο, σε αυτή του την προσπάθεια ο Moore δεν είναι μόνος. Στα τύμπανα και στο μπάσο καλεί δύο πολύ καλούς μουσικούς, μέλη των Fates Warning, των οποίων το εσωστρεφές προοδευτικό metal, συγγενεύει, τουλάχιστον από πλευράς ψυχολογίας, με τη μουσική των Chroma Key: Mark Zonder στα ντραμς και Joey Vera στο μπάσο. Τέλος τα λίγα κιθαριστικά μέρη έχει αναλάβει ο Jason Anderson.
Προς μία πιθανή απογοήτευση της μεγαλύτερης μερίδας παλιότερων ακροατών του, ο Kevin Moore με τους Chroma Key, απομακρύνεται από τον μεταλλικό ήχο των Dream Theater και στρέφεται προς μία εντελώς νέα κατεύθυνση. Εσωστρεφές και χαμηλών τόνων ambient με έντονη δόση μελαγχολίας, αλλά και με μπόλικη μαστοριά στις μελωδίες, της ενορχηστρώσεις και την παραγωγή. Στο Dead Air For Radios, ο Moore δεν αποζητά να αποδείξει τις αδιαμφισβήτητες τεχνικές του ικανότητες, αλλά φανερώνει το ταλέντο του να γράφει τραγούδια με εύληπτες μελωδίες, καταπληκτικά ρεφραίν και έξυπνους στίχους.
Βέβαια, τα πολύ ωραία τραγούδια που συγκροτούν το πρώτο άλμπουμ των Chroma Key, δεν υστερούν σε πειραματισμό. Πλήθος από εφέ, samples από τις πιο αναπάντεχες πηγές, όπως μια γυναικεία μηχανική φωνή ενός ραδιοφώνου χαμηλής συχνότητας και τα παραληρήματα μιας γυναίκας που νομίζει ότι βλέπει τη Θεοτόκο, από την μία πλευρά, αλλά και ανοίγματα σε είδη όπως το electropop, το progressive rock και η τζαζ από την άλλη, προσδίδουν έναν έντονα πειραματικό και ανανεωτικό χαρακτήρα σε αυτή τη δουλειά. Τις πιθανές επιρροές των Chroma Key θα τις βρούμε σε καλλιτέχνες όπως ο Brian Eno, οι Depeche Mode, αλλά και οι Pink Floyd.
Φυσικά, δεν πρέπει να λησμονήσουμε τους session μουσικούς: την προσέγγιση του Mark Zonder στα ντραμς αποτελεί, όπως διάβασα σε μία άλλη δικτυακή κριτική του άλμπουμ, «έναν ύμνο στον μινιμαλισμό» (an ode to minimalism), ενώ ο Joey Vera με το παίξιμό του στο μπασο, δίνει σε κάποια τραγούδια την απαραίτητα ενέργεια και δυναμισμό.
Ιδιαίτερης μνείας αξίζουν και οι στίχοι του Kevin Moore. Εντελώς προσωπικοί, αντάξιοι ενός πραγματικού τραγουδοποιού, συνδυάζουν τη μελαγχολία και τη νοσταλγία με ένα πνεύμα ειρωνείας. Η ειρωνεία των στίχων του Moore κατά κάποιο τρόπο ταυτόχρονα απαλύνει, αλλά και ενισχύει τον πεσιμισμό του, είτε όταν καταπιάνεται με τις διαπροσωπικές ερωτικές σχέσεις («… but if it's all the same to you/ give me back my blue/ other colors fade anyway» - Colorblind), είτε με την πολιτική και κοινωνική πραγματικότητα («and it makes no sense to me/ unless i see it on t.v.» - America The Video).
Τον εξομολογητικό τόνο των τραγουδιών ενισχύει και το τραγούδισμα του Kevin Moore. Παρόλο που δε διαθέτει καμιά φοβερή φωνητική ικανότητα, τραγουδάει με εκφραστικότητα, στοιχείο που δένει πλήρως με τα υπόλοιπα στοιχεία.
Αλλά ο καλλιτεχνικός σκοπός του Kevin Moore και των Chroma Key πάει ακόμα πιο μακριά. Όλα τα παραπάνω στοιχεία, μουσική και στίχοι, συναίσθημα και αναφορές, χτίζουν μια ιδιαίτερη και συγκεκριμένη ατμόσφαιρα, ακόμα περισσότερο έναν ολόκληρο κόσμο. Στο γκρίζο σύμπαν των Chroma Key κυριαρχούν χαμηλές ραδιοφωνικές συχνότητες γεμάτες παράσιτα, παλιομοδίτικα κομπιούτερ, σκονισμένες μηχανές, αλλά και μια πολύ ανθρώπινη μοναξιά.
Ήδη οι πιο ανοιχτόμυαλοι οπαδοί του progressive rock ήχου, αλλά και γενικά οι πιο υποψιασμένοι και απαιτητικοί φίλοι της μουσικής απολαμβάνουν το Dear Air For Radios εδώ και χρόνια. Γιατί όχι κι εσείς;
η εικόνα του τίτλου είναι ένα έργο του Rene Magitte και έχει τίτλο La Boitte a Pandore.
Έναρξη νέας χρονιάς και η Εκπομπή που ψάχνει τίτλο επανήλθε, να σας συντροφέψει και το 2011 με φρέσκια καλή μουσική. Την προηγούμενη βδομάδα επαναδραστηριοποιηθήκαμε για τα καλά, με τις καθιερωμένες μεταδόσεις της Δευτέρας και της Τετάρτης. Από τις 9 ως τις 10 το βράδυ, τη Δευτέρα με πιο electronica, ενώ την Τετάρτη με πιο ροκ επιλογές.
Αν υπολογίσουμε και την κάπως εορταστική εκπομπή της Δευτέρας πριν τα Χριστούγεννα, τα playlist των τελευταίων εκπομπών διαμορφώθηκαν ως εξής:
Δευτέρα 20/12: old school soul & funk Deodato – Latin Flute The O’ Jays – Backstabbers Curtis Mayfield – Pusherman James Brown – The Boss The Notations – Super People The Love Unlimited Orchestra – Strange Games And Things The Blackbyrds – Do It Fluid Betty Davis – This Is It Cymande – Brothers On The Slide Average White Band – Pick Up The Pieces Commodores – Brick House Aretha Franklin – Rock Steady Stevie Wonder – I Wish Quantic And His Combo Barbaro – Undelivered Letter
Δευτέρα 3/01: μεθεορταστικό
S. W. – Sweet Lullabies Rachid Taha - Je T' Aime Mon Amour Sharon Jones And The Dap Kings - How Long Do I Have To Wait For You (Ticklah remix) Cake – Frank Sinatra Ballistic Brothers – Blacker TM Juke And The Jack Baker Trio feat. Andreya Triana - That Gut Feeling Quantic and His Combo Barbaro - Un Canto A Mi Tierra Mas Y Mas – Aqua Les Negresses Vertes – Face La Mere (Massive Attack remix) Doctor Rockitt – Cafe De Flore 3 – The Game Nitin Sawney - Sunset
Τετάρτη 5/01: progressive post rock Crippled Black Phoenix – We Forgotten Who We Are Anekdoten – Monolith Cave In – Stained Silver God Is An Astronaut – In The Distance Fading Blackfield – Epidemic Amesoeurs – Video Girl Akira Yamaoka – Theme Of Laura A Riot In Heaven – Frank Sinatra Is Dead Aeon Spoke – Nothing Robert Plant – Silver Rider (Low cover) Lanterna – Glass
Ανανεώνουμε το ραδιοφωνικό μας ραντεβού, σήμερα το βράδυ στις 9 ακριβώς, στην Εκπομπή που ψάχνει τίτλο, στον Nova Fm. Και από την επόμενη βδομάδα και με νέα παρουσίαση άλμπουμ…
Μέχρι να τα ξαναπούμε, κάτι χαλαρωτικό, ελπιδοφόρο και αριστοτεχνικό:
Απο το κινητό σας πάτε στο: ρυθμίσεις -> ασφάλεια -> και ενεργοποιήστε την εγκατάσταση εφαρμογών απο άγνωστες πηγές. Με μία εφαρμογή QR Code Reader σκανάρετε την παραπάνω εικόνα ή πατήστε εδώ.
