Οι "από 'δω" κι οι "από κει"

Ας μη γελιόμαστε, ο νέος ελληνικός διχασμός έχει συντελεστεί πλέον.

Είναι φανερό σε κάθε είδηση μεγάλη ή μικρή, σε κάθε γεγονός σημαντικό ή ασήμαντο.
Τα νεύρα είναι τεντωμένα τσίτα και η κατάσταση εκρηκτική.

Μόνο που ο νέος Διχασμός έχει ένα πολύ διαφορετικό κεντρικό χαρακτηριστικό σε σχέση με τους προηγούμενους.

Παλιά υπήρχαν συγκεκριμένα ξεκάθαρα δίπολα γύρω από πρόσωπα ή κόμματα τα οποία και πλακώνονταν μεταξύ τους, με σκοπό την κατάληψη της εξουσίας από τον έναν ή τον άλλον πόλο.

Κλεφταρματολοί- Φαναριώτες
Τρικουπικοί- Δηλιγιαννικοί
Βενιζελικοί- Αντιβενιζελικοί
Βασιλικοί- Αντιβασιλικοί
Αριστεροί- Δεξιοί

Οι μεν πρέσβευαν άσπρο, οι δε μαύρο. Ξεκάθαρα.

Τώρα πια το πράγμα έχει ξεφύγει προς άλλα μονοπάτια.
Δεν τσακώνονται κάποιοι με κάποιους για κάτι συγκεκριμένο.
Αλλά οι μισοί με τους άλλους μισούς για οτιδήποτε.
Και πάνω σ' αυτό το οτιδήποτε χτίζονται ευκαιριακές συμμαχίες
Και σχηματίζονται τα στρατόπεδα κάθε φορά.
Και για κάθε ζήτημα, η τράπουλα ανακατεύεται και αλλάζουν οι εκάστοτε "μισοί" της μίας και της άλλης πλευράς.

Υπάρχουν πάντα δυο στρατόπεδα:
Οι "από 'δω" κι οι "από κει".

Οτιδήποτε κι αν συμβαίνει.

Συμβαίνει Μνημόνιο;
Οι μισοί το βρίσκουν από αναγκαίο κακό έως και ευλογία, ενώ οι άλλοι μισοί από απλώς άδικο έως εγχειρίδιο της απόλυτης καταστροφής.
Οι πρώτοι μισοί λοιπόν κατηγορούν τους δεύτερους ότι υποστηρίζουν κερδοσκοπικά συμφέροντα, συντεχνίες, συνωμοσιολόγους και δημαγωγούς ενώ οι δεύτεοι κατηγορούν τους πρώτους ότι υποστηρίζουν πιστοποιημένα λαμόγια, εθελόδουλους γλείφτες και προδότες.
Στο μυαλό και των δύο, "η Κόλαση είναι οι άλλοι".

Συμβαίνει Μεταναστευτικό;
Οι μεν βρίζουν Θεούς και Δαίμονες και απαιτούν να τους ρίξουν (οι υπόλοιποι) στη θάλασσα, να ξεβρωμίσει ο τόπος και να καθαρίσει το πανάρχαιο DNA μας, ενώ οι δε ζητούν να γίνουμε όλος ο κόσμος μια αγκαλιά, να τείνουμε το χέρι σε κάθε κατατρεγμένο και να προσφέρουμε τα αγαθά του Ξένιου Διός.
Οι μεν αποκαλούν τους δε εθνομηδενιστές, ενώ οι δε τους μεν πατριδοκάπηλους.

Συμβαίνει Χαλυβουργική;
Οι μισοί εις το όνομα του δικαιώματος στην εργασία υποστηρίζουν την εργοδοσία και καταγγέλλουν τους απεργούς ως όργανα των "αριστερών που κλείνουν τις επιχειρήσεις", και οι άλλοι μισοί καταγγέλλουν την Κυβέρνηση και την εργοδοσία για αντιλαικά μέτρα και άγρια καταστολή, ζητώντας την παρέμβασή της για να επαναπροσληφθούν οι απολυμένοι.
Οι πρώτοι μισοί κατηγορούν τους δεύτερους ότι μ' αυτά που κάνουν διαλύουν την οικονομία και την υγιή επιχειρηματικότητα, ενώ οι δεύτεροι κατηγορούν τους πρώτους ότι με την ανοχή τους στον εργασιακό Μεσαίωνα δίνουν πάτημα σ' αυτούς που σχεδιάζουν την πλήρη κινεζοποίηση του εργατικού δυναμικού.

Συμβαίνει Δημόσιο;
Οι μισοί κατηγορούν τους άλλους μισούς ότι "μαζί τα φάγανε" και ότι ανέχονται τα σκάνδαλα στο Δημόσιο Τομέα, επειδή είναι κωλοέλληνες, ότι υποστηρίζουν συντεχνίες και καταλήγουν στην ιδιωτικοποίηση των πάντων, ενώ οι δεύτεροι μισοί κατηγορούν τους πρώτους ότι τσιμπάνε στην προπαγάνδα των ΜΜΕ που επιθυμούν τις ιδιωτικοποιήσεις και ισχυρίζονται ότι "δεν τα φάγανε μαζί" και ότι πρόκειται για συστημικά συμπτώματα.
Οι πρώτοι στοχοποιούν τους δεύτερους κατηγορώντας τους ότι είναι απ' αυτούς που πάντα ονειρεύονταν "να τα ξύνουν στο Δημόσιο", ενώ οι δεύτεροι κατηγορούν τους πρώτους ως πρόβατα των καναλαρχών και τους εξηγούν ότι το Δημόσιο στην Ελλάδα δεν είναι τόσο μεγάλο όσο λένε.

Συμβαίνει Μποζόνιο;
Οι μεν αποδέχονται τυφλά ό,τι λέει η επιστήμη από πάθος να "την πουν" στην Εκκλησία και είναι διατεθειμένοι να υιοθετήσουν οτιδήποτε υλιστικό, ενώ οι δε αποδέχονται τυφλά ό,τι πει ο Σεραφείμ, βλέπουν Σατανάδες πίσω απ' τις επιστημονικές ρόμπες και απαιτούν απ' το Σωματίδιο του Higgs (του... Θεού) να πάρει τα πόδια του να πάει να τους μιλήσει, για να αποδείξει την ύπαρξή του.
Οι μεν αποκαλούν τους δε θεούσες και οι δε τους μεν άθεους.

Συμβαίνει... Βούλα;
Οι μεν βρίσκουν αθώο ένα ρατσιστικό αστείο μιας αθλήτριας που αθώα αναδημοσιεύει συχνότατα τα tweets του Κασιδιάρη, επικαλούμενοι φυσικά την ελευθερία του λόγου που τόσο εκτιμούν, ενώ οι δε δε γέλασαν και ιδιαίτερα με το ανέκδοτό της και επικαλούνται τις αξίες του Ολυμπισμού, τις οποίες ταυτόχρονα θεωρούν εξαφανισμένες απ' τη σημερινή εκδοχή των Αγώνων.
Το τι λέγεται ανάμεσα στους μεν και στους δε είναι προφανές.
Κάνετε μια βόλτα σε οποιοδήποτε σάιτ έχει αναφορά στο ζήτημα και θα δείτε τι προσπαπτουν οι μεν στους δε.
"Φασίστες" οι μεν, "Προδότες" οι δε.

Συμβαίνει χαστούκι Κασιδιάρη;
Ζημιές σε διαδηλώσεις;
Αστυνομική βία;
Ευρώ;
Εκλογές;

Συνεχώς οι δύο πλευρές αλληλοκατηγορούνται για τα έσχατα των αδικημάτων.
Και πάντα η Κόλαση είναι οι άλλοι.
Και το σχολικό σύνθημα "οι από 'δω γαμάνε τους από κει" αποκτά πλέον άλλο νόημα...
Όποιοι κι αν είναι κάθε φορά οι από 'δω κι οι από κει.

Το χειρότερο, όμως, ξέρετε ποιο είναι;
Ότι σ' αυτούς τους διαχωρισμούς συμμετέχουμε όλοι μας και παίρνουμε τη μία θέση ή την άλλη και λόγω των γενικώς τεντωμένων νεύρων καταλήγουμε να ανταλλάσσουμε βαριές εκφράσεις με τους υποστηρικτές της άλλης άποψης.

Όχι, δεν υποκρίνομαι τον "ψύχραιμο".
Κι εγώ παίρνω θέση και τελικά διαπιστώνω ότι, αν και αναγνωρίζω την παγίδα, τελικά πέφτω σ' αυτήν!

Αυτός ο ιδιότυπος θεματικός διχασμός είχε δείξει τα πρώτα του δόντια τον καιρό των ταυτοτήτων του Χριστόδουλου, αλλά μετά σίγησε και νομίσαμε πως ξεμπερδέψαμε.

Στα χρόνια της Χρεωκοπίας όμως, βγαίνουν στην επιφάνεια όλα όσα θάβαμε τόσα χρόνια.
Όλα όσα -πάντοτε ως φαίνεται- μας χώριζαν, αλλά υπό το καθεστώς της όποιας ευμάρειας, κρύβονταν καλά κάτω απ' το χαλί.
Ο εθνικός διχασμός έχει συντελεστεί και απλούστατα είναι θέμα χρόνου να αφήσει πίσω του τις λεκτικές αντιδικίες (φυσικές ή διαδικτυακές) και να εκφραστεί και εμπράκτως.
Μια σπίθα αρκεί για να ξεσπάσει η φωτιά.
Ή το κατάλληλο θέμα που θα μας βγάλει στα κάγκελα.
Τα μαχαίρια είναι στα δόντια.
Απ' τη μια οι "από 'δω" κι απ' την άλλη οι "από κει".

Μαζεστίξ