Αυτός είναι ο τίτλος της σελίδας που ανέβηκε στο Facebook την επόμενη μέρα από το κυβερνητικό «αποφασίζομεν και διακόπτομεν (την ΕΡΤ)» και συγκέντρωσε τις υπογραφές εκατοντάδων σκηνοθετών, παραγωγών, δημοσιογράφων και πνευματικών κληρονόμων μέσα σε λίγα 24ωρα.

Έχοντας ήδη προκαλέσει αίσθηση η δήλωση του σκηνοθέτη Ροβήρου Μανθούλη από το Παρί­σι, ότι απαγορεύει τη χρήση του προσωπικού του αρχείου από οποιονδήποτε μελλοντικό οπτι­κοακουστικό φορέα, πλην της ΕΡΤ, δεν ήταν λίγοι και οι εδώ δημιουργοί που τον ακολούθησαν. Η αλήθεια είναι πως πέραν των 2.700 ανθρώπων που θα χάσουν τη δουλειά τους, αν θα πρέπει να ανησυχούμε για κάτι, αυτό θα ήταν σίγουρα το μέλλον των θησαυρών που φυλάσσονται στα αρχεία της ΕΡΤ.

Η κόρη του αείμνηστου Μανώλη Ρασούλη, Ναταλία, ξεκίνησε ενέργειες για την απόκτηση του δικαιώματος οποιασδήποτε επόμενης προβολής του έργου του πατέρα της από τηλεοράσεως: εκπομπές με συνεντεύξεις του, συναυλίες κ.λπ. «Πρέπει να συσπειρωθούμε όλοι για την προστασία του αρχειακού υλικού της ΕΡΤ, που είναι εξαιρετικά πολύτιμο», μας λέει, «πρέ­πει να είμαστε σε άμεση συνεννόηση με την ΠΟΣΠΕΡΤ και ήδη έχουμε βάλει δικηγόρους να αναλάβουν το θέμα». Μαζί με τη Ναταλία Ρασούλη άλλωστε - αν και ουδέποτε υπήρξαμε υπάλληλοι της ΕΡΤ - σηκώσαμε το βάρος των «μικρών» καθημερινών αυτοσχέδιων συναυλιών στο προαύλιο του Ραδιομεγάρου.

Εκεί όπου από την πρώτη μέρα κατάληψης του κτηρίου από τους απολυμένους εργαζόμενους έδωσαν το «παρών» οι πάντες: από την Ελευθερία Αρβανιτάκη και τη Μαρίζα Κωχ μέχρι τη Νατάσσα Μποφίλιου και τη Γιώτα Γιάννα.

Ιδιαίτερης σημασίας ήταν και η συμμετοχή της πρωτοποριακής συνθέτριας Angelique Ionatos, η οποία ήρθε από το Παρίσι ειδικά για να συμπαρα­σταθεί στον αγώνα των εργαζομένων ή, σωστότερα, σύσσωμου του ελληνικού λαού υπέρ της δημοκρατίας και της πολυφωνίας.

Νομίζω πως την ημέρα που μέσα στο στούντιο C ο μαέστρος Λουκάς Καρυτινός διηύθυνε για τελευταία φορά την Ορχήστρα και τη Χορωδία της ΕΡΤ δεν θα την ξεχάσω όσο ζω: Η Σαβίνα Γιαννάτου να τραγουδάει συνοδεία άρπας ένα θλιμμένο δημοτικό τραγούδι και δίπλα μου η
ηθοποιός Μάνια Παπαδημητρίου, δακρυσμένη, να υποστηρίζει πως «στην ουσία παρευρισκόμαστε στην κηδεία της ΕΡΤ».

Ομοίως εκδηλώσεις - διαμαρτυρίες είχαμε σε ολόκληρη την ελληνική επικράτεια, αλλά και στο εξωτερικό: την Τετάρτη 12 Ιουνίου έξω απ’ την ελληνική πρεσβεία στο Λονδίνο συγκεντρώθηκαν περίπου 100 άτομα, μέλη του ΣΥΡΙΖΑ Λονδίνου, του Socialist Worker και του National Union of Journalists. Στην επόμενη διαμαρτυρία, Παρασκευή 14 του μήνα, έξω από το κτήριο του BBC αυτή τη φορά, στους διαδηλωτές προστέθηκαν μέλη του ΚΚΕ, καθώς και Τούρκοι και Κούρδοι ακτιβιστές. Θα μπορούσαμε, παρ’ όλα αυτά, έως και να ευχαριστήσουμε τον πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά για την αυθαίρετη, ακροδεξιών καταβολών, κίνησή του, όπως έκανε στο Τwitter της η ανταποκρίτρια της ΕΡΤ στο Παρίσι Θωμαΐς Παπαϊωάννου: «Ευχαριστώ τον πρωθυπουργό που κατάφερε να κάνει την ΕΡΤ διεθνές Brand Name». Να τον ευχαριστήσουμε ακόμη γιατί έβγαλε κυριολεκτικά τον πολιτισμό στον δρόμο και γιατί οι βαρυπενθούντες - για την κατά-ντια της χώρας τους - Έλληνες βρήκαν τα νέα τους ισχυρά σύμβολα: τους μουσικούς της ΕΡΤ με μάτια κλαμένα την ώρα που έπαιζαν Σοστακόβιτς στην εξέδρα του Ραδιομεγάρου.

Όσο για τη Χρυσή Αυγή, τον μοναδικό πολιτικό σχηματισμό που επικρότησε το κλείσιμο της ΕΡΤ, δεν το έκανε βασιζόμενη στα επιχειρήματα του Σαμαρά περί οικονομικών ατασθαλιών, αλλά στο ότι την είχαν μια ζωή στην «απ’ όξω». Πιθανόν να πόνεσε πολύ και αυτό το «οι ναζι­στές», με το οποίο η δημοσιογράφος της ΕΡΤ Έλλη Στάη είχε το σθένος να τους χαρακτηρίσει δημόσια.

πηγή