Όταν κάποιος παπάς σηκώσει το ανάστημά του ενάντια στο κατεστημένο και στον εφιάλτη της Παγκοσμιοποίησης και της Νέας Τάξης, τότε τα σκυλιά του καθεστώτος (πολιτικά, δημοσιογραφικά, ακαδημαϊκά), ιδιαίτερα τα «προοδευτικά» και «αριστερά» σκυλιά (οι «φωταδιστές») ρίχνονται επάνω του, σαν λυσσασμένες ύαινες, να τον κατασπαράξουν: Τότε θυμούνται το «σκοταδισμό» της Εκκλησίας… Τότε μας γανώνουν τον εγκέφαλο με το «κλασσικό» κλισέ: Οι παπάδες δεν πρέπει να ασχολούνται με την… πολιτική!

Όταν, όμως, οι κορυφές της Εκκλησίας (οι γραφειοκράτες διαχειριστές του «δόγματος») ευλογούν το καθεστώς και τα κυβερνητικά ανδρείκελα του 4ου Ράιχ, τότε αποκαθίσταται η «τάξη»: Η Εκκλησία μπορεί να μιλά ΠΟΛΙΤΙΚΑ αρκεί η πολιτική της γλώσσα να ταυτίζεται με τον κυρίαρχο καθεστωτικό λόγο, αρκεί αυτή η γλώσσα να «ευλογεί» τους ληστές και δήμιους των λαών…

Όταν, π.χ. ο Πατριάρχης υμνεί το πλανητικό κτήνος (ΗΠΑ) και συναγελάζεται με το «πνευματικό» ισοδύναμο της Νέας Τάξης (τον πάπα) τότε τα στόματα των «προοδευτικών» και «φωταδιστών», κάθε χρώματος, κλείνουν…

Όταν ο Αρχιεπίσκοπος συναγελάζεται και υμνεί τα δωσίλογα κυβερνητικά ανδρείκελα (ΓΑΠ-Ιερώνυμος) τότε δεν υπάρχει …αταξία, αλλά …ομαλότητα: Της Νέας Τάξης…

Όταν ο Τσίπρας σπεύδει και αυτός να κολλήσει κάποια ένσημα «ευλογίας» από τον Βαρθολομαίο και τον Ιερώνυμο, ούτε εδώ υπάρχει κάποια «ανορθοδοξία»: Είναι η «τάξη» των καθεστωτικών πραγμάτων…

Όταν ο πρωθυπουργός και οι «πατέρες» του Αγίου Όρους στήνουν τον τελετουργικό «άμβωνα» της προεκλογικής εκστρατείας του Σαμαρά (του ανδρείκελου-δημίου του ελληνικού λαού και καταστροφέα της ελληνικής κοινωνίας), πάλι αυτή η πολιτική φιέστα (πατέρων και Σαμαρά) δεν ξενίζει κανέναν: Είναι μέσα στα «καθιερωμένα» της καθεστωτικής «τάξης»…

Βλέπουμε, λοιπόν, ότι μέσα σ’ αυτήν την «Τάξη» (Νέα Τάξη) βαδίζουν χέρι-χέρι: Οι κορυφές του κυβερνητικού οικοδομήματος και οι κορυφές των διαχειριστών της Ορθοδοξίας…

Χέρι χέρι το πολιτικό κατεστημένο (κατοχικό σήμερα) με το εκκλησιαστικό κατεστημένο. Αγκαλιά οι διώκτες της Ορθόδοξης Εκκλησίας (οι πολιτικοί μηχανισμοί της πλανητικής χούντας) με τα κορυφαία κλιμάκια των «διαχειριστών» της Εκκλησίας.

Μια «ιερή» συμμαχία για την κατεδάφιση της Ορθοδοξίας ως δόγματος Αξιών και Ηθικής, ιστορικής ταυτότητας και συλλογικότητας, Πολιτισμόύ, εθνικού σκελετού συνεκτικότητας…

Συνεπώς, όταν το κατεστημένο της Εκκλησίας συμμαχεί με τον διάβολο, με εκείνους που θέλουν να την κατεδαφίσουν, όταν ευλογεί ληστές και δημίους, τότε όλα βαίνουν καλώς: Τότε η Εκκλησία, δια μαγείας, παύει να είναι «σκοταδισμός», «εθνικισμός» κ.λπ, τότε συντελεί στην… πρόοδο και στην… εδραίωση των «νέων ιδεών» και «αξιών»: του χρηματιστηριακού φασισμού…

Όμως, όταν κάποιοι αγωνιστές ιερωμένοι και μοναχοί αντιτάσσονται σ’ αυτόν τον οδοστρωτήρα της επελαύνουσας νεοταξικής κακουργίας, τότε αυτοί είναι «σκοταδιστές», «εθνικιστές», «εχθροί»: Τέτοια κυνική αναστροφή της πραγματικότητας, των ρόλων, των εννοιών και των λέξεων…

Και τέτοια αβυσσαλέα και θηριώδη υποκρισία…

Το ίδιο συμβαίνει και με όλους εκείνους που υπερασπίζονται τις ιστορικές και πολιτισμικές κατακτήσεις και ηθικές αξίες της Ορθοδοξίας: Στιγματίζονται σαν «εθνικιστές», «φασίστες» και πολλά άλλα…

Αυτοί που αναδεικνύουν τις μοχθηρές επιθέσεις του χρήματος εναντίον της Ορθοδοξίας, που αναδεικνύουν τον στρατηγικό στόχο της Νέας Τάξης, αυτόν της ισοπέδωσης και κατάλυσης του συνεκτικού ιστού της Εκκλησίας (ως συνόλου), όλοι αυτοί είναι «υστερικοί» της οπισθοδρόμησης…

Οι υστερικοί της προόδου είναι τα δωσίλογα ανδρείκελα: Κυβερνητικά και εκκλησιαστικά…



Αλήθεια γιατί και πολλοί μέσα από την Εκκλησία που σηκώνουν το ανάστημά τους εναντίον του Οικουμενισμού και παπισμού, εναντίον της Νέας Τάξης, σιωπούν μπροστά σε αυτά τα πολιτικά καραγκιοζιλίκια «πατέρων» του Αγίου Όρους; Φιέστες αποδοχής και νομιμοποίησης της δωσίλογης κυβέρνησης;

Η σιωπή είναι συνενοχή…

Εδώ βρισκόμαστε μπροστά στο μεγαλύτερο ιστορικό έγκλημα κατά της εθνικής μας υπόστασης και της εξόντωσης του ελληνικού λαού, έγκλημα που δεν αφήνει κανένα περιθώριο ουδετερότητας και σιωπής σε κανέναν: Και οι παπάδες πρέπει να πάρουν θέση και να μη σιωπούν…

Γκίνης Παντελής