Σταύρος Χριστακόπουλος

Η προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να πολιτικοποιήσει τις αυτοδιοικητικές εκλογές πέτυχε σε σημαντικό βαθμό εκεί ακριβώς όπου το ζητούσε και όπου μπορούσε να το επιτύχει: στην Αττική, όπου ο κόσμος ψηφίζει κυρίως πολιτικά.

Κατάφερε να βγάλει, λοιπόν, εκτός δεύτερου γύρου – και περιόρισε σε άθλια ποσοστά – τους επίσημους υποψηφίους της Ν.Δ. στην Περιφέρεια Αττικής και στον Δήμο Αθηναίων.

Μπορεί, κατά συνέπεια, ανεξάρτητα από την κατάληξη της αυτοδιοικητικής μάχης στον δεύτερο γύρο, να χρησιμοποιήσει και την Αθήνα και την Αττική ως εφαλτήριο για τη μεγαλύτερη των μαχών, που δεν είναι άλλη από αυτή των ευρωεκλογών, στην οποία εξ άλλου είχε από την αρχή επενδύσει ολόκληρη την εκστρατεία του.

«Νίκησε η... Αυτοδιοίκηση»!

Στην υπόλοιπη Ελλάδα... «νίκησε η Αυτοδιοίκηση», όπως έλεγε κάποτε και ο Ανδρέας Παπανδρέου. Κοινώς ο ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς πείρα στη στρατηγική χτισίματος συμμαχιών και τη δημιουργία σχηματισμών νίκης στις τοπικές κοινωνίες, προτίμησε την κομματική καταγραφή, η οποία συνήθως καταλήγει σε εκλογική αποτυχία.

Αν προσθέσουμε μερικές ατυχέστατες επιλογές προσώπων και τον παιδαριώδη χειρισμό υποθέσεων που έδωσαν κακή σηματοδότηση για τον δυνητικό χειρισμό των εθνικών θεμάτων – τα οποία, αντίθετα από ό,τι πιστεύουν στον ΣΥΡΙΖΑ, αποτελούν κριτήριο κυβερνητικής ικανότητας – είναι μάλλον λογικό το ότι οι ανατροπές (και των δημοσκοπικών και των πολιτικών προβλέψεων) στην Αττική και την Αθήνα δεν είχαν ανάλογη συνέχεια στην υπόλοιπη Ελλάδα.

Είναι χαρακτηριστικά τα αποτελέσματα στις Περιφέρειες – πλην της Αττικής και του Ιονίου, όπου η Κουμουνδούρου διεκδικεί με καλούς όρους την εκλογή δικού της περιφερειάρχη στον δεύτερο γύρο – λίγο μετά τα μεσάνυχτα:

Το 11% στην Ανατολική Μακεδονία και Θράκη, το 19% στο Βόρειο Αιγαίο, το 17% στη Δυτική Ελλάδα, το 10% στη Δυτική Μακεδονία, το 14% στη Θεσσαλία, το 12% στην Κεντρική Μακεδονία, το 20% στην Κρήτη, το 19% στο Νότιο Αιγαίο, το 17% στην Πελοπόννησο, το 19% στη Στερεά Ελλάδα είναι ποσοστά τα οποία συνολικά υπολείπονται σαφώς των εκλογών του Ιουνίου 2012.

Βεβαίως κανείς δεν πιστεύει ότι αυτά τα ποσοστά πρόκειται να επαναληφθούν στις ευρωεκλογές της ερχόμενης Κυριακής. Προσφέρονται ωστόσο για... δημιουργικό προβληματισμό σε ένα ισχυρό κόμμα εξουσίας, όπως θέλει ο ΣΥΡΙΖΑ να γίνει τώρα που... μεγαλώνει.

Πολλά αυγά, μικρή ομελέτα...

Στην αντίπερα όχθη η Ν.Δ., μετά τη συντριβή του Σπηλιωτόπουλου στην Αθήνα από τον πρώτο γύρο, κινδυνεύει να βρεθεί χωρίς κανέναν μεγάλο δήμο, αφού ο Μιχαλολιάκος στον Πειραιά βρέθηκε πίσω από τον συνδυασμό Μώραλη και Μαρινάκη, ενώ στη Θεσσαλονίκη ο Καλαφάτης υπολείπεται σαφώς του Μπουτάρη.

Όμως και στις Περιφέρειες τα μηνύματα είναι αντιφατικά για τη Ν.Δ., καθώς λάθος επιλογές, πολιτική αποδοκιμασία ή και διάφορα ιδιαίτερα προβλήματα δεν της επιτρέπουν να πανηγυρίζει, καθώς οι επιδόσεις των εκλεκτών της δεν προσφέρουν ισχυρές βεβαιότητες στον δεύτερο γύρο:

● Στην Κεντρική Μακεδονία ο επίσημος κομματικός υποψήφιος Γ. Ιωαννίδης με το 19% δεν φαίνεται να έχει τύχη απέναντι στον «αντάρτη» Απ. Τζιτζικώστα.

● Στην Ανατολική Μακεδονία - Θράκη το προβάδισμα Παυλίδη δεν παρέχει ασφάλεια εκλογής στον δεύτερο γύρο.

● Στο Βόρειο Αιγαίο το προβάδισμα της Καλογήρου είναι επίσης εύθραυστο.

● Στη Δυτική Ελλάδα ο Κατσανιώτης υπολείπεται του Κατσιφάρα, ο οποίος επιπλέον πλεονεκτεί σε πείρα και γνώση των προβλημάτων.

● Στη Δυτική Μακεδονία ο Δακής βρίσκεται σε καλύτερη μοίρα από τον Καρυπίδη και έχει σαφές προβάδισμα εκλογής.

● Στην Ήπειρο ο Καχριμάνης και στη Θεσσαλία ο Αγοραστός είναι απόλυτοι κυρίαρχοι.

● Στην Κρήτη ο Τσόκας δεν έχει σοβαρή τύχη απέναντι στον Αρναουτάκη.

● Στο Νότιο Αιγαίο ο Χατζημάρκος προηγείται με βραχεία κεφαλή του Μαχαιρίδη (το ματς είναι ντέρμπι). Όμως και η εκλογή του είναι εντελώς αβέβαιη και, ακόμη και αν υποθέσουμε ότι θα κερδίσει, ο ίδιος... δεν δηλώνει Ν.Δ.

● Στην Πελοπόννησο ο Τατούλης είναι απόλυτος κυρίαρχος, στηρίζεται από τη Ν.Δ., αλλά ο ίδιος δηλώνει σθεναρά ανεξάρτητος.

● Στη Στερεά Ελλάδα ο Κώστας Μπακογιάννης, που με βεβαιότητα θα εκλεγεί, είναι πριν απ’ όλα γιος της Ντόρας και ύστερα (σαμαρική!) Ν.Δ. – άλλωστε... «ανεξάρτητος» δηλώνει κι αυτός.

Δεν θέλουν να λέγονται ΠΑΣΟΚ

Αλλά και στην πλευρά του ΠΑΣΟΚ, το οποίο δεν έχει δώσει χρίσματα λόγω του φόβου της καταγραφής, ούτε ο Σγουρός στην Αττική ούτε ο Αρναουτάκης στην Κρήτη ούτε ο Κατσιφάρας στη Δυτική Ελλάδα ούτε ο Γιαννακίδης στην Ανατολική Μακεδονία - Θράκη ούτε ο Μαχαιρίδης στο Νότιο Αιγαίο ούτε ο Γιακαλής στο Βόρειο Αιγαίο θα ήθελαν, έστω καθ’ υποψίαν, να θεωρούνται πασοκικοί υποψήφιοι – για προφανείς λόγους.

Το ίδιο ισχύει με τον Μπουτάρη, τον Καμίνη και όσους άλλους υποψηφίους δημάρχους το ΠΑΣΟΚ σπεύδει πλαγίως και ανεπισήμως να «υιοθετήσει». Θα ήταν άλλωστε ένα μάλλον κακόγουστο αστείο να επιχειρεί κάποιος να ταυτίσει ή, έστω, να συσχετίσει, τις αυτοδιοικητικές επιδόσεις πρώην ή νυν στελεχών του ΠΑΣΟΚ, τα οποία μάλιστα κατέβηκαν χωρίς τη στήριξη του κόμματος, με το πενιχρό δημοσκοπικό 5% έως 7% της Ελιάς για τις ευρωεκλογές.

Και τώρα... οι δυο τους

Σε γενικές γραμμές, ως προς τον ΣΥΡΙΖΑ και τη Ν.Δ. μπορούμε να προβλέψουμε με σχετική ασφάλεια ότι θα κορυφώσουν την πόλωση, δίχως να μπορούν να πατήσουν στις – ούτως ή άλλως μοιρασμένες – πολιτικές εντυπώσεις από το αποτέλεσμα (ή το πιθανό αποτέλεσμα) στις εκλογές της Αυτοδιοίκησης.

Η αντιπαράθεσή τους θα έχει πολύ περισσότερο χαρακτήρα εθνικών εκλογών και, σε αντίθεση με τις πολλές ιδιαιτερότητες και την πολιτική χαλαρότητα των εκλογών της Αυτοδιοίκησης, η σύγκρουση θα είναι μετωπική.

Βεβαίως για τους δύο μονομάχους υπάρχει ένας κοινός στόχος και ένα κοινό πρόβλημα:

1. Ο κοινός στόχος είναι το μοίρασμα των εναπομεινάντων ιματίων της Κεντροαριστεράς. Μπορεί ο Βενιζέλος να χαμογελούσε χθες το βράδυ οικειοποιούμενος τα ποσοστά υποψηφίων που έχουν κεντροαριστερή αναφορά, αλλά γνωρίζει πολύ καλά ότι και ο ΣΥΡΙΖΑ και η Ν.Δ. θεωρούν «τελειωμένο» το κόμμα του και διά της πόλωσης επιχειρούν να καρπωθούν τη μερίδα του λέοντος από τις βέβαιες απώλειες του ΠΑΣΟΚ.

2. Το κοινό πρόβλημα λέγεται Χρυσή Αυγή, καθώς ο νεοναζιστικός σχηματισμός όχι μόνο επιβεβαίωσε ότι θα επιζήσει εκλογικά, αλλά επιπλέον στην Αυτοδιοίκηση επικύρωσε ότι θα έχει ανοδική πορεία. Γιατί είναι πρόβλημα και των δύο;

● Για τη Ν.Δ. επειδή αποτελεί έναν διαρκή υποδοχέα της δυσαρέσκειας σκληρών δεξιών που δεν διανοούνται να ψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ. Η παρ’ ολίγον ισοπαλία μεταξύ Σπηλιωτόπουλου και Κασιδιάρη στον Δήμο Αθηναίων υπενθυμίζει τον κίνδυνο – τον οποίο επισημαίνουμε εδώ και καιρό – η ελληνική Δεξιά να «ανανεωθεί» με καταλύτη την (νεοναζιστική) Ακροδεξιά. Καθώς η πολιτική Σαμαρά έχει αποτύχει δραματικά σε αυτό το πεδίο, ο κίνδυνος για τη Ν.Δ. διαρκώς μεγεθύνεται.

● Για τον ΣΥΡΙΖΑ επειδή η οργή των ήδη κατεστραμμένων και των ευθέως απειλούμενων με καταστροφή – αν η αξιωματική αντιπολίτευση δεν καταφέρει να τη μετατρέψει σε θετική ψήφο προς την ίδια προβάλλοντας «κυβερνητική ικανότητα – εύκολα μπορεί να μετατραπεί σε διάθεση τυφλής εκδίκησης. Απλά πράγματα, αλλά, δυστυχώς, όχι αυτονόητα...

Συμπέρασμα: Ούτε ο πρώτος ούτε ο δεύτερος γύρος των αυτοδιοικητικών εκλογών φαίνεται ότι θα σχετίζεται ιδιαίτερα με ό,τι θα βγάλουν οι ευρωκάλπες της ερχόμενης Κυριακής: εκεί θα παιχτούν άλλου είδους πολιτικά στοιχήματα, στα οποία θα αναφερθούμε εκτενώς τις αμέσως επόμενες ημέρες τόσο από το «Ποντίκι» όσο και από topontiki.gr.

Το βέβαιο είναι ότι αυτές οι ευρωκάλπες έχουν ένα και μόνο ενδιαφέρον: τον συσχετισμό δύναμης μεταξύ Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ. Αυτός θα καθορίσει τον πολιτικό χάρτη των επόμενων χρόνων. Με τον ΣΥΡΙΖΑ να έχει ήδη το προβάδισμα...

πηγή