Πώς τους βλέπω...

Βλέπω τους βουλευτές που ψήφισαν «ναι» στο πακέτο-φέρετρο για την Ελλάδα, τους βλέπω, νομίζω, στις πραγματικές τους διαστάσεις,

διαστάσεις πολύ μικρές.

του Στάθη

Συνήθως η εξουσία, οι εμφανίσεις στην τηλεόραση προσθέτουν μπόι σε ανθρώπους που, αν κατοικούσαν στη διπλανή μας πόρτα, θα μας προκαλούσαν μάλλον εκείνη την καλόβολη συμπάθεια που νοιώθουμε για τους «παρ’ ολίγον κάτι» ή την

απέχθεια που νοιώθουμε για τους πονηρούς.

Μέτριοι με πρόσθετους κούφιους πόντους απ’ την τηλεθέαση ή απ’ τη μακρόχρονη παραμονή στο πολιτικό προσκήνιο, ή άθλιοι διαπλεκόμενοι και ολετήρες του λαού,

ψηφίζουν κατ’ αυτάς οι βουλευτές των τριών κομμάτων τα τρία κακά της μοίρας μας - που μοίρα δεν ήταν, αλλά παγίδα, χωσιά και προδοσία.

«Κηπουροί» κατά τη διατύπωση των ίδιων των συντρόφων τους, αλληλοϋποβλεπόμενοι μέσα στα ίδια τους τα κόμματα, άνθρωποι που «δεν θα τους έστελνες ούτε καν να σου αγοράσουν τσιγάρα» κατά το κοινώς λεγόμενο ανά τους καφενέδες της επικράτειας, μαζί κι ομού με διεφθαρμένους και ιδιοτελείς λακέδες της Διαπλοκής και της Υποτέλειας, όλοι μαζί

μια ορδή «έτοιμη από καιρό» να πει ένα μικρό ναι -  τόσο δα βραχύ σαν πιστολιά. Που βρίσκει την Ελλάδα ανάμεσα στα μάτια.

Τους βλέπω έναν - έναν να πλησιάζουν στο Βήμα της Ιστορίας σαν να πηγαίνουν να πετάξουν την ψήφο τους στον κουβά του προποτζίδικου της γειτονιάς τους.

Τους βλέπετε όλοι. Εναν - έναν με το όνομα και το πατρώνυμό τους. Τους «αριστερούς» που θέλουν να δώσουν στην κόλαση... ανθρώπινο πρόσωπο, τους Πασόκιους που, αφού πέρασαν με επικεφαλής τον Γιωργάκη την Ελλάδα κάτω απ’ τα Καυδιανά Δίκρανα, τώρα

την παραδίδουν λάφυρο στον Σόιμπλε να τη στραγγαλίσει στον θρίαμβό του στο Βερολίνο. Τους δεξιούς που ορκίζονταν στην υπογραφή του αντιμνημονιακού Σαμαρά να λούζονται τώρα την ψευτιά και την εξαπάτηση -μικρό το κακό- οδηγώντας τη χώρα στον κίνδυνο ενός finis Graecia -μεγάλο το κακό, δύσκολα ανατάξιμο- τους

βλέπω έναν - έναν άλλους κορδωτούς κι άλλους σκυφτούς

να μαχαιρώνουν τον λαό για το καλό του,

κάθε μαχαιριά και όνομα, Δέκιμος Αλβίνος, Γάιος Τρεμπόνιος, Λεύκιος Κορνήλιος Κίννας, Κάσσιος και Βρούτος, αι Ειδοί του Μαρτίου της Δημοκρατίας - σε μια παράδοξη κι ανεστραμμένη εκδοχή της τυραννοκτονίας,

τους βλέπω έναν - έναν να πλησιάζουν το Βήμα, ενδεικτικώς:

Μεϊμαράκης: διαθέτει, ένας αυτός, πολλούς ψήφους, πολλούς κουμπάρους, άριστους, δίκαιους, νόμιμους και ηθικούς.

Σπηλιωτόπουλος: ο Αλκιβιαδίσκος που διαπιστώνει ότι «οι Ελληνες προσαρμόζονται, αλλάζουν τη ζωή τους, πουλάνε τα σπίτια τους, αλλάζουν τα αυτοκίνητά τους» - ένας μικρός, μικρούλης κυνικός, ένα κυνικίδιον...

Γιακουμάτος: η λαϊκή δεξιά που ανθίζει μόνον στα πάνελ.

Βορίδης: ο σώγαμπρος που θέλει να γίνει βασιλιάς, και

ο Αδώνιδας (του Αδώνιδος) μαζί με την κυρία Ρεπούση (εδώ η Ιστορία βάζει τα γέλια), στην ίδια φάλαγγα - η κυρία Ρεπούση των 1.602 ψήφων (ω, τι συνωστισμός ψηφοφόρων!). Και παραδίπλα ο κ. Κουβέλης (ως άλλος Καρατζαφέρης) σε ένα ρεσιτάλ φθηνής υποκρισίας

- αφού αυτός ο ίδιος και η ΔΗΜΑΡ έφαγαν το βόδι κι αφού κατάπιαν ένα καραβάνι γκαμήλες, αισχύνθηκαν τέλος στην ουρά του βοός και για τη σκιά του όνου...

Ψυχάρης τζούνιορ και Μητσοτάκης Κυριάκος, οι αυτοδημιούργητοι διόσκουροι που κατηγορούν την Αριστερά για παλαιοκομματισμό - και δεν πέφτει η Ζήμενς στο κεφάλι τους να τους ξεράνει!

Μικροί άνθρωποι, ο υπερτιμημένος κ. Χρυσοχοΐδης, ο κ. Λοβέρδος - ο «βάζει ο Ντούτσε τη στολή του». Ο δυστυχής Ανδρουλάκης - ένας κι ένας

μπροστά στον λαό να ψηφίζουν για το δίκιο των τοκογλύφων, για τις δόσεις της ντόπας, για τα νέα κρυμμένα μέτρα μέσα στα μέτρα, να ψηφίζουν

χωρίς ντροπή για τα πεινασμένα παιδιά και για τα σκάρτα φάρμακα, για τις αυτοκτονίες.

Ενας κι ένας

ένας - ένας, με όνομα, επώνυμο και πατρώνυμο,

εγώ η Ντόρα Μπακογιάννη

εγώ ο Σίμος Κεδίκογλου

εγώ ο Καραμανλής ο Κουρασμένος, ψηφίζω ναι! - ναι στις υπαγορεύσεις του Τόμσεν, ναι στις διαταγές της Μέρκελ, ναι στο χαράτσωμα των Ελλήνων, ναι στους Επιτρόπους που θα μας στείλουν,

ναι στην υποβάθμιση της Ελληνικής Δημοκρατίας σε Γερμανικό Προτεκτοράτο, ναι

ναι, ναι, ναι..!

Μπόμπολας: ναι ψηφίζω κι εγώ - (ο κύριος δεν είναι βουλευτής, αλλά διαθέτει βουλευτές, διαθέτει δημοσιογράφους, διαθέτει διασυνδέσεις με τους Γερμανούς), ψηφίζει κι αυτός το ναι που θα ’θελε να ψηφίσει

και ο κ. Ψαριανός

το ναι που ψηφίζει ο Γιωργάκης

για τον έναν στους τρεις Ελληνες που δεν μπορεί πλέον να προμηθευτεί τα στοιχειώδη αγαθά.

Και πάνω απ’ όλων το ναι του κ. Σαμαρά. Που έλεγε ότι δεν θα κάνει τη χώρα, χώρο και την έδωσε αντιπαροχή,

που έλεγε ότι δεν θα κάνει τον λαό, πληθυσμό και τον έκανε σκορποχώρι - στη διασπορά ως άλλοι Ιουδαίοι να φεύγουν τώρα οι Ελληνες, άλλος για τη Βαβυλώνα κι άλλος για την εξορία μέσα του.

Εναν - έναν τους βλέπω να υπερψηφίζουν «της πατρίδας τον χαμό» όλοι αυτοί που την έφεραν ως εδώ, Παπανδρέου,

Καραμανλής, Βενιζέλος, Σαμαράς, όλοι συντεταγμένοι υπό τις ευλογίες του κ. Σημίτη, του κ. Μητσοτάκη, του ΔΟΛ, του κ. Αλαφούζου, των Τραπεζών και των πάσης φύσεως «νταβατζήδων», έναν - έναν τους βλέπω υπάκουους υπηκόους των διαταγών του Μεγάλου Βασιλέως...

Ονομα, λέξη αρχαιότατη, nama στα σανσκριτικά - «οι άνθρωποι έδωσαν ονόματα στα πάντα για να μπορούν να μιλούν για αυτά», Λεξικό Μπαμπινιώτη, σήμερα

οι αντιπρόσωποι του έθνους ψηφίζουν ένας - ένας και ο καθένας με το όνομά του για τις τύχες του λαού και της πατρίδας.

πηγή