Sudden Death

Οι δραστικές περικοπές στις θέσεις εργασίας στον ευρύτερο δημόσιο τομέα είναι πλέον αναπόφευκτες.

Για το 2011 προβλέπονται μόνο 8.000 νέες θέσεις εργασίας στο Δημόσιο, στο οποίο όμως, βάσει των αποφάσεων της περασμένης εβδομάδας με την τρόικα, θα πρέπει να συμπεριλαμβάνονται και αυτοί που θα μεταταχθούν, αφού θα θεωρούνται νέες προσλήψεις!

Ως αποτέλεσμα οι απολύσεις θα πάνε σύννεφο μέσα από την κατάργηση και συγχώνευση οργανισμών, συμβουλίων και θέσεων που θα θεωρούνται πλεονάζουσες και συνεπώς δεν προσκρούουν στο Σύνταγμα.

Για να προλάβουν αντιδράσεις, απεργίες, αλλά και να μην επιτρέψουν οποιαδήποτε προσπάθεια για διαπραγματεύσεις από πλευράς σωματείων και εργαζομένων, οι αξιωματούχοι του ΔΝΤ εμπνεύστηκαν τη στρατηγική που ονομάζεται «Ξαφνικός θάνατος» (Sudden Death).

Οι επικοινωνιολόγοι και συμβουλάτορες που πλαισιώνουν το Μαξίμου έχουν συστήσει - και η κυβέρνηση, όπως αναμενόταν, έχει συμφωνήσει - πως οτιδήποτε αποφασίζεται (κλείσιμο ΔΕΚΟ, απολύσεις, αποκρατικοποιήσεις, νέοι φόροι κ.λπ.) θα ανακοινώνεται και θα εφαρμόζεται μέσα σε 24 ώρες. Μπαμ και κάτω.

Με αυτόν τον τρόπο, πιστεύουν, δεν θα δίνεται περιθώριο αντίδρασης από πλευράς κοινωνίας, αλλά και δεν θα ανοίγει πολιτική συζήτηση, η οποία μπορεί να αποδυναμώσει την κυβέρνηση.

Σκοπός είναι, μετά τη βροχή των ξαφνικών αποφάσεων, να έρθει και η ανακοίνωση για νέο Μνημόνιο (είτε μέσω επιμήκυνσης του υπάρχοντος είτε με νέο δάνειο), η οποία θα σερβιριστεί με τα εύσημα ότι «τα πήγατε καλά και τώρα σας επιβραβεύουμε». Βέβαια, επί της ουσίας, ένα νέο δάνειο θα έρθει μόνο για να εξυπηρετήσει το παλαιό και όχι για να περάσει στην πραγματική οικονομία ώστε να ανακουφιστούν τα νοικοκυριά.

Εγκαταλείψτε τα... νοικοκυριά

Όλα αυτά συμβαίνουν τη στιγμή που επισήμως τόσο ο υπουργός Οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου όσο και οι τροϊκανοί παραδέχονται ότι η αγοραστική δυνατότητα των ελληνικών νοικοκυριών βρίσκεται στο ναδίρ.

Δηλαδή: Οι Έλληνες δεν μπορούν πλέον να στηρίξουν την ανάκαμψη της οικονομίας και παρ' όλα αυτά η κυβέρνηση όχι μόνο δεν έχει ανακοινώσει μέτρα για να στηρίξει την ιδιωτική κατανάλωση, αλλά αντιθέτως εξακολουθεί να λαμβάνει φορο-μέτρα που ουσιαστικά διαλύουν την αγορά και στέλνουν πολλά νοικοκυριά στην πτώχευση.