“Ο Μελισσανίδης, που ταξίδευε για τη Γαλλία, προσφέρθηκε να με πάρει μαζί του για να με εξυπηρετήσει. Έτσι και αλλιώς θα σταματούσε στην Κεφαλλονιά για ανεφοδιασμό, οπότε θα άφηνε και εμένα”.

Αυτή ήταν η δήλωση του πολύφερνου Σ. Σταυρίδη ως προέδρου του ΤΑΙΠΕΔ, μετά την ανακοίνωση ‘’παραίτησης’’. Είχε πάει  εκτάκτως στην Αθήνα, έβαλε την υπογραφή του στην πώληση του ΟΠΑΠ ΑΕ (ύψους 652 εκατ. ευρώ) στον Μελισσανίδη και αμέσως μετά επιβιβάστηκε στο αεροσκάφος του (γνωστού λαθρέμπορου) Μελισσανίδη για να μεταβεί στο εξοχικό του στην Κεφαλλονιά. Τι ‘’εισιτήριο’’ πλήρωσε (ή μήπως πληρώθηκε;) δεν μάθαμε...

Μια ανθρώπινη στιγμή επιπολαιότητας από ένα ακάματο πωλητή αγροτεμαχίων  ‘’από τα τσιφλίκια του πατέρα του’’;

Πως είπατε; Θαυμάστε τι δήλωσε την επόμενη μέρα:

«Καθόλου δεν μετάνιωσα κάθε άλλο μάλιστα, ό,τι κάνω είναι με απόλυτη διαφάνεια και έχει μια πρακτικότητα [...] Ήταν επιλογή μου, όχι ελαφρότητα, να δεχθώ τη μεταφορά με το αεροπλάνο του Μελισσανίδη, θέλω να είμαι διαφανέστατος και να μην ντρέπομαι γι’ αυτό που κάνω. Δε θα γίνω μοναχός στα καλά καθούμενα επειδή πήρα τη θέση του προέδρου του ΤΑΙΠΕΔ. Ήμουν πρόεδρος της Λέσχης Επιχειρηματικότητας, έχω εγκάρδιες σχέσεις με όλους αυτούς τους επιχειρηματίες».

Αλήθεια λέει ο άνθρωπος.

Ας δούμε το επιχειρηματικό  βιογραφικό του.

Όμιλος Lavipharm (Εντεταλμένος Σύμβουλος 1984-1987),

Κλωστοϋφαντουργία Αιγαίον με 3.500 εργαζόμενους (Διευθύνων Σύμβουλος 1988),

Τσιμέντα Ηρακλής-Lafarge με 3.200 εργαζόμενους (Πρόεδρος Δ.Σ. & Διευθύνων Σύμβουλος 1991-1992, δουλέυοντας για τον Μητσοτάκη και οργανώνοντας το ξεπούλημα στην caltsestrutsi),

Ελληνικά Πετρέλαια (Διευθύνων Σύμβουλος 1992),

ΕΛΔΑ (Ελληνικά Διυλιστήρια Ασπροπύργου, Πρόεδρος Δ.Σ. 1992-1993),

ΕΥΔΑΠ, (Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος-Πριν πάει στο ΤΑΙΠΕΔ για να οργανώσει την πώλησή της)

Ιδρυτής του Ομίλου Ideales (Piscines Ideales, Ideales Spa, Ideales Resort, Ideales Constructions).

Αντιπρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Διοίκησης Επιχειρήσεων.

Πρώην Πρόεδρος της Λέσχης Επιχειρηματικότητας και του Συνδέσμου Franchise Ελλάδος.

Πρώην Αντιπρόεδρος της Ένωσης Ανωνύμων Εταιριών και ΕΠΕ.

Μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του  ΕΒΕΑ.

Όλα αυτά με το σπαθί του θα πείτε. Ούτε αυτός δεν το ισχυρίζεται. Από διορισμό σε διορισμό και από τοποθέτηση σε τοποθέτηση, πολύ απλά διότι ανήκει στον κύκλο της οικονομικής εξουσίας. Είναι ένας άνθρωπός της, ένας στυλοβάτης της.

Έχει και πολλές ‘’πατρίδες’’...

Τυγχάνει πρώην Πρόεδρος της Επιτροπής Κοινωνικού Διαλόγου του EuroCommerce, Ευρωπαϊκού Οργανισμού Εργοδοτών (Βρυξέλλες), αλλά και

Πρόεδρος της Επιτροπής Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης του Ελληνο-Αμερικάνικου Εμπορικού Επιμελητηρίου και μέλος του Δ.Σ.

Δηλαδή ένας λαμπρός άνθρωπος του επιχειρηματικού κόσμου, που δε γνωρίζει σύνορα και πατρίδες, παρά μόνο όταν πρόκειται να παραμυθιάσει το λαουτζίκο, μέσα από τις ακροδεξιές φυλλάδες στις οποίες αρθρογραφεί όπως η υπερσυντηρητική ΕΣΤΙΑ που βρωμάει πτωμαΐνη.

Φυσικά και δεν πρόκειται για ουδέτερο τεχνοκράτη, αλλά στρατευμένο πολιτικά υπηρέτη της ‘’δεξιάς πολυκατοικίας’’.

Αν και τακτικός αρθρογράφος της ακροδεξιάς εφημερίδας ΕΣΤΙΑΣ, τίποτα δεν τον εμπόδισε να δηλώσει ...φιλελεύθερος  και να βρεθεί πρώτος υποψήφιος βουλευτής στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας του κόμματος του κ. Μάνου (Δράση-Φιλελεύθερη Συμμαχία) στις εκλογές της 6ης Μαΐου 2012. Δεν άντεξε την πολλή σταθερότητα σε αρχές και αξίες και έτσι μεταπήδησε μετά από 40 ημέρες στο ψηφοδέλτιο της  ΝΔ στην εκλογική περιφέρεια της Α΄ Αθηνών στις νέες εκλογές της 17ης Ιουνίου 2012.

Το" παιδί' δεν εκλέχθηκε, αλλά ανταμείφτηκε αξιοκρατικά με διάφορους διορισμούς για να φτάσει τελικά στο ΤΑΙΠΕΔ (Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου) του οποίου διετέλεσε Πρόεδρος από τον Απρίλιο έως και τον Αύγουστο του 2013.

Ας μην υποτιμήσουμε όμως και την ευρύτερη ‘’πολιτιστική’’  προσφορά του...

Τυγχάνει έτσι Πρόεδρος της Αντιγραφειοκρατικής Κίνησης, που ‘’στόχο έχει τη μείωση της γραφειοκρατίας και της διαφθοράς στην Ελλάδα’’ (εδώ γελάμε ελεύθερα...).

Αλλά και πρώην μέλος του Δ.Σ. της ΠΑΕ Ολυμπιακός και πρώην Α’ Αντιπρόεδρος του ερασιτέχνη Ολυμπιακού.

Αυτή τη στιγμή ωστόσο, έχει μια κάποια ευκαιρία  να αποδειχθεί πραγματικά κοινωνικά χρήσιμος: Ίσως όλα τα παραπάνω βοηθήσουν  πολλούς ευκολόπιστους να συνειδητοποιήσουν κάποια  πράγματα και να πουν κάποια άλλα με το όνομά τους.

Πρώτο: ότι μας κυβερνάει ο αστικός κόσμος, μια αξεδιάλυτη ενότητα επιχειρηματιών και αστικών κομμάτων, με εργαλείο ένα κράτος δικό τους, που χρησιμοποιούν ως εργαλείο τους.  Είναι έτσι απλά τα πράγματα. Αν βέβαια δεν ξεχάσει να προσθέσει κανείς τους πληρωμένους ‘’διανοούμενους’’ του συστήματος στο πρόσωπο πουλημένων καθηγητών, δημοσιογράφων και άλλων ‘’πνευματικών’’ ανθρώπων. Ολόγυμνος και χωρίς περιττά καλύμματα στέκει μπροστά μας.

Δεύτερο: ότι τα περί ‘’εκσυγχρονισμού’’, ‘’σωτηρίας’’ και άλλα τινά, δεν είναι τίποτα άλλο από ένα μεγάλο πλιάτσικο σε βάρος όλου του δημιουργημένου δημόσιου πλούτου με τον κόπο των εργαζομένων που βρίζουν και διασύρουν.

Τρίτο: ότι η δημοκρατία για αυτούς είναι το δικαίωμα για την αρπαγή. Μόνο και μόνο όταν φτάσανε σε μια νύχτα να περάσουν το σύνολο σχεδόν της δημόσιας περιουσίας στο ενεργητικό μιας ανώνυμης ιδιωτικής εταιρείας (ΤΑΙΠΕΔ), βαφτίζοντας την μάλιστα ‘’Ιδιωτική Περιουσία του Δημοσίου’’ (τι γελοιότητα!) λέει πολλά.

Τέταρτο: ότι τα περί αξιοκρατίας είναι απλά κουραφέξαλα, όταν μας ξεπουλούν και μας κυβερνούν τηλε-βιβλιοπώλες σαν τον Άδωνη Γεωργιάδη, πολιτικοί πανίβλακες  του σωλήνα όπως ο Κυριάκος Μητσοτάκης και όλος ο εσμός των Σταυρίδηδων.

Πέμπτο: ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση, δεν κάνει τίποτα άλλο από το να οργανώνει ακριβώς αυτό το τεράστιο οικονομικό και κοινωνικό πλιάτσικο, σε βάρος της κοινωνικής πλειονότητας.

Απέναντι σε αυτό το κόσμο, τα θύματα της επέλασής τους, δικαιούνται όχι μόνο να ορθώσουν μέτωπο ανατροπής, αλλά και να στήσουν τις κρεμάλες της διαπόμπευσης, της χλεύης και της απόλυτης τιμωρίας όλων όσων όχι μόνο θανατώνουν τον κόσμο αλλά και σκυλεύουν πρόστυχα τα πτώματα των  θυμάτων τους.

Αλλά, τιμωρία από ‘’μπουλούκια’’ δεν υπήρξε ποτέ. Τιμωρία και διέξοδος θα υπάρξει μόνο αν ο δικός μας κόσμος, ο κόσμος της εργασίας, της φτώχειας και της αξιοπρέπειας συγκροτηθεί σε πολιτικό υποκείμενο ανατροπής, με συνείδηση του χαρακτήρα της αναμέτρησης. Κλείνοντας τα αυτιά στις σειρήνες της παραίτησης, του ‘’δε βγαίνει τίποτα’’. Πετώντας στη θάλασσα τις αυταπάτες ότι αυτοί θα πέσουν ‘’σαν ώριμο φρούτο’’, αν εμείς ‘’τους ταράξουμε στη νομιμότητα’’. Η καταρρακωμένη αστική κοινοβουλευτική ευρω-κρατική  χούντα έχει ‘’παρά πόδα’’ την κρατική καταστολή, την εργοδοτική βία και τους  φασίστες  για να μας  θυμίζει πόσο ακριβά θα πληρώσουμε τέτοιες ονειροφαντασίες...

ΥΓ: Ο Άδωνις Γεωργιάδης με μήνυμά του στο Twitter χαρακτήρισε ως καλύτερη επιλογή εκείνη του Στέλιου Σταυρίδη ως προέδρου του ΤΑΙΠΕΔ: «Ο κ. Σταυρίδης είναι ο καταλληλότερος για την Προεδρία του ΤΑΙΠΕΔ. Είμαι βέβαιος ότι θα έχει τεράστια επιτυχία. Εύγε! Καλή θητεία».

πηγή