Dim lights

Δύο μέρες μόλις από τα γενέθλιά του και την κυκλοφορία του νέου αριστουργηματικού άλμπουμ του «Blackstar» ο Λεπτός Λευκός Δούκας άφησε για πάντα τον κόσμο τούτο που τόσο γενναιόδωρα τροφοδότησε με την τέχνη και τη γνώση του.

Τεράστια η κληρονομιά που άφησε. Υπολογίζεται ότι ελάχιστα πράγματα στη δισκογραφία από το 1970 και μετά δεν φέρουν έστω και την ελάχιστη αναφορά από το έργο του. Ολο το βρετανικό new wave, η Britpop, από τους Cure μέχρι τους Nirvana όλοι έχουν φροντίσει να αναφέρουν τον Bowie ως πηγή έμπνευσης. Πώς θα είχε κυκλοφορήσει το Kid A των Radiohead χωρίς των Bowie, ή πώς θ' άλλαζε κοστούμια η Μαντόνα χωρίς τις περσόνες του Bowie;  Πόσο απελευθερωμένη σεξουαλικά θα ήταν η ροκ μουσική χωρίς τον Ziggy Stardust;

Ο David Bowie ήταν το τεράστιο μουσικό έργο του και πολλά περισσότερα πάνω από αυτό. Η μέθοδός του ήταν και παραμένει μάθημα πρώτης κατηγορίας για την προώθηση ενός καλλιτέχνη. Ηταν μοναδικός, όχι μόνο στο να γράφει αριστουργήματα όπως τα «Hunky Dory», «Ziggy Stardust», «Station To Station», «Low», «Heroes», αλλά και στο τρόπο που τα παρουσίαζε ώστε ακόμη και ο πιο δύσπιστος να μένει με την εντύπωση πως βρίσκεται μπροστά σε ένα θαύμα της δισκογραφίας.

Ο David Bowie εκτός των άλλων ήταν ένας πολύ μορφωμένος άνθρωπος, που διάβαζε όλο το 24ωρο. Αυτός έβαλε τους ντανταϊστές στο ροκ λεξιλόγιο, αυτός έκανε τον Μπάροουζ ποπ περσόνα, αυτός μας γνώρισε τον γερμανικό εξπρεσιονισμό και αυτός μας έμπασε μέσα από την αγάπη του για την σύγχρονη τέχνη, σε αυτήν, μέσα από το άλμπουμ του, «1. Outside». Γενναιόδωρος και χορτασμένος από την αρχή ακόμη.

Αυτός που βοήθησε τον Lou Reed  κάνοντας την παραγωγή του «Transformer» να σταθεί στα πόδια του μετά τους Velvet Underground. αυτός  βοήθησε και τον Iggy Pop τρεις φορές για να μη χαθεί μέσα στην αυτοκαταστροφή. Αυτός, ήταν που βοήθησε να στηθεί ξανά η καριέρα της Τίνα Τάρνερ. Προμόταρε τους Placebo στην αρχή, το ίδιο έκανε και με τους Arcade Fire τότε που κανείς δεν τους ήξερε.

O David Bowie δεν ήταν εύκολη περίπτωση ακόμη και όσο αφορά στα πιο εμπορικά τραγούδια του. Δύσκολοι στίχοι, πολλές φορές ήθελαν αποκρυπτογράφηση, όχι δεδομένοι ήχοι, μακριά από την λογική που καθορίζει τους καταλόγους επιτυχιών. Επαιξε με το σεξ όσο λίγοι, όχι με φθηνό τρόπο, αλλά ανοίγοντας νέους δρόμους στη σκέψη και φροντίζοντας να απενοχοποιηθεί η κοινωνία.

Πριν από δύο χρόνια επανήλθε στη δισκογραφία έπειτα από δέκα χρόνια και την επέμβαση που είχε κάνει στην καρδιά του. Μια μαγική κίνηση, μελετημένη και έξυπνη που άφησε τους πάντες άναυδους με το άλμπουμ «The Next Day». Σιωπή και πάλι για να σκηνοθετήσει ακόμη καθώς φαίνεται και τον ίδιο το θάνατό του, αφήνοντας παρακαταθήκη το κύκνειο άσμα του «Blackstar». Τίποτε δεν θα είναι το ίδιο ξανά, αλλά ταυτόχρονα είναι μία εξαιρετική ευκαιρία να συνειδητοποιήσει η μουσική βιομηχανία γιατί δεν εμφανίζονται πλέον τέτοιες φυσιογνωμίες στην μουσική. Ισως τελικά ο θάνατός του να είναι μία εξαιρετική ευκαιρία για σκέψη.

πηγή