Εβδομάδα 29 Οκτωβρίου έως 4 Νοεμβρίου 2012

2011. Άνοιξη 1976. Κάπου στο δυτικό Βερολίνο στις εγκαταστάσεις της Hansa Records, οι υπεύθυνοι του τμήματος marketing βρίσκονται αντιμέτωποι σε ένα μεγάλο δίλλημα. Απέναντί τους, ένας πρώην εκπαιδευόμενος μάγειρας που αποφάσισε να ασχοληθεί με τη μουσική βιομηχανία, μόλις έχει σχηματίσει μία φωνητική μπάντα της οποίας ο πρώτος δίσκος πρόκειται να κυκλοφορήσει από τη Hansa. Το τραγούδι που προτείνει ως single ο φέρελπις μουσικός παραγωγός Frank Farian βρίσκει κατηγορηματικά αντίθετους τους ανθρώπους της εταιρείας. Η δική τους πρακτική στηρίζεται περισσότερο στη λογική και αντιπροτείνουν μία διασκευή στο τραγούδι No woman no cry του Bob Marley. Ο κύριος Frank επιμένει επιχειρηματολογώντας. Δοκίμασα το τραγούδι στη ντισκοτέκ που διευθύνω και το κοινό ανταποκρίθηκε με έντονο ενθουσιασμό. Τελικά, το πράσινο φως θα δοθεί και στην Α’ πλευρά του επτάιντσου θα χαραχθεί μία από τις μεγαλύτερες ντίσκο επιτυχίες. Η βελόνα ακουμπά απαλά το 45αρι, ο Frank Farian χτυπά τα δόντια του με ένα μολύβι και στη συνέχεια με τη χαρακτηριστική μπάσα φωνή του κάνει ένα μικρό διάλογο με τις γυναικείες φωνές. Το σφιχτό επαναλαμβανόμενο μπάσο ακολουθείται από τα έγχορδα και η ντισκόμπαλα γεμίζει την πίστα με χρώματα.

Dim lights