Εφορίες υπό άτακτη... μετακόμιση

«Εχετε άδεια για να κλείσετε τον δρόμο;», τη ρωτάει ο αστυνομικός. «Τι λέτε κύριε;», ξεκινά εκείνη επιθετικά. «Εδώ μετακομίζει το υπουργείο Οικονομικών, η εφορία μας, δεν το βλέπετε;». «Ναι, αλλά άδεια που κλείσατε τον δρόμο έχετε;». «Εχουμε ολόκληρη εγκύκλιο από το υπουργείο», φωνάζει εκείνη. «Μάλιστα. Αδεια έχετε;». Ο αστυνομικός την κοιτάζει. Η εφοριακός σωπαίνει.

Ακούγεται απίστευτο, είναι αληθινό. Τρίτη πρωί, και ενώ όλοι στο υπουργείο Οικονομικών γνωρίζουν εδώ και μήνες πως οι εφορίες μετακομίζουν σήμερα, στην ΚΒ΄ της Ομόνοιας δεν βρέθηκε ένας άνθρωπος να ζητήσει άδεια από τον δήμο για να κλείσει ο δρόμος. Κι έτσι το φορτηγό για τη μετακόμιση ήρθε, πάρκαρε στη μέση της οδού Κουμουνδούρου, και σαν να μην έφτανε αυτό οι εφοριακοί πάρκαραν και τα προσωπικά τους αυτοκίνητα στον κλειστό δρόμο, για να φορτώσουν τις κούτες τους ευκολότερα! Ετσι τώρα μπροστά μου ο νεαρός αστυνομικός πιάνει δουλειά: βγάζει το κατσαβίδι, σκύβει και αρχίζει να ξεβιδώνει τις πινακίδες των αυτοκινήτων που κλείνουν τον δρόμο. Η εφοριακός με το που βλέπει το κατσαβίδι αφιονίζεται: «Πας καλά ρε φίλε; Ποιος νομίζεις πως είσαι;».

Σαν να παρακολουθείς τη μάχη του καλού με το κακό. Ο Χάρι Πότερ και ο Βόλντεμορτ. Ο νεαρός αστυνομικός ξεβιδώνει πινακίδες αμίλητος, η εφοριακός χαλάει τον κόσμο: «Θα πάρω τον προϊστάμενό σου. Θα δεις τι έχει να πάθεις! Πάει η δουλίτσα σου!». Αλλοι τρεις εφοριακοί έρχονται, βρίζουν μαζί, χορωδία. «Θες να τα βάλεις με το υπουργείο Οικονομικών;», «Επίτηδες το κάνεις, έτσι;», «Πόσα χρωστάς στην εφορία, για πες μας!». Αλλά οι πινακίδες έχουν ήδη ξεβιδωθεί και η πρώτη κλήση είναι ήδη στο παρμπρίζ. Επιτέλους, κάποιος που κάνει σωστά τη δουλειά του σ’ αυτή την πόλη. Αλλά ο νεαρός αστυνομικός είναι ένας, και είναι μόνος του. Με πόσους μπορεί να τα βάλει;

«Εμείς κλείσαμε!»

Στο πεζοδρόμιο τέσσερα φωτοτυπικά μηχανήματα περιμένουν τον μεταφορέα. Δέκα εφοριακοί γύρω - γύρω, οι πιο πολλοί βρίζουν τον αστυνομικό, αλλά κανείς δεν νοιάζεται που η βροχή πάνω από τα φωτοτυπικά όλο και δυναμώνει. Ενας κοντοκουρεμένος τύπος βγαίνει από την είσοδο με μια κούτα. «Τι θες εσύ;», μου λέει όπως στέκομαι στην είσοδο. «Ηρθα για την εφορία!», απαντάω. «Αμ, τα ’πε η τηλεόραση, δεν τα είπε;», μου κάνει παρατήρηση. «Να ακούτε ειδήσεις. Εμείς κλείσαμε! Να πάτε στην Α΄ Αθηνών τώρα». Και με προσπερνά κάνοντας «τς, τς, τς…» και κουνώντας πέρα - δώθε την κούτα. «Μα εμένα η σύμβασή μου λήγει σήμερα», ακούω παραδίπλα μια άλλη κοπέλα να λέει στον εφοριακό - θυρωρό. «Αύριο, αύριο καλή μου», της απαντά εκείνος. «Πήρες παράταση και δεν το ξέρεις!». Από δίπλα, τον προσπερνά ένας τύπος που κρατάει μια τεράστια τσάντα και τριγυρίζει πέρα - δώθε τα τελευταία δέκα λεπτά. «Εσείς τι είστε;» τον σταματάει μια άλλη εφοριακός. Κοιτάζει την τσάντα. «Είστε μεταφορέας;» ρωτάει. «Οχι, φορολογούμενος είμαι». Η εφοριακός τον κοιτάζει πλαγίως. «Να σας πω το θέμα μου, να πάμε στο γραφείο σας;», προλαβαίνει εκείνος και ρωτάει δειλά. Είκοσι δευτερόλεπτα μετά είναι και πάλι με τη σακούλα του στο πεζοδρόμιο της Κουμουνδούρου. Σαν χαμένος, κοιτάζει ψηλά, στον δεύτερο όροφο, ένα γραφείο που το κατεβάζει αργά το μηχάνημα ανύψωσης.

Τουλάχιστον εδώ υπάρχει συνεργείο μεταφορών - έστω και αν έχει κλείσει χωρίς άδεια τον δρόμο. Ενώ στη μετακόμιση της ΙΘ΄ Εφορίας το συνεργείο μεταφορών είναι… οι ίδιοι οι εφοριακοί! Και η ζωή συνεχίζεται.

Της Μαριλης Μαργωμενου

πηγή