Θηριωδία με υπογραφές

Η επικύρωση του νέου θη­ριώδους πακέτου μέτρων από τους τρεις πολιτικούς αρχηγούς της συγκυβέρνησης έως την Κυριακή ανοίγει μια νέα σελίδα στην τροϊκανή Ιστορία της Ελλάδας. Μια σελίδα η οποία θα βα­φτεί από το κόκκινο του αίματος,

...το οποίο ακόμη μια φορά θα κληθούν να καταθέσουν οι Έλληνες πολίτες στον βωμό της υποτιθέμενης σωτηρί­ας της χώρας. Αλλά και από το γκρίζο της πολιτικής αβεβαιότητας, που θα συνεχίσει να συνοδεύει την προοπτι­κή της.

Ας αρχίσουμε όμως με τις... βεβαι­ότητες που συνοδεύουν αυτό το με­γάλο πακέτο μέτρων, το οποίο δεν είναι τίποτε άλλο από την επικύρω­ση προαποφασισμένων περικοπών, των οποίων εκκρεμούσε η εξειδί­κευση. Τώρα λοιπόν που καταλή­γουν στην τελική μορφή των μέτρων, ξέρουμε τα εξής απλά:

♦  Πριν από μερικές εβδομάδες γνωρίζαμε ότι έλειπαν... κάπου 2 δισ. ευρώ  από  ένα πακέτο 11,5 και πλέ­ον δισ., εκ των οποί­ων τα 6 έως 6,5 θα κόβονταν με τσεκούρι σε μι­σθούς και συ­ντάξεις.

♦ Μετά την αρχική «ολοκλήρωση» του πακέ­του, έγινε αυτό που είχαμε προαναγγείλει: η τρόικα απέρρι­ψε μεγάλο μέρος του, με απο­τέλεσμα μέχρι χθες να αναζητούνται κάπου 4 δισ. ευρώ και το μερίδιο μισθών και συντάξεων στο πακέτο να ανεβαίνει στα 9,5 δισ.!

Το χέρι στο μέλι

Με δυο λόγια, όπως επίσης είχα­με σημειώσει πολλές φορές ήδη από τον Αύγουστο, οι δανειστές δεν είχαν - όπως εξ αρχής άλλωστε - κα­μιά πρόθεση να πάρουν τα δανεικά από πλούτο που θα παραγόταν μέσω αναδιαρθρώσεων, νοικοκυρέματος και επενδύσεων, όπως ισχυρίζονταν.

Αντιθέτως, θα συνέχιζαν, λέγαμε τότε, την καταστροφική λογική των οριζόντιων εισπρακτικών μέτρων και, επειδή τα φορολογικά υποζύγια κο­ντεύουν να τινάξουν - κυριολεκτικά και μεταφορικά - τα... πέταλα, θα έβαζαν το χέρι κατευθείαν στο ταμείο, δηλαδή στον κεντρικό κορβανά του κράτους, εις βάρος πάλι των μισθών και των συντάξεων.

Δεκάρα τσακιστή δεν δίνουν -όπως δεν έδιναν εξ αρχής - για το αν κλείνουν καθημερινά όχι μόνο επιχει­ρήσεις, αλλά και τα σπίτια των εκα­τοντάδων χιλιάδων οικογενειών που είναι αδύνατον να ζήσουν με στοιχει­ώδη αξιοπρέπεια. Όσο για τις χιλιοτραγουδισμένες «μεταρρυθμίσεις», αυτές περιορίζονται στις εξής ευγε­νείς επιδιώξεις:

1 Μειώσεις επί μειώσεων σε κάθε είδους εισόδημα, τερατώδη αύξηση της άμεσης φορολογίας και μετατροπή κάθε κοινωνικής κατηγο­ρίας σε εξαθλιωμένους νεόπτωχους. Την ώρα μάλιστα που η συντριπτική έμμεση φορολογία κρατάει στα ύψη τις τιμές, όπως - οι τακτικοί αναγνώ­στες του «Π» και της ιστοσελίδας του θα θυμούνται - από την αρχή της πα­ρέμβασης της τρόικας είχαμε προει­δοποιήσει ότι θα συμβεί.

2 Πλήρη αναδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων και μετατροπή κάθε είδους εργαζομένων σε έρμαια των εργοδοτών, με σενάρια τα οποία προϊδεάζουν για εργασι­ακό εφιάλτη, για παγίωση υψη­λότατων ποσοστών ανεργίας, αλλά και για πλήρη κατάρρευση της κοινωνικής ασφάλισης όχι μόνο ως συστήματος, αλλά και ως έννοιας.

3 Ως  «συμπύκνωση» των  παραπάνω έρχονται και οι αποικιοκρατικού τύπου Ειδικές Οικονομικές Ζώνες της πλήρους «επενδυτικής» ασυδοσίας έναντι κράτους και εργαζομένων, για τις οποίες ο υπουργός Ανάπτυξης Κ. Χατζηδάκης... σεμνύνεται ότι ο ίδιος παρακαλάει τη Γερμανία να τις επιβάλει.

4 Πλήρες ξεπούλημα της εθνι­κής περιουσίας σε τιμές εξευ­τελιστικές (τράπεζες, συμμετοχή της ΔΕΗ στη ΔΕΠΑ κ.λπ. – και έπεται συ­νέχεια), χωρίς καν... περιβαλλοντι­κή μέριμνα (όπως συμβαίνει με προ­στατευόμενες περιοχές που δίνονται προς άγρια τουριστική εκμετάλλευση σε ιδιώτες) και με μηδαμινό όφελος για το δημόσιο ταμείο.

Η έκταση της άμεσης ζημίας του Δη­μοσίου και της χώρας από αυτό το όργιο είναι βέβαιο ότι θα προκαλέσει και διε­ρεύνηση ποινικών ευθυνών, αν τυχόν η χώρα αποκτήσει κάποτε μια κυβέρνη­ση η οποία δεν θα λειτουργεί με μόνο κριτήριο τις εντολές των δανειστών...

Ο Στουρνάρας... ομολογεί

Αν όμως όλα αυτά σχεδιάζονται ή / και υλοποιούνται με στόχο την... ανάπτυξη, ύστερα από δυόμισι χρό­νια εφαρμογής της μνημονιακής συ­νταγής, στον νου όλων έρχεται ο αλήστου μνήμης Γιώργος Παπακωνσταντίνου, ο υπουργός Οικονομικών του προέδρου της Σοσιαλιστικής Διε­θνούς Γιώργου Παπανδρέου, ο οποίος υποσχόταν ότι θα έφερνε... ανάπτυξη και θα έβγαζε τη χώρα στις «αγορές» από το 2012.

Αντ’ αυτού ο νυν υπουργός Οικονο­μικών Γιάννης Στουρνάρας – ο άνθρω­πος που υπολόγιζε ότι το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων θα έφερνε θηριώδεις ρυθμούς ανάπτυξης, για να μην ξεχνάμε ποιος είναι ποιος... – τώρα ομολογεί, μιλώντας την Τρίτη στο Ελληνοκινεζικό Συνέδριο Επιχει­ρηματικότητας που διοργάνωσαν το ΙΟΒΕ και το Ινστιτούτο «Κομφούκιος» του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθη­νών, ότι:

1 Η προσπάθεια μείωσης των δα­πανών, κοινώς οι μισθολογικές και συνταξιοδοτικές περικοπές, οι διαρκώς αυξανόμενες φορολογικές επιβαρύνσεις και όλα τα άλλα μέτρα λιτότητας και αναδιάρθρωσης της αγοράς εργασίας θα επιμηκυνθούν από την αρχική προθεσμία του τέλους του 2014 έως το 2016. Αυτή είναι η περιλάλητη «επιμήκυνση», την οποία η κυβέρνηση... ελπίζει να λάβει ως «μπόνους» από την τρόικα.

2 Η συνεχιζόμενη και επιδεινούμε­νη ακρίβεια οφείλεται στη συνε­χή αύξηση των έμμεσων φόρων και στην έλλειψη ανταγωνισμού στις αγο­ρές προϊόντων και υπηρεσιών. Με άλ­λα λόγια, ομολογεί ότι η φορολογική πολιτική τους και η ύπαρξη των απει­ράριθμων καρτέλ καταδικάζει σε θά­νατο την αγορά, προς χάριν της οποί­ας υποτίθεται πως ασκείται όλη αυτή η μνημονιακή βαρβαρότητα εις βάρος των δυστυχών μισθωτών και συνταξι­ούχων!

3 Η ύφεση θα επιδεινω­θεί το 2012 (σωπάτε καλέ...), με απόκλιση από τους στόχους και ξεπερνώντας το 6%, ενώ το 2014, με έναρξη το 2008 και την απαρ­χή της κρίσης, η ελληνική οικονο­μία θα έχει συρρικνωθεί κατά 25% υπερβαίνοντας ποσοστά ύφεσης σε περιόδους εμφυλίων πολέμων. Ακό­μη και με την επιφύλαξη ότι οι επίσημες προβλέψεις συστηματικά δι­αψεύδονται επί τα χείρω, η εικόνα που εμφανίζει ο ίδιος ο υπουργός είναι απελπιστική.

Ίσως εκεί να έγκειται τελικά όλη η άκομψη και απεχθής φιλολογία πε­ρί... απειλής εμφυλίου, με τη διαφο­ρά ότι, αν τελικά επέλθει, προφανώς δεν θα είναι υπαίτια η διαφωνούσα... Αριστερά! Ό,τι και αν λένε οι κυβερ­νητικοί αυτήν τη φορά, πάντως, θα τους πιστέψουν μόνο η τρόικα και τα συμβεβλημένα με αυτήν ΜΜΕ...

4 Παρ’ ότι όλα αυτά γίνονται με  στόχο το πρωτογενές πλεόνα­σμα, ο Στουρνάρας λέει ότι το 2012 το πρωτογενές έλλειμμα θα φτάσει το 1,5% του ΑΕΠ, υπερβαίνοντας την πρόβλεψη και επιδίωξη για 1%.

5 Η κυβέρνηση είναι ο μεγαλύτε­ρος κακοπληρωτής στη χώρα, καθώς, κατά τον Στουρνάρα, υπερ­βαίνουν τα 6,5 δισ. ευρώ τα χρέη της προς τον ιδιωτικό τομέα εξ αιτίας της στάσης πληρωμών που έχει επιβάλει. Βεβαίως τα χρέη βρίσκονται στα 8 δισ. ευρώ, αλλά το 6,5 ακούγεται λίγο καλύτερα.

6 Η «πρόοδος» στη συμπίεση του  ελλείμματος οφείλεται πρωτίστως (3,7% του ΑΕΠ) στη συρρίκνωση των δαπανών, δηλαδή στις μισθολογικές, συνταξιοδοτικές και ασφαλιστικές πε­ρικοπές, στην καταβαράθρωση μέχρις εξαφανίσεως του κοινωνικού κράτους, αλλά και στην περιστολή των δημοσί­ων επενδύσεων, οι οποίες αποτελούν έναν από τους βασικότερους πυλώνες για την - κατά το μνημονιακό παραμύ­θι - επιδιωκόμενη... ανάπτυξη!

7 Παρά τις χιλιοειπωμένες ανοητολογίες περί πάταξης της φο­ροδιαφυγής, η συνεισφορά της φορολογικής πολιτικής στους δημοσιο­νομικούς στόχους υπολείπεται φτά­νοντας μόλις το 2,9% του ΑΕΠ. Αυτό βεβαίως συμβαίνει την ώρα που, με το όργιο φοροδιαφυγής εν εξελίξει, ένα τεράστιο ποσοστό συνεπών Ελλήνων πολιτών αδυνατεί να πλη­ρώσει τους υπέρο­γκους  φόρους του λόγω της μονομερούς επιβάρυνσής του.

Τώρα, αν επισημάνου­με ότι ένα μεγάλο μέρος των συμμάχων της μνημονιακής  διακυβέρνησης βρίσκεται μεταξύ αυτών   που  μέσω νόμιμων «κόλπων» φοροαποφεύγει, όπως άλλωστε κατέδειξε το προη­γούμενο πρωτοσέλιδο θέμα του «Π», κάποιοι θα μας πουν... κακούς λαϊκιστές. Δεν πειράζει, συνηθισμένα τα βουνά στα χιόνια.

8 Ύστερα απ’ όλα αυτά, τα οποία ακυρώνουν κάθε συζήτηση πε­ρί ανάπτυξης, ο Στουρνάρας παρα­δέχτηκε επιτέλους ότι η ανάπτυξη έχει... μάλλον αγνοηθεί και ότι η – πλήρως ελεγχόμενη από τη Γερμανία – Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων, την οποία όλες οι πολιτικές δυνάμεις παρακαλούν να ρίξει χρήμα στην Ελ­λάδα, έχει πάψει να επενδύει στη χώ­ρα μας στέλνοντας... αρνητικό μήνυ­μα στις αγορές.

Διά... πάσαν νόσον

Κατόπιν τούτων η συγκυβέρνηση των Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ συνε­χίζει να εμπορεύεται (!) την επιμή­κυνση του μαρτυρίου της Ελλάδας και των πολιτών της και να ελπίζει ότι μια μελλοντική «λύση» του ευ­ρωπαϊκού δράματος θα συμπερι­λαμβάνει την Ελλάδα.

Ας μην κοροϊδευόμαστε όμως. Ακόμη και αν δοθεί η επιμήκυνση, θα έχει ένα κόστος, το οποίο η ελ­ληνική κυβέρνηση εκτιμά σε 20 δισ. ευρώ και το ΔΝΤ σε 30 έως 50 δισ. Παρ’ ότι λοιπόν η επιμήκυνση προσφέρεται απλόχερα από όλους τους παράγοντες της επιτήρησης, με το ΔΝΤ να πρωτοστατεί, το ερώ­τημα είναι ποιος θα βάλει τα δισε­κατομμύρια που λείπουν, τα οποία δεν είναι λίγα.

♦ Οι Ευρωπαίοι ξέρουν ότι τα λε­φτά μπορεί να μην είναι πολλά, όμως πολιτικά θα βγουν πολύ δύ­σκολα ύστερα από τη συνεχή προ­παγάνδα περί «βαρελιού δίχως πά­το», περί «αναξιόπιστων Ελλήνων» κ.λπ.

♦ Το ΔΝΤ γνωρίζει ότι οι βασικοί του μέτοχοι δυσφορούν επίσης βλέπο­ντας ότι το ελληνικό πρόβλημα δεν έχει μόνιμη βιώσιμη λύση.

♦ Στην... «καβάντζα» υπάρχει πά­ντα η προοπτική ενός νέου κουρέ­ματος, δηλαδή μιας ακόμη ελεγ­χόμενης χρεοκοπίας, η οποία όλοι γνωρίζουν εκ των προτέρων ότι δεν θα είναι ούτε τώρα η τελευταία.

Συνεπώς μπορεί η τρόικα εσω­τερικού να εμπορεύεται την επιμή­κυνση ως υποτιθέμενη θεραπεία διά πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν, αλλά γνωρίζει πως ούτε αυτά τα μέτρα θα είναι τα τελευταία ού­τε είναι βέβαιο πως θα επιτύχουν οποιονδήποτε στόχο ούτε η κοινω­νία είναι σε θέση να καταβάλει το ζητούμενο τίμημα.

Το μόνο βέβαιο είναι ότι οι επιλο­γές τους κυριολεκτικά μας κλείνουν τα σπίτια - αν δεν λουκετάρουν την ίδια τη χώρα. Κι αυτό είναι ένα κόστος το οποίο ούτε οικονομικά ούτε κοινω­νικά ούτε πο­λιτικά   μπορεί η Ελλάδα να το αντέξει.

πηγή