Ιδού τι έλεγε η ανακοίνωση: «Το άθλιο πρωτοσέλιδο στην εφημερίδα “Το Ποντίκι”, οι εμπνευστές του και όσοι κρύβονται πίσω από τους εμπνευστές του να γνωρίζουν ότι αυτή η κυβέρνηση δεν άγεται, ούτε φέρεται, ούτε κάμπτεται από κανέναν».

Η στοιχειώδης αίσθηση περί χιούμορ και σάτιρας, ομολογουμένως, δεν συγκαταλέγεται στις ικανότητες ενός επικοινωνιακού και πολιτικού επιτελείου το οποίο βρίσκεται εκατομμύρια έτη φωτός μακριά από την κοινωνία και την πολιτική πραγματικότητα, με την οποία έχει πάρει, κυριολεκτικά, διαζύγιο.

Ομολογουμένως η απάντηση του «Ποντικιού» στην ηλίθια ανακοίνωση των πρωθυπουργικών συμβούλων ήταν κάτι παραπάνω από ευγενής:

«Φαίνεται ότι οι συνεργάτες του πρωθυπουργού, εκτός των άλλων, έχουν απολέσει την αίσθηση του χιούμορ και της πολιτικής σάτιρας που κάνει το “Ποντίκι” εδώ και 35 χρόνια. Ψυχραιμία...».

Φυσικά τα περί «αθλιότητας» και... «εμπνευστών» επιστρέφονται ασυζητητί στους συντάκτες της ανακοίνωσης ως εντελώς γελοία. Μια πρόχειρη ματιά στα πρωτοσέλιδα της εφημερίδας μας τόσο τα τελευταία χρόνια της κρίσης όσο και σε όλη τη διάρκεια της τριακονταπενταετούς (από το 1979!) έκδοσής της δείχνουν ότι το «Ποντίκι» είναι μια βαθιά πολιτική και άκρως σατιρική εφημερίδα – η μόνη στο είδος της που στέριωσε και επέζησε όλα αυτά τα χρόνια χάρη στους αναγνώστες, το ήθος και το χιούμορ της.

Είναι όμως μόνο η σάτιρα το πρόβλημα των πρωθυπουργικών «εξαπτέρυγων»; Προφανώς όχι.

Το σημαντικότερο πρόβλημά τους είναι ότι αισθάνονται να χάνεται το έδαφος κάτω από τα πόδια τους. Τόσο πολύ, ώστε να μην αντέχουν ούτε καν τη σατιρική απεικόνιση του πρωθυπουργού ως συνοφρυωμένου... βενζινοπώλη, σε ένα σκίτσο με σαφέστατες αιχμές για την αστεία «ελάφρυνση» (προεκλογική «προσφορά») στον φόρο επί του πετρελαίου θέρμανσης και τα ποσοστά των δημοσκοπήσεων. Δηλαδή για όσα στην ίδια την κυβέρνηση βλέπουν Ε(Ν)ΦΙΑλτες...

Οι πανικόβλητοι πρωθυπουργικοί σύμβουλοι ανακάλυψαν όχι μόνο... εμπνευστές του πρωτοσέλιδου, αλλά και άλλους που... ενέπνευσαν τους εμπνευστές. Tragic! Το ενδεχόμενο η πολιτική τους τραγωδία να ενέπνευσε το συγκεκριμένο πρωτοσέλιδο ούτε καν περνάει από τον πελαγωμένο εγκέφαλό τους.

Όμως, ας δούμε λίγο την πραγματικότητα. Το πρόβλημά τους δεν είναι το πρωτοσέλιδο του «Π». Είναι η διαρκώς επιταχυνόμενη κατάρρευσή τους και η ανικανότητά τους να τη διαχειριστούν.

Η ηλίθια λογοκριτική ανακοίνωση κατά του «Ποντικιού» δεν ήταν το μόνο χθεσινό σύμπτωμα. Συνέπεσε – πόσο... τυχαία; – με την εξ ίσου ηλίθια απόπειρα να μην μεταδοθεί από την απολύτως ελεγχόμενη ΝΕΡΙΤ η ομιλία του Τσίπρα το Σάββατο το βράδυ στο Βελλίδειο, στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης.

Επιχείρησαν, οι ανόητοι, να «κόψουν» – πρώτη φορά στη μεταπολίτευση – από το κρατικό κανάλι τη μετάδοση της ομιλίας του προέδρου της αξιωματικής αντιπολίτευσης, με τραγικό αποτέλεσμα την αυθωρεί παραίτηση των δύο κορυφαίων στελεχών της ΝΕΡΙΤ, διορισμένων μάλιστα από τους ίδιους: του προέδρου και διευθύνοντος συμβούλου Αντώνη Μακρυδημήτρη και του αναπληρωτή του Ροδόλφου Μορώνη.

Και όλα αυτά την ώρα που στη ΝΕΡΙΤ παρεμβαίνει εισαγγελέας για να ελέγξει καταγγελίες για παρανομίες στον διαγωνισμό πρόσληψης δημοσιογράφων.

Προφανώς ο καθένας θα μπορούσε να... καταγγείλει τους ανόητους λογοκριτές. Όμως δεν αξίζει τον κόπο. Αν ήταν ισχυροί, θα άντεχαν ακόμη σκληρότερη σάτιρα. Θα άντεχαν και τον αντίλογο της αντιπολίτευσης σε ένα κατ’ εξοχήν θεσμικό φόρουμ, όπως αυτό της ΔΕΘ.

Στην κατάστασή τους, όμως, δεν αντέχουν ούτε καν τα αυτονόητα. Είναι, άλλωστε, τόσο αποσταθεροποιημένοι, πανικόβλητοι και αδύναμοι μπροστά σε όσα τους περιμένουν τους επόμενους μήνες στο σκληρό πεδίο της πολιτικής και κοινωνικής πραγματικότητας. Δεν χρειάζεται κανείς να τους υπονομεύσει.

Όπως άλλωστε είχε γράψει εκείνος ο ανώνυμος στον τοίχο, «Ένα γέλιο θα σας θάψει». Είναι αρκετό...