του Νίκου Φιλιππαίου Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από κακόβουλη χρήση. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε την Javascript για να τη δείτε.

Το κρύο, η βροχή, τα χιόνια δεν λένε να μας επισκεφτούν. Με τα φαινόμενα ακραίας κακοκαιρίας στην υπόλοιπη Ευρώπη να δίνουν και να παίρνουν, η Ελλάδα θυμίζει το γαλατικό χωριό, που ακόμα δεν έχει κατακτηθεί από τις δυνάμεις του Χειμώνα.

Αλλά το 2010 στάθηκε και ένα ενδιαφέρον από μουσική άποψη έτος. Δισκογραφικές κυκλοφορίες, συναυλίες και άλλα events, κοντολογίς ένα σύμπαν μουσικής. Έτσι, καθώς η χρονιά φτάνει στο τέλος της, η επόμενη ανάρτηση της εκπομπής θα είναι αφιερωμένη σε αυτή.

Μια μουσική ανασκόπηση του 2010 δηλαδή, μέσα από το πρίσμα της Εκπομπής που ψάχνει τίτλο: νέοι καλλιτέχνες και μπάντες που μας τράβηξαν το ενδιαφέρον, δουλειές που κυκλοφόρησαν μέσα στο 2010, αλλά και λιγότερο ή περισσότερο παλιότερες μουσικές που μας γοητεύσαν. Ένα χορταστικό άρθρο για τους απανταχού εκλεκτικούς της μουσικής.

Ακολουθούν οι λίστες των εκπομπών της βδομάδας που μας πέρασε:

29-11, με downtempo και chill out:

Depeche Mode – Useless (Kruder & Dormfeister Session)
Rae And Christian feat. Veba – Spellbound
Oulines feat. Abd Al Malik – Too Much To Ask
Fujiya And Miyagi – Pterodactyls
Sonorous Star – Tonight We Kill The King
DJ Krush feat. Zap Mama – Danger Of Love
Coldcut – Autumn Leaves
Abdullah Ibrahim – The Mountain Of The Night
Motorcitysoul – It’s On
David Grumel feat. Billie Holiday  – Djazz Tribute
Jazz Liberatorz feat. Tre Hardson, Fat Lip and Omni – Ease My Mind
Mo’ Horizons – Shake It Loose
The New Mastersounds – Idle Time (Lack Of Afro Remix)

1/12, με indie folk και γενικά ακουστικό ροκ:

Fleet Foxes – Your Protector
Real Estate – Snow Days
Iron And Wine – White Tooth Man
Hayden – Where And When
The Cave Singers – I Don’t Mind
Nitin Sawney feat. Tina Grace – October Daze
Grand Archives – Sleepdriving
Joey Eppard – Ballon
Bat For Lashes – Sleep Alone
Gandalf – Strange Mountains Scenes (Remember Disco Remix)
Beirut – My Night With The Prostitute From Marseille
Jono McCleery – Tomorrow
Human Bell – Hymn America
Eddie Vedder – Hard Sun
Johny Cash – Heart Of Gold (Neil Young cover)

Αλλά, όπως και να ΄χει, γιορτές έρχονται και λίγο κρύο θα ήταν τόσο ταιριαστό, όσο και ευπρόσδεκτό. Γιαν να ακούμε πιο ευχάριστα τραγούδια σαν αυτό:

Dim lights

πηγή εικόνας τίτλου: http://lomographicsociety.tumblr.com/

Τα λέμε ραδιοφωνικά Δευτέρα και Τετάρτη στις 9 το βράδυ!

...στους ανοιχτούς ορίζοντες της μουσικής.

Η Εκπομπή που ψάχνει τίτλο» συνεχίζει την μετάδοση ποιοτικής μουσικής και ψάχνει ακροατές με άποψη...

Κάποιες φορές η σκέψη του καθενός καθοδηγούμενη από βιώματα, γούστα και εμπειρίες καταφέρνει κάποιους συνδυασμούς που αρχικά φαντάζουν δύσκολοι και αντιφατικοί. Έτσι κι εγώ σκεφτόμουν την παρούσα δύσκολη εποχή για τη χώρα μας και όχι μόνο. Η καθημερινή πολιτική ενημέρωση με κουράζει, αλλά όταν ο κόσμος έχει φτάσει σε ένα τέτοιο γκρεμό δυσκολίας και αμηχανίας δεν μπορείς παρά να παρακολουθείς. Άρα φαντάζομαι ότι δεν θα σταθώ πιο ενημερωμένος από τον μέσο άνθρωπο αν σημειώσω ότι η κρίση δεν είναι μόνο οικονομική, αλλά και με έναν αλληλένδετο τρόπο πολιτική, κοινωνική, πολιτισμική, ακόμα και αξιακή. Που να ξεκινήσει και που να τελειώσει κανείς, αν αρχίσει να σκέφτεται γύρω απ’ όλα αυτά.
Πάντως, μην ανησυχείτε, διαβάζετε ένα άρθρο μουσικού ενδιαφέροντος και όχι πολιτικού περιεχομένου. Απλά, η σκέψη μου για την κρίση διασταυρώθηκε με τη μουσική πραγματικότητα σήμερα. Σίγουρα, πολιτική και τέχνη συμπορεύτηκαν πολλές φορές, είτε με αποτελέσματα από καλλιτεχνικής άποψης πολύτιμα είτε, κάποιες φορές, καταλήγοντας σε φτηνή προπαγάνδα. Στο πεδίο της μουσικής, στις επιμειξίες καλλιτεχνξικής έκφρασης και πολιτικής σκέψης μπορεί κανείς να βρει πολλές αξιομνημόνευτες στιγμές: από τον Bob Dylan ως τους Radiohead, από τους Clash ως του Asian Dub Foundation.

Αλλά και στην κατεύθυνση του post rock συναντάμε μπάντες που εκφράζουν την πολιτική τους άποψη και ασκούν κριτική. Κάποιες από αυτές προβάλαμε την Τετάρτη το βράδυ στην "εκπομπή που ψάχνει τίτλο". Να λοιπόν και η αφορμή για αυτό το άρθρο.

Το post rock είναι  ένα είδος κατά κύριο λόγο ορχηστρικό και στις καλύτερες στιγμές του πειραματικό. Παρόλα αυτά, η πολιτική και κοινωνική διάσταση δίνει το παρόν. Μπάντες που διαμόρφωσαν τον ήχο, περισσότερο οι Godspeed You! Black Emperor, αλλά και οι Mogwai, μέσα από τους τίτλους, τα ενορχηστρωτικά τερτίπια, τις ατμόσφαιρες και ακόμα πιο ξεκάθαρα μέσα από τα samples που εμπεριέχονται στις συνθέσεις τους, φανερώνουν το πολιτικό τους στίγμα. Από την ίδια ανησυχία και τάση για κριτική διακρίνονται και νεότερες μπάντες που ανήκουν στον post rock χώρο.

Οι Ιρλανδοί God Is An Astronaut, αν και εντυπωσιασμένοι από το αχανές διάστημα, εικόνες από το οποίο θεματοποιούν στις συνθέσεις του, στα video που συνοδεύουν τις live εμφανίσεις τους δείχνουν την ευαισθητοποίηση τους για θέματα όπως η κοινωνικές ανισότητες και η καταστροφή του πλανήτη. Κάποια άλλα γκρουπ έχουν πιο σαφή πολιτικοποιημένη κατεύθυνση: From Monument To Masses, Maybeshewill, And So I Watched You From Afar, Red Sparowes.

οι Maybeshewill σε μία ευφυή φωτογράφιση

Οι From Monument To Masses δηλώνουν την πολιτική τους ιδεολογία ήδη από το όνομα που έχουν επιλέξει. Ίσως το πιο ξεκάθαρα πολιτικοποιημένο post rock συγκρότημα σήμερα, οι περισσότερες από τις συνθέσεις τους αποτελούν κελεύσματα προς ξεσηκωμό για ένα καλύτερο αύριο. Δυναμικές κορυφώσεις και επιθετικές κιθάρες μπλέκονται με samples από λόγους και διαλέξεις πολιτικών ακτιβιστών, επαναστατών και διανοουμένων.

Σε παρόμοιους δρόμους κινούνται και οι βρετανοί Maybeshewill, τους οποίους όμως προτιμώ. Πρώτα απ’ όλα παρουσιάζουν μια πρωτότυπη μουσική πρόταση, στα πλαίσια της οποίας συναντιούνται οι Mogwai με τους Tool , όπως και οι King Crimson με τους At The Drive In. Αλλά, κάποιες φορές μέσα από το χιούμορ που φανερώνουν, κάποιες άλλες μέσα από τα samples που επιλέγουν, δείχνουν μια πιο βαθιά και σκεπτόμενη ματιά. Βέβαια, μην νομίζετε ότι υστερούν σε δυναμισμό, ακόμα και οργή. Παράλληλα, η πολιτική θέση των Maybeshewill διακρίνεται και από την DIY νοοτροπία που εν γένει τους διακρίνει: από την ηχογράφηση και κυκλοφορία των άλμπουμ μέχρι τα live τους. Όπως αναφέρουν και οι ίδιοι, θέλουν να αποδείξουν ότι μπορεί κανείς να δημιουργήσει μουσική με ελάχιστα χρήματα.

Dim lights

Κοντά στους Maybeshewill ηχητικά και στιλιστικά οι And So I Watched You From Afar με τίτλους κομματιών όπως These Riots Are Just The Beginning.

Οι Red Sparowes πάλι αποτελούν μια διαφορετική περίπτωση. Ενώ οι περισσότερες post rock μπάντες συνδέονται λόγω της ορχηστρικής διάστασης της μουσικής του με τον κινηματογράφο, οι Red Sparowes έχουν αναφορές στην λογοτεχνία. Έχουν εμπνευστεί το όνομά τους από τα Πρελούντια του T. S. Eliot και τη συμβολική διάσταση που έχει στο συγκεκριμένο έργο το σπουργίτι. Το γκρουπ που μας έρχεται από το Los Angeles δείχνε να γοητεύεται από την ιστορία και ειδικά από τις περισσότερο τραγικές πλευρές της. Κάπως έτσι είναι και η μουσική τους: μεγαλοπρεπής και επιθετική, μελαγχολική και γεμάτη συναισθηματισμό. Στο πρώτο τους άλμπουμ At The Soundness Dawn αποτυπώνουν μουσικά την καταστροφή που φέρει ο άνθρωπος στη φύση. Το αποτέλεσμα είναι ένα άλμπουμ-σταθμός στο post rock ιδίωμα. Ενώ η δεύτερή τους δουλειά Every Red Heart Shinew Toward The Red Sun, αποτελεί μια μουσική αφήγηση ενός εκκεντρικού, αλλά και τραγικού γεγονότος που συνέβη στη μαοϊκή Κίνα και έμεινε στην ιστορία με τον τίτλο “Kill a sparrow campaign". Η πιο πρόσφατη δισκογραφική τους δουλειά κυκλοφόρησε φέτος.

αφίσα από συναυλία των Red Sparowes τον Νοέμβρη στη θεσσαλονίκη

Φυσικά, τα παραπάνω συγκροτήματα του post rock που μεταφέρουν και ένα μήνυμα πολιτικό και κοινωνικό, είναι όσα πέφτουν στη δική μου αντίληψη, όσα γνωρίζω και ακούω τη μουσική τους. Κάθε πρόταση για κάτι νέο, για έναν νέο καλλιτέχνη, μια νέα μπάντα είναι ευσπρόδεκτη. Ειδικά όταν μιλάμε για καλλιτέχνες και μουσικούς που στοχεύουν στην ίδια μας τη σκέψη και συνείδηση, σε μία εποχή και δύσκολη και κρίσιμη.

(η εικόνα του τίτλου αποτελεί  ένα έργο του γνωστού καλλιτέχνη graffitti Banksy.)

Ακολουθούν οι λίστες των εκπομπών:

Δευτέρα 15/11: ambient & downtempo

Humate – 3.2 (Bedrock Ambient Mix)
Aphex Twin – Ageispolis
Mandalay – Beautiful (7 canny mix)
Centrozoon feat. Tim Bowness – Ten Versions Of America
Brian Eno – Emerald And Stone
Eluvium - Prelude For Time Feelers
Massive Attack feat. Sinead O Connor – What Your Soul Sings
Ulrich Schnauss – On My Own (Rubin Guthrie version)
Tiesto feat. Jonsi – Kaleidoscope


Τετάρτη 17-11: Post rock

Alcest – Solar Song
Red Sparowes - The Soundless Dawn Came Alive As Cities Began To Mark the Horizon
Today As Tomorrow – Penelope
Tunturia – Echoes Of The Unmoved
A Shoreline Dream – Manhattan Beach
God Is An Astronaut – Lost Kingdom
Parhelia – Perpetual Motion
Youth Pictures Of Florence Henderson – I’ve Got A Picture For You Boss
From Monument To Masses – SM – NL
And So I Watched You From Afar – These Riots Are Just The Beginning
Maybeshewill – How To Have Sex With A Ghost.

Τα λέμε τη Δευτέρα στις 9 το βράδυ, με νέες μουσικές προτάσεις!

>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>

Σκόρπιες σκέψεις για τα πολιτιστικά της πόλης μας

Καιρός για μία ανάρτηση μη αμιγώς μουσική. Ας κάνουμε κάποιες σκέψεις για το σκηνικό του πολιτισμού στο Βόλο...

Οι αφορμές για τέτοιες σκέψεις είναι πολλές: από το πρόσφατο Volume Festival που συγκέντρωσε ένα μεγάλο κομμάτι των ανθρώπων που αγαπάνε τη μουσική κι ακόμα περισσότερο τις συναυλίες, ως μια καθημερινή κουβέντα με φίλους και γνωστούς που συχνά πυκνά προβληματίζονται για παρόμοια θέματα.

Όπως και να το κάνουμε, ο Βόλος είναι μία επαρχιακή πόλη, μεγάλη μεν για τα δεδομένα της επαρχίας, αλλά μικρή σε σχέση με την Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη άρα και περισσότερο περιορισμένη. Εκ των πραγμάτων είναι αδύνατο να συναντήσουμε μία ποικιλία δρωμένων γύρω από τον πολιτισμό, όπως πολλές θεατρικές παραστάσεις, συναυλίες, εικαστικές εκθέσεις κλπ. Βέβαια στον Βόλο συγκεκριμένα, εγώ τουλάχιστο εντοπίζω ακόμα ένα κώλυμα: μια διάθεση συμβιβασμού, παραίτησης, ευκολίας. Δηλαδή δεν είναι και λίγες οι φορές που νιώθω ότι η πόλη στην οποία μεγάλωσα και τελικά επέλεξα να ζω, βυθίζεται σε μία ακινησία, σε μία καρυωτάκικη μονοτονία. Πράγματι, η διασκέδαση ενός μεγάλου κομματιού των κατοίκων περιορίζεται σε μια βαριά δόση τηλεόρασης (ή και διαδικτύου) τις καθημερινές και τον συνδυασμό «ξενύχτι-ποτό-κοινωνικές επαφές» το σαββατοκύριακο. Φυσικά από τον συγκεκριμένο τρόπο ζωής πολλές φορές δεν καταφέρνει να ξεφύγει ούτε και ο γραφών…

Βέβαια η παραπάνω περιγραφή αναπαριστά τη μία πλευρά, την λίγο πιο γκρίζα. Θα μπορούσα να πως ότι μέχρι πριν 5-6 χρόνια η γκρίζα πλευρά κυριαρχούσε, αλλά τελευταία παρατηρώ ότι κάτι γίνεται, μια νέα κατάσταση δειλά αναδύεται. Συναντώ ανθρώπους που όχι μόνο έχουν ιδέες και μιλάνε θεωρητικά, αλλά προχωρούν σε δραστηριότητες. Βέβαια, μπορεί κάποιος να σκεφτεί πως και η πολιτισμική ανάπτυξη εξαρτάται από τα χρήματα και, όπως και να το κάνουμε, οι καιροί είναι δύσκολοι. Αλλά, αυτό που συνειδητοποιώ είναι ότι τις πιο πολλές φορές η γενναία διάθεση, η θέληση και το μεράκι αρκούν.

Ενδεικτικά και μόνο θα σημειώσω κάποιες προσπάθειες. Στον τομέα της φωτογραφίας εδώ και χρόνια δραστηριοποιείται  η πολύ καλή φωτογραφική ομάδα του Διαύλου, του κέντρου νέων του Δήμου Βόλου. Επίσης να κάνουμε και μια αναφορά στη νεογέννητη πανεπιστημιακή ομάδα φωτογραφίας. Κοντά στη φωτογραφία, και ο κινηματογράφος, με τις καθιερωμένες εδώ και πολλά χρόνια εβδομαδιαίες προβολές που οργανώνει ο (πάλαι ποτέ) Δήμος Νέας Ιωνίας στο Μεταξουργείο. Παράλληλα και τα δρώμενα γύρω από τη μουσική έχουν κάπως ενισχυθεί, με πιο χτυπητά παραδείγματα την τριήμερη γιορτή της μουσικής τον Ιούνη και το διήμερο Volume Festival. Σε τέτοιες κινήσεις, κάποιες οργανωμένες από παλιά, κάποιες πιο πρόσφατες, συναναστρέφεται κανείς με ανθρώπους που χωρίς να «πουλάνε» πνεύμα ή κουλτούρα, εκδηλώνουν τα ενδιαφέροντα και τις περιέργειές τους και απλά περνάνε καλά.

Μέσα σε αυτή τον καλώς εννοούμενο αναβρασμό και ο Nova Fm στο χώρο του ραδιοφώνου. Εδώ προβάλλουμε την καλή μουσική, σας ενημερώνουμε για θέματα πολιτιστικά, τελικά κοπιάζουμε για μία άποψη εναλλακτική, νηφάλια και αληθινή.

Σε γενικά πλαίσια λοιπόν, μπορεί στον δρόμο του πολιτισμού κάποιες φορές ως πόλη να κουτσαίνουμε, αλλά τελικά βαδίζουμε μπροστά. Άρα ας αναμένουμε μία ακόμα καλύτερη συνέχεια.

(Οι φωτογραφίες που συνοδεύουν το κείμενο, προτείνουν σημεία του Βόλου μέσα από μία πρωτότυπη οπτική. πηγή:  http://www.trekearth.com/members/realimis/ και http://www.flickr.com/photos/squareworld αντίστοιχα)

Τώρα, επιστροφή στα δικά μας, με τις λίστες των δύο τελευταίων εκπομπών:

Δευτέρα 8/11:

Jamiroquai – Black Crow
Rue De Soleil – Wake Up Brother
Mother Earth – Jesse
Shuggie Otis – Aht Uh Mi Hed
Quantic feat. Trinidad – En Focus (Pilooski remix)
Madrid De Los Austrias – Sportscbaret
The Funky Lowlives – Wicked World
Alice Russel – Munkaroo
Nils Krogh – Things We Do
Free The Robots – Jazzhole
The Thrasing Doves – Jesus On The Payroll (Street Groove)
The Limp Twins – Get It Back
Nujabes feat. Terry Callier – Ordinary Joe

Τετάρτη 10/11:

Ian Brown – Goodbye To The Broken
Bembeya Jazz National – Petit Sekou
Nice Cliques – Endless Summer
Minus The Bear – Secret Country
Get Cape. Wear Cape. Fly feat. Baaba Maal – All Of This Is Yours
The Album Leaf – There Is A Wind
Scenic – Year Of The Rat
Dream And I – Painting
Findlay Brown – Loosing The Will To Survive (Beyond The Wizard’s Sleeve Re-animation)
Luis Bacalov – Summertime Killer
DJ Shadow – I’ve Been Trying


Τα λέμε αύριο Δευτέρα στις 9 το βράδυ με μουσικές για εκλεκτικούς…

<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<

μουσική απόδραση σε άλλους πλανήτες...

Το τέλος του φθινοπώρου ολοένα πλησιάζει, παρέα μας η αναταραχή που φέρνουν οι δημοτικές εκλογές – σκέψη, μπέρδεμα και ψηφοδέλτια σαν περγαμηνές που ξετυλίγονται ατέλειωτα. Παράλληλα οι δουλειές όλων μας τρέχουν, μια καθημερινότητα γρήγορη και γεμάτη. Τώρα που έχουμε μπει για τα καλά στη χειμερινή περίοδο, κάποιες στιγμές παρασέρνομαι και σκέφτομαι πόσο μακρινό πλέον μοιάζει το καλοκαίρι. Παρόλο που έχουν περάσει κάτι μήνες, λες και όλη αυτή η χαλαρή ατμόσφαιρα βρίσκεται πια στο πιο μακρινό άστρο...

Βέβαια, δεν λέω και η χειμωνιάτικη σαιζόν έχει τα θετικά της στοιχεία˙ και ειδικά αν συνοδεύεται με καλή μουσική, τι καλύτερο!
Την προηγούμενη εβδομάδα ήμασταν μαζί σας μόνο τη Δευτέρα, με το εξής playlist:

Pepe Deluxe feat. Sonorous Star – Woman In Black
Okinawa Lifestyle – This is Real
Memory Tapes – Bicycle
The Soft Rocks – Bobby’s Revenge
Bibio – Jealus Of Roses
Hatchback – White Diamond
Brassica – Made Up My Mind
Abakus – Circles
Neu! – Isi
A Mountain Of One – Innocent Line
Lindstrom & Prins Thomas – Feel AM
The Funky Lowlives – Sail Into The Sun

Εκτός από κάποια παραστρατήματα στο κλασικό krautrock των Neu!, σε μια δόση από chillwave, αλλά και στο μελωδικότατο trip hop του Sail Into The Sun που έκλεισε την εκπομπή, το βράδυ της Δευτέρας, ήταν αφιερωμένο στο κομμάτι της ηλεκτρονικής σκηνής που αναβιώνει την πειραματικότερη πλευρά της disco, που έχει επικρατήσει να ονομάζεται cosmic disco. Οι ρίζες αυτές τις τάσης εντοπίζονται στα τέλη της δεκαετίας του 70 και τις αρχές εκείνης του 80. Βέβαια, μην φαντάζεστε λαμέ κουστούμια και εντυπωσιοθηρικές χορευτικές πόζες, όσο πειραματική διάθεση και έναν ήχο που θα χαρακτήριζα περιπετειώδη. Παράλληλα η νοοτροπία των περισσότερων cosmic disco μουσικών και παραγωγών χαρακτηρίζεται από μπλέξιμο στοιχείων και επιρροών, καθώς οι disco αναφορές συναντάνε σχεδόν όλες τις κατευθύνσεις της ηλεκτρονικής σκηνής. Και το πιο ενδιαφέρον είναι ότι η ενορχήστρωση δεν είναι πάντα αμιγώς ηλεκτρονική, καθώς συχνά πυκνά χρησιμοποιούνται και μουσικά όργανα, όπως πιάνο, κιθάρα, μπάσο, κρουστά, πνευστά και ότι άλλο βάζει ο νους σας. Τέλος να προσθέσω πως η θεματολογία που κυριαρχεί έχει σχέση πολλές φορές με το διάστημα, τα διαπλανητικά ταξίδια και άλλα παρόμοια εμπνευσμένα από την πιο ψυχεδελική, αλλά και αρκετά vintage επιστημονική φαντασία.

Σχετικά πρόσφατα ανακάλυψα τη cosmic discο, κοντά της βρίσκονται και η space disco και το -συνήθως σε πιο χαμηλούς τόνους- balearic (η τάση των μουσικοκριτικών να βρίσκουν ταμπέλες για τις διάφορες μουσικές τάσεις, φτάνει τα όρια της παράνοιας). Άρα, όπως καταλαβαίνετε, βρισκόμαστε ακόμα στην αρχή μίας εξερεύνησης…

Σας αφήνω με μία εντελώς ψυχεδελική και κοσμική σύνθεση των Soft Rocks:

Dim lights

η εικόνα του τίτλου είναι ένας πίνακας του Paul Klee και τιτλοφορείται Little Tree Amid Shrubbery και κατά κάποιο τρόπο ταιριάζει με τις μουσικές που μεταδώσαμε την προηγούμενη Δευτέρα...

Ανανεώνουμε το ραδιοφωνικό μας ραντεβού για σήμερα Δευτέρα 8/11 στις 9 ακριβώς!

<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<

Στον απόηχο του Volume Festival... αλλά και νέα δισκοκριτική

Κάμποσες μέρες έχουν περάσει από το εκπληκτικό Volume Festival και  οι αναμνήσεις αυτής της διήμερης γιορτής της μουσικής είναι ακόμα ζωντανές. Για μένα, το πιο σημαντικό κέρδος του φεστιβάλ είναι ότι όλοι μας συνειδητοποιήσαμε πως η πόλη του Βόλου μπορεί να «σηκώσει» δρώμενα πολιτισμού και τέχνης. Ακόμα περισσότερο, ένα σεβαστό κομμάτι της πόλης μας έχει ανάγκη από τέτοια event, τα οποία ανανεώνουν και φρεσκάρουν το ουκ ολίγες φορές στάσιμο σκηνικό.

Μιας και ο Nova Fm ήταν χορηγός επικοινωνίας στο Volume Festival, την προηγούμενη βδομάδα και οι δύο βραδιές της «Εκπομπής που ψάχνει τίτλο» απέπνεαν αυτήν την ζωντανή ατμόσφαιρα ενός συναυλιακού φεστιβάλ. Τη Δευτέρα το βράδυ (που παρακολουθήσαμε το συναισθηματικό live της Μόνικα) με εκλεκτές electronica επιλογές, ενώ το βράδυ της Τετάρτης (κατά το οποίο απολαύσαμε τον Γιάννη Αγγελάκα), ένα δυνατό μείγμα funk και ροκ μουσικής. Ακολουθούν τα playlist:

Δευτέρα (25-10)

DoF – Evening Wolves
Pilote – Turtle (Bonobo remix)
Jose Padilla – Adios Ayer
Purple Avenue – Justify My Love (Madonna cover)
Groovecatcher – In The Game
Thievery Corporation – All That We Perceive
DJ Deckstream – Georgy Borgy (Toto cover)
Grand National – Peanut Dreams
Lindstrom – Another Station
Worldless People – 2Eyes (Toss n’ Turm remix)
Takis Barberis – November Start
A New Funky Generation – The Messenger


Τετάρτη (27-10)

Paul McCartney and The Wings – Let Me Roll It
Map Of Africa – Dirty Lovin’
The Sweet Vandals – I Got You Man
The Low Life – In My Bed
The Heavy – No Time
Middle Class Rut – New Low
Muse – Exo-Politics
Them Crooked Vultures – New Fang
Dust Galaxy – Sun In Your Head
3 – Body Turn To Dust
Jamiroquai – Soul Education
T Ski Valley – Catch The Beat (Dimi's & Mousse T.'s Old School Mix)
Mano Negra – King Of Bongo

(η φωτογραφία που συνοδεύει τον τίτλο, αποτελεί μια στιγμή της συναυλίας με τη Μόνικα επί τω έργω. πηγή:  http://www.thisisvolos.gr/)

Εδώ και αρκετό καιρό από την εβδομαδιαία στήλη της εκπομπής που ψάχνει τίτλο, εδώ στον Nova Fm, λείπει η παρουσίαση ενός καλλιτέχνη, ενός γκρουπ ή κάποιου άλμπουμ. Αυτό συμβαίνει επειδή, παρόλο που σήμερα η μουσική παραγωγή είναι τόσο πληθωρική που οπωσδήποτε δεν γίνεται να παρακολουθηθεί ολοκληρωτικά, δύσκολα βρίσκει κανείς μία τόσο καλή κυκλοφορία, ώστε να αξίζει κάποιας ιδιαίτερης αναφοράς. Από την άλλη, αφού ένα καλό και ολοκληρωμένο άλμπουμ ανακαλυφθεί, έπειτα θεωρώ αναγκαίο να ακουστεί πολλές φορές, ώστε να κατανοηθεί πλήρως και – γιατί όχι;- να γίνει κομμάτι της ζωής μας.

Αλλά, ευτυχώς καλή μουσική υπάρχει πάντα, μουσική που γοητεύει, συναρπάζει, μουσική που τελικά περισσότερο την βιώνεις, παρά απλά την ακούς. Ένας καλλιτέχνης που προσφέρει τέτοιου επιπέδου μουσική είναι και ο Νορβηγός Hans-Peter Lindstrøm, του οποίου το άλμπουμ Where You Go I Go Too θα παρουσιάσουμε.



To  Where You Go I Go Too κυκλοφόρησε το 2008.Ειδικά κατά την περίοδο της κυκλοφορίας του είχε προξενήσει ντόρο σε όλα τα εναλλακτικά μέσα μουσικής ενημέρωσης σε παγκόσμιο επίπεδο, είτε μιλάμε για τον Τύπο, είτε για το διαδίκτυο. Πράγματι η συγκεκριμένη δουλειά του Lindstrom άξιζε αυτής της προσοχής, καθώς μιλάμε για ένα από τα σημαντικότερα άλμπουμ της πρώτης δεκαετία του 21ου αι. Ξέρω πως αυτός ο χαρακτηρισμός ίσως σας φαίνεται υπερβολικός… Για να δούμε μήπως σας πείσω να ακούσετε πρώτα το άλμπουμ και έπειτα να το αξιολογήσετε.

Το Where You Go I Go Too ανήκει στον χώρο της ηλεκτρονικής μουσικής, στην οποία μάλιστα ο Νορβηγός συνθέτης και παραγωγός δίνει νέα πνοή. Το άλμπουμ αν και διαρκεί κοντά μία ώρα αποτελείται από τρεις φιλόδοξες συνθέσεις με μέσο όσο διάρκειας το ένα τέταρτο. Πράγματι ο Lindstrom με αυτή μονάχα την επιλογή του μοιάζει ξεχασμένος στην ομίχλη των 60s και των 70s, όπου οι πρωτοπόροι της ηλεκτρονικής μουσικής είχαν την ελευθερία να χτίζουν επικά και περιπετειώδη μουσικά έργα. Η αλήθεια είναι ότι ως ένα βαθμό βρίσκεται εκεί, καθώς σε αυτή τη δουλειά διασώζεται η ουσία της ηλεκτρονικής μουσικής. Προετοιμαστείτε για έναν συνδυασμό από ηλεκτρονικά παραγόμενη μουσική, samples, αλλά και πινελιές από αναλογικά όργανα, όπως τύμπανα και κιθάρες. Υπεύθυνος για τη σύνθεση, την ενορχήστρωση και την εκτέλεση ο ίδιος ο Lindstrom, ο οποίος μεταμορφώνεται στον καπετάνιο ενός ταξιδιού: ambient μέρη εμπνευσμένα από τον Brian Eno και το krautrock δίνουν τη θέση τους σε νωχελικές synthpop  και disco στιγμές. Βέβαια από το μείγμα δεν λείπουν και τα στοιχεία από πιο σύγχρονα ρεύματα, όπως house και techno.



Ο  Lindstrom σε αρκετές συνεντεύξεις του έχει δηλώσει ότι είναι φανατικός ακροατής μουσικής και αυτή ακριβώς η ιδιότητά του διακρίνεται και στο Where You Go I Go Too. Το εύρος των επιρροών και των στοιχείων που δανείζεται τόσο από την ηλεκτρονική, αλλά και από την πιο πειραματική πλευρά της μουσικής είναι πραγματικά τεράστιο. Ακούγοντας το άλμπουμ είναι να απορεί κανείς πως η ιδιοφυία του Νορβηγού μπορεί να αναμιγνύει τόσο αρμονικά την disco ενός Giorgio Moroder με την ambient ενός Klaus Schulze.

Οι πολυποίκιλες επιρροές, συνδυασμός ηλεκτρονικής και αναλογικής μουσικής, και η πολύπλοκη και πλούσια ενορχήστρωση και παραγωγή οργανώνονται από τον ταλαντούχο Νορβηγό μουσικό και το αποτέλεσμα χαρακτηρίζεται από πληρότητα και αυτονομία. Μουσική που χαλαρώνει, ταξιδεύει, δημιουργεί μια ευρεία γκάμα συναισθημάτων, σε καλεί να συγκινηθείς, να σκεφτείς, αλλά και απλά να σηκωθείς για χορό! Ακόμα και ο τίτλος, ιδιαίτερα συναισθηματικός, γεμάτος θετικότητα, ακόμα και με έναν ερωτικό υπαινιγμό, προετοιμάζει για ένα μαγικό ταξίδι: Where You Go I Go Too.

Ανανεώνουμε το ραντεβού μας ραδιοφωνικά, για σήμερα Δευτέρα 1 Νοεμβρίου, στις 9 το βράδυ!

Δείτε περισσότερα άρθρα του Νίκου Φιλιππαίου εδώ: