| Νερά στο Πήλιο |
|
Κάτι τρέχει με το νερό  Αυτή την εβδομάδα κυκλοφορεί το δεύτερο σποτ της καμπάνιας του SAVEGREEKWATER «Κάτι τρέχει με το νερό» με τίτλο «Πότισμα» και αναφορά στην ιδιωτικοποίηση του νερού στην Πορτογαλία.
Dim lights
Στην καμπάνια έχουν συμπράξει αφιλοκερδώς πάνω από 250 συντελεστές ενώ πληθαίνουν ακόμη και σήμερα οι σκηνοθέτες και οι καλλιτέχνες που έχουν εκδηλώσει ενδιαφέρον να συμμετέχουν και να στηρίξουν και με άλλα σποτ τη συλλογική αυτή προσπάθεια για το πολυτιμότερό συλλογικό μας αγαθό. Το σποτ που αναφέρεται στην Πορτογαλία κυκλοφορεί μαζί με μια σημαντική είδηση από το Πορτογαλικό Ελεγκτικό Συνέδριο που καταδεικνύει ότι μόνο μεμονωμένη δεν είναι η περίπτωση που αναφέρεται στο βίντεο. Το Ελεγκτικό Συνέδριο αποκαλύπτει τις πραγματικές συνέπειες της ιδιωτικής διαχείρισης στον τομέα της ύδρευσης : Οι ιδιωτικές εταιρείες προσπορίζονται τεράστια κέρδη, που τα πληρώνουν οι κάτοικοι και οι τοπικές αρχές. Η έκθεση που δημοσιεύθηκε στις 27 Φεβρουαρίου από το Ελεγκτικό Συνέδριο της Πορτογαλίας και αφορά τις συμπράξεις Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ) στον τομέα του νερού δικαιώνει τον συνεχή αγώνα της STAL (Εθνικό Σωματείο των εργαζομένων στις Τοπικές και Περιφερειακές Κυβερνητικές υπηρεσίες της Πορτογαλίας ) που παρουσιάζει τις συνέπειες της ιδιωτικοποίησης των δημοσίων υπηρεσιών στον τομέα της ύδρευσης και της αποχέτευσης. Δείχνει πόσο επιζήμιες είναι αυτές οι συμφωνίες τόσο για τις τοπικές αρχές και τους απλούς πολίτες , οι οποίοι είναι αναγκασμένοι να πληρώνουν όλα τα έξοδα , ενώ οι ιδιωτικές εταιρείες βάζουν στην τσέπη τους αμύθητα κέρδη. Και οι 19 συμβάσεις παραχώρησης που εξέτασε το δικαστήριο ( για τις περιοχές Alcanena, Barcelos, Batalha, Campo Maior, Carrazeda de Ansiães, Figueira da Foz, Fundão, Ourém, Trancoso, Gondomar, Setúbal, Paredes, Valongo, Fafe, Santa Maria da Feira, Matosinhos, Santo Tirso/Trofa, Paços de Ferreira and Marco de Canaveses) δείχνουν μια άνιση κατανομή του παθητικού που ωφελεί σαφώς τους ιδιωτικούς φορείς παροχής υπηρεσιών, εις βάρος των τοπικών αρχών. Στις περισσότερες συμβάσεις τα προβλεπόμενα ποσοστά αύξησης του πληθυσμού και της χρήσης του νερού , που χρησιμεύουν ως βάση για τις συμβάσεις, είναι ανακριβή και μακριά από την πραγματική κατάσταση. Η έλλειψη εποπτείας είναι τέτοια ώστε « αυτές οι προβλέψεις είχαν δοθεί και εγκριθεί από τις αρμόδιες τοπικές αρχές, χωρίς να έχουν ελεγχθεί ή αναθεωρηθεί πριν από την υπογραφή των συμβάσεων». Τα πράγματα χειροτερεύουν καθώς η έκθεση δείχνει ότι τα 3/4 των συμβάσεων παραχώρησης εγγυώνται αποζημιώσεις στις ιδιωτικές εταιρίες παροχής υπηρεσιών, εάν υπάρχει πτώση στη χρήση του νερού ή στον αριθμό των καταναλωτών. Η έκθεση κάνει συγκεκριμένες αναφορές σε μία απόφαση του Διαιτητικού Δικαστηρίου που κατοχύρωσε σημαντικές πληρωμές σε δύο ιδιωτικούς φορείς. Το τοπικό δημοτικό συμβούλιο του Marco de Canaveses αναγκάστηκε να πληρώσει στην ιδιωτική εταιρία παροχής υπηρεσιών Águas do Marco 18.000.000 € ως αποζημίωση. Ομοίως, οι τοπικές αρχές στο Barcelos εξαναγκάστηκαν να πληρώσουν στην Águas de Barcelos σχεδόν € 172 εκατομμύρια € σε δόσεις κατά τη διάρκεια της σύμβασης. Το ποσό αυτό είναι σχεδόν τρεις φορές ολόκληρο ο προϋπολογισμός του δημοτικού συμβουλίου. Τα περιθώρια κέρδους είναι πραγματικά ανήθικα και κυμαίνονται από 9,5% έως 15,5%.Το Δικαστήριο αναφέρει ότι «αυτό το επίπεδο του αναμενόμενου μερίσματος των μετόχων είναι απαράδεκτο υπό την παρούσα οικονομική κατάσταση και των δημοσιονομικών περιορισμών.» Συνιστά μια αναθεώρηση προς τα κάτω των περιθωρίων κέρδους που είναι πάνω από 10% “, ως συνέπεια των μεταβαλλόμενων συνθηκών και για λόγους θεμελιώδους δημοσίου συμφέροντος. ” Οι συστάσεις του δικαστηρίου επίσης καταλήγουν στο ότι “οι δικαιοπάροχοι του δημοσίου τομέα επέδειξαν σημαντικούς περιορισμούς όσον αφορά στη δυνατότητά τους για οικονομική επιτήρηση όπως και για αξιολόγηση του ρίσκου αυτών των συμβάσεων, έχοντας ως αποτέλεσμα σημαντικές ελλείψεις στις τεχνικές και εμπορικές δεξιότητες οι οποίες χρειάζονται για να διαφυλάξουν τα οικονομικά συμφέροντα των τοπικών αρχών αλλά και των καταναλωτών”. Αυτό επιβεβαιώνει την θέση της STAL, ότι, δηλαδή, οι τοπικές αρχές θα μπορούσαν πολύ εύκολα να υποσκελιστούν από τα συμφέροντα των ισχυρών οικονομικών γκρουπ. Σύμφωνα με τη γνώμη του Δικαστηρίου, οι ελλείψεις στην ισχύουσα νομοθεσία για τα ύδατα, οι οποίες αναλύονται στην έκθεση, τιμωρούν τις τοπικές αρχές ενώ ωφελούν τους ιδιώτες παρόχους, με την επισήμανση της τακτικής των διαδοχικών κυβερνήσεων να παρέχουν νομοθετικά θεμελιωμένη προστασία στο κέρδος. Εξίσου αποκαλυπτική είναι η επιβεβαίωση του ελεγκτή, ότι “η ρυθμιστική αρχή έχει διεξάγει μόλις οκτώ ελέγχους, οι οποίοι αντιστοιχούν στο 30% του συνόλου των συμβάσεων παραχώρησης, θέτοντας πολλά ερωτηματικά όσον αφορά στους όρους συμμόρφωσης με τις υποχρεώσεις που απορρέουν από τις συμβάσεις εκ μέρους των δικαιοπαρόχων αλλά και των αναδόχων”. Η STAL σημειώνει ότι είναι κατακριτέο ότι ο έλεγχος έγινε τώρα, περίπου είκοσι χρόνια μετά την πρώτη ιδιωτικοποίηση νερού στην Πορτογαλία κι ότι είναι υψίστης σημασίας να τεθούν οι βάσεις έτσι ώστε να επανέλθουν το νερό και οι υπηρεσίες αποχέτευσης πάλι κάτω από δημόσιο έλεγχο, να καταργηθούν αυτές οι καταχρηστικές και παράνομες συμβάσεις και να κληθούν σε απολογία όλοι οι υπεύθυνοι. Επίσης, αποδεικνύεται ότι δεν είναι αρκετό να υπάρχει νομική και ρυθμιστική επίβλεψη έτσι ώστε να αποφευχθούν παραλείψεις και κακοδιαχείριση εκ μέρους των ιδιωτικών εταιρειών, των οποίων το μοναδικό κίνητρο είναι να βγάλουν όσο δυνατόν περισσότερο κέρδος. Η Πορτογαλία είναι μια ακόμη περίπτωση χώρας όπου οι ιδιώτες πάροχοι νερού έδειξαν το πραγματικό τους πρόσωπο. Γι αυτό και δρούμε όλοι εγκαίρως, για να μην γίνει και η Ελλάδα μετά από μια εικοσαετία ένα παράδειγμα προς αποφυγήν. Κι όσο για τις δικαιολογίες , υπενθυμίζουμε ότι ο Ολι Ρεν, έχει δηλώσει ότι η ιδιωτικοποίηση στην Ελλάδα είναι απόφαση της ελληνικής κυβέρνησης και όχι των δανειστών της και ότι δέχεται να εξαιρεθούν οι υπηρεσίες ύδρευσης από τα συμφωνημένα. Η βούληση των πολιτών θα έπρεπε να είναι αρκετή για να γίνει σεβαστή από μια εκλεγμένη κυβέρνηση, εδώ έχουμε και την επίσημη αποδοχή και των δανειστών. Κι ωστόσο κάποιοι εκπρόσωποι όλων ημών εμμένουν στο λάθος. Είναι πλέον να αναρωτιέται κανείς γιατί. Πηγή: SAVE GREEK WATER ******************************* Μετά τις Σταγιάτες και την Πορταριά, σειρά στον χορό των συνελεύσεων πήρε ο Άγιος Βλάσιος, με αφορμή το σχέδιο κανονισμού άρδευσης που συντάχθηκε από την ΔΕΥΑΜΒ και δόθηκε για διαβούλευση στα τοπικά συμβούλια εν αγνοία των κατοίκων των χωριών.  Χτες, Τετάρτη 8/1 έγινε συνέλευση στον Άγ.Βλάσση , όπως προβλέπεται από το άρθρο 85 του Καλλικρατικού Νόμου 3852/2010, στην οποία οι κάτοικοι του χωριού αποφάσισαν ομόφωνα να ζητήσουν να επανέλθει η διαχείριση της άρδευσης στο παλιό καθεστώς, δηλαδή να γίνεται στα χωριά με την ευθύνη Τοπικής Επιτροπής Άρδευσης. Οι κάτοικοι του χωριού δεν συζήτησαν το σχέδιο κανονισμού, καθότι δεν αναγνωρίζουν το δικαίωμα της ΔΕΥΑΜΒ να είναι ιδιοκτήτης και να εκμεταλλεύεται τα νερά των πηγών και των ρεμάτων, τις δεξαμενές , τους υδραύλακες και όλες γενικά τις εγκαταστάσεις της άρδευσης τις οποίες κατασκεύασε η κοινότητα με δικά της έξοδα και εθελοντική εργασία. Υπενθυμίζουμε ότι παρόμοιες αποφάσεις πάρθηκαν στις συνελεύσεις στην Πορταριά και τις Σταγιάτες, ενώ αναμένεται να οριστούν από τα τοπικά συμβούλια ημερομηνίες για συνελεύσεις στη Μακρινίτσα, τη Δράκεια, τα Άνω Λεχώνια και την Άλλη Μεριά. Με αυτό τον αμεσοδημοκρατικό τρόπο, τα χωριά απαντούν στην αυταρχικότητα της Δημοτικής Αρχής την οποία εξακολουθούν να καλούν σε διάλογο πάνω σε όλα τα ζητήματα του νερού , από μηδενική βάση. ****************************** Σταγώνες ************************* Τον Οκτώβριο 2013 βεβαιώθηκε για ακόμα μια φορά ότι η ύδρευση με νερό χωρίς χλώριο είναι επιδίωξη και στόχος των κατοίκων των οικισμών του Πηλίου. Αυτό, σύμφωνα με τις μικροβιολογικές αναλύσεις των δειγματοληψιών στο δίκτυο της Πορταριάς, είναι αναμφίβολα εφικτό.
Νοέμβριος 2013
Εισαγωγή
Η βελτίωση της προστασίας πηγών, δεξαμενών και δικτύων θα θεμελιώσει τη δυνατότητα παροχής “νερού χωρίς χλώριο” σε οικισμούς στο Πήλιο, ώστε να έχουν οι κάτοικοι στο σπίτι τους, οι τουρίστες και οι επισκέπτες στα ξενοδοχεία και στις κοινόχρηστες βρύσες τη δυνατότητα να απολαμβάνουν το νερό των πηγών ως γνήσιο αγαθό και χωρίς καμία υποβάθμιση. Το «σλόγκαν» “νερό χωρίς χλώριο” μπορεί να αποτελέσει με κάθε βεβαιότητα σημαντικό παράγοντα προσέλκυσης τουριστών και προστιθέμενη αξία στο τουριστικό προϊόν.
Η ελληνική νομοθεσία (ΥΜ/5673/57, ΦΕΚ 5/58 Β για την απολύμανση του νερού ύδρευσης) ορίζει μεν τη χλωρίωση ως υποχρεωτική αλλά μόνο για οικισμούς άνω των 3.000 κατοίκων. Πέραν τούτου προβλέπει εξαιρέσεις κατόπιν εγγράφου αδείας του Υγειονομικού Κέντρου για οικισμούς από 3.000 μέχρι και 15.000 κατοίκους. Αν το νερό από την πηγή ή την γεώτρηση είναι υγιεινό και καθαρό όπως προβλέπει η οδηγία 98/83/ΕΚ αν δηλαδή το νερό δεν είναι μολυσμένο, τι σκοπό έχει η απολύμανση; Συχνά εκφράζεται η γνώμη ότι η χλωρίωση μπορεί ίσως να αποτελέσει προληπτικό μέτρο προστασίας του πόσιμου νερού από κινδύνους μολύνσεως. Έτσι εξηγείται και το σχετικό έγγραφό της Διεύθυνσης Δημόσιας Υγείας και Κοινωνικής Μέριμνας Μαγνησίας, που εστάλη προς τη ΔΕΥΑΜΒ στο οποίο αναφέρεται ότι:
«Η χλωρίωση του πόσιμου νερού είναι προβλεπόμενη και επιβεβλημένη από άποψη επιστημονική, νομική και κοινής λογικής, ειδικά σε δίκτυα που κατ’ επανάληψη και για ποικίλες αιτίες έχει διαχρονικά τεκμηριωθεί με μικροβιολογικές αναλύσεις η παρουσία μικροβιακών φορτίων στο πόσιμο νερό που παρέχεται για ανθρώπινη κατανάλωση». Επειδή εδώ αναφέρεται ο όρος “επιστημονική άποψη”, συντάσσεται η παρούσα απάντηση. Η (έκτακτη) προληπτική χλωρίωση από επιστημονική άποψη. Η προληπτική χλωρίωση σε εγκαταστάσεις ύδρευσης προβλέπει: α) Την παρακολούθηση με περιπολίες για (έκτακτη) προληπτική χλωρίωση. Την ετοιμότητα για επέμβαση ανά πάσα στιγμή στην περίπτωση που υπάρξει απρόβλεπτη μόλυνση πηγής, δεξαμενής ή στο δίκτυο. Τη συνεργασία με κατοίκους για εθελοντική παρακολούθηση της περιοχής από τη μια και την άμεση ενημέρωση του κοινού για την αιτία και τη διάρκεια της έκτακτης χλωρίωσης από την άλλη. H πρακτική αυτή για προληπτική χλωρίωση καθίσταται ισχυρό εργαλείο για την προστασία της ποιότητας του νερού ύδρευσης. β) Τη συνεχή προληπτική χλωρίωση, η οποία όμως υποβαθμίζει το καθαρό, μη μολυσμένο πόσιμο νερό, όπως υποβαθμίζουν τα συντηρητικά τα γνήσια τρόφιμα. Επιστημονικά αποδεδειγμένο είναι: 1. ότι το μη μολυσμένο νερό από προστατευμένη πηγή ή γεώτρηση περιέχει χουμικές ουσίες, στις οποίες δεν έχουν πρόσβαση οι μικροοργανισμοί, καθώς και πολύ λίγες θρεπτικές ουσίες. Έτσι, ενώ το νερό δεν είναι αποστειρωμένο, οι παθογόνοι μικροοργανισμοί δεν έχουν την δυνατότητα να αναπτυχθούν. Οι επικαθίσεις (βιοφίλμ) στις επιφάνειες που βρίσκονται σε επαφή με το νερό είναι πολύ λεπτές. Παρατηρείται αντίθετα το φαινόμενο ότι με τη χλωρίωση οξειδώνονται οι μη προσβάσιμες στους μικροοργανισμούς χουμικές ουσίες, γεγονός που τις μετατρέπει εν μέρη σε θρεπτικές ουσίες. Αυτό σημαίνει ότι η χλωρίωση του νερού μπορεί ακόμα και να ευνοήσει την ανάπτυξη μικροοργανισμών. 2. ότι με την προσθήκη χλωρίου οι ενδείξεις για μόλυνση από μικροοργανισμούς με προέλευση την κόπρο, όπως κολοβακτηρίδια (Escherichia coli, E. Coli), χάνουν την ενδεικτική τους ικανότητα με αποτέλεσμα να είναι δυνατή η ύπαρξη παθογόνων μικροβίων στο νερό, παρόλο που δεν επισημαίνονται E. Coli. Τη διεθνή κοινή γνώμη απασχόλησε έντονα το επεισόδιο της πόλης Milwaukee στις ΗΠΑ, όπου το 1993 αρρώστησε το 1/4 του πληθυσμού από Cryptosporidium parvum, παρόλο που το νερό της ύδρευσης περιείχε πάνω από 1 mg/L χλώριο. Στην πραγματικότητα, η χρήση χλωρίου ήταν η αιτία της μη επισήμανσης των κολοβακτηριδίων στο πόσιμο νερό. 3. ότι ο όρος “προληπτική χλωρίωση” αποτελεί τουλάχιστον παράδοξη τοποθέτηση, ενώ η συνηθισμένη έκφραση “και τι πειράζει” χρησιμοποιείται ως ελαφρυντικό για τη μη λήψη και εφαρμογή των αναγκαίων μέτρων για την προστασία πηγών, δεξαμενών και δικτύων, με αποτέλεσμα να υπάρχουν λ.χ. απορροφητικοί βόθροι στη λεκάνη απορροής μιας πηγής ή γεώτρησης. Ως ζητούμενο, λοιπόν, παραμένει η ολοκληρωμένη προστασία της ύδρευσης. 4. ότι η συνεχής χλωρίωση, εκεί όπου είναι κατά περίπτωση υποχρεωτική (στην Ελλάδα σε οικισμούς άνω των 15.000 κατοίκων), δύναται να μειωθεί σημαντικά με την παρακολούθηση σε πολλά σημεία του δικτύου με ηλεκτροχημικές μετρήσεις (Redox). Συμπέρασμα Απαραίτητη είναι μια ολοκληρωμένη προστασία της ύδρευσης, δηλαδή η εφαρμογή του “πολλαπλού φράγματος” του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (Water Safety Plan, WHO, http://www.who.int/water_sanitation_health), που υποχρεωτικά περιλαμβάνει την συνεχή παρακολούθηση του δικτύου ως μέσο για επέμβαση ανά πάσα στιγμή συμβεί απρόβλεπτη μόλυνση, αλλά οπωσδήποτε απορρίπτει τη συνεχόμενη προληπτική χλωρίωση σε υγιεινό και καθαρό νερό, διότι η χλωρίωση δικαιολογείται μόνο ως μέτρο εντός του “πολλαπλού φράγματος” σε μολυσμένο νερό. *Ανδρέας Γκρώμαν, Επίτιμος καθηγητής Τεχνικού Πανεπιστημίου Βερολίνου Prof. Dr. Andreas N. Grohmann, pilion<at>grohmannberlin.de Grohmann, A.N., Grohmann, A., Jekel, M., Szewzyk, R., Szewzyk, U. (2011): WASSER Chemie, Mikrobiologie und nachhaltige Nutzung. DeGruyter Verlag Berlin, ISBN 978-3-11-021308-9 *****************************
Εγκαταστάσεις Επεξεργασίας Νερού και Υγρών Αποβλήτων
Συνέδριο με θέμα την αποκεντρωμένη διαχείριση της ύδρευσης και της αποχέτευσης πραγματοποιείται από 25 ως 27 Οκτωβρίου στο Βόλο, στο κτήριο του Τμήματος Χωροταξίας. Διοργανώνεται από το Τμήμα Μηχανικών Χωροταξίας, Πολεοδομίας και Περιφερειακής Ανάπτυξης του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας σε συνεργασία με το Τμήμα Χημείας του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, το Τμήμα Τεχνολογίας Τροφίμων του ΤΕΙ Θεσσαλονίκης, το Περιφερειακό Τμήμα Μαγνησίας και το Περιφερειακό Τμήμα Κεντρικής και Δυτικής Θεσσαλίας του Τεχνολογικού Επιμελητηρίου Ελλάδας και την Ένωση Δημοτικών Επιχειρήσεων Ύδρευσης Αποχέτευσης. Σημειώνουμε ιδιαίτερα την συμμετοχή του κ. A. Grohmann, το Σάββατο 26/10, ώρα 17:00, ο οποίος θα εισηγηθεί το θέμα: "Απόψεις μικρών και μικρομεσαίων εγκαταστάσεων επεξεργασίας λυμάτων στην Ελλάδα"
Θυμίζουμε ότι ο κ. A.Grohmann υποστηρίζει την αποκεντρωμάνη διαχείριση ύδρευσης και αποχέτευσης και έχει ήδη προτείνει την πιλοτική εφαρμογή εξειδικευμένης τεχνολογίας συλλογής, μεταφοράς και επεξεργασίας λυμάτων στον Άγιο Λαυρέντιο σε συνεργασία με την ΔΕΥΑΜΒ.
Η εισήγηση αποκτά ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τους κατοίκους της Δράκειας και των Σταγιατών οι οποίοι έχουν επισημάνει στην ΔΕΥΑΜΒ τον κίνδυνο επιμόλυνσης των πηγών των χωριών τους από την λειτουργία ξενοδοχειακών μονάδων χωρίς επεξεργασία των αποβλήτων τους, χωρίς ωστόσο κανένα αποτέλεσμα .
Περισσότερες πληροφορίες για το συνέδριο εδώ
********************
Τμήμα ΜΧΠΠΑ, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, Βόλος, 25-27 Οκτωβρίου 2013.
FOURTH INTERNATIONAL CONFERENCE
Department of Planning and Reg. Development, University of Thessaly
Volos
October 25-27, 2013
|
Του Ανδρέα Γκρώμαν*
.jpg)
Player για Android
Απο το κινητό σας πάτε στο: ρυθμίσεις -> ασφάλεια -> και ενεργοποιήστε την εγκατάσταση εφαρμογών απο άγνωστες πηγές. Με μία εφαρμογή QR Code Reader σκανάρετε την παραπάνω εικόνα ή πατήστε εδώ.
Στήλες
Ο καιρός
Νέες Αναρτήσεις
