Το πού γεννήθηκε η δημοκρατία είναι παγκοσμίως γνωστό, όπως και το πού γεννήθηκε ο φασισμός. Αυτές είναι αντικειμενικές διαπιστώσεις που δεν επιδέχονται καμμιά… προσωπική γνώμη, ακόμα και όταν αυτή εκφράζεται από έναν πρώην πρόεδρο της Γερμανίας.
«Ως γενέτειρα της Δημοκρατίας θεωρώ την Ελβετία και την Αγγλία και όχι την Ελλάδα» δήλωσε πρόσφατα ο πρώην πρόεδρος της χώρας Ρόμαν Χέρτσογκ μιλώντας στην εφημερίδα «Der Handelsblatt». Προφανώς και δεν προτιθέμεθα να αντιπαρατεθούμε στα σοβαρά με τις ιστορικές γνώσεις του πρώην προέδρου.
Ωστόσο, το να μιλά τοιουτοτρόπως ένας πρόεδρος μιας χώρας η όποια κατέλυσε τη δημοκρατία (συγκεκριμένα στη Βαϊμάρη, αν έχει ακουστά), όπου κι αν αυτή γεννήθηκε, με τα γνωστά αποτελέσματα, είναι αποτρόπαιο. Εδώ και τέσσερα χρόνια βρισκόμαστε μπροστά σε μια πρωτοφανή και χυδαίου επιπέδου επίθεση από το Βερολίνο, που προσπαθεί με τον πιο απαξιωτικό τρόπο να μας κατηγορήσει με ό,τι ανοησία βάλει ο γερμανικός νους. Με γερμανική πειθαρχία και μεθοδολογία, μας παρουσιάζουν ως τεμπέληδες, κλέφτες, διεφθαρμένους, απατεώνες. Τώρα επιχειρούν να ακυρώσουν και ό,τι πολυτιμότερο διαθέτουμε ως κληρονομιά: τον αρχαίο πολιτισμό μας, που είναι αποδεκτός παγκοσμίως και κυρίως από την ίδια τη χώρα τους. Μόνο ως ψυχρούς δολοφόνους δεν μας χαρακτήρισαν, κρατώντας κατά παγκόσμια αποκλειστικότητα αυτήν την ιδιότητα.
Ωστόσο, πρέπει να αναγνωρίσουμε στον κύριο Ρόμαν Χέρτσογκ ότι με αυτήν τη δήλωσή του καινοτομεί. Μέχρι τώρα οι σύγχρονοί του, όλοι αυτοί δηλαδή των οποίων οι γονείς και οι παππούδες δολοφόνησαν τους υπόλοιπους λαούς της Ευρώπης σκορπώντας τον ναζιστικό τρόμο (γεγονός το οποίο θα έπρεπε σε φυσιολογικές συνθήκες να περιορίζει την ασυγκράτητη γερμανική αλαζονεία), λοιδορούσαν τη σύγχρονη εκδοχή της χώρας μας. Τώρα ο κύριος πρώην πρόεδρος ξεκίνησε με αυτήν την πρωτοποριακής συλλήψεως άποψη να… αποδομήσει και την Αρχαία Ελλάδα!
Ωστόσο, με αυτήν την ενέργειά του βρίσκεται αντιμέτωπος, έκτος από τη γελοιότητα, και με το σύνολο της γερμανικής κουλτούρας – αυτής που διαχειρίζεται, διασώζει, εξυμνεί και προβάλλει απερίφραστα τον αρχαιοελληνικό πολιτισμό. Μιας κουλτούρας την οποία προφανώς ο κ. Χέρτσογκ αγνοεί ή δεν θεωρεί αναπόσπαστο κομμάτι της δικής του Γερμανίας κι όχι εκείνης που μπορεί να υπερηφανεύεται για τη συμβολή της στον ανθρώπινο πολιτισμό. Αντίθετα, ο κύριος πρώην πρόεδρος μιας μεγάλης και σημαντικής χώρας όπως η Γερμανία επιλέγει να υπερασπίζεται και να προβάλλει το αποτρόπαιο εκείνο πρόσωπο της Γερμανίας που η ίδια η χώρα του – μαζί με την υπόλοιπη ανθρωπότητα – θέλει να ξεχάσει…
Η οικονομική ανάπτυξη δεν ξεπλένει το αίμα της πολιτικής και η βλακώδης επιμονή να μη διδάσκεται κανείς από τα τεράστια και κατ’ εξακολούθηση ιστορικά του λάθη, επιμένοντας μάλιστα να τα επαναφέρει στο ιστορικό προσκήνιο, είναι τρομερά επικίνδυνη τόσο για τους άλλους όσο και για τους ίδιους τους Γερμανούς. Ίσως στην επόμενη γερμανική θηριωδία να μη δείξει η ανθρωπότητα τόση μεγαλοθυμία όση επέδειξε για τους Γερμανούς ναζί έπειτα από δύο παγκοσμίους πολέμους και δύο παγκόσμια αιματοκυλίσματα.
Το άκουσμα και μόνο του ονόματος της Γερμανίας γεννά τη φρίκη της μνήμης και θα τη γεννά σε πολλές γενιές ακόμα, κι αυτό θα έπρεπε να καθιστά τους Γερμανούς πολιτικούς άνδρες περισσότερο προσεκτικούς σε όλα – και κυρίως στις δηλώσεις τους. Μάλιστα, θα έπρεπε να περιορίσει και την έντονη διάθεσή τους να παραδίδουν με ανάγωγο τρόπο μαθήματα στους υπόλοιπους λαούς. Οι Γερμανοί είναι υπόλογοι απέναντι στην ανθρωπότητα για κτηνώδη εγκλήματα και όχι για οικονομικές αστοχίες. Η Γερμανία, σε τελευταία ανάλυση, δεν έχει χάσει ευρώ από την Ελλάδα. Αντίθετα της χρωστά – και της χρωστά πολλά, και πριν απ’ όλα το απλήρωτο κατοχικό δάνειο του 1942. Προφανώς ούτε η συνέπεια στα χρέη γεννήθηκε στη Γερμανία.
Κλείνοντας, διαπιστώνουμε με θλίψη ότι ο πρώην πρόεδρος της Γερμανίας δυστυχώς φαίνεται να αγνοεί γενικώς βασικά και λυμένα σχετικά με την ιστορία του πολιτισμού ζητήματα αλλά και τον μεγάλο πολιτισμό της ίδιας του της χώρας, η οποία υπερηφανεύεται – και δικαίως – για τις εκατοντάδες των πνευματικών κολοσσών της. Μεταξύ αυτών είναι και ο Φ. Νίτσε που έγραψε κάτι σχετικό με το θέμα μας:
«Αποδεδειγμένα σε κάθε περίοδο της εξέλιξής του ο δυτικοευρωπαϊκός πολιτισμός προσπάθησε να απελευθερώσει τον εαυτό του από τους Έλληνες. Η προσπάθεια αυτή είναι διαποτισμένη με βαθύτατη δυσαρέσκεια, διότι οτιδήποτε κι αν δημιουργούσαν, φαινομενικά πρωτότυπο και άξιο θαυμασμού, έχανε χρώμα και ζωή στη σύγκρισή του με το ελληνικό μοντέλο, συρρικνωνότανε, κατέληγε να μοιάζει με φθηνό αντίγραφο, με καρικατούρα. Έτσι, ξανά και ξανά, μια οργή ποτισμένη με μίσος ξεσπάει εναντίον των Ελλήνων, εναντίον αυτού του μικρού και αλαζονικού έθνους, που είχε το νεύρο να ονομάσει βαρβαρικό ό,τι δεν είχε δημιουργηθεί στο έδαφός του.
Κανένας από τους επανεμφανιζόμενους εχθρούς τους δεν είχε την τύχη να ανακαλύψει το κώνειο, με το οποίο θα μπορούσαμε μια για πάντα να απαλλαγούμε απ’ αυτούς. Όλα τα δηλητήρια του φθόνου, της ύβρεως, του μίσους έχουν αποδειχθεί ανεπαρκή να διαταράξουν την υπέροχη ομορφιά τους. Έτσι, οι άνθρωποι συνεχίζουν να νιώθουν ντροπή και φόβο απέναντι στους Έλληνες. Βέβαια, πού και πού, κάποιος εμφανίζεται που αναγνωρίζει ακέραιη την αλήθεια, την αλήθεια που διδάσκει ότι οι Έλληνες είναι οι ηνίοχοι κάθε επερχόμενου πολιτισμού και σχεδόν πάντα τόσο τα άρματα όσο και τα άλογα των επερχόμενων πολιτισμών είναι πολύ χαμηλής ποιότητας σε σχέση με τους ηνίοχους, οι οποίοι τελικά αθλούνται οδηγώντας το άρμα στην άβυσσο, την οποία οι ίδιοι ξεπερνούν με αχίλλειο πήδημα».
«Η Γέννηση της Τραγωδίας»
πηγή 30.11.2013 |
