Κάν’ το όπως η Susan Sarandon

Σε όλες τις χώρες του κόσµου, όπου υπάρχει σοβαρή αντίδραση πολιτών απέναντι σε µια «επένδυση», σε µια πρόταση «ανάπτυξης» που θέτει σε κίνδυνο τη δηµόσια υγεία, την οικονοµία µιας περιοχής και βέβαια το περιβάλλον, η συνταγή που εκτελείται από τις αρχές και τα συµβατικά µέσα µαζικής ενηµέρωσης είναι η ίδια.

Βάλια Μπαζού

Στις ΗΠΑ, για παράδειγµα, που όλο και γιγαντώνεται το κίνηµα κατά της εξόρυξης σχιστολιθικού αερίου, όσοι αντιδρούν παρουσιάζονται από τις αρχές και τα ΜΜΕ ως «εξτρεµιστές αριστεροί και χίπηδες οικολόγοι». Την ίδια ώρα και στην Ελλάδα, όσο γιγαντώνεται το κίνηµα κατά των σύγχρονων χρυσοθήρων, που θα πάρουν χρυσό και θα αφήσουν στη χώρα το δηλητηριώδες κυάνιο, τόσο γιγαντώνονται και οι καταγγελίες ότι πρόκειται περί εξτρεµιστών αριστερών - εχθρών της πατρίδας.

Στις δυο περιπτώσεις, όµως, δεν υπάρχουν µόνο ισχυρές οµοιότητες, αλλά και θεµελιώδεις διαφορές. Στις ΗΠΑ, το κίνηµα πολιτών κατά του φράκινγκ είδε να τίθενται στο πλευρό του προσωπικότητες της τέχνης - και όχι µέσα από µια µηχανική υπογραφή σε ένα κείµενο διαµαρτυρίας. Τους είδε να µπαίνουν στην πρώτη γραµµή του αγώνα και µε τη λάµψη και την επωνυµία τους, µε τη διείσδυση που έχουν στα µέσα µαζικής ενηµέρωσης παγκοσµίως, να γίνονται η χαµένη από το σύστηµα φωνή τους.

Η Σούζαν Σαράντον, ο Ρίτσαρντ Γκιρ, ο Ρόµπερτ ντε Νίρο, η Τζούλιαν Μουρ, η Γκουίνεθ Πάλτροου, ο Μαρκ Ράφαλο, η Γιόκο Όνο και ο γιος του Λένον, Σον, είναι µερικοί από τους καλλιτέχνες που συµµετέχουν ενεργά στις εκδηλώσεις διαµαρτυρίας και κυρίως στην αγωνιώδη προσπάθεια ενηµέρωσης των πολιτών για τους κινδύνους της εξόρυξης σχιστολιθικού αερίου.

Χαρακτηριστικές είναι οι δηλώσεις που έκανε πρόσφατα η Σούζαν Σάραντον στην ιταλική εφηµερίδα «La Repubblica»: «Αφού οι δηµοσιογράφοι των εφηµερίδων και οι τηλεοπτικοί σχολιαστές δεν έχουν ακόµη δώσει τη σχετική προσοχή σε αυτόν τον επερχόµενο κίνδυνο, είναι αναµενόµενο ο κόσµος να µην ενηµερώνεται και να µην µπορεί να πάρει θέση. Για τον λόγο αυτόν αποφάσισα να εµφανιστώ και να εξηγήσω την απειλή που κρύβει το φράκινγκ». Και συνέχισε: «Το κίνηµα του φράκινγκ έχει υποβαθµιστεί εκ µέρους των µέσων µαζικής επικοινωνίας ως µια εξτρεµιστική διαµαρτυρία αριστερών και χίπηδων οικολόγων. Αυτό είναι λάθος και πρέπει τώρα να αρχίσουµε να αγωνιζόµαστε σοβαρά για το θέµα».

Τι κρίµα που στην Ελλάδα οι καλλιτέχνες, όπως προκύπτει από την απουσία τους, θεωρούν τα ζητήµατα περιβάλλοντος και δηµόσιας υγείας γραφικά και τοπικιστικά. Τι κρίµα που καµιά ισχυρή φωνή δεν κάνει τον κόπο να ενηµερωθεί και να αποτελέσει τη «γέφυρα» συνάντησης µε την αλήθεια.

πηγή