Γιώργος Ζούκας, Δευτέρα στις 22.00. Στον Nova FΜ

Gio... Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από κακόβουλη χρήση. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε την Javascript για να τη δείτε.

"Τεχνικές  δυσκολίες" με κράτησαν, τη περασμένη εβδομάδα, μακριά από την εκπομπή και βέβαια από την ενημέρωση του άρθρου μου στη σελίδα. Παρ'όλα αυτά επέστρεψα τη κατάλληλη στιγμή -14 Φλεβάρη- μ'ένα ιδιαίτερο αφιέρωμα!

Ο Άγιος Βαλεντίνος λοιπόν δεν μνημονεύεται σε κανένα από τα επίσημα εορτολόγια είτε αυτά είναι ορθόδοξα, είτε καθολικά. Η ιδέα καθιερώθηκε από τους Γάλλους και πιο συγκεκριμένα από το πάπα Γελάσιος, γύρω στο 496 μ.Χ., ενώ στην Ελλάδα καθιερώθηκε ο εορτασμός της 14ης Φεβρουαρίου μόλις το 1977. Ούτως ή άλλως ο Βεβρουάριος είναι ο μήνας των ερωτευμένω με κεντρική μέρα εκδήλωσης του τη !4η, ο έρωτας ή Έρως -ο θεός  που σύμφωνα με τη μυθολογία μας είναι γιος της θεάς της ομορφιάς Αφροδίτης και του θεού του πολέμου Άρη και είναι υπεύθυνος για το σκίρτημα που νιώθουμε στη καρδιά και το πέταγμα πεταλούδων στο στομάχi :P - έχει την τιμητική του λοιπόν. Τα τελευταία χρόνια έχει πάρει όμως -κα με τη βοήθεια- του marketing- παραληρηματικές διαστάσεις και το μόνο που έχει καταφέρει είναι το "πνίξιμο" της αγοράς με ότι μπορείς να φανταστεί κανείς κάνοντας μας να αντιδράσουμε με αυτή τη σώνει και καλά στάση αγάπη που αιωρείται παντού!

Η εκπομπή "And now for something completely different" πιάνει αυτό το παλμό διαφορετικότητας -που γιγαντώνεται και λόγω της κατάστασης που επικρατεί- προσθέτει το δικό της ξεχωριστό στύλ και γούστο και σας σερβίρει ένα αφιέρωμα στα μέτρα της εποχής! Καλωσορίστε το………
Υπάρχουν και αυτοί που δε "τσιμπάνε" στο αμφίβολο δόλωμα του μάρκετινγκ και γιορτάζουν και εξυμνούν τον Έρωτα καθ'όλη τη διάρκεια του χρόνου και όχι μόνο τη συγκεκριμένη μέρα…
 
    1.     Phoenix - 1901,
    2.     Dead cCn Dance - The ubiquitous Mr. Lovegrove,
    3.     Placebo - You don't care about us,
    4.     The Cure - The Disintegration,
    5.     Beck - Guess I'm Doing Fine,
    6.     Modest Mouse - Broke,  

    7.     Depeche Mode - Walking In My Shoes,
    8.     Marilyn Manson - The Speed Of Pain,
    9.     Counting Crows - A Murder Of One,
    10.   Bauhaus - The Passion Of Lovers,
    11.   She Wants Revenge - Tear You Apart,
    12.   Joy Division - Love Will Tear Us Apart.

 Τα ξαναλέμε 21 Φλεβάρη, καλές ακροάσεις!

 ********************

Pod punk... 

 Gio... Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από κακόβουλη χρήση. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε την Javascript για να τη δείτε.

Το concept ήταν απλό! Το πρώτο τραγούδι που θα έπαιζε το ipod με το που θα έφευγα -την περασμένη Δευτέρα- από το σταθμό, θα ήταν και αυτό που θα διαμόρφωνε τη λίστα της επόμενης εκπομπής. Απ'ότι φαίνεται στάθηκα τυχερός, το τραγούδι ήταν το Sunrise των New Order (από το δίσκο Low-Life του '85). Αν επιχειρούσα κάτι αντίστοιχο και χθες θα είχε μεν ενδιαφέρον για μένα, αλλά για εσάς μπορεί και να ήταν βασανιστικό. Ποιος θα ήθελε να ανακαλύψει ας πούμε ποια θα ήταν η playlist με αρχικό τραγούδι [Hunting&Gathering (Cydonia)] από το doom metal - experimental drone συγκρότημα Sun O))) ?….Tα είδα τα παιδιά στη γαλαρία, ας κατεβάσουν τα χέρια τους….!

Μακριά από όνειρα και κρυφούς πόθους για το τι θα μπορούσε να είναι κάτι και επιστρέφοντας στην πραγματικότητα, η χθεσινή εκπομπή ήταν αμειγώς post-punk (με μικρές πινελιές από dark wave  και "γοτθικές" προεκτάσεις, όροι που αρκετά συγκροτήματα τσαλαβούτησαν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο) εφορμώμενη από τον κύριο εκφραστή του κινήματος, αυτόν της Μεγάλης Βρετανίας. Εκτός από τα γνωστά και αναμενόμενα ακούστηκαν και κάποια εξίσου σημαντικά, που όμως δεν έτυχαν της ίδιας αποδοχής από τον κόσμο χωρίς όμως να υστερούν σε πρωτοτυπία, μεράκι και ψυχή!

Αυτή είναι η λίστα, με πρώτο κομμάτι τον εμπνευστή της θεματολογίας της εκπομπής:

1. New Order - Sunrise,
2. The Sound - I can't escape myself,
3. The Chameleons - Swamp Thing,
4. The Cure - One Hundred Years,
5. This Heat - S.P.Q.R.,
6. The Smiths - Bigmouth Strikes Again,
7. The Comsat Angels - Now I Know,
8. 23 Skidoo - Last Words,
9. Current 93 - The Death of the Corn,
10. The Durutti Column - Lisboa,
11. Cabaret Voltaire - Menace,
12. Echo & The Bunnymen - Killing Moon.

7 Φλεβάρη η επόμενη εκπομπή μας και ως τότε ότι κάνετε να το κάνετε μετα μουσικής!

*η φωτογραφία είναι από εξώφυλλο δίσκου των Current 93 (When the May Rain Comes)

********************

 Ηθοποιοί-Τραγουδιστές ή Τραγουδιστές-Ηθοποιοί;

 

Γιώργος Ζούκας, Δευτέρα στις 22.00. Στον Nova FΜ

 Gio... Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από κακόβουλη χρήση. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε την Javascript για να τη δείτε.

 Ηθοποιοί-Τραγουδιστές ή Τραγουδιστές-Ηθοποιοί;

Μετά από το αφιέρωμα στις μουσικές που ακούγονται σε ταινίες ή αλλιώς στα λεγόμενα Soundtracks (OST's), σειρά έχουν οι οι ηθοποιοί που ξαφνικά την είδαν τραγουδιστές και ξέκίνησαν τη δική τους μπάντα ή τέλος πάντων κάνουν και καριέρα μουσικού, καθώς και οι τραγουδιστές που καταλαμβάνουν studios και θεατρικές σκηνές για να κάνουν το κέφι τους και πολλές φορές για να αφήσουν σημαντικές ερμηνίες πίσω τους! Τα παραδείγματα πολλά.

1. Bjork - I've seen it all (with Thom Yorke),
   
   Από το album  Selmasongs: Music from the Motion Picture Soundtrack Dancer in the Dark, εκτός όμως από το soundtrack της  ταινίας -Χορεύοντας στο σκοτάδι- το "ξωτικό" από την Ισλανδία πρωταγωνιστεί σ'αυτό το σπουδαίο δραματικό μιούζικαλ του -συνιδρυτή του Δόγματος 95 και εμβληματικού σκηνοθέτη- Lars Von Trier.
2. Robert Downey Jr. - Broken,
   Αφού επέστρεψε ξανά στην ενεργό δράση -μετά από τα τραβήγματα για διάφορες καταχρήσεις του- όσoν αφορά στην κινηματογραφική δραστηριότητα αποφασίζει να ηχογραφήσει και ένα μουσικό δίσκο με τραγούδια γραμμένα και ερμηνευμένα από τον ίδιο, σε μερικά μάλιστα παίζει και πιάνο. Διόλου άσχημη επιλογή αφού ούτως ή άλλως έχει ξανατραγουδήσει σε διάφορα soundtrack παλαιότερων ταινιών. Το συγκεκριμένο τραγούδι ακούγεται και στους τίτλους τέλους της ταινίας Kiss Kiss Bang Bang όπου και πρωταγωνιστούσε.
3. Glen Hansard and Marketa Irglova - When Your Mind's Made Up,
   

   Τραγούδι που ακούγεται στη ταινία Once της οποίας το soundtrack γράφτηκε από τους ίδιους! Ο Glen Hansard -όταν δεν "παίζει" σε εμπνευσμένες ταινίες- είναι η φωνή των Ιρλανδών Frames. H νεαρά Marketa Irglova είναι μια πολλά υποσχόμενη συνθέτης-τραγουδήστρια με κινηματογραφικό φόντο! Συμμετείχαν επίσης στο soundtrack της ταινίας-βιογραφία του μάγιστρου της folk rock, Bob Dylan διασκευάζοντας το τραγούδι "You ain't goin' Nowhere".
4. Charlotte Gainsbourg and Calexico - Just Like a Woman,
   
   Κόρη του μέγα Serge Gainsbourg και της Jane Birkin, η Charlotte απ'ότι φαίνεται έχει πάρει και από τους δύο γονείς το ταλέντο. Στο αφιέρωμά συμμετέχει μ'ένα τραγούδι του Bob Dylan, διασκευασμένο για τις ανάγκες τηε ταινίας-βιογραφία (όπως είπα και πιο πάνω) "I'm not There".
5. Gael Garcia Bernal, Sacha Bourdo, Alain Chabat and Aurelia Petit - If You Rescue Me (Chanson des Chats),
   
   O μικροκαμωμένος Μεξικανός Bernal με τη βοήθεια των συμπρωταγωνιστών του τραγουδάει το παραπάνω τραγούδι, το οποίο αποτελεί διασκευή του "After Hours", τραγούδι γραμμένο από τον τρομερό Lou Reed για τους Velvet Underground.
6. Dead Man's Bones - Lose your Soul,
   
   Kαι εδώ έχουμε να κάνουμε με περίπτωση ηθοποιού που παράλληλα με το σανίδι σκαρώνει και ένα μουσικό συγκρότημα. Ryan Gosling το όνομα του ηθοποιού, αρκετά σημαντικός σύγχρονος ηθοποιός, που μαζί με το φιλαράκι του zach Shields δημιουργούν τους Dead Man's Bones και μας χαρίζουν έναν απίστευτο δίσκο με indie-folk-gothic συνθέσεις! Στο όλο εγχείρημα βοήθησε η Silverlake Conservatory Children’s Choir, έμπνευση και υλοποίηση των Keith Barry και Flea (Michael Peter Balzary, ναι ναι αυτός των Red Hot Chili Peppers), που κύριο μέλημά της είναι η διάδοση της μουσικής παιδείας!
7. Marilyn Manson - I Put a Spell on you,
   
   Άνθρωπος πανέξυπνος και πολυμήχανος, αφομοιώνει πλήρως το στυλ και τις συμβουλές του μέντορα Trent Reznot (Nine Inch Nails - NIN) και το παρουσιάζει αγνώριστο και με το δικό του ιδιαίτερο στυλ. Μη μασάτε, δικός μας είναι! Εδώ παίρνει το χιλιοδιασκευασμένο τραγούδι του "τρομακτικού" Screamin' Jay Hawkins και το πάει λίγο παραπέρα, κι όλα αυτά στα πλαίσια του soundtrack της ταινίας σταθμού του -άρρωστης ιδιοφυίας- David Lynch, "Lost Highway"! Σημείωση, ο αοιδός εμφανίζεται μετα του τότε (και τώρα ξανά) μπασίστα Twiggy Ramirez σε ένα απολαυστικό cameo. Τραγούδι και ταινία πάνε χέρι-χέρι και εμείς από πίσω τρέχουμε να τους προλάβουμε!
8. Tenacious D - Kickapoo,
   
   Ή αλλιώς τυφώνας εκατοντάδων hPA! Σχήμα των Jack Black και Kyle Gass. Ο πρώτος πολύ γνωστός στους κόλπους των κωμικών ηθοποιών, ο άλλος δε μεταξύ ηθοποιού και τραγουδιστή και πιστέψτε με τα καταφέρνει πολύ καλά και στα δύο. Δεν έχετε δει το Tenacious D in The Pick Of Destiny? Κακώς! Σάτιρα των πάντων με τη συνοδεία μουσικής σάτιρας και "ζήτω η ΄σατιρα"! Θα ομορφύνει μια δύσκολη μέρα σας.
9. She & Him - Thieves,
   
   Η όμορφη, μα "ασυνήθιστη" Summer της ταινίας (500) days of Summer, Zooey Deschanel και ο μουσικός M. Ward γνωρίστηκαν στη ταινία The Go-Getter. Αυτή πρωταγωνιστούσε, αυτός έγραψε το soundtrack. Ε δεν ήθελε και πολύ για να καταλάβουν οτι ο ένας γουστάρει την παρέα του άλλου και έτσι έχουμε τους She & Him! Αξιόλογη indie folk μ'έναν καλό μουσικό και μια γλυκιά τύπισσα που τα λέει.
10.  Scarlett Johansson - I Don't Wanna Grow Up (από το δίσκο του Tom Waits, Bone Machine),
    
    Η αλαβάστρινη Scarlette αφού έκανε μια εμφάνιση με τους Jesus and Mary Chain κατά την επανένωσή τους και εμφανίστηκε σ'ένα video-clip του Justin Timberlake αποφασίζει να διασκευάσει έναν πολυαγαπημένο της/μας καλλιτέχνη και να ηχογραφήσει το δίσκο μαζί με ένα δικό της τραγούδι με τη βοήθεια των David Andrew Sitek (Tv on The Radio), David Bowie και κάποια μέλη από τους Yeah Yeah Yeahs και τους Celebration. Το αποτέλεσμα είναι αξιοπρεπέστατος δίσκος με τραγούδια του Tom Waits. Το 2009 κυκλοφορεί και το δεύτερο δίσκο, αυτή τη φορά με τραγούδια δικά της σε συνεργασία με τον Pete Yorn.
11. Mr. Oizo - Sheila,
    
    Ο κύριος Quentin Dupieux έχει από τα μικράτα του λόξα με τη φωτογραφία, αγάπη που τη ντύνει με μουσική και με τη βοήθεια του Laurent Garnier και το χέρι της μοίρας την πάει ακόμα παραπέρα, δηλαδή στη σκηνοθεσία. Και αφού πάντα το είχε στο αίμα του, το 2007 σκηνοθετεί την πρώτη μεγάλου μήκους ταινία το, το κωμικό-επιστημονικής φαντασίας Steaκ και επιστρέφει φέτος με τo cult-κωμική-horror-road movie, Rubber. Σαφέστατα υπογράφει το soundtrack και στις δύο παραγωγές, στη μεν πρώτη σε συνεργασία με τα φιλαράκια Sebastien Tellier και SebastiAn και στη δεύτερη με τον Gaspard Auge των Justice! Σ'εμάς ο Mr. Oizo έγινε γνωστός με το "Flat Beat"!
12. Najwajean - Frontier,
    
    Συνεργασία μεταξύ της Ισπανίδας ηθοποιού Najwa Nimri και του παραγωγού Carlos Jean. Την κυρία μπορείτε να την απολαύσεται στα αριστουργηματικά Lovers of the Arctic Circle (1998) και Sex and Lucia (2001) του Julio Medem καθώς και στο Before Night Falls (2000) του Julian Schnabel μεταξύ των άλλων ταινιών της. Ο κύριος είναι μουσικός παραγωγός και γνωστός συνθέτης ηλεκτρονικής μουσικής. Μαζί μας παρουσιάζουν ένα αμάλγαμα από ηλεκτρονική και indie-post punk μουσική.
13. 30 Seconds to Mars - Closer to the Edge,
    
    Ξεκίνησε από κάποια νεανικά σίριαλ της Αμερικανικής τηλεόρασης. σκοπός του ήταν να ασχοληθεί με τη μουσική. Είναι ο πρωταγωνιστής του καθηλωτικού Requiem for a Dream (2000) και ο τραγουδιστής του γνωστού αμερικάνικου συγκροτήματος 30 seconds to Mars. Μοιράζει πολύ καλά το ρόλο του μουσικού με αυτόν του ηθοποιού και εμείς μπορούμε να τον απολαμβάνουμε πότε μποστά στο πανί και πότε σε κάποιο από τα live τους.
14. Limp Bizkit - Behind Blue Eyes,
    
    Συγκρότημα που ηχητικά ταιριάζει πολύ με τους Linkin Park. Ο τραγουδιστής τους, Fred Durst, εκτός από τα χρέη της φωνής στους Limp Bizkit αρέσκεται και σε κινηματογραφικές εμφανίσεις. Έχει σκηνοθετήσει μεγάλο μέρος από τα video-clip της μπάντας, καθώς και από άλλους καλλιτέχνες. Το 2007 δοκιμάστηκε επιτυχώς και σε σκηνοθεσία ταινίας (The education of Charlie Banks)! Tο τραγούδι του αφιερώματος είναι διασκευή των Who και ακούγεται στο soundtrack της ταινίας Gothika (2003).

Ένα ακόμα αφιέρωμα έκλεισε με πολύ κέφι και με αρκετό μπλα-μπλα ακόμα ένα άρθρο.  Πληροφορίες πάντα διαθέσιμες υπάρχουν στη Wikipedia. Εμείς θα τα πούμε πάλι τελευταία Δευτέρα του μήνα στις 31 δηλαδή!

 *Η φωτογραφία που κοσμεί το άρθρο αποτελεί έργο του κυρίου Robert Downey Jr. και παρουσιάζεται στο εξώφυλλο του album του.

********************

Γιώργος Ζούκας, Δευτέρα στις 22.00. Στον Nova Fm

 Γιώργος Ζούκας Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από κακόβουλη χρήση. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε την Javascript για να τη δείτε.

Αφιέρωμα σε μια μεγάλη μορφή του Rock στερεώματος, επιχειρήσα στη τελευταία εκπομπή! Μπορεί το David Robert Jones να μη σας φέρνει τίποτα στο μυαλό (ή τουλάχιστον όχι αμέσως), το όνομα με το οποίο έγινε γνωστός όμως σίγουρα έχει να σας πει πολλά. 

Ο λόγος για τον David Bowie. Η συμπλήρωση του 64ου έτους  πανώ σ'αυτό το πλανήτη, στις 8 Ιανουαρίου, στάθηκε η αφορμή για αυτό το αφιέρωμα. Ούτως ή άλλως δεν είναι η πρώτη φορά που έρχεστε σ'επαφή με τη μουσική του και σίγουρα δε θα σας πει αυτή η εκπομπή για τη ζωή του, υπάρχουν τόσες άλλες που το έχουν κάνει ή ακόμα καλύτερα DVD βιογραφικού χαρακτήρα!
Ο σκοπός ήταν να ακούσουμε μαζί με τα πιο γνωστά τραγούδια του και κάποια στα οποία δεν έχει δοθεί και τόση σημασία , καθώς και μερικά από τις τελευταίες του -αξιόλογες πάντα- δουλειές! Όλα αυτά πλαισιομένα με διάφορα στοιχεία και πληροφορίες για το εκάστοτε τραγούδι!

Η επιλογή και η μετάδοσή τους δεν έγινε με σειρά κυκλοφορίας του καθενός, αλλά σαν ένα μουσικό κολάζ που ξεκινάει από αμιγώς κιθαριστικά του κομμάτια και συνεχίζει περνώντας σε ποιο πειραματικές ambient φόρμες (με τη βοήθεια πάντα του άλλου εγγλέζου μετρ, Brian Eno), μικρή στάση με μια συνεργασία με τους Placebo, για να καταλήξει τελικά στη μεταμόρφωση του ήχου του -κυρίως στα τελευταία album που κυκλοφόρησε- κάνοντας χρήση αρκετών ηλεκτρονικών στοιχείων άλλοτε πιο εκτεταμένα και σκληρά και άλλοτε απλά και μόνο σαν ένα ταιριαστό συμπλήρωμα στο κομμάτι. Η εκπομπή κλείνει με το αριστουργηματικό world/ambient διαμαντάκι, Warszawa (καρπός και αυτό της συνεργασίας του με τον Eno)!

    1.    Space Oddity (δίσκος: Space Oddity),
    2.    The man who sold the world (δίσκος: The man who sold the world),
    3.    Ziggy Stardust (δίσκος: The Rise and Fall of Ziggy Stardust and The Spiders from Mars),
    4.    Lady Grinning Soul (δίσκος: Alladin Sane),
    5.    China Girl (δίσκος: Let's Dance),
    6.    Ashes to Ashes (δίσκος: Scary Monsters),
    7.    Neuköln (δίσκος: Heroes),
    8.    Seven Years in Tibet (δίσκος: Earthling),
    9.    Placebo ft. David Bowie - Without you I'm Nothing,
    10.    Seven (δίσκος: Hours...),
    11.    Everyone Says "Hi" (δίσκος: Heathen),
    12.    I'm Deranged (δίσκος: Outside),
    13.    Warszawa (δίσκος: Low)     

     *πίνακας του ίδιου σε συνεργασία με τον Νοτιοαφρικανό  καλλιτέχνη Beezy Baile.

To επόμενο ραντεβού μας θα είναι τη Δευτέρα 31 Ιανουαρίου, ως τότε καλές μουσικές απολαύσεις!

***************************

 

Γιώργος Ζούκας Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από κακόβουλη χρήση. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε την Javascript για να τη δείτε.

Καλή Χρονιά και από εδώ! Μακάρι η νέα χρονιά να είναι καλύτερη και ουσιαστικότερη από αυτή που μας άφησε, όχι μόνο μουσικά, αλλά και σε προσωπικό επίπεδο για όλους σας και για το καθένα ξεχωριστά!
Επαναστατική να είναι η νέα χρονιά και όχι στατική, διεκδικητική και όχι εκδικητική, αγωνιστική και όχι νηστική! Να μας δώσει τις νότες και τα χρώματα ώστε ο καθένας να ζωγραφίσει τη δική του πολύχρωμη μουσική και να συνθέσει το δικό του προτώτυπο πίνακα στο καμβά της ζωής.
Και αφού δώσαμε και τις ευχές μας πίσω στα μουσικά.

Μετά από ένα χρόνο :-P που έχουμε να τα πούμε θα ξεκινήσω με τη λίσα που σας χρωστάω από την χριστουγεννιάτικη εκπομπή τη Δευτέρα στις 20 του Δεκέμβρη που μας πέρασε, η οποία είχε κυρίως χριστουγεννιάτικα τραγούδια, μα και τραγούδια που θα μπορύσαν άνετα να ταιριάξουν στη σύνθεση ενός χριστουγεννιάτικου soyndtrack.

1. U2 - Christmas (Baby Please Come Home),
2. The Pogues ft. Kirsty McColl - Fairytale of New York,
3. Pearl Jam - Wishlist,
4. Tom Waits - Christmas Card From a Hooker in Minneapolis,
5. Emerson, Lake and Palmer - I Believe in Christmas Father,
6. John Lennon - Happy Xmas (War is Over),
7. Glasvegas - Please Come Back Home,
8. Sufjan Stevens - Come Thou Fount of Every Blessing,
9. iLiKETRAiNS - South Shore,
10. Fiona Apple - Sally's Song,
11. Sun Ra - It's Christmas Time,
12. Louis Armstrong - Zat you, Santa Claus? (The Heavy Remix),
13. Spike Jones - All I Want for Christmas is My Two Front Teeth,
14. Richard Cheese - Last Christmas (Wham!),
15. Richard Cheese - Jingle Bells (The Barking Dogs),
16. JimmySmith - God Rest Ye Merry Gentlemen (Oh No Remix),
17. Ryuichi Sakamoto - Merry Christmas Mr. Lawrence (Orchestral Version).

Η νέα χρονιά μας βρήκε περίπου ανανεωμένους και ξεκούραστους. Κακά τα ψέματα μέσα στις γιορτές δεν είναι και τόσο εύκολο να ξεκουρασστείς, όλο και κάποιος φίλος θα έρθει που έχεις πολύ καιρό να δεις, βοηθάει και το "πνεύμα" για περισσότερο έξω με παρέες για εκδρομούλες κτλ, οπότε αντί για ξεκούραση γεμίζεις τις μπαταρίες περνόντας χρόνο με ανθρώπους που δε βλέπεις συχνα! Καθόλου άσχημο!

Έτσι η περίοδος "διακοπών" πέρασε με καλή παρέα, ταινίες -παράλογο?- και πολύ, μα πάρα πολύ μουσική! Όσοι αρέσκεστε στις sci-fi ταινίες (σ.σ. επιστημονικής φαντασίας) να πάτε να δείτε το Tron: Legacy!

Ήταν από τις μικρές απολαύσεις που επέτρεψα στον εαυτό μου μέσα στις γιορτές και δε το μετάνιωσα. Αποτελεί συνέχεια του πρώτου που γυρίστηκε το 1982, φουτουριστικό μέχρι τα μπούνια για την εποχή του, το sequel (η συνέχεια) πάει παραπέρα με σαφώς καλύτερη τεχνολογία και εντυπωσιακά εφέ, μα και μουσική που έχουν συνθέσει οι Γάλλοι -θρύλοι της electro-house σκηνης- Daft Punk. Και μόνο για το soundtrack και για την εμφάνιση των ίδιων στη ταινία σαν αρχεία mp3, αξίζει να πάτε.Σαν παράπονο θα πω μόνο το οτι είναι της Disney, οπότε οποιαδήποτε όρεξη για λίγο παραπάνω "δράση" (αν μ' εννοείτε) πάει περίπατο...

Dim lights

Ακούγοντας -μεταξύ άλλων- νεο-ψυχεδελικούς δίσκους και μπλουζο-βαρβατίλες μες στις γιορτές επηρεάστηκα και είπα να μεταφέρω και ανάλογο κλίμα στην εκπομπή, έτσι με αυτά κατα νου διαμορφώθηκε και η λίστα της πρώτης εκπομπής του χρόνου!

1. Tame Impala - Solitude Is Bliss,
2. Arctic Monkeys - Brainstorm,
3. Black Mountain - Stormy High,
4. Quenns Of The Stone Age - God Is On The Radio,
5. Grinderman - Bellringer Blues,
6. Them Crooked Vultures - Gunman,
7. Rob Zombie - Thunder Kiss 65,
8. Black Keys - Give Your Heart Away,
9. Neil Young - walk With Me,
10. Led Zeppelin - Black Mountain Side,
11. Black Angels - Science Killer,
12. Puscifer - Vagina Mine,
13. Clutch - Abraham Lincoln.

*H φωτογραφία είναι έργο του Andy Gilmore

***********************

Απολογισμού το ανάγνωσμα...

Γιώργος Ζούκας, Δευτέρα στις 22.00. Στον Nova Fm

Ο χειμώνας έχει μπει για τα καλά πλέον και δεν αφήνει περιθώρια για αστεία. Μπορεί η "προσγείωση" να ήταν λίγο ανώμαλη και ξαφνική, ήταν όμως και επιβεβλημένη!
Για να μπούμε σε μια τάξη όμως.

Ξεκινώντας θα πούμε δυό λόγια για τα εγκαίνια του νέου πολυχώρου "Playground Art Venue" που πραγματοποιήθηκαν τη Παρασκευή που μας πέρασε ,μ'ένα εξαιρετικό live από τους Αθηναίους Modrec τους οποίους άνοιξε ένα τοπικό σχήμα, οι Quarter Of all!
Άργησα λίγο να πάω και τις δυό μέρες, με αποτέλεσμα την Παρασκευή να μην έχω γνώμη  για το τοπικό σχήμα. Τους Modrec τους απόλαυσα από την αρχή όμως! Τρίτη φορά στα μέρη μας με τελευταία φορά να είναι το καλοκαίρι στο Διεθνές Φεστιβάλ Μουσικής.
Γνωστοί για το πάντρεμα -ας πούμε- hardcore, noise rock με ψυχεδελικό post-rock.
Κάτι που ζωντανά το παρουσίασαν πολύ περίτεχνα, πράγμα που σημαίνει ότι είναι αρκετά δεμένο group και έχουν δουλέψει πολύ για να μας παρουσιάσουν αυτό το άρτιο αποτέλεσμα με επιλογές κυρίως από τον τελευταίο τους δίσκο, Mascaraddiction.

Στα συν και η φοβερή δουλειά που είχε γίνει στον ήχο!

Το Σάββατο -που επίσης άργησα- είχαν Dj set  από τους συνεργάτες του διαδικτυακού Pingpong Radio. Γενικά ήταν λίγο παράξενη η κατάσταση. Δύο ή τρεις Dj's άκουσα, αυτό που μου έκανε όμως αρνητική εντύπωση ήταν αυτό που μ'είχε ενθουσιάσει την προηγούμενη.
Ο ήχος ήταν "μπουκωμένος", η ένταση μάλλον παραπάνω απ' ότι χρειαζόταν και το αποτέλεσμα έντονος πονοκέφαλος. Είναι πολύ νωρίς ακόμα όμως για να γκρινιάξω και είμαι σίγουρος πως τα παιδιά θα κάνουν το καλύτερο για όλους μας.

Λίγο πριν την εκπνοή του χρόνου και όπως "επιβάλλει" η εποχή, θα εκθέσω μερικές προτάσεις δίσκων που μου τράβηξαν το ενδιαφέρον κατά τη διάρκεια του έτους.
Αρκετά από αυτά βρήκαν το δρόμο τους και στις λίστες της εκπομπης, χωρίς να σημαίνει οτι όσα μείναν απ' έξω δεν ήταν αξιόλογα.

Οι These New Puritans μας εξαπέλησαν ολομέτωπη επίθεση το 2008 με το "Beat Pyramid" και επέστρεψαν φέτος μ'έναν δίσκο που συζητήθηκε πολύ.
Το "Hidden" είναι ο δίσκος που μας προσέφεραν φέτος, ωριμότεροι μα καθόλου προβλέψιμοι. Με εμπλουτισμένη την ηχητική τους παλέτα, ο τραγουδιστής πλακώθηκε στα μαθήματα μουσικής ωστε να καταφέρει να γράψει κάποια μέρη κλασικής μουσικής, για πνευστά κυρίως, του album!
Επίσης μεταξύ πολλών αυτοσχέδιων samples, χρησιμοποίησαν Taiko drums, μία μπάντα με πνευστά και μια παιδική χορωδία. Το αποτέλεσμα εκτός απο εκπληκτικό είναι και αρκετά σκοτεινό και κλειστοφοβικό. Όπως ισχυρίζονται εμπνέονται από τους βάλτους που υπάρχουν στο τόπο κατοικίας τους, στην Αγγλία!

Πολλές φορές θα με ακούσατε να μιλώ για τον Jose Gonzalez και κυρίως για το συγκρότημα του, που ενώ υπάρχει από το 2005, επαναδραστηριοποιήθηκαν τώρα και μάλιστα κυκλοφόρησαν έναν από τους καλύτερους δίσκους της χρονιάς, κατά τη γνώμη μου!
Η εσωτερικότητα που χαρακτηρίζει τις συνθέσεις του Gonzalez βρίσκεται και εδώ, μόνο που είναι εμπλουτισμένη και ενορχηστρωμένη με περίσσια μαεστρία. Άλλωστε στη solo καριέρα του είναι υπεύθυνος για δύο από τους ομορφότερους δίσκους της δεκαετίας που μας πέρασε!

Μόνο καλές δουλειές έχουν να επιδείξουν οι National από το 2001 που υπάρχουν δισκογραφικά. Εγώ τους γνώρισα το 2007 με το "Boxe". Λυρισμός είναι η πρώτη λέξη που μου έρχεται στο μυαλό από το πρώτο κιόλας τραγούδι τους στο νέο δίσκο "High Violet"!
Μάλλον καποιοι εκ Νέας Υόρκης πρέπει να τα βλέπουν αυτά που πάνε απ'το κακό στο χειρότερο, κύριοι Interpol.

Σημειώστε και ένα νέο όνομα σ'αυτή τη σκηνή που τα κατάφερε πολύ καλά φέτος. ο λόγος για τους Motorama και το δίσκο τους "Alps", που μας έρχονται από την Ρωσία. Δε κάνουν κάτι καινούργιο, δε πρωτοτυπούν, αυτό που κάνουν όμως το κάνουν άψογα!
Πολλοί θα αναφερθούν σε Ian Curtis, λόγω της ομοιότητας της φωνής του τραγουδιστή, ή στους Smiths, κυρίως ρυθμικά. Οι ίδιοι δεν αρνήθηκαν ποτέ τις επιρροές τους, αλλά δε μιλάμε σε καμία περίπτωση για αντιγραφή.

Οι Foals επιστρέφουν μετά από διετές διάλειμμα με το αριστουργηματικό "Total Life Forever". Σε καμία περίπτωση δε φανταζόμουν ότι το σχήμα του -Ελληνικής καταγωγής- Yannis Philippakis θα μπορούσε να ευθύνεται για μια από τις εκπλήξεις της χρονιάς.
Το "χλιαρό" ντεμπούτο τους το ισορροπούν άψογα με τούτη τη κυκλοφορία και κερδίζουν τις εντυπώσεις άξια.

Τα αγαπημένα καναδοπαίδια της indie κοινότητας επέστρεψαν με νέο δίσκο και ανάμηκτες κριτικές. Οι Arcade Fire έρχονται με το "Suburbs" να διχάσουν κοινό και κριτικούς. Όλοι μαζί ψάχνουν να βρουν που πήγαν τα underground τυπάκια που είχαν ανακαλύψει το 2004 με το σκοτεινό Funeral.
Οι άνθρωποι εξελίσσονται. Αφουγκράζονται τα ερεθίσματα είτε από γύρω τους είτε από άλλους ανθρώπους, τα αποκωδικοποιούν και τα μεταφράζουν. Σε μουσική στη προκειμένη περίπτωση και αξιόλογη μάλιστα!

Στο Ελληνικό κοινό έγινε γνωστός με το θέμα του για την ταινία του Jean-Pierre Jeunet, Amelie! Ο πολυοργανίστας Yann Tiersen, ξεφεύγει απ'ότι μας έχει συνηθίσει μέχρι τώρα και μας παρουσιάζει ένα αξιοζήλευτο post-rock δίσκο βουτηγμένο στη γλυκειά μελαγχολία. Αιτία, η απώλεια της μητέρας του και ενός καλού του φίλου, κατα τη διάρκεια της σύνθεσης του δίσκου. Δεν ξεπέφτει όμως σε ανούσια μαυρίλα και χιλιοακουσμένα κλισέ για το πόσο άδικη είναι η ζωή...Πολύ θα ήθελαν να είχαν κάνει τέτοιο δίσκο.  

Το 2007 μας είχαν χαρίσει εναν από τους καλυτερους δίσκους της χρονιάς στο post-rock ιδίωμα και καταφέρνουν να μπουν στο "πάνθεον" δίπλα σε Red Sparowes, Maserati, Godspeed You! Black Emperor. Ο λόγος για τους iLiKETRAiNS και το νέο τους δίσκο "He who saw the deep" που συνεχίζει σε παρόμοιο μοτίβο, μόνο που έχουν ψιλοχαλαρώσει οι κιθάρες και δίνουν περισσότερο βάρος στη μελωδία σε τούτο το δίσκο. σε καμμία περίπτωση δεν περνούν απαρατήρητοι.

Πιτσιρίκα μεν αλλά πολλά υποσχόμενη δε. Η Zola Jesus (συμμετέχει και στο νέο συγκρότημα Former Ghοsts) θα μπορούσε να πει κανείς οτι μοιάζει -όσων αφορά στη φωνή- με τη Bat For Lashes-Natasha Khan, σε ποιο σκοτεινή έκδοση στιχουργικά ωστόσο! Άκουγα για αυτή, μέχρι που τη "δοκίμασα" και μου κάνει!
Δώστε της μια ευκαιρία όσοι γουστάρατε Cure, Siouxsie And The Banshees, Tuxedomoon και γενικότερα τον σκοτεινό ήχο των 80's! "Stridulum II" είναι ο τίτλος του δίσκου της.

"Σφήνα" έπεσε ο νέος δίσκος της Laura Marling και είναι καταπληκτικός! Πιτσιρίκα και αυτή, ετών 20 παρακαλώ, "I speak because I can" ο τίτλος του δίσκου και κινείται σε folk, americana, alternative rock μονοπάτια με αρκετές δόσεις εφηβικής μελαγχολίας. Μη την υποτιμήσετε και να δείτε οτι θα σιγοτραγουδάτε μαζί της μετά από λίγο!

Σε αντίθεση με τη Laurie Anderson την οποία θα μπορούσαμε να τη παρομοιάσουμε με το αντίστοιχο της δικής μας Λένας Πλάτωνος εξ Αμερικής! Πάντα προσεγμένες δουλειές μας παρουσίαζε η κ. Anderson και το "Homeland" είναι μια από αυτές και συγκεκριμένα η τελευταία της. Στο γνωστό avant-garde, experimental στοιχείο της. Κάποιοι συνεχίζουν παρ' όλα τα χρόνια τους να βγάζουν φρέσκους δίσκους κ. Πλάτωνος...ουπς

Προσοχή να δώσετε και στο νέο δίσκο του Sufjan Stevens, "The Age of Adj". Ξεκινάει ήσυχα και μελωδικά και εξελίσσεται σ' ένα progressive, neo-psycedelic διαμαντάκι. Εσωτερικός δίσκος παραδέχεται ο ίδιος, μιας και λόγω προβλημάτων υγείας που αντιμετώπισε ήρθε πιο κοντά με την υλική του υπόσταση!

Επιστροφή των Isobel Campbell και Mark Lanegan στη τρίτη συνεργασία τους με όνομα "Hawk". Ένα αμάλγαμα από folk-blues rock στις σωστές δόσεις και φτιάχνουν αυτό το υπέροχο κυρίως slow album με τα κατάλληλα ξεσπάσματα όπου χρειάζεται.

Λέγοντας για επιστροφές δε πρέπει να ξεχάσουμε και αυτή του Gil Scott-Heron, του πρώτου που έβαλε τις βάσεις για το μετέπειτα Rap παίζοντας καθοριστικό ρόλο για τη ανάπτυξη της "μαύρης μουσικής" στη δεκαετία του 70.
Έτσι μετά από 16 χρόνια επιστρέφει μ'έναν αυτοβιογραφικό δίσκο το "I'm New Here" και κάνει κάτι παραπάνω από αισθητή την παρουσία του με τη πολυτάραχη ζωή του τραγουδισμένη πότε με τη συνοδεία κιθάρας και πότε μια μανιώδη λούπα στο παρασκήνιο.
Ο δίσκος ξεφεύγει από το γνωστό soul, jazz-funk στύλ που είχε και υιοθετεί μια φρέσκια electronica-trip hop ματιά. A Must hear!

Πολλά επίθετα θα ταιριάζαν στη περίπτωση του Brian Peter George St. John le Baptiste de la Salle Eno ή ποιο σύντομα Brian Eno, δε θα αναφέρω όμως κανένα γιατί κανένα δε μπορεί να περιγράψει πλήρως τη διάνοια αυτού! Αλλάζει εταιρία (μεταφέρεται στη warp) και μοιάζει να εμπνέεται από την αρχή αφού ο νέος δίσκος Small "Craft On a Milk Sea" είναι από της καλύτερες δουλειές που ακούσαμε φέτος. Μπορείς να περιμένεις κάτι λιγότερο από κάποιον που έχει ορίσει την ευρύτερη ηλεκτρονική σκηνή τα τελευταία....χμμ αρκετά χρόνια? Μαζί του οι Leo Abrahams και Jon Hopkins.

Μπορεί και να σας έπρηξα με το live τους και γενικά την αναφορά σε αυτούς μες στη χρονιά, αλλά κάποια πάθη δε μπορούν να κρυφτούν, όπως έχω ξαναπεί! Το δίδυμο από Rochdale της Αγγλίας επιστρέφει και μάλιστα με δύο κυκλοφορίες μέσα στη χρονιά.

Tέλη Μαρτίου λοιπόν οι Autechre κυκλοφορούν το "Oversteps" και λίγο αργότερα (μέσα Ιουλίου) το EP "Move of Ten". Ήδη από τον προηγούμενο δίσκο (σ.σ. Quaristice) είχε φανεί μια πιο ambient προσέγγιση. Εδώ είναι ολοφάνερη πια η στροφή. Μη περιμένεται ωστόσο να ακούσεται κάτι βαρετό και ανούσια επανάληψη με σκηνικό παραλίες και χαλαρή διάθεση γιατί θα απογοητευτείτε!

Σκληρά πολυεπεξεργασμένα beat με ίχνη μελωδίας και οι Autechre να θυμίζουν κάτι από τα σχετικά βατά δύο πρώτα album τους. Μαύρο soundtrack ενός δυστοπικού παγωμένου ψηφιακού μέλλοντος ή αν έχετε περίσσεμα εγκεφαλικών κυττάρων και διάθεση για ηλεκτρονικους πειραματισμούς καείτε..εεε ακούστε ελεύθερα!

Και αφού περάσαμε στα ηλεκτρονικά να συνεχίσουμε με τον γνωστό μας Trent (ουχί trend) Reznor αφού έβαλε -και καλά- του Nine Inch Nails (και soundtrack για την ταινία Social Network έγραψε και κόμμάτι  για την ταινία τρίτη cyberpunk συνέχεια, Tetsuo: The Bullet Man, συνέθεσε) στο παγο, παρουσιάζει νέο project με τη βοήθεια του πιστού του συνεργάτη Atticus Ross και της συζήγου του (του Reznor).

How to Destroy Angels το όνομα του project και του φοβερού EP  που κυκλοφόρησαν. Στη συνεργασία προσθέστε και τον εικαστικό Rob Sheridan για την καταπληκτική δουλεία που -για ακόμα μια φορά- έκανε!

Τέλος αναφορά στο τρίπτυχο των ανήσυχων -μουσικά- παιδιών της Καλιφόρνια. Gonjasufi, Flying Lotus και Gaslamp Killer τα ονόματα αυτών και θα προσπαθήσω να μη μπερδέψω ούτε εσάς (αν δε το έκανα ήδη) ούτε εμένα, με τις κυκλοφορίες τους.

Ο πρώτος κυκλοφορεί δίσκο (A sufi and a killer)σε παραγωγή των δύο άλλων και μετά από λίγο remix δίσκο. Ο δεύτερος κυκλοφορεί το τρίτο του δίσκο (Cosmogramma)και μετά από λίγο συμπληρωματικό Ep και ο τρίτος Ep (Death Gate) και αρκετές συμμετοχές σε δίσκους άλλων.
Και οι τρεις δημιουργούν με γνώμονα το ηλεκτρονικό στοιχείο και τη hip hop κουλτούρα.

Επειδή τράβηξε πολύ σε μάκρος και δε θέλω να σας ταλαιπωρήσω άλλο, με αυτή τη λογική επιλέχτηκαν και τα κομμάτια της λίστας στη τελευταία εκπομπή. Παρουσίαση μερικών από τις σημαντικότερες φετινές κυκλοφορίες της alternative-indie σκηνής!

1. Klaxons - Echoes,
2. Zola Jesus - Sea Talk,
3. Sufjan Stevens - I want to be well,
4. Broken Bells - Vaporize,
5. Vampire Weekend - Holiday,
6. Arcade Fire - Sprawl II (Mountains beyond Mountains),
7. Junip - Sweet and Bitter,
8. Gonjasufi - Candylane,
9. These New Puritans - Three Thousand,
10. MGMT - Congratulations,
11. Gil Scot-Heron - I'm new here,
12. The Nationa - Anyone's Ghost,
13. The Black Keys - She's long gone,
14. Isobel Campbell & Mark Lanegan - Snake Song,
15. Iliketrains - A Father's Son,
16. Foals - 2 Trees.

Επόμενο rendez-vous (και Γαλλικά, αμέ) 20 Δεκεμβρίου με alternative μα και παραδοσιακά Χριστουγεννιάτικα τραγούδια! Καλές ακροάσεις ως τότε.